ကၽြႏု္ပ္ကား ေလွၾကီးေအာက္မွ အၿဖဴရိပ္ၾကီးကို မ်က္စိတဆံုးလိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ အံ့ၾသလြန္းေသာေၾကာင့္ ဆြံ႕ အတိတ္ဆိတ္ေနမိသည္ ။
“ ေဟးး ဘီလူးေရ အဲဒါဘာၾကီးတုန္းဟ ငေရြးၾကီးပဲၿဖစ္ေနမလား ”
“ ငေရြးဆိုတာ ဘာတုန္း သူၾကီးရ ”
“ ကုန္းမွာ ဆိုရင္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ေၿမြၾကီးေတြဟာ အၾကီးဆံုးပဲေလ ဆင္တစ္ေကာင္ေလာက္မဆိုထားနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာေပၚ မွာ ရြာေတြေတာင္ တည္လို႔ရတယ္ဆိုပဲ ဒီေကာင္ၾကီးေတြက ေနာင္လာမယ့္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ ေစာင့္ေန ၾကတယ္လို႔ဆိုၾကတယ္ ဘာအသားမွမစားပဲ ေၿမဆီေၿမႏွစ္ေတြကို စားသံုးၿပီး အဲဒလိုေၿမၾကီးထဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ၾကတယ္ ေရထဲမွာဆိုရင္လည္း ငေရြးေတြဟာအၾကီးဆံုးပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ ငါးဒန္မ်ိဳးႏြယ္ ၿဖစ္မလားပဲ ဒီေကာင္ေတြက ၿမန္မာႏိုင္ငံထဲက စႏၵကူးနံ႔သာ ေက်ာင္းေတာ္ရာဆိုတာ သိတယ္ ဟုတ္ ၀ါတြင္းကာလေတြဆို ငါးအၾကီးၾကီးေတြ ဘုရားဖူးလာၾကတယ္ေလ အဲဒီငါးၾကီးေတြ ရဲ႕အမ်ိဳး အႏြယ္ လို႔ ထင္တာပဲဗ် ဒါေၾကာင့္လည္းေရွးလူၾကီးေတြက ကုန္းမွာေၿမြေပြး ေရမွာ ငေရြး လို႔ ေခၚတြင္ ၾကတယ္ေလ ”
“ အင္း ဟုတ္လိမ့္မယ္ သူၾကီးေၿပာသလိုဆို ခုနက ေရေအာက္က အၿဖဴရိပ္ၾကီးဟာ ငေရြးၾကီးၿဖစ္ႏိုင္တယ္ ဗ် ”
“ အင္း ကဲ ဘီလူးေရ ေရလယ္ေခါင္မွာ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မၿဖစ္ေသးဘူး ဗ် ကမ္းကပ္ဖို႔ စီစဥ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္း က်င္အေၿခအေနလည္း ေလ့လာရဦးမယ္ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ သူၾကီး ”
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လူစုမွာ ေလွၾကီးအား ကမ္းသို႔ကပ္ႏုိင္ရန္ၾကိဳးစားၾကေလသည္ ။ ကမ္စပ္တြင္ကား သဲေသာင္ၿပင္ မ်ားႏွင့္ မႈိုင္းညိဳ႕ေသာ စိမ္းစိုေသာ ေတာအုပ္မ်ားက ေနရာယူထား၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ကမ္းသို႔ကပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သဲေသာင္ၿပင္သို႔ ဆင္းလိုက္ရာ သဲၿပင္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၿမင္ဖူးသမွ် သဲၿပင္ႏွင့္ လံုး၀မတူပဲ ႏူးညံ့ အိစက္ေနေလ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သတိထားၾကည့္ရာ သဲေသာင္ၿပင္မွာ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အၿဖဴမ်ားၿဖစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ မ်ားတြင္ မီးခိုးေရာင္ ညိဳညစ္ညစ္မ်ားၿဖစ္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သကၤာမ ကင္းေသာေၾကာင့္ ေလွေပၚမွ ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းယူ၍ သဲညိဳညိဳမ်ားေပၚထိုးစိုက္လိုက္ရာ ေလွာ္တက္မွာ တစ္ေခ်ာင္းလံုးႏွစ္၀င္သြားသည္ကို အံ့ၾသထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။
