ညက ေမွာင္ေနၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ လေရာင္စမ္းတ၀ါးၿဖင့္ သတိၾကီးစြာထားကာ လႈိုဏ္ဂူေဘး တစ္ဖက္မွေန ၍ မႈိုင္းညိဳ႕ေနေသာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ၀င္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
“သူၾကီး...က်ား...က်ားေတြဘာေတြရွိရင္ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲဟင္ ”
“ က်ားေတြ႔ေတာ့လည္း ဖက္ကိုက္လိုက္ယံုေပါ့သူရိန္ရယ္ တို႔လည္း ဆာေနတာပဲဟာကို ”
“ အာဗ်ာ သူၾကီးကလည္း ဒီလိုအခ်ိန္ေတာင္ ေနာက္ေနႏိုင္ေသးတယ္ ”
“ ရွုး...တိုးတိုး ”
ကၽြႏ္ုပ္မွာ အသံတစ္သံၾကားလိုက္ရသၿဖင့္ သူရိန္႔ကိုတိတ္တိတ္ေနခိုင္းၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားၾကည့္ လိုက္၏ ။ ေဟာ....ေတြ႔ပါၿပီ ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိေသာ သစ္ကိုင္းမ်ားၾကားတြင္ အိပ္တန္း တက္ေနေသာ ေတာ ၾကက္ တစ္အုပ္ ။
“ ဟာ...မိုက္စ္စ္ ဟ သူၾကီး အဲဒါေတာၾကက္ေတြမွတ္လား ေနေန သူၾကီး ဒီမွာေနခဲ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ဖမ္း တဲ့ပညာ ကၽြမ္းတယ္ ”
“ ေအးေလ...မ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္ေနာ္ သြား ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ”
သို႔ႏွင့္ သူရိန္မွာ ေတာၾကက္အုပ္ရွိရာသို႔ တၿဖည္းၿဖည္းခ်ဥ္းကပ္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ရင္တထိတ္ ထိတ္ၿဖင့္သာ ။ တေအာင့္ၾကာေသာအခါ ၾကက္တြန္သံမ်ား တကြီကြီကိုၾကားရၿပီး သူရိန္မွာ မည္သုိ႔လုပ္လိုက္ေလ သည္မသိ ။ ေတာၾကက္မ်ားမွာ ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ကမူးရွဴးထုိးေၿပးလာရာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ထဲတြင္ရွိေသာ သစ္သား တုတ္ၿဖင့္ မည္းမည္းၿမင္ရာ လိုက္ရိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ခဏအၾကာတြင္ သူရိန္မွာ ေတာၾကက္ႏွစ္ေကာင္ကို ကိုင္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ေရာက္လာေလသည္ ။
“ ဟီး သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ဖမ္းတဲ့ပညာ နည္းနည္းလိုသြားတယ္ ဗ် ၂ ေကာင္ပဲမိလာတယ္ ”
“ အင္း မင္းကေတာ့ ၿဖစ္ရမယ္ဒီမွာၾကည့္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း တုတ္ရိုက္ခ်က္ၿဖင့္အစြမ္းၿပထားေသာ ေတာၾကက္မ်ားကို ၿပလိုက္ရာ ေလးငါးေကာင္ခန္႔ ကိုေတြ႔ ရေလ သည္ ။
“ သူၾကီး ..ငယ္ငယ္က အတိုင္းပဲေနာ္ သန္တုန္းပဲ ”
“ ေအး မင္းသိရင္ၿပီးတာပဲ လာသြားမယ္ ”
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေတာၾကက္မ်ားကို ၂ ဦးမွ်သယ္ကာ ဂူထဲသို႔ ၿပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ လႈိဏ္ဂူထဲ တြင္ ၇ြာေဆာ္ငမိုးကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနေလသည္ ။
“ ဟာ သူၾကီးတို႔ ေတာၾကက္ေတြပါလာတယ္ေဟ့ ပြၿပီ ”
“ တယ္ ..ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္လာတာေတာင္ အစားၾကမ္းေနေသးတယ္ ဒီငမိုးကေတာ့ေလ ”
အင္ၾကင္းမွ ၀င္ေဟာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရြာေဆာ္ငမိုး ခမ်ာ ဇက္ပုသြားကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆီမွေတာၾကက္မ်ား ကိုသယ္ ကာ ရြာ၏ စားဖိုမွဴးၿဖစ္ေသာ သက္မီဆီသို႔ ယူသြားေလေတာသည္ ။
