(၁)
“ တိတ္စမ္းကြာ ေမ မင္းယူခံခ်က္ေတြကို ငါလက္မခံႏိုင္ဘူး ငါက ခံစားခ်က္တဲ့လူ ကြ ငါ့မွာလည္း ငါ့လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလးအနည္းငယ္ေလာက္ရွိတယ္လို႔ မင္းမထင္မိဘူးလား မင္း..ကြာ ” “ သိပါတယ္ ကို ..ကို ေမ့ကို ဘယ္ေလာက္ ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေမသိပါတယ္ ေမတို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းက ဘာလဲဆိုတာ ကိုသိလား ” တိုးတိတ္စြာ ေျပာေနေသာ ေမ့ကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ျပိဳ က်ေတာ့ မတတ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္ ။ ေမ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ဆံုး မိန္းမသားတစ္ဦး ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို အထပ္ထပ္ေမးေနစရာမလို ကၽြန္ေတာ္ အတြက္က်ိန္းေသလြန္းေနသည္ ။
“ ေမ --နည္းနည္းေလာက္ျပန္စဥ္းစားပါကြာ ဒီေငြက ေမ့အတြက္ဘယ္ေလာက္ အေရးၾကီးျပီး အသံုးလိုတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္ ကိုယ့္စကားကို ဒီတစ္ခါေတာ့နားေထာင္ေပးပါကြာေနာ္ ” “ မရဘူးကို --ကိုေမ့ ကို မေစာ္ကားနဲ႔ ကို႔ကို ေမဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ကိုသိပါတယ္ ကို အားလံုးထက္ ပိုသိပါတယ္ ေမက ကိုယ့္အတြက္ အရိပ္ကေလးပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ေရၾကည္တစ္စက္ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ကို႔အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ေစမယ့္ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကိုမဆို ေမ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ” “ ေတာက္ !! ေမရာ မင္းေခါင္း မာလိုက္တာ ” “ မတတ္ႏိုင္ဘူးကို အဲဒါ ေမ ဆိုတဲ့မိန္းမသားတစ္ဦးရဲ႕ ခံယူခ်က္ပဲ ကို႔ကို တစ္ ခုေတာ့ေျပာ ခ်င္တယ္ ေမ ကို့ကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အရိုးသားဆံုးနဲ႔ အနက္ရွိဳင္းဆံုးခ်စ္ခဲ့တာပါ ကို႕ကို အသည္းေပါက္ မတတ္ခ်စ္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာေတာ့ကို နားလည္ေပးပါ ကို႕မွာေမ့ကို အခ်စ္ကလြဲလို႔ ဘာမွေပး ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး ”
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ ေမ့အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ အျပင္ဖက္မွာ မိုးက တိတ္ဆိတ္စြာ ပ်င္းတိပ်င္း ရြဲရြာက်ေနသည္ ။ ေလာကၾကီးက ဒီလိုလည္းျဖစ္တတ္ပါလား ။ မိုးေရထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေျခလွမ္းတို႔က ဘယ္ကိုလွမ္းေနမွန္းမသိ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲတြင္ ေငြ ငါးသိန္းပါသည ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြ ဆက္ေတြးမိလည္းမသိေတာ့ မိုးေရထဲေခါင္းငိုက္ စိုက္ခ်ေလွ်ာက္လာ ရင္းကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အရက္တစ္ခြက္ရွိေနသည္ ။ အရက္ဆိုင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္သတိလက္လြတ္ ၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္ ။ ေရွ႕မွ အရက္ခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။ ျပင္းရွပူေလာင္ေသာ အေရေတြက လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္စီးက်သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကအပူက အရက္ထက္ပိုပူေလာင္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာ အသိဆံုးျဖစ္မည္ ။ မိုးကလည္း အျပင္မွာ ပိုလို႔ေတာင္သည္းလာသည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ စေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိသည ္။ အရာရာသည္ ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္မွ ပံုရိပ္မ်ားအျဖစ္ ထင္က်န္ဆဲပင္ျဖစ္သည ္။
(၂)
“ အဲဒါေမတဲ့ --- မင္းကပ္ၾကည့္ပါလား ေက်ာ္ ” “ ဟာ ကြာ မင္းတို႔ကလည္း ငါ့ကို ဘာထင္ေနလဲ မင္းတို႔အတင္းေခၚ လာလို႔ ငါ ဘီယာ လိုက္တိုက္တာေနာ္ ငါ့ဟာငါ ေတာင္ အလုပ္က ပိေနလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ ဒါေတြငါမစဥ္းစားခ်င္ေသးပါဘူးကြာ ” “ ဟ ငေက်ာ္ မင္းကြာ -- မင္းဒီေလာက္အလုပ္ပိေနလို႔ စိတ္သက္သာ ရာရေအာင္ ငါတို႔က အၾကံေပးတာကို ၾကည့္စမ္းေမ့ကို ဟို ဖက္စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ထုိင္ေနတယ္ ေမက ဒီဆိုင္မွာ star ကြ သူ႔ကို လိုခ်င္လို႔ကပ္ေနသူေတြမွ အမ်ားၾကီး ျပီးေတာ့ ေမ့ အေၾကာင္းငါတို႔အ ကုန္စံုစမ္းျပီး သြားျပီ ေမက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတယ္ ညဥ္႔ငွက္မေလးဆိုေပမယ့္ အေပါစားမဟုတ္ဘူးကြ ေမတို႔ကဆင္းရဲတယ္ သူ႔အေဖအေမ ဒုကၡိတၾကီးေတြကို သူတစ္ေယာက္တည္း ခႏၶာကိုယ္ရင္းျပီးလုပ္ေကၽြးေနတာ မင္းသိလား မင္းလည္း သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလုံးသားရွိပါတယ္ကြာ မင္းေမ့ကို ကူညီရာလည္းေရာက္မင္းလည္း အပမ္းေျပ မေကာင္းဘူးလား ” သူတို႔ ဒီေလာက္ညႊန္းေနမွေတာ့ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။ သူတို႔ေျပာသည္မွာ မလြန္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္၏ မွင္သက္ေငးေမာၾကည့္မိျခင္းက သက္ေသခံရာေရာက္သြားသည္ ။ေမ အရမ္းလွသည္ ။ သူဘယ္ေလာက္လွေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လည္းကဗ်ာ ဆရာမဟုတ္၍ မဖြဲ႔တတ္ ။ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ႏွင့္ နီေထြးေသာ ႏွုတ္ခမ္းတို႔က လိုက္ဖက္စြာ မာေၾကာေသသပ္သည့္မ ိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ။ ေမ့ရဲ႕တေစာင္းထိုင္ေနသည့္အလွက ခႏၶာကိုယ္အလွကိုေပၚလြင္ေစသည္ ။ ထိုျခံဳငံုၾကည့္မိသည့္ တခဏ ကၽြန္ေတာ္ ့စိတ္ထဲ ဘာကိုမွန္းမသိ ႏွေမ်ာ တသသည့္ စိတ္မ်ား၀င္လာသည္ ။အို.. ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔တုန္း ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕မွ ဘီယာခြက္ကို ေမ့ခ်လိုက္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္၏ အမူအရာကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ရိပ္မိသြားဟန္တူသည္ ။ “ တစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္ေနာ္ ေက်ာ္ မင္းကို ငါတို႔ ေမ့ကို ျပေပးတယ္ဆိုတာက မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးကို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံပစ္လိုက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ မင္းအဲဒီေလာက္ မိုက္မဲတဲ့သူ မဟုတ္ဘူးတာလည္းငါတို႔သိပါတယ္ မင္းဘ၀ရဲ႕ မြန္းၾကပ္မႈေတြ အတြက္ ခဏတာ အပမ္းေျဖယံုေလာက္ ဆိုတာ မင္းသေဘာေပါက္ထားဖို႔လိုတယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွသူတို႔ကို ျပန္မေျပာမိဘူး ။ သူတို႔စကားသံေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ ၀င္လာလိုက္ ထြက္သြားလိုက္ ။ ျပီးေတာ့ အုပ္စုလိုက္ ဘီယာေသာက္ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာခဲ့ၾကသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အမူအရာေတြ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္မိန္းေမာ သလိုျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ သူတို႔ သတိထားမိဟန္မတူ ။ ဒီလိုနဲ႔ ည ၁၁ ခြဲေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘီယာဆိုင္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ေမ့ကို လည္း တျခားသူေတြလို ရင္းႏွီးေအာင္ အနားေခၚ ထိုင္ခိုင္းတာမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခဲ့ ။ မလုပ္ရက္ဆိုတာကပိုမွန္မည္ ။
(၃)
ကားငွားရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ဘီယာဆိုင္မွ ထြက္၍ လမ္းမေပၚတက္ခဲ့ၾကသည္ ။ သိပ္ၾကာၾကာမေလွ်ာက္ ရေသး ။ ဓါတ္တိုင္ေအာက္မွ ျမင္ကြင္းက သိပ္မလွ ။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးသားသံုးေယာက္က ထိကပါးရိကပါးလုပ္ေနသည္ ။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ေစ်းျငွိေနၾကျခင္းလား ဘာလား ကၽြန္ေတာ္လည္းမေျပာတတ္ ။ ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္ျဖစ္ေနၾကသည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္သည္ ။ အမ်ိဳးသမီးက ခါးခါးသီးသီးျငင္း ဆန္ေနသည္ကိုလည္း ကၽြႊန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္သြားခ်ိန္ ထို အမ်ိဳးသမီး မွာ ေမျဖစ္ေနေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္သည္ ။ သိလိုက္ရသိတခဏ အသံမ်ားဆူညံသြားကာ ဘာေတြျဖစ္ ကုန္မွန္းကၽြန္ေတာ္သဲသဲကြဲကြဲမသိလိုက္ေတာ့ ။ ထိုးၾကၾကိတ္ၾကျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အသိစိတ္ျပန္ ၀င္လာခ်ိန္တြင္ ေမက နံေဘးတြငိုေနသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟို ၃ ေကာင္ေနာက္ ဆက္လိုက္သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္တြင္ ေသြးေတြစိုရြဲေနသည္ ။ ေခါင္းက မူးေနာက္ေနသည္ ။ ခဏၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေရာက္လာသည္ ။ “ ငေက်ာ္ မင္းကြာ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ဒီေလာက္ လုပ္ရလားကြ မသကာ လူေသသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါတို႔ၾကည့္ရတဲ့လူေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာမိ ။ ေမ့ကို သာစူးစိုက္ၾကည့္မိသည္ ။ ေမ့မ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ၾကည့္မိ သည့္အတြက္ ေမ့မ်က္၀န္းေတြမွာ အရမ္းျဖဴစင္လွေၾကာင္းအၾကိမ္တစ္သန္းေၾကး ကၽြန္ေတာ္ေလာင္းရဲသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ ဒါဏ္ရာႏွင့္မို႔ အိမ္ျပန္လို႔မျဖစ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္မာတာ မိခင္က ကၽြန္ေတာ္ရန္ျဖစ္သည္ သတင္းၾကားလွ်င္ မိုးမီးေလာင္သြားႏုိင္သည္ ။ ဒီေတာ့ အေမ့ကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ အိပ္မည္ဟု ဖုန္းဆက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔ ေဟာ္တယ္သို႔တစ္ညတာ အိပ္ရန္ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ ေမ က ကၽြန္ေတာ့္ဒါဏ္ ရာေတြကို ေဆးထည့္ေပးသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္နာသည္ဟု မထင္မိ ။ လူက ထံုတံုတံုၾကီးျဖစ္ေနသည္ဟု ခံစားမိသည္ ။ “ ဟုိ ဒီကလူကို ေတာ့ အရမ္းအားနာပါတယ္ရွင္ အရမ္းလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ” “ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္လို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္ ” “ ဟုတ္ အကို ေက်ာ္ သူတို႔က ကၽြန္မကို အတင္းလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္ ကၽြန္မ ဒီေန႔လိုက္ လို႔မျဖစ္ဘူး အေမေနမေကာင္းလို႔ ကၽြန္မ အေမ့အတြက္ေဆး၀ယ္ျပီးျပန္ရမယ္ေလ ဒီအလုပ္က ကၽြန္မအလုပ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မလိုက္လို႔မျဖစ္ဘူးအဲဒါေၾကာင့္ ျငင္းဆန္ရင္းကေန အခုလိုျဖစ္ကုန္ၾကတာပါပဲ ” “ ရပါတယ္ ” “ ဟို -- ကၽြန္မ ဘာထပ္လုပ္ေပးရဦးမလဲ ဟို တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ေနာ္ ဒါဏ္ရာသက္သာရဲ႕လား ” “ဟုတ္ကဲ့သက္သာပါတယ္ ေမ အိမ္ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရျပီ ေဟ့ ထြန္း၀င္း ေမ့ကို ကားငွားျပီးအိမ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ပါကြာ ” “ ေအးေအးသူငယ္ခ်င္း ” “ ေက်း..ေက်းဇူးတင္လိုက္တာအကိုရယ္ အကို႔ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး ” ဒီလိုနဲ႔ ထိုတစ္ညက ေမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုစည္းခြင့္ရခဲ့သည္ ။
(၄)
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြက ေရွ႕မွ အရက္ခြက္ဆီျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုဆည္းခဲ့ျခင္းက ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုလား က်ိန္စာတစ္ပုဒ္လား ကၽြန္ေတာ္မသိခ်င္ေတာ့ ။ သိဖို႔လည္းမလိုအပ္ ကၽြန္ေတာ္သတိ ထားမိခ်ိန္တိုင္းေမ့ကို စူးနင့္စြာ ခ်စ္ခဲ့မိျပီဆိုေတာ့ က်ိန္းေသလြန္းသည္ ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ဘာမေျပာညာ မေျပာႏွင့္ ထိုလူသံုးေယာက္ကို ထိုးၾကိတ္ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္ ။ တစ္ေယာက္ဆီမွ ဓါးႏွင့္ေျပးလာသည္ကို ကၽြန္ေတာ္က မေရွာင္ပဲ လက္ႏွင့္ကာကာ ျပန္ထိုးသည္ဟုဆိုသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ထို အခ်ိန္မ်ားတြင္ အသိစိတ္မရွိဟု ထင္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေမ့ကို ေစာ္ကားေသာ ထိုလူ၃ ေယာက္ကို အမႈန္႔ၾကိတ္ပစ္ခ်င္စိတ္သာမ်ားေနသည္ ။ လဲက်ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေသေလာက္ေအာင္ ထိုးၾကိတ္ေနခ်ိန္တြင္ တျခားသူတစ္ေယာက္မွ တုတ္ႏွင့္၇ိုက္ရန္ေပးလာရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀င္ကူေပး၍သာ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းသြားရသည္ ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ ေမ -- ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြပဲေတြးပါရေစ စတင္ဆံုစည္းခ်ိန္ဟာ အမွတ္တရဆိုေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေမနဲ႔ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းက အမွတ္တရခ်ည္းပါပဲ ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘီယာ ဆိုင္ခဏ ခဏေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္ သူ႔ကို ခင္တယ္ဆိုရင္ ဘီယာဆိုင္ကို ခဏခဏ မလာပါနဲ႔ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္ လာေစခ်င္သည့္အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကိုသာခ်ိန္းပါ သူ လာမည္ဟုဆိုသည္ ။