“ဘုရားဘုရား သူၾကီး စမ္းၾကည့္ေပလို႔ပဲ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ရြာသားေတြအကုန္လံုးမ်ိဳးတုန္းသြားႏုိင္တယ္ ”
ထြန္းထြန္းမွေန၍ ထိုသို႔ေၿပာလိုက္ၿပီးေနာက္ အားလံုးမွာ ေရွ႕မဆက္၀ံ့ၾကေတာ့ပဲ ၿဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ဟိုးက ၿမင္ေနရတဲ့ ေတာစပ္ေလးအထိေရာက္ေအာင္သြားၾကရမယ္ အဲဒီေနရာမွာ လတ္တေလာ စခန္းခ်ၿပီး နယ္ေၿမစူးစမ္းေရးလုပ္ရမွာပဲဗ်ိဳ႕ အခု သဲေသာင္ၿပင္ေတြကို အားလံုးမွတ္ထားၾကပါ အၿဖဴေရာင္ေတြဟာ နင္းလို႔ရတဲ့ သဲၿဖစ္ၿပီး အညိဳေရာင္နဲ႔မီးခိုးေရာင္ေတြကေတာ့ သဲႏြံေတြပဲၿဖစ္တယ္ အလြန္ ကို ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ လူမေၿပာနဲ႔ အိမ္ေတြ ဆင္ေတြကိုေတာင္ ၿမိဳပစ္ႏုိင္ပါတယ္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုသို႔မွာၾကားၿပီးေနာက္ ၂ေယာက္တစ္တြဲစီတြဲေစကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ သူရိန္တို႔က အေရွ႕မွ လမ္းရွာသြားကာ ဘီလူးႏွင့္သားေၿပာင္ ၊ ေရႊၾတိဂံေလးတို႔မွ ေနာက္မွ ရြာသားမ်ားကို ေဖးမကူညီကာ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေလေတာ သည္ ။ ထူးဆန္းသည္မွာ သဲေသာင္ၿပင္ၿဖစ္ေသာ္ လည္း ေနပူၿပင္းလွ သည္မရွိ ပဲေအးၿမေန ကာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ အိုေအစစ္တြင္လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူလွေပေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ လမ္းခရီး တြင္ ထူးထူးၿခားၿခားအႏၱရာယ္မေတြ႔ရပဲ တခါတရံတြင္ ေသာင္ပုရစ္မ်ား ၊ ေသာင္ဂဏန္းမ်ား ဟိုမွသည္သို႔ သြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေ၀းေ၀းမွ သြားလာေနၾကေသာ သမင္ ၊ ဒရယ္ကဲ့သို႔ သတၱ၀ါမ်ားကို လည္းေတြ႔ၾကရေလသည္ ။ ကၽြန္ုပ္တို႔ လူအုပ္ၾကီးသည္ ၄၅ မိနစ္ၾကာခန္႔မွ် လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေသာ အခါ ေဘးမသီရန္မခပဲ ေတာအုပ္အစပ္သို႔ေရာက္ၾကေလသည္ ။
“ ကိုၾကီး ဒီေနရာမွာ ပဲ ခဏနားၾကမလား ရြာသားေတြလည္းပင္ပန္းေနၾကၿပီ ထင္တယ္ ”
ညီငယ္ မိုးစက္မွေန၍ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေရအိုင္စပ္ႏွင့္နီးသည္က တစ္ေၾကာင္းေတာ စပ္ေတြၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနထုိင္ခင္းသာယာသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ယာယီစခန္းခ်ရန္ ဆံုးၿဖတ္ လိုက္ေလသည္ ။
“ အင္းေကာင္းသားပဲ ညီေလး ကဲ စားဖို႔ တစ္ခုခုစီစဥ္ရမယ္ ”
“ သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသာင္ပုရစ္ေတြ ကင္စားၾကရင္ဘယ္လိုေနမလဲ ၿပီးေတာ့ လိပ္ဥေတြလည္းေတြ႔ခဲ့တယ္ လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားရွာၾကရင္ေကာင္းမလား ”
ငမိုးမွ ေန၍ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ခံလိုက္ေလသည္ ။
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ၊ ဘီလူး ၊ သားေၿပာင္ ၊ သူရိန္ ၊ ဒရယ္ ၊ ေ၀ယံ ၊ ငမိုး ႏွင့္ နဲဗား တို႔မွာ ေသာင္ပုရစ္ႏွင့္ လိပ္ဥမ်ား ရွာရန္ သဲေသာင္ၿပင္သို႔ တဖန္ၿပန္ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
