ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ကား လွ်ိဳအတြင္းမွ ၿပန္တက္လာၿပီးေနာက္ ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ား ပင္ၿပာေ၀ သြားေလသည္ ။ ဦးေခါင္းတြင္ တိရိစၦာန္ အစြယ္မ်ားကို ဆင္ၿမန္းထားၿပီး လက္ထဲတြင္ လွံရွည္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ ထားေသာ လူရိုင္းအုပ္စုၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရြာသားမ်ားအား ၀န္းရံထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔ လွ်ိဳထဲမွ တက္လာသည္ကို ၿမင္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို လွံမ်ား ၿဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္လွ်က္ ဖမ္း ဆီးေခၚေဆာင္ၿခင္းကို ခံရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ရြာသူရြာသားမ်ား အထိနာမည္စိုး၍ ၿပန္လည္တိုက္ခိုက္ ခ်င္စိတ္အား ၿမိဳသိပ္ထားကာ မီးစင္ၾကည့္ကရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ လူရိုင္းမ်ား မွာ ေၿခဟန္ လက္ဟန္ၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ၂ ေယာက္တစ္တြဲစီေနေစၿပီး ၄င္းတို႔ ေရွ႕မွသြားကာ ကၽြန္းအတြင္း ပိုင္းသို႔ ဖမ္း ဆီးေခၚေဆာင္သြားၿခင္းခံရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္သူရိန္ ၊ မိုးစက္ႏွင့္ကိုၾကီးေက်ာ္ ၊ ၾကယ္ၿဖဴႏွင့္ သက္မီ ၊ ေ၀ယံႏွင့္နဲဗား ၊ အင္ၾကင္းႏွင့္ေကးေကး အစရွိသၿဖင့္ အတြဲမ်ားတြဲကာ လွံမ်ားၿဖင့္ လမ္းတေလွ်ာက္ ခ်ိန္ရြယ္ဖမ္းဆီးလာသၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ အေၿခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္သာ ရွိေလေတာ့သည္ ။
ထမင္းတစ္အိုးက်က္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေသာအခါတြင္ လြန္စြာၿမင့္ မားေသာ ေတာင္ကုန္း ကမူမ်ား ကိုေတြ႔ရေလ သည္ ။ လူရိုင္းတို႔ေဖာက္ လုပ္ထားဟန္ ရွိေသာ ေလွကားထစ္ မ်ားေၾကာင့္ ေတာင္ ကုန္းမ်ား ကိုတက္ရာ တြင္ အခက္အခဲေတာ့သိပ္မရွိလွေပ ။ ေတာင္ကုန္းထိပ္သို႔အေရာက္ တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ လြန္စြာ အံ့ၾသၾကရၿပန္ေလ သည္ ။ လူရိုင္းမ်ား၏ ရြာမွာ ေတာင္ကုန္းပတ္ပတ္လည္ ၀န္းရံထားေသာ ခ်ိဳင့္ ၀ွမ္းအလယ္၌ တည္ေဆာက္ထားေသာၾကာင့္ အေ၀းမွ ၾကည့္လွ်င္ ရုတ္တရက္မၿမင္ႏုိင္ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေတာင္ထိပ္မွ တဖန္ လူရိုင္းရြာမ်ားရွိရာသို႔ တစ္နာရီသာသာခန္႔ ေၿခလွ်င္ဆင္းၾကရၿပန္သည္ ။ သို႔ႏွင့္ တစ္နာရီခန္႔ ဆင္းၿပီးေသာအခါ လူ႔အရိုးေခါင္း ၁၂ ေခါင္းအား ႏွဖူးစည္းတြင္ တန္းစီခ်ိန္ဆြဲထားေသာ က်က္သေရမရွိေသာ ရြာအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးအား စတင္ေတြ႔ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ရြာအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုၾကည့္ကတည္းက တစံုတရာကို ေတြးမိကာ ေက်ာခ်မ္းမိသြားေလေတာ့သည္ ။ ဤလူရိုင္းမ်ားသည္ ကပၸလီပင္လယ္ေအာ္ႏွင့္ အက္ဒမန္ကၽြန္း ပတ္၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ အသားစားလူရိုင္းမ်ားပင္ေလာ ။ ကၽြႏ္ုပ္ေတြးထင္ထားသည္သာ မွန္ကန္ပါ က ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး အသက္ရွင္ရန္မွာ မလြယ္ကူေပ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ရြာထဲ၀င္ေရာက္လာသည္ကို တဲငယ္မ်ားမွ လူရိုင္းမ်ားမွာ ဗံုမ်ားတီး၍ ထြက္ၾကည့္ၾကေလသည္ ။ ၄င္းတို႔ သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ ရြာသို႔ေရာက္လာသည္ကို ၾကိဳဆိုသည့္သေဘာၿဖင့္တီးေလသေလာ သို႔ တည္းမ ဟုတ္ ၄င္းတို႔စားေသာက္ရန္ ရိကၡာမ်ား လံုေလာက္စြာရလာ၍ ၀မ္းသာၿပီးတီးေလသေလာ ကၽြႏ္ုပ္မွာမေတြး တတ္ေပ ။