တခါတခါ ေမ့ဆီက ဘာကို လိုခ်င္တာလဲဟု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္ ။ ခႏၶာကိုယ္လား လိင္ဆႏၵေသြး သားေတာင့္တမႈလား ဂရုစိုက္မႈလား တစ္ခုမွမဟုတ္ ေမ့ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလိုခ်င္ဟု ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရသည့္ခဏ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေအးစက္သြားခဲ့ရသည္ ။ ဒါဆိုေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႔ခ်စ္ခဲ့ရတာလဲ ။ ဟင့္အင္းအခ်စ္မွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မလိုဘူးမဟုတ္လား ။ ေမဟာ လူတကာ တံေတြးနဲ႔ေထြးခ်င္တဲ့ အက်င့္ပ်က္မဆုိပါေတာ့ ဒါေပမယ့္ ေမဟာ ပိုင္းလံုးမဟုတ္ဘူး ။ ခ်ဴမစားတတ္ဘူး ။ သူ႔လုပ္အားခ ခႏၶာကိုယ္ရင္းရေငြထက္ပိုမယူဘူး ေမစည္းကမ္းၾကီးတာ ကၽြန္ေတာ္အသိဆံုးျဖစ္သည္ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရွင္းဆံုးေျပာထားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္လိုအပ္တာမွန္သမွ် သူတတ္ႏိုင္တာအ ကုန္ေပးမည္ ခႏၶာကိုယ္ကအစ ဘ၀ တစ္ခုလံုးအဆံုးေပါ့ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က ေငြတစ္က်ပ္မွစ၍ မည္သည့္အရာမွ ေပးပိုင္ခြင့္မရွိ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုနဲ႔တင္ သူ႔ဘ၀ တစ္ခုလံုးလံုေလာက္သည္ဟုဆိုသည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ လိုနားလည္ရမွန္းမသိ ။ ေမ က အေတာ္ေခါင္းမာသည္ ။
(၅)
အေမ ေဆးရံုတင္ရမယ္ အကို ဆိုတဲ့စကားၾကားေတာ့ သူနဲ႔ရင္းႏွီးျဖဴစင္စြာ ပတ္သတ္ခဲ့သည္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မပူပဲေနပါ့မလား ။ ဒီေနရာမွာ ျဖဴစင္ဆိုတဲ့စကားကိုသံုးမိလို႔ မအံ့ၾသလိုက္ပါနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ လက္ကေလးမွ လြဲ၍ ေမ့ ႏွုတ္ခမ္း ေမ့ပါးျပင္မွ မနမ္းဖူးပါ ။ မနမ္းရက္၍သာျဖစ္သည္ ။ ေမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ဆိတ္ကြယ္ရာ မ်ားတြင္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူရွိဖူးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေမ့ကို လြန္ၾကဴးဖို႔ေနေန သာသာ ေမနဲ႔အတူရွိေနခ်ိန္တိုင္းရင္ခုန္သံေတြျမန္လာျပီး လူတစ္ကိုယ္လံုးေအးစက္လာလြန္း၍ ကၽြန္ေတာ္ အနား သိပ္မကပ္ရဲ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ ္အသည္းေပါက္မတတ္ခ်စ္သည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ တတ္စြမ္းသေလာက္ကူညီခ်င္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေမ စသိကတည္းကစ၍ ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ မွ ေမမသံုးခဲ့။ ယုတ္စြအဆံုး အေအးဆိုင္ထုိင္၍ အေအးဖိုးရွင္းလွ်င္ပင္ ေမက ၂ ေယာက္စာရွင္းသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္အတင္းေျပာလွ်င္ သူ႔ဖို႔သူရွင္းျပီး ထထြက္သြားတတ္သည္ ။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းမသိေတာ့ ။ တခ်ိဳ႕က အပုပ္ခ်ေျပာသည္မ်ားလည္းရွိသည္ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ဴစားေနသည္တဲ့ ။ ေမ--ခ်ဴစားလား မခ်ဴစားလား ကၽြန္ေတာ္အသိဆံုးပင္မဟုတ္ပါလား ။ ဒီတခါ ေမ့ ရဲ႕ မိခင္ေဆးရံုတက္ဖို႔လိုသည္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီခ်င္သည္ ။ ေမ့မွာ ၀င္ေငြမေကာင္းမွန္းကၽြန္ေတာ္သိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စေတြ႔ ကတည္းက ေမက သီခ်င္းဆိုျခင္းတစ္ခုသာလုပ္ေတာ့သည္ ။ ညဖက္ေခၚလွ်င္ မလိုက္ေတာ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားနာ၍ျဖစ္သည္ဟုလည္းေျပာတတ္သည္ ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းကၽြန္ေတာ္မသိ ။ အမွန္ဆို ေမသူ႔အလုပ္ သူလုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွေျပာစရာမရွိ ။ ရြံ႕စရာလည္းမရွိ ။ တိုက္ခန္းၾကီးေပၚတြင္ လင္ငယ္ေနျပီး ဖဲရိုက္ အရက္ေသာက္ကာ ပ်က္ဆီးေနေသာ အထက္တန္းလႊာ မိန္းမမ်ားထက္စာလွ်င္ ေမ့လို မိဘကို ခႏၶာကိုယ္ရင္း၍ လုပ္ေကၽြးေသာ အလုပ္ကပို၍ ျမတ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တခါတရံေတြးမိသည္ ။
ေမ့ဆီ ကၽြန္ေတာ္ ေငြငါးသိန္းယူ၍ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ေမက လက္မခံ ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္ခဲ့သည္ ။ ေဆးရံုစရိတ္ စကႏွင့္ ေထြလီကာလီ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မွန္း ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို မွ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ေနာက္ဆံုး အရက္ခြက္ကိုေမာ့ခ်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ မိုးကလည္း အဲဒီေန႔က အရမ္းကို သည္းလြန္းေနခဲ့ပါတယ္ ။
နိဂံုး
အရက္ဆိုင္က ျပန္လာျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသည္းအသန္ဖ်ားေနခဲ့တယ္ ။ နမိုးနီးယားဆိုလား အေအးမိျပီး အဆုတ္ေယာင္တာတဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ အျပင္မထြက္ျဖစ္ ေမ့ဆီလည္းမေရာက္ျဖစ္ ။ ေမ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေမ့မိခင္ေရာ ေဆးရံုတင္ရသည္ ဆိုတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေမ့ရဲ႕ဘ၀ေလး ဘယ္ေတာ့မွေအး ခ်မ္းပါ့မလဲ ။ မွန္တာေျပာရလွ်င္ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္မည္ျဖစ္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦးေပါင္းစပ္ျခင္းဟု သာမန္ရိုးရိုးေတြးသည့္အထဲတြင္ကၽြန္ေတာ္မပါ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အသိုင္း အ၀ိုင္း တစ္ခုလံုးကို ဆန္႔က်င္ရေလာက္သည့္အထိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ယူဖို႔လိုသည္ ။ ေမကေတာ့ ခါးခါးသီး သီးျငင္းဆန္မွာေသခ်ာသည္ ။ မျဖဴစင္ေတာ့သည့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို မေပးခ်င္ဟု သူခဏခဏ ေျပာဖူးသည္ ။ တခဏတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရဖို႔အတြက္ဆို အခ်ိန္မေရြး သူ႔ဖက္က ကို႔အတြက္ အဆင္သင့္ပါဟု ေမ ခဏခဏေျပာဖူးသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမွ အေရးမၾကီး ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္တြဲကာ ရင္ဆုိင္ သြားဖို႔သာ စိတ္ကူးရွိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ကို သတိရစိတ္က ထိမ္းမရႏုိင္ေတာ့ အဖ်ားေပ်ာက္ေနျပီလား မေပ်ာက္ေသးဘူးလား ကၽြန္ေတာ္မေတြးမိေတာ့ ေမ့အိမ္ကေလးသို႔ ကၽြန္ေတာ္ထြက္ လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္ဆိုေသာ္လည္း ဒီလမ္းကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရင္လိုပါပဲ ။ ေဘးအိမ္ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စပ္စုၾကသည္ထင္သည္ ။ ရွိပါေစ လူ႔သဘာ၀အတိုင္းေပါ့ေမ သူတို႔ ေမနဲ႔ကို႔ကို ဘယ္ေလာက္ကဲ့ရဲ႕ႏုိင္မွာတဲ့လဲ ။
