ပတ္၀န္းက်င္က သုႆန္တစ္စၿပင္ႏွယ္ တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ကပ္လြန္းေနသည္ ။ အခ်ိန္ ကိုခန္႔မွန္း ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ညေန ၄ နာရီထိုးၿပီ ။ တိုက္ပ်က္တစ္လံုးကိုမွီၿပီး မေန႔ကစတိုးဆိုင္မွယူခဲ့ေသာ ေပါင္မုန္႔ တစ္လံုးအား အဆာ ေၿပထိုင္စားေနမိသည္ ။ ထိုအခိုက္ ညည္းသံလိုလို ၾကားလိုက္ရ၍ ကၽြႏ္ုပ္၏ စိတ္၀ိဥာဥ္ကို ပတ္၀န္းက်င္သို႔ စူးစမ္းပို႔လႊတ္လိုက္ရသည္ ။ အရိပ္.... အရိပ္ ဒီလိုအရိပ္မ်ားကို ၿမင္လုိက္ကတည္းက ကၽြႏ္ုပ္ အလို လို မတ္တပ္ရပ္မိသြားသည္ ။
" ေသြးစုပ္ေကာင္ "
တစ္နည္းအားၿဖင့္ ေသြးဆာေနေသာ လူသားတစ္ဦး ။ ကၽြႏ္ုပ္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေခ်ၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ ထဲမွ အူဇီ ေသနတ္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အနီးမွ ေသတၱာတစ္လံုးေနာက္သို႔ ၀င္ေရာက္ ပုန္းခို လိုက္ေလ၏ ။ ေဟာ... လာပါၿပီ ....ခႏၱာကိုယ္ကို ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္ေလ်ာက္လာရင္း ကၽြႏ္ုပ္၏ လူသားအနံ႔ (တနည္းဆုိရေသာ္ ေသြးနံ႕) ကို ရွာေဖြေနဟန္ရွိသည္ ။ ဘုရားေရ... ေသြးစုပ္ေကာင္ကားကၽြႏ္ုပ္ပုန္းခုိရာ ေသတၱာဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ေလ်ာက္လာေနေခ်ၿပီ ။
“ ကလစ္”
လိုရမယ္ရ ေသနတ္ေမာင္းအား တင္ထားလိုက္သည္ ။
ပတ္၀န္းက်င္ကား အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ၿခားလြန္းေနသည္ ။ ထိုအခိုက္ ကၽြႏ္ုပ္ ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ၂ တိုက္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေအာ္သံတစ္ခုအား က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
" အား "
အသံနက္ၾကီးေၾကာင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ဆက္မလာေတာ့ပဲ အသံၾကားရာ တိုက္ဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာသြားေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသက္ၿပင္းခ်ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္အား ၾကည့္မိ လိုက္ေတာ့ ေသြးသံရဲရဲ ေပစြန္းေနေသာ ရွပ္အကၤီ် အၿဖဴႏွင့္ ေအာက္ဖက္မွ စတိုင္ေဘာင္းဘီအနက္ကေတာ့ စုပ္ၿပဲ လွ်က္ရွိေလသည္ ။ ရုတ္တရက္ေသြးစုပ္ေကာင္က လည္ၿပန္လွည့္ၾကည့္၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ လွ်င္ၿမန္စြာ ၀ပ္ခ်လိုက ္ရေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကား တေရြ႕ေရြ႕သြားရင္း အသံၾကားရာ တိုက္ပ်က္အတြင္းသို႔ ၀င္သြား ေလ သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤေနရာတြင္ဆက္လက္ပုန္းခိုရန္ မသင့္ေလ်ာ္သၿဖင့္ ေသတၱာေဘးမွ ထြက္ကာ တိုက္ေဘး မွအသာကပ္၍ ထြက္လာခဲ့ေလသည္ ။ ေရွ႕တြင္လမ္းၾကာတးစ္ခု ....။ ဟိုဖက္တိုက္သို႔ သြားႏိုင္ရန္ ဒီလမ္းၾကားကို ၿဖတ္ကူးမွရႏိုင္ေပမည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လမ္းၾကားထဲ၌ အႏၱရာယ္ကင္းမကင္းသိႏိုင္ရန္ တိုက္ အစြန္းေလကို ကြယ္၍ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေလသည္ ။ ၿမင္ကြင္းက လြန္စြာ အသဲယား ထိတ္လန္႔ ဖြယ္ရာပင္ ။ လတ္တေလာ ၄င္းတို႔ တိုက္ခိုက္၍ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ အေလာင္းတေလာင္းအား ၀ိုင္း၀န္းစား ေသာက္ေနၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၆ ေကာင္... ။ သူတို႔အရွိန္ႏွင့္သူတို႔မို႔ ကၽြႏ္ုပ္အား သတိၿပဳမိဟန္မေပၚေပ ။
