ကစားပြဲ

ကစားပြဲ

ဘာရယ္...မဟုတ္ပဲ
ဘာအေၾကာင္းမွမရွိပဲ..
တို႔က်င္းပခဲ့တဲ့ “ ကစားပြဲ ” မွာ
ဘယ္သူေတြက ေက်းကၽြန္
ဘယ္သူေတြက အရွင္သခင္လဲကြယ္...

လွပၿပီး ေသႏိုင္တဲ့ အကြက္ေတြ
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခုတ္ထစ္
မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အၿပံဳးေတြကိုယ္စီနဲ႔
ေနာက္ကြယ္က...ဓါးေရာင္ေတြက တလက္လက္
အစကတည္းက...
(၀င္ပါဖို႔ စိတ္ကူးမရွိေပမယ့္ )
အခ်စ္ရယ္...
ငါ....ကစားပြဲရဲ႕ ေက်းကၽြန္ၿဖစ္ခဲ့.
(ခပ္ရွင္းရွင္းပဲေၿပာရရင္)
ငါက...ထမင္းမစား ဂ်ိဳးမစားေကာင္
ႏိုင္သည္ၿဖစ္ေစ...ရွံုးသည္ၿဖစ္ေစ..
ရလဒ္က..
“ နင့္အၿပံဳးတစ္ပြင့္ကို ၿမင္ရဖို႔ပဲကြယ္ ”

စေတးခဲ့တဲ့ အတၱေတြနဲ႔
ငါၿဖိဳခ်ခဲ့တဲ့ မာနေတြ
ေနာက္ကြယ္က ဓါးတစ္လက္အစား
နင့္အတြက္...ေဆာင္ထားခဲ့တဲ့
ႏွင္းဆီၿဖဴတစ္ခက္..
နင္မၿမင္ႏိုင္ပါဘူး....အခ်စ္ရယ္
ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးဆံုးမလဲ....မသိတဲ့...
ႏွလံုးသားကစားပြဲမွာ
ငါ..က ...ပြဲအစမွာပဲ
ေဘးထြက္ေနာက္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
(ခပ္ေပါေပါ)
ငတံုးတစ္ေကာင္ေပါ့ကြယ္.....

သက္တန္႔ခ်ိဳ
26 Feb 2011

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................