ေမ့အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းတို႔ တုံ႕ကနဲရပ္သြားရသည္ ။ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ ခတ္ထားသည္ ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ေမ-- ေမ --ေအာ္ ေမ ေဆးရံုမ်ားေရာက္ေနမလား ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ ေဘးအိမ္က အေဒၚၾကီးကိုေမးမိသည္ ။ “ အန္တီ ဒီအိမ္က ေမနဲ႔ သူ႔ မိဘေတြ ဘယ္သြားလဲသိလားခင္ဗ် ” “ ေအာ္ ေမာင္ရင္ အင္း မင္းမလာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိျပီမဟုတ္လား အင္းေလ တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကလည္း ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တာပဲေလ -- ေမ့ရဲ႕ အေမ ဖ်ားျပီး ၂ ေယာက္ေလာက္ပဲ အစာအိမ္ေသြး အန္ျပီး ေဆးရံုေပၚမွာ ဆံုးသြားတယ္ က်န္ခဲ့တဲ့ အေဖဒုကၡိတၾကီးကို ေမက ေခၚျပီး ဒီအိမ္ေလးကို ျပန္အပ္ခဲ့တယ္ကြဲ႕ သူေမာင္ရင္ လာရင္ဖတ္ဖို႔ဆိုလား စာအိတ္တစ္အိတ္ေပးခဲ့တယ္ ခဏေနာ္ အေဒၚသြားယူေပးမယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနမိတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ အေဒၚၾကီးျပန္ထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲ စာအိတ္တစ္အိတ္လွမ္းေပးခဲ့တယ္ ။ စာအိတ္က ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့အေ၇ာင္ အျပာေရာင္ကေလးပါပဲ ။ စိတ္အိတ္ျပာျပာေလး ထဲမွာ ေမဘာေတြ မ်ားေရးထားမလဲ ကၽြန္ေတာ္ အေလာတၾကီး သိခ်င္စိတ္နဲ႔ဖြင့္ဖတ္မိလိုက္တယ္ ။
“ ကို --
အေမ ဆံုးသြားတယ္ ကြယ္ အေဖ့ကို ေမ ဆက္လက္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေမ့မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ေလ ကို႕ကိုလည္း ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ဒုကၡမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ကိုတစ္ေန႔က်ရင္ ေမ့ကို လက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာ မွာမဟုတ္ လား ေမသိပါတယ္ကြယ္ ဒါေပမယ့္ကို႔ကို ေမလက္မထပ္ႏုိင္ဘူးေလ ဘာေၾကာင့္လည္းမေမးပါနဲ႔ ကို အိမ္ေထာင္ျပဳ တယ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦး ေပါငး္စည္းျခင္း သက္သက္မဟုတ္ဘူးကို -- အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြပါ ပါတယ္ေလ ကို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေမ့ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကို ဆန္႔က်င္ရမွာ ေမမလိုမလားဘူး ကို ဘယ္သူ႔ံကို မွ ဒူးမေထာက္ရဘူး အထူးသျဖင့္ ေမဆိုတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ကို႔အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ကုန္ေနခဲ့ရ တာ ေမအား နားေနမိတယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးကိုရယ္ ေမ ေလ --ကို႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္သိလား ကို႔ကိုသိပ္ခ်စ္ လြန္းလို႔ပဲ ကိုနဲ႔ အေ၀းဆံုးကို ေမ ထြက္သြားခဲ့ပါျပီ ေမ ့ကိုကိုလိုက္မရွာပါနဲ႔ေနာ္ ရွာလည္းေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူးေလ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေမက ပုန္းေနတဲ့သူပဲ ကိုး ေမေလ ကို႔အနားမွာေတာ့ အျမဲရွိေနမွာပါကို႔ရဲ႕အရိပ္ကေလးတစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ေပါ့ ကို အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုနဲ႔သင့္ေတာ္မဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ နဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ပါေနာ္ တစ္ခ်ိန္က ျဖဴစင္စြာ ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေ မဆိုတဲ့ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ကို႔ႏွလံုးသားနဲ႔ဦးေႏွာက္ထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ပါကြယ္ --
ေမ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀မွာ အေရးအၾကီးဆံုးနဲ႔ အသိေစခ်င္ဆံုးက တစ္ခုပဲရွိတယ္
ကို႔ ကို ေမ သိပ္ခ်စ္တယ္
ေမ ”
ဒါပါပဲ -- အရာအားလံုးျပီးဆံုးသြားျပီလို႔ သိလိုက္ရခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ စာရြက္ကေလးရွိမေနေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ အသိစိတ္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ မရွိေနေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အရာကိုမွ လည္းသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြစီး က်ေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္ ။
ရွိေစေတာ့ေမ --
ထားပါေတာ့ကြယ္ ထားပါေတာ့ ---
ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုလည္းထားပါေတာ့
မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အိပ္မက္တစ္ခုကိုမွ ဥာဥ္႔နက္သန္းေခါင္ထမက္ခဲ့မိသတဲ့လား
သြားမယ္ဆိုလည္း -- ငါမျမင္ႏုိင္တဲ့ေနရာဆီ
ထားမယ္ဆိုဆိုလည္း -- ငါမလိုက္ႏုိင္တဲ့ေနရာဆီ
ေမ --
ေကာင္းကင္ထက္က ၾကယ္ေတြငါ့ကို ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးတယ္
သူတို႔အျပံဳးကို ငါ သိပ္မုန္းတယ္ ေမရယ္
မင္းငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ သူတို႔မသိဘူး
ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ သူတို႔မသိဘူး
ရွိပါေစေတာ့ေမရယ္
တခဏတာ ဆံုစည္းခြင့္ေလးတစ္ခုကိုပဲ မက္ေမာစြာ ငါသိမ္းဆည္းလို႔
ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ မွတ္ထင္ထားတယ္
ျခားသြားခဲ့တဲ့ ကမၻာႏွစ္ျခမ္းမွာ
မင္းရယ္ငါရယ္ ---- ျမတ္ႏိုးတြယ္တာျခင္းရယ္
ဟိုးအေ၀းမွာ တစစီျပန္႔က်ဲလို႔ ေမရယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္ --