လမ္းၾကားေလးကား ေသြးညွီနဲ႔တို႔ၿဖင့္ ၿမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပက်ံပြပလဲလွ်က္ရွိသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း မထူး ေတာ့ၿပီမို႔ လမ္းၾကားအား အရဲစြန္႔ကာ ၿဖတ္ကူးလိုက္ေလသည္ ။ ကံဆိုးလွစြာပင္ ေသြးစုပ္ ေကာင္ တစ္ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္အား ၿမင္ေတြ႔သြားခဲ့ေခ်ၿပီ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာလိုက္ရာ ေမွာင္စ ၿပဳလာၿပီ ၿဖစ္သၿဖင့္ အႏၱရာယ္ၾကားတြင္ ဆက္လက္သြားလာရန္ မၿဖစ္ႏုိင္သည္က တေၾကာင္း ၊ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၆ ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္ကို ေတြ႔ၿမင္သြားၿပီၿဖစ္၍လိုက္လာၿပီက တေၾကာင္းေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ တိုက္ပ်က္အိုၾကီးအတြင္းသို႔ လွစ္ကနဲ၀င္လိုက္ေလသည္ ။ လူမေနသည္မွာ ၾကာၿပီၿဖစ္၍ ဖုန္တလူးလူးၿဖင့္ ညွီစို႔စို႔ အနံ႔ၾကီးေၾကာင့္ ေအာ္ဂလီဆန္သြားမိသည္ ။ စိတ္ကို လွ်င္ၿမင္စြာ ခ်ဳပ္တည္း ရင္း အိမ္ၾကီးအတြင္းသို႔ ေလ့လာလိုက္သည္ ။ ေအာက္ထပ္တြင္ အခန္းက ငါးခန္း ၊ အေပၚထပ္ၾကီးသို႔ တက္ေသာ ေလွကား ၂စင္းကား ခန္႔ထည္လွေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ ေလွကားထစ္မ်ား မရွိေတာ့ေပ ။ ထိုအခိုက္ အေနာက္ဖက္မွ ေၿခသံမ်ား ၾကားလာ၍ ညာဖက္ရွိ တံခါးတစ္ခုအားဖြင့္၍ ၀င္လိုက္၏ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား လိုက္လာၾကေပၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္၀င္မိေသာ အခန္းကား စတိုခန္းတစ္ခု ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ၿပတင္းေပါက္တစ္ခုမွ မရွိပဲ ပစၥည္းအစုတ္မ်ားႏွင့္ ကားတာယာ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္ တိုလီမုတ္စပစၥည္းမ်ားကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ဘီဒိုေဟာင္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား လိုက္၍ မ၀င္လာေစရန္ အတြင္းဖက္မွ တံခါးခ်က္အား ခ်ထားလိုက္သည ္။ ဘီဒိုသို႔ ေလ်ာက္သြား၍ ေလ့လာၾကည့္လိုက္ရာ ယမ္းမႈန္႔တစ္ဘူးႏွင့္ ၉/၁၀ ဂြင္းဂြ တစ္ေခ်ာင္းသာ အေကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေထြေထြ ထူးထူး စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ယမ္းမႈန္႔ဘူးအားယူ၍ ဂြအား လိုရမယ္ရ ေဘာင္း ဘီအိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္သည ္။
အခန္းကို မ်က္စိကစားလိုက္ေတာ့ ထြက္ေပါက္ဟူ၍ မေတြ႔လိုက္ရ၍ လြန္စြာ စိတ္ပ်က္သြားမိေၾကာင္း ၀န္ခံရေပမည္ ။ သို႔ရာတြင္ အႏၱရာယ္စြန္႔စားခန္းမ်ားႏွင့္ ၾကံဳမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဥာဥ္အတိုင္း ခဏ ၾကာလွ်င္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈတို႔မွာ အေ၀းဆီသို႔ လြင့္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္ ။ အလို....အခန္းေထာင့္ ၾကမ္းၿပင္တြင္ ပတၱာတစ္ခု ...။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအနီးအနားသို႔သြား၍ ဖုန္မ်ားကို ခါထုတ္လိုက္ရာ ကံအား ေလ်ာ္စြာပင္ ေအာက္ေၿခသို႔ ဆင္းမည့္တံခါးတစ္ခ်ုပ္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။
" ဒုန္း...ဒုန္း....ဒုန္း...."
