ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနၾကသူေတြ သိပ္မ်ားလာတယ္

 ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနၾကသူေတြ သိပ္မ်ားလာတယ္

မေန႔ညေနက ကားစီးေနရင္း မ်ိဳးၾကီးရဲ႕ “ ေဆးေပးပါ ” သီခ်င္းနားေထာင္မိရင္း အေတြးတခ်ိဳ႕ေတြးမိလိုက္တယ္ ။ အခုတေလာ ေတြးတာေတြ က မ်ားေနျပီး စာကို မယ္မယ္ရရ ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ အခုေတာ့ေတြးမိသေလာက္ေလး ျပန္ခ်ေရးၾကည့္ျဖစ္တယ္ ။

၁ ။ သမီးသား ဇနီးမယား လင္ေယာကၤ်ား ကိစၥ အ၀၀ေတြၾကား ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး “ တစ္ေန႔ ေသကို ေသရမွာ ” ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနေနၾကတယ္ ။ မိုးခါးေရေတြ ေသာက္ ျပီး အိပ္လိုက္စားလိုက္ နဲ႔ တစ္ေန႔ ေသကိုေသရမယ္ ဆိုတာကိုေမ့ေနတတ္ၾကတယ္ ။

၂ ။ ႏွဖူးစာ ရြာလည္တာကို အသာထား ႏွဖူးမွာ ေသျခင္းတရားက ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေစ့ျပီလို႔ ဖိတ္စာေလးကပ္ေပးလိုက္တာေတာ့ က်ိန္းေသတယ္ ။ အဲဒါကို အပုပ္ေကာင္ ခႏၶာၾကီးကို အဟုတ္ထင္ ျပင္ၾကဆင္ၾက ငိုဟယ္ရီဟယ္နဲ႔ တစ္ဘ၀တာ ခဏတာေလးမွာ အပူေသာကလံုးေတြၾကြ ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္ ။

၃ ။ တစ္ေန႔ ျပာျဖစ္ရမယ့္ ခႏၶာဟာ တကယ္ေတာ့ အပုပ္အသိုးေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ ။ ေခၽြး ၊ ေသြး ၊ သလိပ္ ၊ ျပည္ စတဲ့ အရည္ေတြအျပင္ အရြတ္ အရိုးအရည္ဆိုတဲ့ ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ယာယီ တည္ရွိမႈ ေတြသာျဖစ္ျပီး အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ပုပ္သိုးနံေဟာင္လာမယ္ဆိုတာကို ေမ့ေမ့ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကတယ္ ။

၄ ။ တခဏတာ လည္ခြင့္ရတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ သက္တမ္းအားျဖင့္ ၆၀ ၊ ရက္နဲ႔တြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ၂၁၉၀၀ ရက္ပဲ ရွိတယ္ ။ ရက္ေပါင္း ၂ ေသာင္းေက်ာ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ မ်ားလုပ္ခဲ့ၾကျပီးျပီလဲ ဘာေတြမ်ား သံသရာအတြက္ျပင္ဆင္ၾကျပီးျပီလဲ ။

၅ ။ သံသရာခရီးရွည္ၾကီးကို ဆက္လက္ သြားဖို႔လမ္းေၾကာင္းမွာ လူ႔ဘ၀ ရတုန္းရခိုက္ “ အယူမမွားဖို႔လိုတယ္ ၊ တလြဲမေတြးၾကဖို႔လိုတယ္ ၊ ယံုၾကည္မႈ စစ္မွန္ဖို႔လိုတယ္ ” မဟုတ္တာကို အဟုတ္ထင္ အမ်ားေယာင္တိုင္းလိုက္ေယာင္ၾကသူေတြဟာ တကယ္ေတာ့ သနားစရာ လူသားေတြျဖစ္တယ္ ။ အယူ၀ါဒစစ္စစ္ နဲ႔ ဓမၼ နဲ႔ အဓမၼ ကို ယွဥ္တြဲ သိျမင္လာမွသာ လူ႔ဘ၀ အႏွစ္သာရကိုျမင္ေတြ႔ႏုိင္မယ္ ။

၆ ။ ခြင့္သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္ အမိုက္နင့္ျပင္ ရွိေသးေလလိမ့္လား ဆိုတဲ့ စာသားေလးအတိုင္း အခြင့္သာေနတဲ့ လူ႔ဘ၀ၾကီး ေရာက္ေနခိုက္ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ေတြကို ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ အယူ၀ါဒ မႈိုင္းေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔လိုတယ္ ။ တရားစစ္ တရားမွန္ကို ရွာေတြ႔ျပီး စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိရာ လမ္းကိုေလွ်ာက္ႏုိင္မွသာ ေအးခ်မ္းႏုိင္မယ္ ။

၇ ။ ကိုယ္ေသရင္ကိုယ့္ေနာက္ဘယ္သူေတြလိုက္ၾကမလဲ ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ဇနီးမယားလင္ေယာကၤ်ားေတြလား ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သမီးသား ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြေတြလား ။ ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ကို ၇ ရက္ေလာက္အထိ ငိုၾကလိမ့္မယ္ ျပီးတဲ့အခါ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ လူ႔ဘ၀ ဇာတ္ခံုကို သူတို႔ဆက္ကေနၾကလိမ့္ဦးမယ္ ။ သင္ လူ႔ဘ၀ကို လာတာ တစ္ေယာက္တည္းလာခဲ့ရသလို သင္ျပန္တဲ့အခါမွာလည္းတစ္ေယာက္တည္းျပန္ရမွာပဲျဖစ္တယ္ ။ သင္ေသသြားေသာ္ သင့္ေနာက္ကို ဘယ္သူမွ မလိုက္ပါဘူး ။ သင့္ခႏၶာကိုယ္က အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုလည္း ျပာအတိျဖစ္သြားမွာပါ ။

၈ ။ ကိုယ္ေသရင္ကိုယ္နဲ႔ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္မဲ့အရာေတြေတာ့ရွိတယ္ ။ သံသရာတေလွ်ာက္အရိပ္လို မခြဲမခြာလိုက္ေနမဲ့အရာေတြေပါ့ ။ အဲဒါေတြကေတာ့ ကိုယ္တစ္သက္လံုးျပဳလုပ္ခဲ့သမွ် “ ကုသိုလ္ နဲ႔အကုသိုလ္ ” ေတြပဲျဖစ္တယ္ ။ “ တရား နဲ႔ မတရား ” ေတြပဲျဖစ္တယ္ ။ “ ဒါန ၊ သီလ ၊ ဘာ၀နာ ” ေတြပဲျဖစ္တယ္ ။ သင္ခ်စ္တဲ့အရာမွန္သမွ် သင္စြန္႔ခြာလို႔ မိုးရြာရြာ ေနပူပူ သင္ ့ခရီးကို သင္တစ္ေယာက္တည္းသာ ထြက္ခြာရမွာျဖစ္တယ္ ။

၉ ။ ရတုန္းရခိုက္လူ႔ဘ၀ေလးမွာ သင္ အရာအားလံုးကို မယံုၾကည္ပဲေနႏုိင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ “ တစ္ေန႔ ေသကိုေသရမယ္ ” ဆိုတဲ့စကားကိုေတာ့မယံုၾကည္လို႔မရဘူး ။ အဲဒါဟာ Universal Truth ျဖစ္တယ္ ။ ကမၻာေပၚမွာ သင္အပါအ၀င္လူေတြဟာ တစ္ေန႔ ေသကိုေသရမွာျဖစ္တယ္ ။ အဲဒါကို ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ေတြ နဲ႔ အတုအခ်င္းခ်င္းျပိဳင္ရင္း ေလာဘေဒါသ ေမာဟေတြၾကားေလာင္ျမိဳက္ရင္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာျပိဳင္လို႔ တရားစစ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကတယ္ ။

၁၀ ။ ခဏတာ အခ်ိန္ေလးမွာ အရာရာကို “ ေမတၱာထား ပါ ” ဆိုတဲ့စကားေလးပဲမွာခ်င္ပါတယ္ ။ ေမတၱာဟာ ဂရုဏာနဲ႔မတူပါဘူး ။ လမ္းေပၚမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ ကားၾကိတ္လိုက္လို႔ သင္က ေတြ႔သြားတယ္ဆိုပါစို႔ ။ “ ဟာ သနားလိုက္တာ ” ဆိုတဲ့စိတ္ကေလးျဖစ္ေပၚျခင္းဟာ ဂရုဏာ အဆင့္ပဲျဖစ္တယ္ ။ “ ဟာ သနားလိုက္တာ ဒီေခြးေလး ဒါဏ္ရာကို အသက္ခ်မ္းသာရာရေအာင္ငါကယ္လိုက္ဦးမွ ” ဆိုျပီးေခြးကေလးကိုကယ္ဆယ္တဲ့အဆင့္ေရာက္မွာ “ ေမတၱာ ” လို႔ေခၚတယ္ ။

ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ “ အျပစ္ေတြ လုပ္ခဲ့သမွ် ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တရား ေမတၱာ တရားနဲ႔ေဆးေၾကာရမယ္ ” အခြင့္သာတုန္းေလး ေမတၱာ တရားကိုအေျခခံျပီး ကိုယ္မပိုင္တဲ့ ဥစၥာေတြကို မတြယ္တာေနပါနဲ႔ ။ လွဴသင့္တာလွဴ လို႔ စြန္႔ၾကဲသင့္တာစြန္႔ၾကဲပါ ။ မီလီယံနာသူေဌးၾကီးလည္း ျပာ အျဖစ္ကလြဲလို႔ ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္သလို သင္လည္း ျပာအျဖစ္ကလြဲလို႔ ဘာမွျဖစ္ႏုိင္ဘူး ။ ၾကံဳတုန္းၾကံဳခိုက္ေလးမွာ ျငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ႕စြာေနလို႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေဒသနာေတာ္ေတြကို ဆည္းပူး ေလ့လာ ရင္း သံသရာကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစ ။

ေမတၱာတရားမ်ားစြာျဖင့္
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................