“ ကဲ..သူၾကီးတို႔ ေအးေဆးနားၾက ၿပီးရင္ လွ်ာလည္သြားေစရမယ္ ”
သက္မီက လွမ္းေၿပာရင္း ဟင္းခ်က္ဖို႔ စတင္ၿပင္ဆင္ေလေတာ့သည္ ။ ၾကယ္ၿဖဴႏွင့္ ေ၀ယံ တို႔မွာလည္း ေဆး ရြက္ခူးၿပန္ေရာက္ေနၾကၿပီၿဖစ္သည္ ။
“ လာကိုၾကီး ေခါင္းကိုေဆးထည့္ရမယ္ ကိုၾကီးေက်ာ္နဲ႔ ဇိုင္းပန္ ကမ္းစပ္သြားၿပီး ေရနည္းနည္းခပ္ခဲ့ပါလား ဒီမွာ ေရေႏြး အဆင္ သင့္လုပ္ၿပီး လိုရင္ အဆင္သင့္သံုးရေအာင္ ”
“ ေအးေအး ၾကယ္ပိစိ ”
သို႔ႏွင့္ ကိုၾကီးေက်ာ္ႏွင့္ ဇိုင္းပန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ပံုးအလြတ္မ်ား ကိုင္၍ ကမ္းစပ္ဆီသို႔ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့ သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ေခါင္းမွာ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္၍လားမသိ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင ္တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ခဲလာေလေတာ့ သည္ ။ ၾကယ္ၿဖဴမွာ မည္သည့္အရြက္ေတြမွန္းမသိ ၾကိတ္ကာ အရည္ရေအာင္ညွစ္ေန၏ ။ (ေဆးဖက္၀င္ အရြက္ တစ္ မ်ိဳးမ်ိုဳးၿဖစ္ဟန္တူ၏ )
“ ဟဲ့မိုးစက္ လာေလ လာ၀ိုငး္ကူဦး တကတည္း ေနႏိုင္လိုက္တာ ”
“ အာ နင္ကလည္း ရြာထဲတင္မဟုတ္ဘူ းကၽြန္းေပၚမွာပါ လာေဟာက္ေနတယ္ တယ္ပိတ္ထုလိုက္ရ ”
“ အံမယ္ လာလာေခ်ေသး ဟြန္း ”
ကၽြႏ္ုပ္မွာ ဘုဂလန္႔ ညီေလးႏွင့္ ညီမေလးတို႔ကို ၾကည့္ရင္းၿပံဳးမိသြားသည္ ။
ဦးေခါင္းေပၚသို႔ ေဆးရည္ညွစ္ထည့္ေပးေသာအခါ မခံမရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပူစပ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ အံၾကိတ္ထား ရသည္ ။
“ ကိုၾကီး မမဂ်ီဂ်ီတို႔ ေဟမြန္ခ်မ္းတို႔ ဦးသားေၿပာင္မမ ေမေလးတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနၾကလည္းမသိဘူးေနာ္ ”
“ ဟင္း...ဒီကၽြန္းၾကီးရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ရွိေနမွာေပါ့ ညီမေလးရယ္ ”
“ ညီမေလးတို႔ ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္ရဲ႕ ေဗဒင္အရ ခရီးမထြက္ခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ ”
“ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ ရပ္ရြာအေရး အမ်ားအတြက္ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲေလ ”
“ အင္း ဆရာဟိန္းကေတာ့ ၿမိဳ႕တက္သြားေတာ့ ပါမလာရွာဘူးေနာ္ သူသာပါလာရင္ ဘာဆက္ၿဖစ္မလဲ ခန္႔မွန္းေပးႏုိင္ မွာပဲ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔စကားေကာင္းေနၾကစဥ္
“ ကဲ ရြာသူရြာသားေတြ တန္းစီမယ္ေဟ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းရၿပီ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြယူခဲ့ၾက ”
ဟု လွမ္းေအာ္ေသာ သက္မီ၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရေလ၏ ။
“ ဟိဟိ အေတာ္ပဲ ဖက္အၾကီးၾကီးခုတ္ရမယ္ ဒါမွ မ်ားမ်ားရမွာ ”
နဲဗားက တိုးတိုးေလးေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပုတုေခၚ သမီးအိၿဖဴက မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေလသည္ ။