တံခါးကို လာထုသံမ်ားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ေနထိုင္ရာ အခန္းအတြင္းသို႔ မၾကာခင္ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား ၀င္လာ ေတာ့မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းမိလိုက္သည္ ။ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ပတၱာအား ဆြဲမၾကည့္လိုက္ရာ လြယ္ကူစြာ ပင္ ပြင့္လာေလသည္ ။
" ဒုန္း.....ဒုန္း "
တံခါးအား အၿပင္မွ ပစၥည္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင့္ ထုရိုက္ဖ်က္ဆီးေနဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တံခါးပြင့္ပြင့္ခ်င္း ေၿမ ေအာက္ခန္းသို႔ လွ်င္ၿမန္စြာ ဆင္းကာ တံခါးအား ဆြဲပိတ္လိုက္ေလသည္ ။
“ ၀ုန္း”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿမေအာက္တံခါး အပိတ္ တံခါးမၾကီးလည္း ပြင့္ထြက္ခ်ိန္ တၿပိဳင္တည္းၿဖစ္ခဲ့ဟန္တူသည္ ။ ေသခ်ာ ေစရန္အတြင္းဖက္မွ ဂ်က္ကို ထုိးကား အသံတိတ္ေနရေလသည္ ။
အေပၚထပ္ၾကမ္းၿပင္မွ ေၿခသံမ်ားကို အတိုင္းသားၾကားေနရသည္ ။ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကံဆိုးလြန္း၍ ဤ ေသြးစုပ္ ေကာင ္မ်ား ေၿမေအာက္ခန္းအတြင္းသို႔လိုက္ဆင္းလာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေရွာင္ေၿပးစရာ ေၿမမရွိေတာ့ေပ ။ ခါးမွ က်ည္ဆံကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ ငါးေတာင့္သာ က်န္ေတာ့သည္ ။ မၿဖစ္ေသး ဒီက်ည္ဆံကို အကုန္သံုး၍ မၿဖစ္ႏိုင္ မွန္းကၽြႏ္ုပ္ သိေနသည္ ။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီး ... ဒီၿမိဳ႕ေလးထဲမွ လြတ္ေၿမာက္ႏိုင္မည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကား မႈန္ပ်ပ်သာ... ။ ေသြးစုပ္ ေကာင္မ်ားေၿမေအာက္တံခါးအား ရွာမေတြ႔ပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းရန္မွတပါး အၿခားမရွိေတာ့ေပ ။
၅ မိနစ္.....၁၀ မိနစ္......၁၅ မိနစ္.......ေၿခသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားၾကေတာ့မွ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သက္ၿပင္းခ် ႏိုင္ေပသည္ ။ ယခုမွ ေၿမေအာက္ခန္းကို ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့သည္ ။ အခန္းကား အေတာ္ က်ယ္၀န္း ဟန္ရွိ ေလသည္ ။ စားပြဲေပၚတြင္ မွန္အိမ္တစ္လံုးကို ေတြ႔ရ၍ မီးထြန္းလိုက္ရာ အေတာ္အသင့္ လင္းရွင္းသြား ေလသည္ ။ ဤ ေၿမေအာက္ခန္းသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဗုံးခိုက်င္း ၿဖစ္ခဲ့ဟန္တူသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေထာင့္တစ္ ေထာင့္သြား၍ ေၿခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ ဤ ခရီးကို လာခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ ၊ သီတာဆိုေသာ ေကာင္မေလး ၊ ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔ ဘယ္ေရာက္ကုန္သနည္း ။ သူတို႔ေရာ အ သက္မွ ရွင္ေသးရဲ႕လားဟု ကၽြႏ္ုပ္ေတြးေနမိသည္ ။ အမွန္စင္စစ္ ဤခရီးေပၚေပါက္လာရေသာ အေၾကာင္း ရင္းကား.............။