“ ဟိုက္ သူၾကီးေရ လူရိုင္းမေတြက အကၤ်ီေတြမပါဘူးဗ် ဟိဟိ ”
“ တယ္..သူရိန္ကေတာ့ အဲဒီအကၤီ်မပါတာေတြက ခဏေနရင္ အကုန္လံုးကို အစိမ္းလိုက္ စားမွာဗ် ”
“ ဗ်ာ ” “ မဗ်ာနဲ႔ ရွဴးတိုးတိုး ေန ဒါလူသားစားလူရိုင္ေးတြၿဖစ္ပံုရတယ္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ လက္မေႏွးေစနဲ႔ေနာ္ ”
“ စိတ္ခ် သူၾကီး သူရိန္တို႔က လက္သြယက္တယ္ သိတယ္မွတ္လား ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တိုးတိုးေလးေၿပာေနသည္ကို ေဘးမွ လူရိုင္းမ်ားက တိတ္တိတ္ေနရန္ ေၿခဟန္လက္ ဟန္ၿဖင့္ ေၿပာေလ သည္ ။
သို႔ႏွင့္အတန္ၾကာ သြားၾကၿပီးေသာအခါ လူရိုင္းေခါင္းေဆာင္၏ အိမ္ဟုထင္ရေသာ ၿခံ၀ိုင္းၾကီး တစ္ခု သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ၿခံ၀န္းၾကီး ေနာက္ရွိတိုင္မ်ားႏွင့္ ၿခံသဖြယ္ အလံုကာရံထားေသာ ၀န္းထဲ သို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလ၏ ။ အလို....ရွဳေလာ့ .... ကၽြႏ္ုပ္မွာ ၿခံတိုင္မ်ား၏ ေနာက္သို႔ၾကည့္ကာ လြန္စြာ၀မ္း သာမိသြားေလသည္ ။ ဂ်ီဂ်ီ ၊ သားေၿပာင္ ၊ ဆမူဆာ ၊ ေမေလး ၊ ခင္မီမီလႈိုင္ ၊ ေဆာင္းရြက္ေၾကြ ၊ သန္႔စင္ တို႔ႏွင့္တကြ ရြာသူရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း ။ ကံၾကမၼာကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အဆိုးတလွည့္ အေကာင္းတလွည့္ ဖန္ဆင္းေပးေနေခ်ၿပီတကား ။
“ ဟာ..သူၾကီး ၊ မိုးစက္ ၊ သူရိန္ ၊ ေ၀ယံ မင္းတို႔ကိုကြာ ဒီတစ္သက္မေတြ႔ရေတာ့ဘူးထင္ေနတာ ”
သားေၿပာင္က ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းလွမ္းေၿပာေလသည္ ။ တဖန္ ဂ်ီဂ်ီက
“ ေအာင္မေလး ေတာ္ေသးတယ္ ရြာသူရြာသားေတြၿပန္ေတြ႔လို႔ ”
ဟုဆိုကာ ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္က်ေလသည္ ။ ေမေလးမွလည္း
“ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ရြာသားေတြအကုန္လံုး ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကၿပီထင္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ပင္လယ္ ထဲမွာပဲ လား ဒီကၽြန္းေပၚက အေကာင္ဗေလာင္ေတြနဲ႔မ်ားေတြ႔ေနၾကၿပီလား တခ်ိန္လံုးစိတ္ပူေနၾကရတာ ”
ဟု ေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ကား အထဲတြင္ရွိေသာ ရြာသူရြာသား မ်ားႏွင့္ေရာထား လိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔မွာ စုစုေ၀းေ၀း တိုင္ပင္ရန္ အခြင့္အေရးေတာ့ ရေလေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္ကား ညေနေစာင္းခန္႔ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ရြာသူရြာသားမ်ားကို စုေ၀းၿပီး တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ၾကေလေတာ့ သည္ ။
“ အင္းအေၿခအေနကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ဒါနဲ႔ဘီလူးေရာမေတြ႔ပါလား ”