မိုးကလည္း သည္းလြန္းေနခဲ့တယ္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
“ ေမ --နည္းနည္းေလာက္ျပန္စဥ္းစားပါကြာ ဒီေငြက ေမ့အတြက္ဘယ္ေလာက္ အေရးၾကီးျပီး အသံုးလိုတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္ ကိုယ့္စကားကို ဒီတစ္ခါေတာ့နားေထာင္ေပးပါကြာေနာ္ ” “ မရဘူးကို --ကိုေမ့ ကို မေစာ္ကားနဲ႔ ကို႔ကို ေမဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ကိုသိပါတယ္ ကို အားလံုးထက္ ပိုသိပါတယ္ ေမက ကိုယ့္အတြက္ အရိပ္ကေလးပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ေရၾကည္တစ္စက္ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ကို႔အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ေစမယ့္ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကိုမဆို ေမ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ” “ ေတာက္ !! ေမရာ မင္းေခါင္း မာလိုက္တာ ” “ မတတ္ႏိုင္ဘူးကို အဲဒါ ေမ ဆိုတဲ့မိန္းမသားတစ္ဦးရဲ႕ ခံယူခ်က္ပဲ ကို႔ကို တစ္ ခုေတာ့ေျပာ ခ်င္တယ္ ေမ ကို့ကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အရိုးသားဆံုးနဲ႔ အနက္ရွိဳင္းဆံုးခ်စ္ခဲ့တာပါ ကို႕ကို အသည္းေပါက္ မတတ္ခ်စ္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာေတာ့ကို နားလည္ေပးပါ ကို႕မွာေမ့ကို အခ်စ္ကလြဲလို႔ ဘာမွေပး ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး ”
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ ေမ့အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ အျပင္ဖက္မွာ မိုးက တိတ္ဆိတ္စြာ ပ်င္းတိပ်င္း ရြဲရြာက်ေနသည္ ။ ေလာကၾကီးက ဒီလိုလည္းျဖစ္တတ္ပါလား ။ မိုးေရထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေျခလွမ္းတို႔က ဘယ္ကိုလွမ္းေနမွန္းမသိ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲတြင္ ေငြ ငါးသိန္းပါသည ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြ ဆက္ေတြးမိလည္းမသိေတာ့ မိုးေရထဲေခါင္းငိုက္ စိုက္ခ်ေလွ်ာက္လာ ရင္းကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အရက္တစ္ခြက္ရွိေနသည္ ။ အရက္ဆိုင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္သတိလက္လြတ္ ၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္ ။ ေရွ႕မွ အရက္ခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။ ျပင္းရွပူေလာင္ေသာ အေရေတြက လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္စီးက်သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကအပူက အရက္ထက္ပိုပူေလာင္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာ အသိဆံုးျဖစ္မည္ ။ မိုးကလည္း အျပင္မွာ ပိုလို႔ေတာင္သည္းလာသည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ စေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိသည ္။ အရာရာသည္ ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္မွ ပံုရိပ္မ်ားအျဖစ္ ထင္က်န္ဆဲပင္ျဖစ္သည ္။
(၂)
“ အဲဒါေမတဲ့ --- မင္းကပ္ၾကည့္ပါလား ေက်ာ္ ” “ ဟာ ကြာ မင္းတို႔ကလည္း ငါ့ကို ဘာထင္ေနလဲ မင္းတို႔အတင္းေခၚ လာလို႔ ငါ ဘီယာ လိုက္တိုက္တာေနာ္ ငါ့ဟာငါ ေတာင္ အလုပ္က ပိေနလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ ဒါေတြငါမစဥ္းစားခ်င္ေသးပါဘူးကြာ ” “ ဟ ငေက်ာ္ မင္းကြာ -- မင္းဒီေလာက္အလုပ္ပိေနလို႔ စိတ္သက္သာ ရာရေအာင္ ငါတို႔က အၾကံေပးတာကို ၾကည့္စမ္းေမ့ကို ဟို ဖက္စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ထုိင္ေနတယ္ ေမက ဒီဆိုင္မွာ star ကြ သူ႔ကို လိုခ်င္လို႔ကပ္ေနသူေတြမွ အမ်ားၾကီး ျပီးေတာ့ ေမ့ အေၾကာင္းငါတို႔အ ကုန္စံုစမ္းျပီး သြားျပီ ေမက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတယ္ ညဥ္႔ငွက္မေလးဆိုေပမယ့္ အေပါစားမဟုတ္ဘူးကြ ေမတို႔ကဆင္းရဲတယ္ သူ႔အေဖအေမ ဒုကၡိတၾကီးေတြကို သူတစ္ေယာက္တည္း ခႏၶာကိုယ္ရင္းျပီးလုပ္ေကၽြးေနတာ မင္းသိလား မင္းလည္း သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလုံးသားရွိပါတယ္ကြာ မင္းေမ့ကို ကူညီရာလည္းေရာက္မင္းလည္း အပမ္းေျပ မေကာင္းဘူးလား ” သူတို႔ ဒီေလာက္ညႊန္းေနမွေတာ့ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။ သူတို႔ေျပာသည္မွာ မလြန္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္၏ မွင္သက္ေငးေမာၾကည့္မိျခင္းက သက္ေသခံရာေရာက္သြားသည္ ။ေမ အရမ္းလွသည္ ။ သူဘယ္ေလာက္လွေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လည္းကဗ်ာ ဆရာမဟုတ္၍ မဖြဲ႔တတ္ ။ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ႏွင့္ နီေထြးေသာ ႏွုတ္ခမ္းတို႔က လိုက္ဖက္စြာ မာေၾကာေသသပ္သည့္မ ိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ။ ေမ့ရဲ႕တေစာင္းထိုင္ေနသည့္အလွက ခႏၶာကိုယ္အလွကိုေပၚလြင္ေစသည္ ။ ထိုျခံဳငံုၾကည့္မိသည့္ တခဏ ကၽြန္ေတာ္ ့စိတ္ထဲ ဘာကိုမွန္းမသိ ႏွေမ်ာ တသသည့္ စိတ္မ်ား၀င္လာသည္ ။အို.. ငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔တုန္း ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕မွ ဘီယာခြက္ကို ေမ့ခ်လိုက္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္၏ အမူအရာကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ရိပ္မိသြားဟန္တူသည္ ။ “ တစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္ေနာ္ ေက်ာ္ မင္းကို ငါတို႔ ေမ့ကို ျပေပးတယ္ဆိုတာက မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးကို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံပစ္လိုက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ မင္းအဲဒီေလာက္ မိုက္မဲတဲ့သူ မဟုတ္ဘူးတာလည္းငါတို႔သိပါတယ္ မင္းဘ၀ရဲ႕ မြန္းၾကပ္မႈေတြ အတြက္ ခဏတာ အပမ္းေျဖယံုေလာက္ ဆိုတာ မင္းသေဘာေပါက္ထားဖို႔လိုတယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွသူတို႔ကို ျပန္မေျပာမိဘူး ။ သူတို႔စကားသံေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ ၀င္လာလိုက္ ထြက္သြားလိုက္ ။ ျပီးေတာ့ အုပ္စုလိုက္ ဘီယာေသာက္ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာခဲ့ၾကသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အမူအရာေတြ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္မိန္းေမာ သလိုျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ သူတို႔ သတိထားမိဟန္မတူ ။ ဒီလိုနဲ႔ ည ၁၁ ခြဲေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘီယာဆိုင္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ေမ့ကို လည္း တျခားသူေတြလို ရင္းႏွီးေအာင္ အနားေခၚ ထိုင္ခိုင္းတာမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခဲ့ ။ မလုပ္ရက္ဆိုတာကပိုမွန္မည္ ။