အပိုင္း (၂) ေမွ်ာ္.....။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
20 July 2010
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
" ေသြးစုပ္ေကာင္ "
တစ္နည္းအားၿဖင့္ ေသြးဆာေနေသာ လူသားတစ္ဦး ။ ကၽြႏ္ုပ္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေခ်ၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ ထဲမွ အူဇီ ေသနတ္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အနီးမွ ေသတၱာတစ္လံုးေနာက္သို႔ ၀င္ေရာက္ ပုန္းခို လိုက္ေလ၏ ။ ေဟာ... လာပါၿပီ ....ခႏၱာကိုယ္ကို ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္ေလ်ာက္လာရင္း ကၽြႏ္ုပ္၏ လူသားအနံ႔ (တနည္းဆုိရေသာ္ ေသြးနံ႕) ကို ရွာေဖြေနဟန္ရွိသည္ ။ ဘုရားေရ... ေသြးစုပ္ေကာင္ကားကၽြႏ္ုပ္ပုန္းခုိရာ ေသတၱာဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ေလ်ာက္လာေနေခ်ၿပီ ။
“ ကလစ္”
လိုရမယ္ရ ေသနတ္ေမာင္းအား တင္ထားလိုက္သည္ ။
ပတ္၀န္းက်င္ကား အပ္က်သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ၿခားလြန္းေနသည္ ။ ထိုအခိုက္ ကၽြႏ္ုပ္ ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ၂ တိုက္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေအာ္သံတစ္ခုအား က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
" အား "
အသံနက္ၾကီးေၾကာင့္ ေသြးစုပ္ေကာင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ဆက္မလာေတာ့ပဲ အသံၾကားရာ တိုက္ဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာသြားေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္လည္းသက္ၿပင္းခ်ကာ ေသြးစုပ္ေကာင္အား ၾကည့္မိ လိုက္ေတာ့ ေသြးသံရဲရဲ ေပစြန္းေနေသာ ရွပ္အကၤီ် အၿဖဴႏွင့္ ေအာက္ဖက္မွ စတိုင္ေဘာင္းဘီအနက္ကေတာ့ စုပ္ၿပဲ လွ်က္ရွိေလသည္ ။ ရုတ္တရက္ေသြးစုပ္ေကာင္က လည္ၿပန္လွည့္ၾကည့္၍ ကၽြႏ္ုပ္မွာ လွ်င္ၿမန္စြာ ၀ပ္ခ်လိုက ္ရေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္ကား တေရြ႕ေရြ႕သြားရင္း အသံၾကားရာ တိုက္ပ်က္အတြင္းသို႔ ၀င္သြား ေလ သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤေနရာတြင္ဆက္လက္ပုန္းခိုရန္ မသင့္ေလ်ာ္သၿဖင့္ ေသတၱာေဘးမွ ထြက္ကာ တိုက္ေဘး မွအသာကပ္၍ ထြက္လာခဲ့ေလသည္ ။ ေရွ႕တြင္လမ္းၾကာတးစ္ခု ....။ ဟိုဖက္တိုက္သို႔ သြားႏိုင္ရန္ ဒီလမ္းၾကားကို ၿဖတ္ကူးမွရႏိုင္ေပမည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လမ္းၾကားထဲ၌ အႏၱရာယ္ကင္းမကင္းသိႏိုင္ရန္ တိုက္ အစြန္းေလကို ကြယ္၍ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေလသည္ ။ ၿမင္ကြင္းက လြန္စြာ အသဲယား ထိတ္လန္႔ ဖြယ္ရာပင္ ။ လတ္တေလာ ၄င္းတို႔ တိုက္ခိုက္၍ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ အေလာင္းတေလာင္းအား ၀ိုင္း၀န္းစား ေသာက္ေနၾကေသာ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၆ ေကာင္... ။ သူတို႔အရွိန္ႏွင့္သူတို႔မို႔ ကၽြႏ္ုပ္အား သတိၿပဳမိဟန္မေပၚေပ ။