“ မာမီေရ မီးေမႊးထားလိုက္ဗ်ိဳ႕ ပုရစ္ကင္ေတြစားၾကမယ္ ”
ေ၀ယံမွ ေန၍ သက္မီအား ေအာ္ေၿပာရင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားၾကားမွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင့္ ထြက္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ( မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ရြာလံုးတြင္ ေက်းရြာစားဖိုမွဴးၿဖစ္ေသာ သက္မီအား မာမီအား ရြာသား မ်ားက မာမီဟု ေခၚၾကကုန္၏ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤ သို႔ ေခၚရသည္ကိုမူ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသိေပ ။ မမီ ဟု ေခၚရာမွာ ကာလေရႊ႕လွ်ားသြားေသာေၾကာင့္ မာမီဟု နာမည္တြင္ရၿခင္းၿဖစ္တန္ရာ၏ ) ၾကယ္ၿဖဴေလး ၊ အင္ၾကင္း ၊ ပုတု ၊ မီမီေအာင္ ႏွင့္ က်န္ အပ်ိဳၾကီးတစ္သိုက္မွာမူ သြားရည္က်ရင္း က်န္ခဲ့ၾကကုန္၏ ။ (အပ်ိဳၾကီးတစ္သိုက္ဆိုသည္မွာ ရြာ၏ ၿပယုဥ္မ်ားၿဖစ္ေသာ ဂ်ီဂ်ီ ၊ ေဟမြန္ခ်မ္း ၊ ေမေလး အစရွိသူမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏ ) ။ ရြာတြင္ ကေလးပီပီ သြက္သြက္လက္လက္ရွိလွေသာ မိဂ်န္ေလးေခၚ ေလဒီဂ်န္ဂ်န္မွာမူ သက္မီအား ၀ိုင္းကူရင္း အသံေသးအသံေၾကာင္သီခ်င္းမ်ားကို ေအာ္ဆိုရင္းက်န္ခဲ့ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လူစုလည္း သဲေသာင္ၿပင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ သဲၿပင္မို႔မို႔မ်ားကို ေရြးၾကေလ၏ ။
“ ကဲ ကၽြန္ေတာ္က ဧရာ၀တီတိုင္းသားဆိုေတာ့ ေသာင္ပုရစ္ ဖမ္းတာ ကၽြမ္းတယ္ဗ် ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္ သူရိန္ ဒရယ္ ေ၀ယံ နဲဗားက လိပ္ဥ သြား ႏွိုက္ေခ် ခင္ဗ်ားတို႔က ဒါမ်ိဳးကၽြမ္းတယ္ က်န္တဲ့ ဘီလူး ၊ သားေၿပာင္တို႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပုရစ္ဖမ္းမယ္ ”
“ သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုရစ္ဖမ္းလို႔မရဘူးလား က်ေနာ္ ဥမႏွိုက္ခ်င္ဘူး ရိုးေနၿပီ ”
သူရိန္ေခၚ ၾကာဇံ မွ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပုရစ္ဖမ္းရန္ေခၚထားလိုက္ေလသည္ ။ က်န္ ၃ ေယာက္မွာမူလိပ္ဥမ်ား ႏွိုက္ရန္ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္ ။
“ သဲႏွံုးေတြကို သတိထားၾကဦးေဟ့ ”
ကၽြႏ္ုပ္လညး္ ၄င္းတို႔ၾကားေအာင္ မွာၾကားလိုက္ရေလသည္ ။
“ ကဲ အရင္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရသြားခပ္ရေအာင္ ကဲ သူရိန္ေရ မင္းလက္ ထဲက ေရပံုးၾကီးနဲ႔ ေရ အၿပည့္ ခပ္ေခ်ေတာ့ ”
“ ဟုတ္ကဲ့သူၾကီး ”
သို႔ႏွင့္ သူရိန္အား ေရပံုးႏွင့္ ေရအၿပည့္ခပ္ခိုင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာင္ပုရစ္ဖမ္းနည္းအား သင္ခန္းစာေပး ရေလေတာ့သည္ ။