(၃)
ကားငွားရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ဘီယာဆိုင္မွ ထြက္၍ လမ္းမေပၚတက္ခဲ့ၾကသည္ ။ သိပ္ၾကာၾကာမေလွ်ာက္ ရေသး ။ ဓါတ္တိုင္ေအာက္မွ ျမင္ကြင္းက သိပ္မလွ ။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးသားသံုးေယာက္က ထိကပါးရိကပါးလုပ္ေနသည္ ။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ေစ်းျငွိေနၾကျခင္းလား ဘာလား ကၽြန္ေတာ္လည္းမေျပာတတ္ ။ ရုန္းရင္း ဆန္ခတ္ျဖစ္ေနၾကသည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္သည္ ။ အမ်ိဳးသမီးက ခါးခါးသီးသီးျငင္း ဆန္ေနသည္ကိုလည္း ကၽြႊန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္သြားခ်ိန္ ထို အမ်ိဳးသမီး မွာ ေမျဖစ္ေနေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္သည္ ။ သိလိုက္ရသိတခဏ အသံမ်ားဆူညံသြားကာ ဘာေတြျဖစ္ ကုန္မွန္းကၽြန္ေတာ္သဲသဲကြဲကြဲမသိလိုက္ေတာ့ ။ ထိုးၾကၾကိတ္ၾကျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အသိစိတ္ျပန္ ၀င္လာခ်ိန္တြင္ ေမက နံေဘးတြငိုေနသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟို ၃ ေကာင္ေနာက္ ဆက္လိုက္သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္တြင္ ေသြးေတြစိုရြဲေနသည္ ။ ေခါင္းက မူးေနာက္ေနသည္ ။ ခဏၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေရာက္လာသည္ ။ “ ငေက်ာ္ မင္းကြာ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ဒီေလာက္ လုပ္ရလားကြ မသကာ လူေသသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ငါတို႔ၾကည့္ရတဲ့လူေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာမိ ။ ေမ့ကို သာစူးစိုက္ၾကည့္မိသည္ ။ ေမ့မ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ၾကည့္မိ သည့္အတြက္ ေမ့မ်က္၀န္းေတြမွာ အရမ္းျဖဴစင္လွေၾကာင္းအၾကိမ္တစ္သန္းေၾကး ကၽြန္ေတာ္ေလာင္းရဲသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ ဒါဏ္ရာႏွင့္မို႔ အိမ္ျပန္လို႔မျဖစ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္မာတာ မိခင္က ကၽြန္ေတာ္ရန္ျဖစ္သည္ သတင္းၾကားလွ်င္ မိုးမီးေလာင္သြားႏုိင္သည္ ။ ဒီေတာ့ အေမ့ကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ အိပ္မည္ဟု ဖုန္းဆက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔ ေဟာ္တယ္သို႔တစ္ညတာ အိပ္ရန္ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ ေမ က ကၽြန္ေတာ့္ဒါဏ္ ရာေတြကို ေဆးထည့္ေပးသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္နာသည္ဟု မထင္မိ ။ လူက ထံုတံုတံုၾကီးျဖစ္ေနသည္ဟု ခံစားမိသည္ ။ “ ဟုိ ဒီကလူကို ေတာ့ အရမ္းအားနာပါတယ္ရွင္ အရမ္းလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ” “ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာ္လို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္ ” “ ဟုတ္ အကို ေက်ာ္ သူတို႔က ကၽြန္မကို အတင္းလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္ ကၽြန္မ ဒီေန႔လိုက္ လို႔မျဖစ္ဘူး အေမေနမေကာင္းလို႔ ကၽြန္မ အေမ့အတြက္ေဆး၀ယ္ျပီးျပန္ရမယ္ေလ ဒီအလုပ္က ကၽြန္မအလုပ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မလိုက္လို႔မျဖစ္ဘူးအဲဒါေၾကာင့္ ျငင္းဆန္ရင္းကေန အခုလိုျဖစ္ကုန္ၾကတာပါပဲ ” “ ရပါတယ္ ” “ ဟို -- ကၽြန္မ ဘာထပ္လုပ္ေပးရဦးမလဲ ဟို တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ေနာ္ ဒါဏ္ရာသက္သာရဲ႕လား ” “ဟုတ္ကဲ့သက္သာပါတယ္ ေမ အိမ္ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရျပီ ေဟ့ ထြန္း၀င္း ေမ့ကို ကားငွားျပီးအိမ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ပါကြာ ” “ ေအးေအးသူငယ္ခ်င္း ” “ ေက်း..ေက်းဇူးတင္လိုက္တာအကိုရယ္ အကို႔ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး ” ဒီလိုနဲ႔ ထိုတစ္ညက ေမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုစည္းခြင့္ရခဲ့သည္ ။
(၄)
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြက ေရွ႕မွ အရက္ခြက္ဆီျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုဆည္းခဲ့ျခင္းက ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုလား က်ိန္စာတစ္ပုဒ္လား ကၽြန္ေတာ္မသိခ်င္ေတာ့ ။ သိဖို႔လည္းမလိုအပ္ ကၽြန္ေတာ္သတိ ထားမိခ်ိန္တိုင္းေမ့ကို စူးနင့္စြာ ခ်စ္ခဲ့မိျပီဆိုေတာ့ က်ိန္းေသလြန္းသည္ ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ဘာမေျပာညာ မေျပာႏွင့္ ထိုလူသံုးေယာက္ကို ထိုးၾကိတ္ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္ ။ တစ္ေယာက္ဆီမွ ဓါးႏွင့္ေျပးလာသည္ကို ကၽြန္ေတာ္က မေရွာင္ပဲ လက္ႏွင့္ကာကာ ျပန္ထိုးသည္ဟုဆိုသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ထို အခ်ိန္မ်ားတြင္ အသိစိတ္မရွိဟု ထင္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေမ့ကို ေစာ္ကားေသာ ထိုလူ၃ ေယာက္ကို အမႈန္႔ၾကိတ္ပစ္ခ်င္စိတ္သာမ်ားေနသည္ ။ လဲက်ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေသေလာက္ေအာင္ ထိုးၾကိတ္ေနခ်ိန္တြင္ တျခားသူတစ္ေယာက္မွ တုတ္ႏွင့္၇ိုက္ရန္ေပးလာရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀င္ကူေပး၍သာ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းသြားရသည္ ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ ေမ -- ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြပဲေတြးပါရေစ စတင္ဆံုစည္းခ်ိန္ဟာ အမွတ္တရဆိုေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေမနဲ႔ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းက အမွတ္တရခ်ည္းပါပဲ ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘီယာ ဆိုင္ခဏ ခဏေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္ သူ႔ကို ခင္တယ္ဆိုရင္ ဘီယာဆိုင္ကို ခဏခဏ မလာပါနဲ႔ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္ လာေစခ်င္သည့္အခ်ိန္နဲ႔ေနရာကိုသာခ်ိန္းပါ သူ လာမည္ဟုဆိုသည္ ။