ဤေနရာတြင္ သက္မီ၏ ေတာတြင္း ဟင္းခ်က္နည္းကို တင္ၿပရေပဦးမည္ ။ စည္အခ်ိဳ႕တြင္ ဆန္႔ထည့္ထားေသာ စည္ႏွင့္ တၿခားစားဖြယ္ ဆီ ၊ ငရုတ္ ၊ ၾကက္သြန္ ၊ ဂ်င္း ၊ မဆလာ အစရွိသည္တို႔ ပါလာၿခင္း မွာ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အတြက္ အလြန္ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ သက္မီမွာ ရြာကာလသားအခ်ိဳ႕အား ၀ါးက်ည္ေတာက္ မ်ား ၿဖတ္ခိုင္းၿပီး အထဲတြင္ဆန္ထည့္၍ ေရ ၊ ဆီ ၊ ဆား တို႔ ေရာကာထည့္၍ မီးၿပင္းၿပင္းႏွင့္ ဖုတ္၏ ။ တဖန္ ငရုတ္သီးကို ဆီသတ္၍ ၾကက္သြန္ႏွင့္ ေရာကာ ေတာၾကက္ ၃ ေကာင္ခန္႔ကို အေနေတာ္လွီးၿဖတ္၍ ဆီၿပန္ခ်က္ေလ၏ ။ ဆီၿပန္ကာနီးတြင္ မဆလာအုပ္ေသာေၾကာင့္ အနံ႔ေမႊးေမႊးေလးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ၀မ္းဗိုက္ကို ပိုမို ဆာေလာင္ေစ၏ ။ ဟင္းက်က္ ခါနီး တြင္၀ါးက်ည္ေတာက္တြင္ ထည့္ေပါင္း၍ မီးဖုတ္ထားေသာ ထမင္းမွာ လည္း ႏူးအိ ကာ ေမႊးၾကိဳင္ လွေပသည ္။ က်န္ေတာ္ၾကက္မ်ားကိုမူ ဖ်က္သင့္တာ ဖ်က္၍ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ အေၿခာက္ ခံထား လိုက္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ကိုယ့္ေ၀စုကိုယ္ ့ဖက္မ်ားႏွင့္ ကိုယ့္ရသည့္ထမင္းမ်ားကို ၿမိန္ယွက္စြာ စားသံုး ၾကေလ ရာ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာသည္ႏွင့္ပင္တူလွေပသည္ ။ ဗိုက္လည္းဆာေနသည္ကတေၾကာင္း ပင္ပန္းေန သည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ လြန္စြာ ခံတြင္းၿမိန္လွေပ၏ ။
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂူအတြင္းတြင္ သားရဲတိရိစၦာန္မ်ား မ၀င္ေစရန္ မီးပံုအၾကီးၾကီးဖို၍ အလွည့္က်ကင္း တာ၀န္ မ်ားကို ရြာေဆာ္ငမိုးႏွင့္ ကာလသားေခါင္းတို႔မွ ဦးေဆာင္၍ စီစဥ္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္မီးပံုေဘး တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မွာ တစ္ဖြဲ႔ၾကီးစညေ၀း၍ ေရွ႕ဆက္ရမည္မ်ားကို တိုင္ပင္ၾကေလေတာ့သည္ ။
“ အင္း ..အခုဆို ရြာသူရြာသားေတာ္ေတာမ်ားမ်ား ေပ်ာက္ေနၾကေသးတယ္ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာႏိုင္မွၿဖစ္မယ္ ဒီကၽြန္းၾကီးကလည္းအေတာ္ၾကီးပံုပဲဗ် ”
“ အင္းဟုတ္ပါ့ ကဲ ငမိုးေရ ဘယ္သူေတြ ေပ်ာက္ေနလဲ စာရင္းလုပ္ၾကည့္ပါဦး ”
“ လုပ္ၿပီးၿပီသူၾကီး ဒီမွာ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း စာရင္းကိုယူၾကည့္လိုက္၏ ။ ဂ်ီဂ်ီ ၊ ေဟမြန္ခ်မ္း ၊ ေမေလး ၊ သားေၿပာင္ ၊ ဘီလူး ၊ ေနၿခည္ ၊ အာဇိ ၊ ေကးေကး ၊ ယမမင္းေလး ...အလို ရြာသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ဘယ္ေနရာေရာက္ၿပီး ဘာေတြၿဖစ္ ကုန္ၿပီမသိ ကၽြႏ္ု္ပ္၏စိတ္တို႔မွာ လြန္စြာေလးလံသြားေလေတာ့သည္ ။
“ ကဲကဲ ဒီေန႔ညေတာ့ အကုန္လံုးပင္ပန္းေန ၿပီ ေစာေစာပဲအိပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္ ကင္းသမားေတြေသခ်ာ ေစာင့္ေနာ္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္းမွာၾကားၿပီးသည္ႏွင့္ ေခါင္းေပၚလက္တင္ရင္း ခဏေမွးလိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ကေလးအုပ္ စုၿဖစ္ေသာ ၾကယ္ၿဖဴ ၊ မိုးစက္ ၊ ကိုၾကီးေက်ာ္ ၊ ပုတုတို႔ မွာမူ စကားတြတ္ထိုး ရင္းေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾကေသးေပ ။ သုိ႔ႏွင့္ ည တစ္နာရီခန္႔အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့သည္ ။
