ဘူတာအို

ဘူတာအို

ၿငိမ္သက္စြာ....
ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့....
အဖိုးအိုတစ္ေယာက္.....
တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း...
သူ႔ေက်ာေပၚၿဖတ္နင္း...
သူကေတာ့.....တင္းၿပီးခံတယ္...

ဇရာကေထာင္းေတာ့...
သူ႔ခံုေတြေတာင္ ယိုင္နဲ႔...
ၿပန္လွည့္မရတဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔....
ေအးခဲတဲ့ ေဆာင္းညေတြမွာေတာင္....
သူက အထီးက်န္....
ဘ၀ေလာကဓံေတြနဲ႔...
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သူတို႔လာၾကတယ္....
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သူတို႔ၿပန္ၾကတယ္....
တခ်ိဳ႕ က....ရီ
တခ်ိဳ႕က....ငို
တခ်ိဳ႕က....တိုက္
တခ်ိဳ႕က....ရိွုက္
အဲဒီ အမွိုက္သရိုက္ေတြၾကား...
သူကေတာ့....ထာ၀ရ....
ၿငိမ္သက္စြာ ေစာင့္ရင္း...
ဟိုးအေ၀း လမ္းဆံုးဆီ...

ရင့္မွဲ့ေနတဲ့ ဆို႔နင့္မႈေတြနဲ႔...
တိတ္ဆိတ္ၿခင္းအၿပည့္...
ေလတေ၀ွ႔ေ၀ွ႔မွာ...
ဆံၿဖဴမွ်င္ေတြ.....ယိမ္းႏြဲ႔လို႔...
ေသမင္းရဲ႔အလံေတြလား....
ဇရာရဲ႔ နိမိတ္ေတြလား.....
သားသမီးေတြအတြက္လား....
ကမၻာၾကီးအတြက္လား....
စနစ္သစ္နဲ႔ ေခတ္ေတြအတြက္လား....

ဘာပဲေၿပာေၿပာ....
သူကေတာ့ အခ်ိန္မွန္....
အဲဒီအသံေတြနားစြင့္...
လာေနတာလား...
ၿပန္ေနတာလား...
အခ်ိန္တိုင္းေတာ့ ၾကံေနတယ္...
အိုမင္းရင့္ေရာ္ၿခင္းေတြနဲ႔...
မိတ္ဖြဲ႔ဖို႔ေပါ့....
အဲဒီ........ဘူတာအို....

သက္တန္႔ခ်ိဳ

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................