“ အင္း ဘီလူးကေတာ့ ေလွေမွာက္ကတည္းက ပင္လယ္ထဲ ပဲ ေမ်ာပါသြားသလား ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေရာက္ေန မွန္းမသိရ ပါဘူး သူၾကီးရာ ”
“ အင္း သူအႏၱရာယ္ကင္းေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာေပါ့ေလ ကဲ ဒီက လူရိုင္းေတြရဲ႕ အေၿခအေနလည္း နည္းနည္းေၿပာပါဦး ”
“ အေၿခအေနကေတာ့ မေကာင္းဘူးသူၾကီး ဒီေကာင္ေတြက လူသားစားလူရိုင္းေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ထဲက လူေတြ ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီေခၚေခၚသြားၾကတယ္ ၿပန္ကိုေပၚမလာေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုယ့္အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ ေရာက္မလဲစိုးရိမ္ေနရတယ္ ”
“ ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ သတ္စားတာၿဖစ္ဖို႔မ်ားသြားၿပီ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေၿပာစကားမ်ားကိုၾကားေသာေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ လြန္စြာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ သြားၾကေလေတာ့ သည္ ။
“ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသြးစည္းဖို႔လိုတယ္ ဒီအတိုင္းေတာ့အေသမခံႏုိင္ဘူး ဦးေၿပာင္ ဒီေကာင္ေတြက လူရိုင္းေတြပဲ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စဥ္းစားဥာဏ္ပိုင္းမွာ ပုိသာမွာပါ ”
“ အာဗ်ာ..သူၾကီးကလည္း အခုအခ်ိန္မွာ ဥာဏ္ခ်င္းယွဥ္ေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးဗ် သူ႔စကားလည္း ကိုယ္နား မလည္ ကိုယ့္စကားလည္းသူနားမလည္နဲ႔ ဒုကၡပါပဲ ”
စမူဆာက စိတ္ပ်က္အားငယ္သံၿဖင့္ ၀င္ေၿပာေလသည္ ။
“ သူၾကီး လူရိုင္းေတြရဲ႕စကားကိုကၽြန္မ နည္းနည္းနားလည္တယ္ ”
ဟု ၀င္ေၿပာလိုက္ေသာ ရြာသူၿမတ္ေနၿခည္ ၏ အသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္ ။
“ ဟုတ္လား ဘယ္လိုနားလည္တာလည္းလုပ္ပါဦး ”
“ ဒီလိုပါ ပထမေတာ့ စအဖမ္းခံရကတည္းက ေၾကာက္လန္႔လြန္းေနေတာ့ သူတို႔ဘာေတြေၿပာလဲ မသိလိုက္ ဘူး ေနာက္နည္းနည္းအေၾကာက္ေၿပသြားေတာ့မွာ ဒါဟာ စလံုမ်ိဳးႏြယ္၀င္ ငရမန္းသတၱက လို႔ေခၚတဲ့ ဘာသာ စကား တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေၿပာေနမွန္းသိလာတယ္ ဒါဟာ အလြႏ္ေရွးက်တယ္ ကၽြန္မ အဖိုးက သူၾကီးတို႔ ရြာေလးကို မေရာက္ခင္က စလံုလူမ်ိဳးပဲေလ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက စကားေၿပာသာသတုိ႔က ငရမန္းသတၱက ကို သံုးတာ အေရးက်ေတာ့ အဂၤလိပ္စာလိုလိုဘာလိုလိုနဲပ သူၾကီးတို႔ ဟိုမွာၾကည့္ၾကည့္ပါလား ”
ဟုဆိုတာ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ သစ္သားၿပားၾကီးတစ္ခုေပၚတြင္ မီးေသြးခဲၿဖင့္ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို လက္ညွိဳး ထိုးၿပေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ညႊန္ၿပရာသို႔ ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ “ AZEI AJA KAMA ” ဟူေသာ စာတမ္းကိုေတြ႔ ရေလ သည္ ။ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းေတာ့မသိေပ ။
“ အဲဒါ ၿမန္မာလိုေၿပာရရင္ေတာ့ ယေန႔မိုးရြာမည္ လို႔ေရးထားတာပဲသူၾကီး ”