နားထဲတြင္ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္အသံၾကားရေသာေၾကာင့္ ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ ဖ်က္ကနဲႏိုးလာ၏ ။ ဂူ၀က မီးပံုကား အရွိန္ေလ်ာ့ ကာ သိပ္ေတာက္ေလာင္မႈမရွိေတာ့ ။ အလို...ကင္းသမား ငရဲမင္းကား အိပ္ေပ်ာ္ေနေခ် ပါတကား ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကင္းသြားေစာင့္ၿပီး ငရဲမင္းႏွင့္အေဖာ္ရေစရန္ စကားသြားေၿပာမည္ဟု ထလိုက္ေလရာ ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ အူအသဲႏွလံုးတို႔ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ကုန္ၿပီထင္ရ၏ ။ လြန္စြာအ ဆိပ္ၿပင္းေသာ ေတာ တြင္း ပင့္ကူၾကီးမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဂူအ၀တြင္ မီးပံုေဘးသို႔ ကပ္၍ ဂူအတြင္းတေရြ႕ေရႊြ႕ ခ်ီတက္ေနၾကသည္ကိုေတြ ႔လိုက္ရ၏ ။ ဂူထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာအတံုးအရံုး ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿဖးေၿဖး ခ်င္း ထ၍ မည္သို႔ၾကံစည္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနသည္ ။ ထိုအခိုက္ ဂူ၏ မီး ပံုေဘးေတြ ေခြေခြေလး အိပ္ေနေသာ ပုတုမွာ ရုတ္တရက္ထလာ၍ မီးပံုေဘးမွ ထင္းစ ၂ စကို ေကာက္ ကိုင္လိုက္ေလ သည္ ။ ၿမင္ကြင္းကားအသဲယားစရာ ။ ပင့္ကူအုပ္စုမွာလည္း ရန္သူေတြ႔သည့္အလား လႈပ္လႈပ္ရွား ရွားၿဖစ္ ကုန္ၾကေလေတာ့သည္ ။ အိၿဖဴမွာ အႏၱရာယ္ရွိ ေတာတြင္းအဆိပ္ၿပင္းပင့္ကူမ်ားကို မေၾကာက္ရႊ႔ံ သည့္အလား မီးစြဲေနေသာ ထင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေမႊ႔ယမ္းကာ လိုက္ရိုက္ေလေတာသည္ ။ မီးအပူရွိန္ေၾကာင့္ ပဲလား ရုတ္တရက္တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရ၍လားမသိေပ ။ ေတာတြင္းပင့္ကူမ်ား မွာ ေနာက္သို႔ အနည္း ငယ္ဆုတ္ သြားေလသည္ ။ ထိုအခါ မွ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဂူအတြင္းရွိ ရြာသားမ်ားကိုႏွိဳးကာ ပင့္ကူမ်ားကို ေမာင္း ထုတ္ရေလေတာ့ သည္ ။ ကမၻာပ်က္သည့္အလား ဂူအတြင္းတြင္ ၀ရုန္သုန္းကားႏွင့္ တုတ္မ်ားႏွင့္ ရိုက္သူကရိုက္ အသံၿဖင့္ေၿခာက္လွန္႔သူက လွန္႔ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာပင္ေကာင္းေပေသးေတာ့သည္ ။ လူအင္အားမ်ား၍လားမသိ ။ ေတာတြင္းပင့္ကူအုပ္ၾကီးမွာ ၿပန္လည္၍ ေတာတြင္းသို႔ ေၿပး၀င္သြားၾကေလသည္ ။
“ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ပုတုကယ္ေပလို႔ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါတို႔ေတာ့သြားၿပီ ”
နဲဗားက ရင္ဖိသံၿဖင့္ ၀င္ေၿပာေလသည္ ။ ဤတြင္ ပုတုက
“ ဟြန္း ကင္းေစာင့္တဲ့ ငရဲမင္းက လညး္အိပ္လို႔ ရွင္ကေရာ ေဟာက္ေတာင္ေဟာက္ေနေသးတယ္ ဒီက အိပ္ေရးဆတ္လို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ အကိုက္ခံေနရတာၾကာၿပီ ”
“ အင္းတို႔ေတြ ေတာ့ သတိပိုၿပီးထားၾကဖို႔လိုၿပီ ”
သုိ႔ႏွင့္ထိုတစ္ညအား ေၾကာက္လန္႔မႈမ်ားစြာႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
“သူၾကီး...က်ား...က်ားေတြဘာေတြရွိရင္ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲဟင္ ”