လမ္းၾကားေလးကား ေသြးညွီနဲ႔တို႔ၿဖင့္ ၿမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပက်ံပြပလဲလွ်က္ရွိသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း မထူး ေတာ့ၿပီမို႔ လမ္းၾကားအား အရဲစြန္႔ကာ ၿဖတ္ကူးလိုက္ေလသည္ ။ ကံဆိုးလွစြာပင္ ေသြးစုပ္ ေကာင္ တစ္ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္အား ၿမင္ေတြ႔သြားခဲ့ေခ်ၿပီ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာလိုက္ရာ ေမွာင္စ ၿပဳလာၿပီ ၿဖစ္သၿဖင့္ အႏၱရာယ္ၾကားတြင္ ဆက္လက္သြားလာရန္ မၿဖစ္ႏုိင္သည္က တေၾကာင္း ၊ ေသြးစုပ္ေကာင္ ၆ ဦးကား ကၽြႏ္ုပ္ကို ေတြ႔ၿမင္သြားၿပီၿဖစ္၍လိုက္လာၿပီက တေၾကာင္းေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ တိုက္ပ်က္အိုၾကီးအတြင္းသို႔ လွစ္ကနဲ၀င္လိုက္ေလသည္ ။ လူမေနသည္မွာ ၾကာၿပီၿဖစ္၍ ဖုန္တလူးလူးၿဖင့္ ညွီစို႔စို႔ အနံ႔ၾကီးေၾကာင့္ ေအာ္ဂလီဆန္သြားမိသည္ ။ စိတ္ကို လွ်င္ၿမင္စြာ ခ်ဳပ္တည္း ရင္း အိမ္ၾကီးအတြင္းသို႔ ေလ့လာလိုက္သည္ ။ ေအာက္ထပ္တြင္ အခန္းက ငါးခန္း ၊ အေပၚထပ္ၾကီးသို႔ တက္ေသာ ေလွကား ၂စင္းကား ခန္႔ထည္လွေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ ေလွကားထစ္မ်ား မရွိေတာ့ေပ ။ ထိုအခိုက္ အေနာက္ဖက္မွ ေၿခသံမ်ား ၾကားလာ၍ ညာဖက္ရွိ တံခါးတစ္ခုအားဖြင့္၍ ၀င္လိုက္၏ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား လိုက္လာၾကေပၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္၀င္မိေသာ အခန္းကား စတိုခန္းတစ္ခု ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ၿပတင္းေပါက္တစ္ခုမွ မရွိပဲ ပစၥည္းအစုတ္မ်ားႏွင့္ ကားတာယာ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္ တိုလီမုတ္စပစၥည္းမ်ားကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ဘီဒိုေဟာင္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား လိုက္၍ မ၀င္လာေစရန္ အတြင္းဖက္မွ တံခါးခ်က္အား ခ်ထားလိုက္သည ္။ ဘီဒိုသို႔ ေလ်ာက္သြား၍ ေလ့လာၾကည့္လိုက္ရာ ယမ္းမႈန္႔တစ္ဘူးႏွင့္ ၉/၁၀ ဂြင္းဂြ တစ္ေခ်ာင္းသာ အေကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေထြေထြ ထူးထူး စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ယမ္းမႈန္႔ဘူးအားယူ၍ ဂြအား လိုရမယ္ရ ေဘာင္း ဘီအိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္သည ္။
အခန္းကို မ်က္စိကစားလိုက္ေတာ့ ထြက္ေပါက္ဟူ၍ မေတြ႔လိုက္ရ၍ လြန္စြာ စိတ္ပ်က္သြားမိေၾကာင္း ၀န္ခံရေပမည္ ။ သို႔ရာတြင္ အႏၱရာယ္စြန္႔စားခန္းမ်ားႏွင့္ ၾကံဳမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဥာဥ္အတိုင္း ခဏ ၾကာလွ်င္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈတို႔မွာ အေ၀းဆီသို႔ လြင့္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္ ။ အလို....အခန္းေထာင့္ ၾကမ္းၿပင္တြင္ ပတၱာတစ္ခု ...။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအနီးအနားသို႔သြား၍ ဖုန္မ်ားကို ခါထုတ္လိုက္ရာ ကံအား ေလ်ာ္စြာပင္ ေအာက္ေၿခသို႔ ဆင္းမည့္တံခါးတစ္ခ်ုပ္ၿဖစ္ေနေလသည္ ။
" ဒုန္း...ဒုန္း....ဒုန္း...."