“ အင္း ဒီအတိုင္းဆို က်ေနာ္တို႔ အဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးကေလးရွိလာၿပီ လူရိုင္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြ ဘာအၾကံအစည္ ရွိသလဲဆိုတာ ၾကည့္ရမွာပဲ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စကားေကာင္းေနၾကစဥ္ လွံရွည္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ လူရိုင္း ၄ ေယာက္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆီသို႔ ေလွ်ာက္ လာေနသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
www.thettantvillage.com
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ထမင္းတစ္အိုးက်က္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေသာအခါတြင္ လြန္စြာၿမင့္ မားေသာ ေတာင္ကုန္း ကမူမ်ား ကိုေတြ႔ရေလ သည္ ။ လူရိုင္းတို႔ေဖာက္ လုပ္ထားဟန္ ရွိေသာ ေလွကားထစ္ မ်ားေၾကာင့္ ေတာင္ ကုန္းမ်ား ကိုတက္ရာ တြင္ အခက္အခဲေတာ့သိပ္မရွိလွေပ ။ ေတာင္ကုန္းထိပ္သို႔အေရာက္ တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ လြန္စြာ အံ့ၾသၾကရၿပန္ေလ သည္ ။ လူရိုင္းမ်ား၏ ရြာမွာ ေတာင္ကုန္းပတ္ပတ္လည္ ၀န္းရံထားေသာ ခ်ိဳင့္ ၀ွမ္းအလယ္၌ တည္ေဆာက္ထားေသာၾကာင့္ အေ၀းမွ ၾကည့္လွ်င္ ရုတ္တရက္မၿမင္ႏုိင္ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေတာင္ထိပ္မွ တဖန္ လူရိုင္းရြာမ်ားရွိရာသို႔ တစ္နာရီသာသာခန္႔ ေၿခလွ်င္ဆင္းၾကရၿပန္သည္ ။ သို႔ႏွင့္ တစ္နာရီခန္႔ ဆင္းၿပီးေသာအခါ လူ႔အရိုးေခါင္း ၁၂ ေခါင္းအား ႏွဖူးစည္းတြင္ တန္းစီခ်ိန္ဆြဲထားေသာ က်က္သေရမရွိေသာ ရြာအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးအား စတင္ေတြ႔ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ရြာအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုၾကည့္ကတည္းက တစံုတရာကို ေတြးမိကာ ေက်ာခ်မ္းမိသြားေလေတာ့သည္ ။ ဤလူရိုင္းမ်ားသည္ ကပၸလီပင္လယ္ေအာ္ႏွင့္ အက္ဒမန္ကၽြန္း ပတ္၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ အသားစားလူရိုင္းမ်ားပင္ေလာ ။ ကၽြႏ္ုပ္ေတြးထင္ထားသည္သာ မွန္ကန္ပါ က ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး အသက္ရွင္ရန္မွာ မလြယ္ကူေပ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ရြာထဲ၀င္ေရာက္လာသည္ကို တဲငယ္မ်ားမွ လူရိုင္းမ်ားမွာ ဗံုမ်ားတီး၍ ထြက္ၾကည့္ၾကေလသည္ ။ ၄င္းတို႔ သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ ရြာသို႔ေရာက္လာသည္ကို ၾကိဳဆိုသည့္သေဘာၿဖင့္တီးေလသေလာ သို႔ တည္းမ ဟုတ္ ၄င္းတို႔စားေသာက္ရန္ ရိကၡာမ်ား လံုေလာက္စြာရလာ၍ ၀မ္းသာၿပီးတီးေလသေလာ ကၽြႏ္ုပ္မွာမေတြး တတ္ေပ ။
“ ဟိုက္ သူၾကီးေရ လူရိုင္းမေတြက အကၤ်ီေတြမပါဘူးဗ် ဟိဟိ ”
“ တယ္..သူရိန္ကေတာ့ အဲဒီအကၤီ်မပါတာေတြက ခဏေနရင္ အကုန္လံုးကို အစိမ္းလိုက္ စားမွာဗ် ”
“ ဗ်ာ ” “ မဗ်ာနဲ႔ ရွဴးတိုးတိုး ေန ဒါလူသားစားလူရိုင္ေးတြၿဖစ္ပံုရတယ္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ လက္မေႏွးေစနဲ႔ေနာ္ ”
“ စိတ္ခ် သူၾကီး သူရိန္တို႔က လက္သြယက္တယ္ သိတယ္မွတ္လား ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တိုးတိုးေလးေၿပာေနသည္ကို ေဘးမွ လူရိုင္းမ်ားက တိတ္တိတ္ေနရန္ ေၿခဟန္လက္ ဟန္ၿဖင့္ ေၿပာေလ သည္ ။