“ က်ားေတြ႔ေတာ့လည္း ဖက္ကိုက္လိုက္ယံုေပါ့သူရိန္ရယ္ တို႔လည္း ဆာေနတာပဲဟာကို ”
“ အာဗ်ာ သူၾကီးကလည္း ဒီလိုအခ်ိန္ေတာင္ ေနာက္ေနႏိုင္ေသးတယ္ ”
“ ရွုး...တိုးတိုး ”
ကၽြႏ္ုပ္မွာ အသံတစ္သံၾကားလိုက္ရသၿဖင့္ သူရိန္႔ကိုတိတ္တိတ္ေနခိုင္းၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားၾကည့္ လိုက္၏ ။ ေဟာ....ေတြ႔ပါၿပီ ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရွိေသာ သစ္ကိုင္းမ်ားၾကားတြင္ အိပ္တန္း တက္ေနေသာ ေတာ ၾကက္ တစ္အုပ္ ။
“ ဟာ...မိုက္စ္စ္ ဟ သူၾကီး အဲဒါေတာၾကက္ေတြမွတ္လား ေနေန သူၾကီး ဒီမွာေနခဲ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ဖမ္း တဲ့ပညာ ကၽြမ္းတယ္ ”
“ ေအးေလ...မ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္ေနာ္ သြား ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ”
သို႔ႏွင့္ သူရိန္မွာ ေတာၾကက္အုပ္ရွိရာသို႔ တၿဖည္းၿဖည္းခ်ဥ္းကပ္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ရင္တထိတ္ ထိတ္ၿဖင့္သာ ။ တေအာင့္ၾကာေသာအခါ ၾကက္တြန္သံမ်ား တကြီကြီကိုၾကားရၿပီး သူရိန္မွာ မည္သုိ႔လုပ္လိုက္ေလ သည္မသိ ။ ေတာၾကက္မ်ားမွာ ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ကမူးရွဴးထုိးေၿပးလာရာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္ထဲတြင္ရွိေသာ သစ္သား တုတ္ၿဖင့္ မည္းမည္းၿမင္ရာ လိုက္ရိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ခဏအၾကာတြင္ သူရိန္မွာ ေတာၾကက္ႏွစ္ေကာင္ကို ကိုင္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္ရွိရာသို႔ ေရာက္လာေလသည္ ။
“ ဟီး သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ဖမ္းတဲ့ပညာ နည္းနည္းလိုသြားတယ္ ဗ် ၂ ေကာင္ပဲမိလာတယ္ ”
“ အင္း မင္းကေတာ့ ၿဖစ္ရမယ္ဒီမွာၾကည့္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း တုတ္ရိုက္ခ်က္ၿဖင့္အစြမ္းၿပထားေသာ ေတာၾကက္မ်ားကို ၿပလိုက္ရာ ေလးငါးေကာင္ခန္႔ ကိုေတြ႔ ရေလ သည္ ။
“ သူၾကီး ..ငယ္ငယ္က အတိုင္းပဲေနာ္ သန္တုန္းပဲ ”
“ ေအး မင္းသိရင္ၿပီးတာပဲ လာသြားမယ္ ”
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေတာၾကက္မ်ားကို ၂ ဦးမွ်သယ္ကာ ဂူထဲသို႔ ၿပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ လႈိဏ္ဂူထဲ တြင္ ၇ြာေဆာ္ငမိုးကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနေလသည္ ။
“ ဟာ သူၾကီးတို႔ ေတာၾကက္ေတြပါလာတယ္ေဟ့ ပြၿပီ ”
“ တယ္ ..ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္လာတာေတာင္ အစားၾကမ္းေနေသးတယ္ ဒီငမိုးကေတာ့ေလ ”
အင္ၾကင္းမွ ၀င္ေဟာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရြာေဆာ္ငမိုး ခမ်ာ ဇက္ပုသြားကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆီမွေတာၾကက္မ်ား ကိုသယ္ ကာ ရြာ၏ စားဖိုမွဴးၿဖစ္ေသာ သက္မီဆီသို႔ ယူသြားေလေတာသည္ ။
“ ကဲ..သူၾကီးတို႔ ေအးေဆးနားၾက ၿပီးရင္ လွ်ာလည္သြားေစရမယ္ ”
သက္မီက လွမ္းေၿပာရင္း ဟင္းခ်က္ဖို႔ စတင္ၿပင္ဆင္ေလေတာ့သည္ ။ ၾကယ္ၿဖဴႏွင့္ ေ၀ယံ တို႔မွာလည္း ေဆး ရြက္ခူးၿပန္ေရာက္ေနၾကၿပီၿဖစ္သည္ ။
“ လာကိုၾကီး ေခါင္းကိုေဆးထည့္ရမယ္ ကိုၾကီးေက်ာ္နဲ႔ ဇိုင္းပန္ ကမ္းစပ္သြားၿပီး ေရနည္းနည္းခပ္ခဲ့ပါလား ဒီမွာ ေရေႏြး အဆင္ သင့္လုပ္ၿပီး လိုရင္ အဆင္သင့္သံုးရေအာင္ ”