“ ဒီလိုရွိတယ္ ဗ် ေသာင္ပုရစ္ေတြဟာ သဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ သဲမြမြေလးေတြကို အိမ္လုပ္ၿပီးေနေလ့ရွိၾကတယ္ဗ် ဒီေကာင္ေတြ က အေသးဆံုးက ေယာကၤ်ား လက္မေလာက္ရွိၿပီး အၾကီးဆံုးက ေယာကၤ်ား လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ရွိတယ္ဗ်ိဳ႕ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္က ေရမြမ္းတဲ့ဒါဏ္ မခံႏုိင္တာပဲ တစ္ကိုယ္လံုး ၿဖဴစြတ္ေနၿပီး အသားက လည္း မ်ားမွမ်ား ကင္လုိက္ရင္ အနံ႔ေလးကိုေမႊြးေနတာပဲ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ေတြ႔ဖမ္းၿပမယ္ က်ေနာ္လုပ္ တဲ့အတိုင္းလုိုက္လုပ္ၾကည့္ၾကေပါ့ေနာ့္ ”
ဟုေ ၿပာဆိုရင္း ကၽြႏ္ုပ္လည္း သူရိန္႔လက္အတြင္းမွာ ေရပံုးအားဆြဲယူရင္း ပုရစ္တြင္း တစ္တြင္း ထဲသို႔ ေလာင္း ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
www.thettantvillage.com
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
“ ေဟးး ဘီလူးေရ အဲဒါဘာၾကီးတုန္းဟ ငေရြးၾကီးပဲၿဖစ္ေနမလား ”
“ ငေရြးဆိုတာ ဘာတုန္း သူၾကီးရ ”
“ ကုန္းမွာ ဆိုရင္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ေၿမြၾကီးေတြဟာ အၾကီးဆံုးပဲေလ ဆင္တစ္ေကာင္ေလာက္မဆိုထားနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာေပၚ မွာ ရြာေတြေတာင္ တည္လို႔ရတယ္ဆိုပဲ ဒီေကာင္ၾကီးေတြက ေနာင္လာမယ့္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ ေစာင့္ေန ၾကတယ္လို႔ဆိုၾကတယ္ ဘာအသားမွမစားပဲ ေၿမဆီေၿမႏွစ္ေတြကို စားသံုးၿပီး အဲဒလိုေၿမၾကီးထဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ၾကတယ္ ေရထဲမွာဆိုရင္လည္း ငေရြးေတြဟာအၾကီးဆံုးပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ ငါးဒန္မ်ိဳးႏြယ္ ၿဖစ္မလားပဲ ဒီေကာင္ေတြက ၿမန္မာႏိုင္ငံထဲက စႏၵကူးနံ႔သာ ေက်ာင္းေတာ္ရာဆိုတာ သိတယ္ ဟုတ္ ၀ါတြင္းကာလေတြဆို ငါးအၾကီးၾကီးေတြ ဘုရားဖူးလာၾကတယ္ေလ အဲဒီငါးၾကီးေတြ ရဲ႕အမ်ိဳး အႏြယ္ လို႔ ထင္တာပဲဗ် ဒါေၾကာင့္လည္းေရွးလူၾကီးေတြက ကုန္းမွာေၿမြေပြး ေရမွာ ငေရြး လို႔ ေခၚတြင္ ၾကတယ္ေလ ”
“ အင္း ဟုတ္လိမ့္မယ္ သူၾကီးေၿပာသလိုဆို ခုနက ေရေအာက္က အၿဖဴရိပ္ၾကီးဟာ ငေရြးၾကီးၿဖစ္ႏိုင္တယ္ ဗ် ”
“ အင္း ကဲ ဘီလူးေရ ေရလယ္ေခါင္မွာ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မၿဖစ္ေသးဘူး ဗ် ကမ္းကပ္ဖို႔ စီစဥ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္း က်င္အေၿခအေနလည္း ေလ့လာရဦးမယ္ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ သူၾကီး ”
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လူစုမွာ ေလွၾကီးအား ကမ္းသို႔ကပ္ႏုိင္ရန္ၾကိဳးစားၾကေလသည္ ။ ကမ္စပ္တြင္ကား သဲေသာင္ၿပင္ မ်ားႏွင့္ မႈိုင္းညိဳ႕ေသာ စိမ္းစိုေသာ ေတာအုပ္မ်ားက ေနရာယူထား၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ကမ္းသို႔ကပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သဲေသာင္ၿပင္သို႔ ဆင္းလိုက္ရာ သဲၿပင္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၿမင္ဖူးသမွ် သဲၿပင္ႏွင့္ လံုး၀မတူပဲ ႏူးညံ့ အိစက္ေနေလ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သတိထားၾကည့္ရာ သဲေသာင္ၿပင္မွာ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အၿဖဴမ်ားၿဖစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ မ်ားတြင္ မီးခိုးေရာင္ ညိဳညစ္ညစ္မ်ားၿဖစ္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သကၤာမ ကင္းေသာေၾကာင့္ ေလွေပၚမွ ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းယူ၍ သဲညိဳညိဳမ်ားေပၚထိုးစိုက္လိုက္ရာ ေလွာ္တက္မွာ တစ္ေခ်ာင္းလံုးႏွစ္၀င္သြားသည္ကို အံ့ၾသထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။
“ဘုရားဘုရား သူၾကီး စမ္းၾကည့္ေပလို႔ပဲ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ရြာသားေတြအကုန္လံုးမ်ိဳးတုန္းသြားႏုိင္တယ္ ”
ထြန္းထြန္းမွေန၍ ထိုသို႔ေၿပာလိုက္ၿပီးေနာက္ အားလံုးမွာ ေရွ႕မဆက္၀ံ့ၾကေတာ့ပဲ ၿဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ဟိုးက ၿမင္ေနရတဲ့ ေတာစပ္ေလးအထိေရာက္ေအာင္သြားၾကရမယ္ အဲဒီေနရာမွာ လတ္တေလာ စခန္းခ်ၿပီး နယ္ေၿမစူးစမ္းေရးလုပ္ရမွာပဲဗ်ိဳ႕ အခု သဲေသာင္ၿပင္ေတြကို အားလံုးမွတ္ထားၾကပါ အၿဖဴေရာင္ေတြဟာ နင္းလို႔ရတဲ့ သဲၿဖစ္ၿပီး အညိဳေရာင္နဲ႔မီးခိုးေရာင္ေတြကေတာ့ သဲႏြံေတြပဲၿဖစ္တယ္ အလြန္ ကို ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ လူမေၿပာနဲ႔ အိမ္ေတြ ဆင္ေတြကိုေတာင္ ၿမိဳပစ္ႏုိင္ပါတယ္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုသို႔မွာၾကားၿပီးေနာက္ ၂ေယာက္တစ္တြဲစီတြဲေစကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ သူရိန္တို႔က အေရွ႕မွ လမ္းရွာသြားကာ ဘီလူးႏွင့္သားေၿပာင္ ၊ ေရႊၾတိဂံေလးတို႔မွ ေနာက္မွ ရြာသားမ်ားကို ေဖးမကူညီကာ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေလေတာ သည္ ။ ထူးဆန္းသည္မွာ သဲေသာင္ၿပင္ၿဖစ္ေသာ္ လည္း ေနပူၿပင္းလွ သည္မရွိ ပဲေအးၿမေန ကာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ အိုေအစစ္တြင္လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ႏွင့္ပင္ တူလွေပေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ လမ္းခရီး တြင္ ထူးထူးၿခားၿခားအႏၱရာယ္မေတြ႔ရပဲ တခါတရံတြင္ ေသာင္ပုရစ္မ်ား ၊ ေသာင္ဂဏန္းမ်ား ဟိုမွသည္သို႔ သြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေ၀းေ၀းမွ သြားလာေနၾကေသာ သမင္ ၊ ဒရယ္ကဲ့သို႔ သတၱ၀ါမ်ားကို လည္းေတြ႔ၾကရေလသည္ ။ ကၽြန္ုပ္တို႔ လူအုပ္ၾကီးသည္ ၄၅ မိနစ္ၾကာခန္႔မွ် လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေသာ အခါ ေဘးမသီရန္မခပဲ ေတာအုပ္အစပ္သို႔ေရာက္ၾကေလသည္ ။
“ ကိုၾကီး ဒီေနရာမွာ ပဲ ခဏနားၾကမလား ရြာသားေတြလည္းပင္ပန္းေနၾကၿပီ ထင္တယ္ ”
ညီငယ္ မိုးစက္မွေန၍ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေရအိုင္စပ္ႏွင့္နီးသည္က တစ္ေၾကာင္းေတာ စပ္ေတြၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနထုိင္ခင္းသာယာသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ယာယီစခန္းခ်ရန္ ဆံုးၿဖတ္ လိုက္ေလသည္ ။