တခါတခါ ေမ့ဆီက ဘာကို လိုခ်င္တာလဲဟု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္ ။ ခႏၶာကိုယ္လား လိင္ဆႏၵေသြး သားေတာင့္တမႈလား ဂရုစိုက္မႈလား တစ္ခုမွမဟုတ္ ေမ့ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလိုခ်င္ဟု ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရသည့္ခဏ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေအးစက္သြားခဲ့ရသည္ ။ ဒါဆိုေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႔ခ်စ္ခဲ့ရတာလဲ ။ ဟင့္အင္းအခ်စ္မွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မလိုဘူးမဟုတ္လား ။ ေမဟာ လူတကာ တံေတြးနဲ႔ေထြးခ်င္တဲ့ အက်င့္ပ်က္မဆုိပါေတာ့ ဒါေပမယ့္ ေမဟာ ပိုင္းလံုးမဟုတ္ဘူး ။ ခ်ဴမစားတတ္ဘူး ။ သူ႔လုပ္အားခ ခႏၶာကိုယ္ရင္းရေငြထက္ပိုမယူဘူး ေမစည္းကမ္းၾကီးတာ ကၽြန္ေတာ္အသိဆံုးျဖစ္သည္ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရွင္းဆံုးေျပာထားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္လိုအပ္တာမွန္သမွ် သူတတ္ႏိုင္တာအ ကုန္ေပးမည္ ခႏၶာကိုယ္ကအစ ဘ၀ တစ္ခုလံုးအဆံုးေပါ့ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က ေငြတစ္က်ပ္မွစ၍ မည္သည့္အရာမွ ေပးပိုင္ခြင့္မရွိ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုနဲ႔တင္ သူ႔ဘ၀ တစ္ခုလံုးလံုေလာက္သည္ဟုဆိုသည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ လိုနားလည္ရမွန္းမသိ ။ ေမ က အေတာ္ေခါင္းမာသည္ ။
(၅)
အေမ ေဆးရံုတင္ရမယ္ အကို ဆိုတဲ့စကားၾကားေတာ့ သူနဲ႔ရင္းႏွီးျဖဴစင္စြာ ပတ္သတ္ခဲ့သည္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မပူပဲေနပါ့မလား ။ ဒီေနရာမွာ ျဖဴစင္ဆိုတဲ့စကားကိုသံုးမိလို႔ မအံ့ၾသလိုက္ပါနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ လက္ကေလးမွ လြဲ၍ ေမ့ ႏွုတ္ခမ္း ေမ့ပါးျပင္မွ မနမ္းဖူးပါ ။ မနမ္းရက္၍သာျဖစ္သည္ ။ ေမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ဆိတ္ကြယ္ရာ မ်ားတြင္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူရွိဖူးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေမ့ကို လြန္ၾကဴးဖို႔ေနေန သာသာ ေမနဲ႔အတူရွိေနခ်ိန္တိုင္းရင္ခုန္သံေတြျမန္လာျပီး လူတစ္ကိုယ္လံုးေအးစက္လာလြန္း၍ ကၽြန္ေတာ္ အနား သိပ္မကပ္ရဲ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ ္အသည္းေပါက္မတတ္ခ်စ္သည္ ။ ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ တတ္စြမ္းသေလာက္ကူညီခ်င္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေမ စသိကတည္းကစ၍ ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ မွ ေမမသံုးခဲ့။ ယုတ္စြအဆံုး အေအးဆိုင္ထုိင္၍ အေအးဖိုးရွင္းလွ်င္ပင္ ေမက ၂ ေယာက္စာရွင္းသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္အတင္းေျပာလွ်င္ သူ႔ဖို႔သူရွင္းျပီး ထထြက္သြားတတ္သည္ ။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းမသိေတာ့ ။ တခ်ိဳ႕က အပုပ္ခ်ေျပာသည္မ်ားလည္းရွိသည္ ။ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ဴစားေနသည္တဲ့ ။ ေမ--ခ်ဴစားလား မခ်ဴစားလား ကၽြန္ေတာ္အသိဆံုးပင္မဟုတ္ပါလား ။ ဒီတခါ ေမ့ ရဲ႕ မိခင္ေဆးရံုတက္ဖို႔လိုသည္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီခ်င္သည္ ။ ေမ့မွာ ၀င္ေငြမေကာင္းမွန္းကၽြန္ေတာ္သိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စေတြ႔ ကတည္းက ေမက သီခ်င္းဆိုျခင္းတစ္ခုသာလုပ္ေတာ့သည္ ။ ညဖက္ေခၚလွ်င္ မလိုက္ေတာ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားနာ၍ျဖစ္သည္ဟုလည္းေျပာတတ္သည္ ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းကၽြန္ေတာ္မသိ ။ အမွန္ဆို ေမသူ႔အလုပ္ သူလုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွေျပာစရာမရွိ ။ ရြံ႕စရာလည္းမရွိ ။ တိုက္ခန္းၾကီးေပၚတြင္ လင္ငယ္ေနျပီး ဖဲရိုက္ အရက္ေသာက္ကာ ပ်က္ဆီးေနေသာ အထက္တန္းလႊာ မိန္းမမ်ားထက္စာလွ်င္ ေမ့လို မိဘကို ခႏၶာကိုယ္ရင္း၍ လုပ္ေကၽြးေသာ အလုပ္ကပို၍ ျမတ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တခါတရံေတြးမိသည္ ။
ေမ့ဆီ ကၽြန္ေတာ္ ေငြငါးသိန္းယူ၍ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ေမက လက္မခံ ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္ခဲ့သည္ ။ ေဆးရံုစရိတ္ စကႏွင့္ ေထြလီကာလီ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မွန္း ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို မွ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ေနာက္ဆံုး အရက္ခြက္ကိုေမာ့ခ်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ မိုးကလည္း အဲဒီေန႔က အရမ္းကို သည္းလြန္းေနခဲ့ပါတယ္ ။
နိဂံုး
အရက္ဆိုင္က ျပန္လာျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသည္းအသန္ဖ်ားေနခဲ့တယ္ ။ နမိုးနီးယားဆိုလား အေအးမိျပီး အဆုတ္ေယာင္တာတဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ အျပင္မထြက္ျဖစ္ ေမ့ဆီလည္းမေရာက္ျဖစ္ ။ ေမ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေမ့မိခင္ေရာ ေဆးရံုတင္ရသည္ ဆိုတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေမ့ရဲ႕ဘ၀ေလး ဘယ္ေတာ့မွေအး ခ်မ္းပါ့မလဲ ။ မွန္တာေျပာရလွ်င္ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ထပ္မည္ျဖစ္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦးေပါင္းစပ္ျခင္းဟု သာမန္ရိုးရိုးေတြးသည့္အထဲတြင္ကၽြန္ေတာ္မပါ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အသိုင္း အ၀ိုင္း တစ္ခုလံုးကို ဆန္႔က်င္ရေလာက္သည့္အထိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ယူဖို႔လိုသည္ ။ ေမကေတာ့ ခါးခါးသီး သီးျငင္းဆန္မွာေသခ်ာသည္ ။ မျဖဴစင္ေတာ့သည့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို မေပးခ်င္ဟု သူခဏခဏ ေျပာဖူးသည္ ။ တခဏတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရဖို႔အတြက္ဆို အခ်ိန္မေရြး သူ႔ဖက္က ကို႔အတြက္ အဆင္သင့္ပါဟု ေမ ခဏခဏေျပာဖူးသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမွ အေရးမၾကီး ေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္တြဲကာ ရင္ဆုိင္ သြားဖို႔သာ စိတ္ကူးရွိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ကို သတိရစိတ္က ထိမ္းမရႏုိင္ေတာ့ အဖ်ားေပ်ာက္ေနျပီလား မေပ်ာက္ေသးဘူးလား ကၽြန္ေတာ္မေတြးမိေတာ့ ေမ့အိမ္ကေလးသို႔ ကၽြန္ေတာ္ထြက္ လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္ဆိုေသာ္လည္း ဒီလမ္းကေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရင္လိုပါပဲ ။ ေဘးအိမ္ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စပ္စုၾကသည္ထင္သည္ ။ ရွိပါေစ လူ႔သဘာ၀အတိုင္းေပါ့ေမ သူတို႔ ေမနဲ႔ကို႔ကို ဘယ္ေလာက္ကဲ့ရဲ႕ႏုိင္မွာတဲ့လဲ ။