“ ေအးေအး ၾကယ္ပိစိ ”
သို႔ႏွင့္ ကိုၾကီးေက်ာ္ႏွင့္ ဇိုင္းပန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ပံုးအလြတ္မ်ား ကိုင္၍ ကမ္းစပ္ဆီသို႔ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့ သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ေခါင္းမွာ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္၍လားမသိ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင ္တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ခဲလာေလေတာ့ သည္ ။ ၾကယ္ၿဖဴမွာ မည္သည့္အရြက္ေတြမွန္းမသိ ၾကိတ္ကာ အရည္ရေအာင္ညွစ္ေန၏ ။ (ေဆးဖက္၀င္ အရြက္ တစ္ မ်ိဳးမ်ိုဳးၿဖစ္ဟန္တူ၏ )
“ ဟဲ့မိုးစက္ လာေလ လာ၀ိုငး္ကူဦး တကတည္း ေနႏိုင္လိုက္တာ ”
“ အာ နင္ကလည္း ရြာထဲတင္မဟုတ္ဘူ းကၽြန္းေပၚမွာပါ လာေဟာက္ေနတယ္ တယ္ပိတ္ထုလိုက္ရ ”
“ အံမယ္ လာလာေခ်ေသး ဟြန္း ”
ကၽြႏ္ုပ္မွာ ဘုဂလန္႔ ညီေလးႏွင့္ ညီမေလးတို႔ကို ၾကည့္ရင္းၿပံဳးမိသြားသည္ ။
ဦးေခါင္းေပၚသို႔ ေဆးရည္ညွစ္ထည့္ေပးေသာအခါ မခံမရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပူစပ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ အံၾကိတ္ထား ရသည္ ။
“ ကိုၾကီး မမဂ်ီဂ်ီတို႔ ေဟမြန္ခ်မ္းတို႔ ဦးသားေၿပာင္မမ ေမေလးတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနၾကလည္းမသိဘူးေနာ္ ”
“ ဟင္း...ဒီကၽြန္းၾကီးရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ရွိေနမွာေပါ့ ညီမေလးရယ္ ”
“ ညီမေလးတို႔ ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္ရဲ႕ ေဗဒင္အရ ခရီးမထြက္ခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ ”
“ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ ရပ္ရြာအေရး အမ်ားအတြက္ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲေလ ”
“ အင္း ဆရာဟိန္းကေတာ့ ၿမိဳ႕တက္သြားေတာ့ ပါမလာရွာဘူးေနာ္ သူသာပါလာရင္ ဘာဆက္ၿဖစ္မလဲ ခန္႔မွန္းေပးႏုိင္ မွာပဲ ”
ကၽြႏ္ုပ္တို႔စကားေကာင္းေနၾကစဥ္
“ ကဲ ရြာသူရြာသားေတြ တန္းစီမယ္ေဟ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းရၿပီ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြယူခဲ့ၾက ”
ဟု လွမ္းေအာ္ေသာ သက္မီ၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရေလ၏ ။
“ ဟိဟိ အေတာ္ပဲ ဖက္အၾကီးၾကီးခုတ္ရမယ္ ဒါမွ မ်ားမ်ားရမွာ ”
နဲဗားက တိုးတိုးေလးေၿပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပုတုေခၚ သမီးအိၿဖဴက မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေလသည္ ။
ဤေနရာတြင္ သက္မီ၏ ေတာတြင္း ဟင္းခ်က္နည္းကို တင္ၿပရေပဦးမည္ ။ စည္အခ်ိဳ႕တြင္ ဆန္႔ထည့္ထားေသာ စည္ႏွင့္ တၿခားစားဖြယ္ ဆီ ၊ ငရုတ္ ၊ ၾကက္သြန္ ၊ ဂ်င္း ၊ မဆလာ အစရွိသည္တို႔ ပါလာၿခင္း မွာ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အတြက္ အလြန္ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ သက္မီမွာ ရြာကာလသားအခ်ိဳ႕အား ၀ါးက်ည္ေတာက္ မ်ား ၿဖတ္ခိုင္းၿပီး အထဲတြင္ဆန္ထည့္၍ ေရ ၊ ဆီ ၊ ဆား တို႔ ေရာကာထည့္၍ မီးၿပင္းၿပင္းႏွင့္ ဖုတ္၏ ။ တဖန္ ငရုတ္သီးကို ဆီသတ္၍ ၾကက္သြန္ႏွင့္ ေရာကာ ေတာၾကက္ ၃ ေကာင္ခန္႔ကို အေနေတာ္လွီးၿဖတ္၍ ဆီၿပန္ခ်က္ေလ၏ ။ ဆီၿပန္ကာနီးတြင္ မဆလာအုပ္ေသာေၾကာင့္ အနံ႔ေမႊးေမႊးေလးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ၀မ္းဗိုက္ကို ပိုမို ဆာေလာင္ေစ၏ ။ ဟင္းက်က္ ခါနီး တြင္၀ါးက်ည္ေတာက္တြင္ ထည့္ေပါင္း၍ မီးဖုတ္ထားေသာ ထမင္းမွာ လည္း ႏူးအိ ကာ ေမႊးၾကိဳင္ လွေပသည ္။ က်န္ေတာ္ၾကက္မ်ားကိုမူ ဖ်က္သင့္တာ ဖ်က္၍ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ အေၿခာက္ ခံထား လိုက္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ကိုယ့္ေ၀စုကိုယ္ ့ဖက္မ်ားႏွင့္ ကိုယ့္ရသည့္ထမင္းမ်ားကို ၿမိန္ယွက္စြာ စားသံုး ၾကေလ ရာ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာသည္ႏွင့္ပင္တူလွေပသည္ ။ ဗိုက္လည္းဆာေနသည္ကတေၾကာင္း ပင္ပန္းေန သည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ လြန္စြာ ခံတြင္းၿမိန္လွေပ၏ ။
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂူအတြင္းတြင္ သားရဲတိရိစၦာန္မ်ား မ၀င္ေစရန္ မီးပံုအၾကီးၾကီးဖို၍ အလွည့္က်ကင္း တာ၀န္ မ်ားကို ရြာေဆာ္ငမိုးႏွင့္ ကာလသားေခါင္းတို႔မွ ဦးေဆာင္၍ စီစဥ္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ၿပီးေနာက္မီးပံုေဘး တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မွာ တစ္ဖြဲ႔ၾကီးစညေ၀း၍ ေရွ႕ဆက္ရမည္မ်ားကို တိုင္ပင္ၾကေလေတာ့သည္ ။
“ အင္း ..အခုဆို ရြာသူရြာသားေတာ္ေတာမ်ားမ်ား ေပ်ာက္ေနၾကေသးတယ္ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာႏိုင္မွၿဖစ္မယ္ ဒီကၽြန္းၾကီးကလည္းအေတာ္ၾကီးပံုပဲဗ် ”
“ အင္းဟုတ္ပါ့ ကဲ ငမိုးေရ ဘယ္သူေတြ ေပ်ာက္ေနလဲ စာရင္းလုပ္ၾကည့္ပါဦး ”
“ လုပ္ၿပီးၿပီသူၾကီး ဒီမွာ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္း စာရင္းကိုယူၾကည့္လိုက္၏ ။ ဂ်ီဂ်ီ ၊ ေဟမြန္ခ်မ္း ၊ ေမေလး ၊ သားေၿပာင္ ၊ ဘီလူး ၊ ေနၿခည္ ၊ အာဇိ ၊ ေကးေကး ၊ ယမမင္းေလး ...အလို ရြာသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ဘယ္ေနရာေရာက္ၿပီး ဘာေတြၿဖစ္ ကုန္ၿပီမသိ ကၽြႏ္ု္ပ္၏စိတ္တို႔မွာ လြန္စြာေလးလံသြားေလေတာ့သည္ ။
“ ကဲကဲ ဒီေန႔ညေတာ့ အကုန္လံုးပင္ပန္းေန ၿပီ ေစာေစာပဲအိပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္ ကင္းသမားေတြေသခ်ာ ေစာင့္ေနာ္ ”
ကၽြႏ္ုပ္လည္းမွာၾကားၿပီးသည္ႏွင့္ ေခါင္းေပၚလက္တင္ရင္း ခဏေမွးလိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ကေလးအုပ္ စုၿဖစ္ေသာ ၾကယ္ၿဖဴ ၊ မိုးစက္ ၊ ကိုၾကီးေက်ာ္ ၊ ပုတုတို႔ မွာမူ စကားတြတ္ထိုး ရင္းေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾကေသးေပ ။ သုိ႔ႏွင့္ ည တစ္နာရီခန္႔အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့သည္ ။