တံခါးကို လာထုသံမ်ားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ေနထိုင္ရာ အခန္းအတြင္းသို႔ မၾကာခင္ေသြးစုပ္ေကာင္မ်ား ၀င္လာ ေတာ့မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းမိလိုက္သည္ ။ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ပတၱာအား ဆြဲမၾကည့္လိုက္ရာ လြယ္ကူစြာ ပင္ ပြင့္လာေလသည္ ။
" ဒုန္း.....ဒုန္း "
တံခါးအား အၿပင္မွ ပစၥည္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင့္ ထုရိုက္ဖ်က္ဆီးေနဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တံခါးပြင့္ပြင့္ခ်င္း ေၿမ ေအာက္ခန္းသို႔ လွ်င္ၿမန္စြာ ဆင္းကာ တံခါးအား ဆြဲပိတ္လိုက္ေလသည္ ။
“ ၀ုန္း”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿမေအာက္တံခါး အပိတ္ တံခါးမၾကီးလည္း ပြင့္ထြက္ခ်ိန္ တၿပိဳင္တည္းၿဖစ္ခဲ့ဟန္တူသည္ ။ ေသခ်ာ ေစရန္အတြင္းဖက္မွ ဂ်က္ကို ထုိးကား အသံတိတ္ေနရေလသည္ ။
အေပၚထပ္ၾကမ္းၿပင္မွ ေၿခသံမ်ားကို အတိုင္းသားၾကားေနရသည္ ။ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကံဆိုးလြန္း၍ ဤ ေသြးစုပ္ ေကာင ္မ်ား ေၿမေအာက္ခန္းအတြင္းသို႔လိုက္ဆင္းလာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေရွာင္ေၿပးစရာ ေၿမမရွိေတာ့ေပ ။ ခါးမွ က်ည္ဆံကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ ငါးေတာင့္သာ က်န္ေတာ့သည္ ။ မၿဖစ္ေသး ဒီက်ည္ဆံကို အကုန္သံုး၍ မၿဖစ္ႏိုင္ မွန္းကၽြႏ္ုပ္ သိေနသည္ ။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီး ... ဒီၿမိဳ႕ေလးထဲမွ လြတ္ေၿမာက္ႏိုင္မည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကား မႈန္ပ်ပ်သာ... ။ ေသြးစုပ္ ေကာင္မ်ားေၿမေအာက္တံခါးအား ရွာမေတြ႔ပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းရန္မွတပါး အၿခားမရွိေတာ့ေပ ။
၅ မိနစ္.....၁၀ မိနစ္......၁၅ မိနစ္.......ေၿခသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားၾကေတာ့မွ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သက္ၿပင္းခ် ႏိုင္ေပသည္ ။ ယခုမွ ေၿမေအာက္ခန္းကို ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့သည္ ။ အခန္းကား အေတာ္ က်ယ္၀န္း ဟန္ရွိ ေလသည္ ။ စားပြဲေပၚတြင္ မွန္အိမ္တစ္လံုးကို ေတြ႔ရ၍ မီးထြန္းလိုက္ရာ အေတာ္အသင့္ လင္းရွင္းသြား ေလသည္ ။ ဤ ေၿမေအာက္ခန္းသည္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဗုံးခိုက်င္း ၿဖစ္ခဲ့ဟန္တူသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေထာင့္တစ္ ေထာင့္သြား၍ ေၿခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ ဤ ခရီးကို လာခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ ၊ သီတာဆိုေသာ ေကာင္မေလး ၊ ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔ ဘယ္ေရာက္ကုန္သနည္း ။ သူတို႔ေရာ အ သက္မွ ရွင္ေသးရဲ႕လားဟု ကၽြႏ္ုပ္ေတြးေနမိသည္ ။ အမွန္စင္စစ္ ဤခရီးေပၚေပါက္လာရေသာ အေၾကာင္း ရင္းကား.............။
အပိုင္း (၂) ေမွ်ာ္.....။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
20 July 2010
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
good!
ReplyDelete