သို႔ႏွင့္အတန္ၾကာ သြားၾကၿပီးေသာအခါ လူရိုင္းေခါင္းေဆာင္၏ အိမ္ဟုထင္ရေသာ ၿခံ၀ိုင္းၾကီး တစ္ခု သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ၿခံ၀န္းၾကီး ေနာက္ရွိတိုင္မ်ားႏွင့္ ၿခံသဖြယ္ အလံုကာရံထားေသာ ၀န္းထဲ သို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလ၏ ။ အလို....ရွဳေလာ့ .... ကၽြႏ္ုပ္မွာ ၿခံတိုင္မ်ား၏ ေနာက္သို႔ၾကည့္ကာ လြန္စြာ၀မ္း သာမိသြားေလသည္ ။ ဂ်ီဂ်ီ ၊ သားေၿပာင္ ၊ ဆမူဆာ ၊ ေမေလး ၊ ခင္မီမီလႈိုင္ ၊ ေဆာင္းရြက္ေၾကြ ၊ သန္႔စင္ တို႔ႏွင့္တကြ ရြာသူရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း ။ ကံၾကမၼာကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အဆိုးတလွည့္ အေကာင္းတလွည့္ ဖန္ဆင္းေပးေနေခ်ၿပီတကား ။
“ ဟာ..သူၾကီး ၊ မိုးစက္ ၊ သူရိန္ ၊ ေ၀ယံ မင္းတို႔ကိုကြာ ဒီတစ္သက္မေတြ႔ရေတာ့ဘူးထင္ေနတာ ”
သားေၿပာင္က ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းလွမ္းေၿပာေလသည္ ။ တဖန္ ဂ်ီဂ်ီက
“ ေအာင္မေလး ေတာ္ေသးတယ္ ရြာသူရြာသားေတြၿပန္ေတြ႔လို႔ ”
ဟုဆိုကာ ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္က်ေလသည္ ။ ေမေလးမွလည္း
“ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ရြာသားေတြအကုန္လံုး ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကၿပီထင္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ပင္လယ္ ထဲမွာပဲ လား ဒီကၽြန္းေပၚက အေကာင္ဗေလာင္ေတြနဲ႔မ်ားေတြ႔ေနၾကၿပီလား တခ်ိန္လံုးစိတ္ပူေနၾကရတာ ”
ဟု ေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ကား အထဲတြင္ရွိေသာ ရြာသူရြာသား မ်ားႏွင့္ေရာထား လိုက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔မွာ စုစုေ၀းေ၀း တိုင္ပင္ရန္ အခြင့္အေရးေတာ့ ရေလေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္ကား ညေနေစာင္းခန္႔ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ရြာသူရြာသားမ်ားကို စုေ၀းၿပီး တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ၾကေလေတာ့ သည္ ။
“ အင္းအေၿခအေနကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ဒါနဲ႔ဘီလူးေရာမေတြ႔ပါလား ”
“ အင္း ဘီလူးကေတာ့ ေလွေမွာက္ကတည္းက ပင္လယ္ထဲ ပဲ ေမ်ာပါသြားသလား ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေရာက္ေန မွန္းမသိရ ပါဘူး သူၾကီးရာ ”
“ အင္း သူအႏၱရာယ္ကင္းေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာေပါ့ေလ ကဲ ဒီက လူရိုင္းေတြရဲ႕ အေၿခအေနလည္း နည္းနည္းေၿပာပါဦး ”
“ အေၿခအေနကေတာ့ မေကာင္းဘူးသူၾကီး ဒီေကာင္ေတြက လူသားစားလူရိုင္းေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ထဲက လူေတြ ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီေခၚေခၚသြားၾကတယ္ ၿပန္ကိုေပၚမလာေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကိုယ့္အလွည့္ ဘယ္ေတာ့ ေရာက္မလဲစိုးရိမ္ေနရတယ္ ”
“ ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ သတ္စားတာၿဖစ္ဖို႔မ်ားသြားၿပီ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေၿပာစကားမ်ားကိုၾကားေသာေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ လြန္စြာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ သြားၾကေလေတာ့ သည္ ။
“ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသြးစည္းဖို႔လိုတယ္ ဒီအတိုင္းေတာ့အေသမခံႏုိင္ဘူး ဦးေၿပာင္ ဒီေကာင္ေတြက လူရိုင္းေတြပဲ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စဥ္းစားဥာဏ္ပိုင္းမွာ ပုိသာမွာပါ ”
“ အာဗ်ာ..သူၾကီးကလည္း အခုအခ်ိန္မွာ ဥာဏ္ခ်င္းယွဥ္ေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးဗ် သူ႔စကားလည္း ကိုယ္နား မလည္ ကိုယ့္စကားလည္းသူနားမလည္နဲ႔ ဒုကၡပါပဲ ”
စမူဆာက စိတ္ပ်က္အားငယ္သံၿဖင့္ ၀င္ေၿပာေလသည္ ။
“ သူၾကီး လူရိုင္းေတြရဲ႕စကားကိုကၽြန္မ နည္းနည္းနားလည္တယ္ ”
ဟု ၀င္ေၿပာလိုက္ေသာ ရြာသူၿမတ္ေနၿခည္ ၏ အသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္ ။
“ ဟုတ္လား ဘယ္လိုနားလည္တာလည္းလုပ္ပါဦး ”
“ ဒီလိုပါ ပထမေတာ့ စအဖမ္းခံရကတည္းက ေၾကာက္လန္႔လြန္းေနေတာ့ သူတို႔ဘာေတြေၿပာလဲ မသိလိုက္ ဘူး ေနာက္နည္းနည္းအေၾကာက္ေၿပသြားေတာ့မွာ ဒါဟာ စလံုမ်ိဳးႏြယ္၀င္ ငရမန္းသတၱက လို႔ေခၚတဲ့ ဘာသာ စကား တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေၿပာေနမွန္းသိလာတယ္ ဒါဟာ အလြႏ္ေရွးက်တယ္ ကၽြန္မ အဖိုးက သူၾကီးတို႔ ရြာေလးကို မေရာက္ခင္က စလံုလူမ်ိဳးပဲေလ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက စကားေၿပာသာသတုိ႔က ငရမန္းသတၱက ကို သံုးတာ အေရးက်ေတာ့ အဂၤလိပ္စာလိုလိုဘာလိုလိုနဲပ သူၾကီးတို႔ ဟိုမွာၾကည့္ၾကည့္ပါလား ”
ဟုဆိုတာ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ သစ္သားၿပားၾကီးတစ္ခုေပၚတြင္ မီးေသြးခဲၿဖင့္ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို လက္ညွိဳး ထိုးၿပေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ညႊန္ၿပရာသို႔ ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ “ AZEI AJA KAMA ” ဟူေသာ စာတမ္းကိုေတြ႔ ရေလ သည္ ။ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းေတာ့မသိေပ ။
“ အဲဒါ ၿမန္မာလိုေၿပာရရင္ေတာ့ ယေန႔မိုးရြာမည္ လို႔ေရးထားတာပဲသူၾကီး ”
“ အင္း ဒီအတိုင္းဆို က်ေနာ္တို႔ အဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးကေလးရွိလာၿပီ လူရိုင္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြ ဘာအၾကံအစည္ ရွိသလဲဆိုတာ ၾကည့္ရမွာပဲ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စကားေကာင္းေနၾကစဥ္ လွံရွည္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ လူရိုင္း ၄ ေယာက္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆီသို႔ ေလွ်ာက္ လာေနသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
www.thettantvillage.com
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ေရးလည္းေရးတက္ပ အကိုရ စြဲေဆာင္မွဳလဲရွိ ေနာက္ထပ္ အပိုင္းေတြ လည္း ၿမန္ၿမန္ေလး လုပ္ပါဗ်ိဳ႕ ..အဟီး
ReplyDeleteေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးလွ်က္..
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစအကို။
ဟိဟိ...လူရိုင္းစကားနားလည္တဲ့ ရြာသူေလးတေယာက္ေတာ့ေပၚလာျပီ....ဇတ္ရွိန္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းျမင့္လာျပီေနာ္.....သူၾကီးေရ အလုပ္ရွဳပ္တဲ့ၾကားက ျမန္ျမန္ေလးေနာ္....ဘာဆက္ျဖစ္မလဲသိခ်င္လွျပီရွင့္.... :)
ReplyDelete