တစ္ခါတုန္းက အားကစားကြင္းၾကီးတစ္ခုထဲမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာဟာ ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေျပးပြဲတစ္ခု ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသတဲ့ ။ ေျပးလမ္းေၾကာင္း ရဲ႕အစ မွာ မိန္းကေလး ၈ ေယာက္ က ေျပးပြဲကို ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ ။
ဒိုင္လူၾကီးက စတင္ေၾကျငာလိုက္တယ္ ။
" ရယ္ဒီ "
" အသင့္ျပင္ "
" ဂိုး "
ဒိုင္လူၾကီးရဲ႕ စကားသံ ဆံုးတာနဲ႔တျပိဳင္နက္ မိန္းေလးအားလံုးဟာ စတင္ေျပးၾကပါေတာ့တယ္ ။ ခက္ခဲစြာ ေျပးျပီး ေျခလွမ္း ၁၀ လွမ္း ကို ေက်ာ္လို႔ ၁၅ လွမ္းေလာက္မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေျခေထာက္ေခါက္ျပီး လဲက်သြားပါေတာ့တယ္ ။ အရမ္းနာက်င္တဲ့အတြက္ မိန္းကေလးဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ငိုေၾကြးေနပါေတာ့တယ္ ။ အဲ့ဒီမိန္းကေလးရဲ႕ ငိုသံကိုၾကားလိုက္ရတဲ့ခဏ က်န္တဲ့ မိန္းကေလး ၇ ေယာက္ဟာ ေျပးေနတာကို ရပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ခနရပ္ေနတယ္ အေနာက္ကကို ျပန္လွည့္လာျပီး လဲက်ေနတဲ့မိန္းကေလးဆီ ေျပးလာပါေတာ့တယ္ ။
မိန္းကေလး ၇ ေယာက္က လဲက်ေနတဲ့မိန္းကေလးကို ထူမျပီး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ တြဲလို႔ အတူ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ပန္းတိုင္ကို အတူတူ၀င္သြားၾကပါတယ္ ။
ျပိဳင္ပြဲ တာ၀န္ရွိသူအားလံုး မွင္သက္သြားျပီး ၾကက္ေသေသသြားၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ၾကည့္ေနသူလူအားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္လာခဲ့ပါတယ္ ။ လတ္တေလာမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ ။
ဒီအေျပးျပိဳင္ပြဲကို က်င္းပတာကေတာ့ National Institute of Mental Health လို႔ေခၚတဲ့ အမ်ိဳးသားစိတ္က်န္းမာေရးတကၠသိုလ္ကေန ဦးစီးက်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္ ။
ျပိဳင္ပြဲ၀င္ မိန္းကေလး ၈ ေယာက္စလံုးဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ။ သူတို႔ဘာေတြသင္ယူခဲ့ၾကသလဲ ?
- အဖြဲ႕အစည္းစိတ္ဓါတ္
- လူသားခ်င္းစာနာမႈ
- အားကစားစိတ္ဓါတ္
- ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ နဲ႔သနားၾကင္နာမႈ
- ညီညႊတ္မွ်တျခင္းတို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိုရင္ေရာ ..... ေသခ်ာပါတယ္ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးမလုပ္မိပဲ ကိုယ္အႏိုင္ရဖို႔အတြက္ ပန္းတိုင္ကို အေျပးသြားမိၾကမွာပါပဲ ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေကာင္းမြန္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခံယူထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက
- ကိုယ္ႏုိင္ရင္ျပီးေရာဆိုတဲ့အတၱေတြရွိၾကတယ္
- တစ္ပါးသူဒုကၡေတြကို လစ္လွ်ဳရွဳႏုိင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ေနၾကလို႔ပါပဲ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
(ဘာသာျပန္ျဖစ္ပါတယ္ )
မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးရွိ ျပီး အရာရာ သိ အရာရာတတ္ေနတဲ့လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အထက္ကို ေရာက္လိုိေဇာ အျမင့္ကို တက္လိုေဇာ နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလိုစိတ္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ေဘးနားက လူေတြကို မျမင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အတၱေတြ မာနေတြ နဲ႔ ဖံုးလႊမ္းသြားတတ္ၾကသလား ဆိုတာပါပဲ ။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