“ အင္းေကာင္းသားပဲ ညီေလး ကဲ စားဖို႔ တစ္ခုခုစီစဥ္ရမယ္ ”
“ သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသာင္ပုရစ္ေတြ ကင္စားၾကရင္ဘယ္လိုေနမလဲ ၿပီးေတာ့ လိပ္ဥေတြလည္းေတြ႔ခဲ့တယ္ လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားရွာၾကရင္ေကာင္းမလား ”
ငမိုးမွ ေန၍ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ခံလိုက္ေလသည္ ။
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ၊ ဘီလူး ၊ သားေၿပာင္ ၊ သူရိန္ ၊ ဒရယ္ ၊ ေ၀ယံ ၊ ငမိုး ႏွင့္ နဲဗား တို႔မွာ ေသာင္ပုရစ္ႏွင့္ လိပ္ဥမ်ား ရွာရန္ သဲေသာင္ၿပင္သို႔ တဖန္ၿပန္ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
“ မာမီေရ မီးေမႊးထားလိုက္ဗ်ိဳ႕ ပုရစ္ကင္ေတြစားၾကမယ္ ”
ေ၀ယံမွ ေန၍ သက္မီအား ေအာ္ေၿပာရင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားၾကားမွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင့္ ထြက္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ( မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ရြာလံုးတြင္ ေက်းရြာစားဖိုမွဴးၿဖစ္ေသာ သက္မီအား မာမီအား ရြာသား မ်ားက မာမီဟု ေခၚၾကကုန္၏ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤ သို႔ ေခၚရသည္ကိုမူ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသိေပ ။ မမီ ဟု ေခၚရာမွာ ကာလေရႊ႕လွ်ားသြားေသာေၾကာင့္ မာမီဟု နာမည္တြင္ရၿခင္းၿဖစ္တန္ရာ၏ ) ၾကယ္ၿဖဴေလး ၊ အင္ၾကင္း ၊ ပုတု ၊ မီမီေအာင္ ႏွင့္ က်န္ အပ်ိဳၾကီးတစ္သိုက္မွာမူ သြားရည္က်ရင္း က်န္ခဲ့ၾကကုန္၏ ။ (အပ်ိဳၾကီးတစ္သိုက္ဆိုသည္မွာ ရြာ၏ ၿပယုဥ္မ်ားၿဖစ္ေသာ ဂ်ီဂ်ီ ၊ ေဟမြန္ခ်မ္း ၊ ေမေလး အစရွိသူမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏ ) ။ ရြာတြင္ ကေလးပီပီ သြက္သြက္လက္လက္ရွိလွေသာ မိဂ်န္ေလးေခၚ ေလဒီဂ်န္ဂ်န္မွာမူ သက္မီအား ၀ိုင္းကူရင္း အသံေသးအသံေၾကာင္သီခ်င္းမ်ားကို ေအာ္ဆိုရင္းက်န္ခဲ့ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လူစုလည္း သဲေသာင္ၿပင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ သဲၿပင္မို႔မို႔မ်ားကို ေရြးၾကေလ၏ ။
“ ကဲ ကၽြန္ေတာ္က ဧရာ၀တီတိုင္းသားဆိုေတာ့ ေသာင္ပုရစ္ ဖမ္းတာ ကၽြမ္းတယ္ဗ် ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္ သူရိန္ ဒရယ္ ေ၀ယံ နဲဗားက လိပ္ဥ သြား ႏွိုက္ေခ် ခင္ဗ်ားတို႔က ဒါမ်ိဳးကၽြမ္းတယ္ က်န္တဲ့ ဘီလူး ၊ သားေၿပာင္တို႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပုရစ္ဖမ္းမယ္ ”
“ သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုရစ္ဖမ္းလို႔မရဘူးလား က်ေနာ္ ဥမႏွိုက္ခ်င္ဘူး ရိုးေနၿပီ ”
သူရိန္ေခၚ ၾကာဇံ မွ ေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပုရစ္ဖမ္းရန္ေခၚထားလိုက္ေလသည္ ။ က်န္ ၃ ေယာက္မွာမူလိပ္ဥမ်ား ႏွိုက္ရန္ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္ ။
“ သဲႏွံုးေတြကို သတိထားၾကဦးေဟ့ ”