ေမ့အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းတို႔ တုံ႕ကနဲရပ္သြားရသည္ ။ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ ခတ္ထားသည္ ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ေမ-- ေမ --ေအာ္ ေမ ေဆးရံုမ်ားေရာက္ေနမလား ။ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ ေဘးအိမ္က အေဒၚၾကီးကိုေမးမိသည္ ။ “ အန္တီ ဒီအိမ္က ေမနဲ႔ သူ႔ မိဘေတြ ဘယ္သြားလဲသိလားခင္ဗ် ” “ ေအာ္ ေမာင္ရင္ အင္း မင္းမလာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိျပီမဟုတ္လား အင္းေလ တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကလည္း ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တာပဲေလ -- ေမ့ရဲ႕ အေမ ဖ်ားျပီး ၂ ေယာက္ေလာက္ပဲ အစာအိမ္ေသြး အန္ျပီး ေဆးရံုေပၚမွာ ဆံုးသြားတယ္ က်န္ခဲ့တဲ့ အေဖဒုကၡိတၾကီးကို ေမက ေခၚျပီး ဒီအိမ္ေလးကို ျပန္အပ္ခဲ့တယ္ကြဲ႕ သူေမာင္ရင္ လာရင္ဖတ္ဖို႔ဆိုလား စာအိတ္တစ္အိတ္ေပးခဲ့တယ္ ခဏေနာ္ အေဒၚသြားယူေပးမယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနမိတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ အေဒၚၾကီးျပန္ထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲ စာအိတ္တစ္အိတ္လွမ္းေပးခဲ့တယ္ ။ စာအိတ္က ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့အေ၇ာင္ အျပာေရာင္ကေလးပါပဲ ။ စိတ္အိတ္ျပာျပာေလး ထဲမွာ ေမဘာေတြ မ်ားေရးထားမလဲ ကၽြန္ေတာ္ အေလာတၾကီး သိခ်င္စိတ္နဲ႔ဖြင့္ဖတ္မိလိုက္တယ္ ။
“ ကို --
အေမ ဆံုးသြားတယ္ ကြယ္ အေဖ့ကို ေမ ဆက္လက္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေမ့မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ေလ ကို႕ကိုလည္း ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ဒုကၡမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ကိုတစ္ေန႔က်ရင္ ေမ့ကို လက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာ မွာမဟုတ္ လား ေမသိပါတယ္ကြယ္ ဒါေပမယ့္ကို႔ကို ေမလက္မထပ္ႏုိင္ဘူးေလ ဘာေၾကာင့္လည္းမေမးပါနဲ႔ ကို အိမ္ေထာင္ျပဳ တယ္ဆိုတာ လူႏွစ္ဦး ေပါငး္စည္းျခင္း သက္သက္မဟုတ္ဘူးကို -- အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြပါ ပါတယ္ေလ ကို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေမ့ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကို ဆန္႔က်င္ရမွာ ေမမလိုမလားဘူး ကို ဘယ္သူ႔ံကို မွ ဒူးမေထာက္ရဘူး အထူးသျဖင့္ ေမဆိုတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ကို႔အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ကုန္ေနခဲ့ရ တာ ေမအား နားေနမိတယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးကိုရယ္ ေမ ေလ --ကို႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္သိလား ကို႔ကိုသိပ္ခ်စ္ လြန္းလို႔ပဲ ကိုနဲ႔ အေ၀းဆံုးကို ေမ ထြက္သြားခဲ့ပါျပီ ေမ ့ကိုကိုလိုက္မရွာပါနဲ႔ေနာ္ ရွာလည္းေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူးေလ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေမက ပုန္းေနတဲ့သူပဲ ကိုး ေမေလ ကို႔အနားမွာေတာ့ အျမဲရွိေနမွာပါကို႔ရဲ႕အရိပ္ကေလးတစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ေပါ့ ကို အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုနဲ႔သင့္ေတာ္မဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ နဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ပါေနာ္ တစ္ခ်ိန္က ျဖဴစင္စြာ ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေ မဆိုတဲ့ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ကို႔ႏွလံုးသားနဲ႔ဦးေႏွာက္ထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ပါကြယ္ --
ေမ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀မွာ အေရးအၾကီးဆံုးနဲ႔ အသိေစခ်င္ဆံုးက တစ္ခုပဲရွိတယ္
ကို႔ ကို ေမ သိပ္ခ်စ္တယ္
ေမ ”
ဒါပါပဲ -- အရာအားလံုးျပီးဆံုးသြားျပီလို႔ သိလိုက္ရခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ စာရြက္ကေလးရွိမေနေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ အသိစိတ္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ မရွိေနေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အရာကိုမွ လည္းသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြစီး က်ေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္ ။
ရွိေစေတာ့ေမ --
ထားပါေတာ့ကြယ္ ထားပါေတာ့ ---
ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုလည္းထားပါေတာ့
မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အိပ္မက္တစ္ခုကိုမွ ဥာဥ္႔နက္သန္းေခါင္ထမက္ခဲ့မိသတဲ့လား
သြားမယ္ဆိုလည္း -- ငါမျမင္ႏုိင္တဲ့ေနရာဆီ
ထားမယ္ဆိုဆိုလည္း -- ငါမလိုက္ႏုိင္တဲ့ေနရာဆီ
ေမ --
ေကာင္းကင္ထက္က ၾကယ္ေတြငါ့ကို ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးတယ္
သူတို႔အျပံဳးကို ငါ သိပ္မုန္းတယ္ ေမရယ္
မင္းငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ သူတို႔မသိဘူး
ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ သူတို႔မသိဘူး
ရွိပါေစေတာ့ေမရယ္
တခဏတာ ဆံုစည္းခြင့္ေလးတစ္ခုကိုပဲ မက္ေမာစြာ ငါသိမ္းဆည္းလို႔
ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ မွတ္ထင္ထားတယ္
ျခားသြားခဲ့တဲ့ ကမၻာႏွစ္ျခမ္းမွာ
မင္းရယ္ငါရယ္ ---- ျမတ္ႏိုးတြယ္တာျခင္းရယ္
ဟိုးအေ၀းမွာ တစစီျပန္႔က်ဲလို႔ ေမရယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္ --
မိုးကလည္း သည္းလြန္းေနခဲ့တယ္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ျဖဴစင္နက္ရိႈင္းတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းေလး ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေပမယ့္ 'ေမ' ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္တယ္ ေမာင္သက္တန္႔ေရ။
ReplyDeleteစိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဒီလိုဇာတ္လမ္းေလးေတြ ..မခံစားနိုင္ဘူးအကိုရာ...:(((
ReplyDeleteဦးထီးရဲ႕ သီခ်င္းေလးကို သတိရသြားတယ္....
ReplyDeleteဇာတ္သိမ္းေလးက၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္အဲဒါကေတာ႕
ReplyDeleteလူငယ္အေတြးေပါ႕ေမ႕ရဲ႕ဆံဳးျဖတ္ခ်က္ကမွန္တယ္အဲဒါကေတာ႕
လူၾကိိီးအေတြးေပါ႕အားေပးသြားပါတယ္
ခင္တဲ႕အန္တီေလးေမခင္
ဇာတ္လမ္းေလးကုိအားေပးသြားပါတယ္
ReplyDeleteအရမ္းဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္ခံစားခ်က္အျပည္႕ပါတယ္
အျပင္မွာတကယ္ျဖစ္ေနသလိုပဲခံစားရတယ္