နားထဲတြင္ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္အသံၾကားရေသာေၾကာင့္ ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ ဖ်က္ကနဲႏိုးလာ၏ ။ ဂူ၀က မီးပံုကား အရွိန္ေလ်ာ့ ကာ သိပ္ေတာက္ေလာင္မႈမရွိေတာ့ ။ အလို...ကင္းသမား ငရဲမင္းကား အိပ္ေပ်ာ္ေနေခ် ပါတကား ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကင္းသြားေစာင့္ၿပီး ငရဲမင္းႏွင့္အေဖာ္ရေစရန္ စကားသြားေၿပာမည္ဟု ထလိုက္ေလရာ ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ အူအသဲႏွလံုးတို႔ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ကုန္ၿပီထင္ရ၏ ။ လြန္စြာအ ဆိပ္ၿပင္းေသာ ေတာ တြင္း ပင့္ကူၾကီးမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဂူအ၀တြင္ မီးပံုေဘးသို႔ ကပ္၍ ဂူအတြင္းတေရြ႕ေရႊြ႕ ခ်ီတက္ေနၾကသည္ကိုေတြ ႔လိုက္ရ၏ ။ ဂူထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာအတံုးအရံုး ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿဖးေၿဖး ခ်င္း ထ၍ မည္သို႔ၾကံစည္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနသည္ ။ ထိုအခိုက္ ဂူ၏ မီး ပံုေဘးေတြ ေခြေခြေလး အိပ္ေနေသာ ပုတုမွာ ရုတ္တရက္ထလာ၍ မီးပံုေဘးမွ ထင္းစ ၂ စကို ေကာက္ ကိုင္လိုက္ေလ သည္ ။ ၿမင္ကြင္းကားအသဲယားစရာ ။ ပင့္ကူအုပ္စုမွာလည္း ရန္သူေတြ႔သည့္အလား လႈပ္လႈပ္ရွား ရွားၿဖစ္ ကုန္ၾကေလေတာ့သည္ ။ အိၿဖဴမွာ အႏၱရာယ္ရွိ ေတာတြင္းအဆိပ္ၿပင္းပင့္ကူမ်ားကို မေၾကာက္ရႊ႔ံ သည့္အလား မီးစြဲေနေသာ ထင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေမႊ႔ယမ္းကာ လိုက္ရိုက္ေလေတာသည္ ။ မီးအပူရွိန္ေၾကာင့္ ပဲလား ရုတ္တရက္တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရ၍လားမသိေပ ။ ေတာတြင္းပင့္ကူမ်ား မွာ ေနာက္သို႔ အနည္း ငယ္ဆုတ္ သြားေလသည္ ။ ထိုအခါ မွ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဂူအတြင္းရွိ ရြာသားမ်ားကိုႏွိဳးကာ ပင့္ကူမ်ားကို ေမာင္း ထုတ္ရေလေတာ့ သည္ ။ ကမၻာပ်က္သည့္အလား ဂူအတြင္းတြင္ ၀ရုန္သုန္းကားႏွင့္ တုတ္မ်ားႏွင့္ ရိုက္သူကရိုက္ အသံၿဖင့္ေၿခာက္လွန္႔သူက လွန္႔ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာပင္ေကာင္းေပေသးေတာ့သည္ ။ လူအင္အားမ်ား၍လားမသိ ။ ေတာတြင္းပင့္ကူအုပ္ၾကီးမွာ ၿပန္လည္၍ ေတာတြင္းသို႔ ေၿပး၀င္သြားၾကေလသည္ ။
“ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ပုတုကယ္ေပလို႔ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါတို႔ေတာ့သြားၿပီ ”
နဲဗားက ရင္ဖိသံၿဖင့္ ၀င္ေၿပာေလသည္ ။ ဤတြင္ ပုတုက
“ ဟြန္း ကင္းေစာင့္တဲ့ ငရဲမင္းက လညး္အိပ္လို႔ ရွင္ကေရာ ေဟာက္ေတာင္ေဟာက္ေနေသးတယ္ ဒီက အိပ္ေရးဆတ္လို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ အကိုက္ခံေနရတာၾကာၿပီ ”
“ အင္းတို႔ေတြ ေတာ့ သတိပိုၿပီးထားၾကဖို႔လိုၿပီ ”
သုိ႔ႏွင့္ထိုတစ္ညအား ေၾကာက္လန္႔မႈမ်ားစြာႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္ ။
ဆက္ရန္ ။
သက္တန္႔ခ်ိဳ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ဖတ္သြားၿပီး သံုးပိုင္းလံုး စိတ္၀င္စားဖို႕လဲေကာင္းတယ္.
ReplyDeleteေပ်ာ္ဖို႕လဲ ေကာင္းတယ္ေနာ္..
ၿပီးေတာ႕ လဲ ေၾကာက္စရာ..
ေနာက္ထပ္အပိုင္းေတြ ေမွ်ာ္ေနတယ္ အစ္ကို သက္တန္႕ေရ
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္အကိုေရ...
ReplyDeleteေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။
ဖတ္ခ်င္တယ္..
ReplyDeleteဒါေပမယ္႔ ဖတ္ေသးဘူး...တင္းထားတယ္...။
“စ”...“ဆံုး” မွ ဖတ္ခ်င္တာပါဆုိေန...။
ဂ်ိးေရ..
ReplyDelete၇ြာထဲကကေလးေတြပါဘူးလား
ဟိဟိ