ကၽြႏ္ုပ္လညး္ ၄င္းတို႔ၾကားေအာင္ မွာၾကားလိုက္ရေလသည္ ။
“ ကဲ အရင္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရသြားခပ္ရေအာင္ ကဲ သူရိန္ေရ မင္းလက္ ထဲက ေရပံုးၾကီးနဲ႔ ေရ အၿပည့္ ခပ္ေခ်ေတာ့ ”
“ ဟုတ္ကဲ့သူၾကီး ”
သို႔ႏွင့္ သူရိန္အား ေရပံုးႏွင့္ ေရအၿပည့္ခပ္ခိုင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေသာင္ပုရစ္ဖမ္းနည္းအား သင္ခန္းစာေပး ရေလေတာ့သည္ ။
“ ဒီလိုရွိတယ္ ဗ် ေသာင္ပုရစ္ေတြဟာ သဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ သဲမြမြေလးေတြကို အိမ္လုပ္ၿပီးေနေလ့ရွိၾကတယ္ဗ် ဒီေကာင္ေတြ က အေသးဆံုးက ေယာကၤ်ား လက္မေလာက္ရွိၿပီး အၾကီးဆံုးက ေယာကၤ်ား လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ရွိတယ္ဗ်ိဳ႕ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္က ေရမြမ္းတဲ့ဒါဏ္ မခံႏုိင္တာပဲ တစ္ကိုယ္လံုး ၿဖဴစြတ္ေနၿပီး အသားက လည္း မ်ားမွမ်ား ကင္လုိက္ရင္ အနံ႔ေလးကိုေမႊြးေနတာပဲ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ေတြ႔ဖမ္းၿပမယ္ က်ေနာ္လုပ္ တဲ့အတိုင္းလုိုက္လုပ္ၾကည့္ၾကေပါ့ေနာ့္ ”
ဟုေ ၿပာဆိုရင္း ကၽြႏ္ုပ္လည္း သူရိန္႔လက္အတြင္းမွာ ေရပံုးအားဆြဲယူရင္း ပုရစ္တြင္း တစ္တြင္း ထဲသို႔ ေလာင္း ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
www.thettantvillage.com
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
မပ်က္မကြက္ လာေရာက္ဖတ္ရွဳသြားေၾကာင္းပါ။ :))))))
ReplyDeleteေသမင္းတမန္ခရီးၾကမ္းအပိုငး္(၁၁)ပီးေတာ.
ReplyDeleteေနာ္ထပ္အပိုင္းေတြရွာမေတြ.လို.
ရွာေပးၾကပါဦး :(
ဟီးးးးးးးးးးးးးးးး ေရးရေသးဘူး ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ အပ်င္းတစ္ေနလို႔ မၾကာမွီလာမည္ေမွ်ာ္...
ReplyDeleteဟြန္း
ReplyDeleteအပ်င္းတစ္မေနနဲ.ျမန္ျမန္ေရး
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းထိေနာ္
ဒါပဲ :P
want to read continue.
ReplyDeletePls
ျပီးေအာင္ေရးေနာ္
ReplyDeletewant to read continue.
ျပီးေအာင္ေရးေနာ္
ReplyDeletewaiting long time. want to read continue. pls, pls, pls...ASAP.
ReplyDeleteၿမန္ၿမန္ေရးေပးပါ...........ဇာတ္သိမ္းပိုင္းအထိ
ReplyDeletepyi thay boo lar khin byar .read lop ta arr kg tal .End aung write nor ,arr pay nay par tal...
ReplyDeleteဇာတ္သိမ္းပုိင္းထိေရးေပးပါေနာ္ ဘာေတြျဖစ္လဲဆိုတာသိခ်င္တယ္
ReplyDeleteကိုသက္တန္ ့ေရ...ေသမင္းတမန္ခရီးၾကမ္းအပိုငး္(၁၁)ပီးေတာ.
ReplyDeleteေနာ္ထပ္အပိုင္းေတြရွာမေတြ ့ဘူး..(၁၁)ထိပဲေရးျပီးတာလား..ေျဖေပးပါေနာ္
ခုထက္ထိအပုိင္း12မတင္ရေသးဘူးလားအကုိမေတြလုိ့ေမးႀကည့္တာပါျမန္ျမန္ေလးတင္ေပးပါေနာ္
ReplyDeleteကိုသက္ေရ ဆက္ေရးပါဦးဗ်ာ . . . ၁ ကေနစဖတ္တာအ႐ွိန္ေကာင္းရင္ဆက္ရန္
ReplyDelete.......... ၁၁လည္းေရာက္ အပိုင္း(၁၂)ကို႐ွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး . . . .
ဇတ္သိမ္းပိုင္း မေရးရေသးတာလား ရွာမေတြ႕လို႔
ReplyDelete