ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘ၀ (အပိုင္း ၄)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘ၀ (အပိုင္း ၄)

မိုးေလးကတဖြဲဖြဲ.... ။ အိပ္ရာထဲကေန မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔ ဒီေန႔ဂ်ဴတီဆင္းရမွာမို႔ ထလာခဲ့၏ ။ အင္း လိုလိုပိုပို ပုဆိုး တစ္ထည္ေလာက္ေတာ့ ယူသြားအုန္းမွ ။ အမွန္က သၾကၤန္ေတာင္နီးေနၿပီ ။ ဘာေၾကာင့္ အခုထိ မိုးကေကာင္းေနသလဲ ဆိုတာ သူ စဥ္းစားမရေတာ့ေပ ။ အခ်ိန္က ခြဲစိတ္ေဆာင္မွာ ပို႔စ္တင္ဆင္းေနတုန္းကၿဖစ္သည္ ။ ပထမဆံုး ဂ်ဴတီမို႔ ထံုးစံအတိုင္း လူက တက္ၾကြေန၏ ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဆးေက်ာင္းကတည္းက ခ်ဳပ္ တာ လုပ္တာေတာ့ ၀ါသနာပါေလသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ပဲလားမသိ အိမ္မွာ အ၀တ္တစ္ထည္ထည္ၿပဲေနၿပီဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့ကိုသာ ခ်ဳပ္ခိုင္းေတာ့၏ ...ဟီး ။ ခြဲစိတ္ေဆာင္မွာ ပို႔စ္တင္ဆင္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔မွာ ေယာက္်ားေလးခ်ည္း ေလးေယာက္ပါေလသည္ ။ ဒီေတာ့ အကုန္လံုးက လူနာတစ္ေယာက္လာၿပီဆိုလ်င္ လုၿပီး ခ်ဳပ္ၾကမည့္ လူေတြခ်ည္းပဲပင္ ။

ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ေအအက္စ္က round ေနေလၿပီ ။ ကိုယ္လည္း ကုပ္ကုပ္ေလးလုပ္ၿပီး စာအုပ္ေလးကိုင္ကာ မေယာင္မလည္သြားရပ္ရေလသည္ ။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွာ မစေသး ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္ၿပန္ၿပီး ညဖက္ေရာက္မွ စေလေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔ညက မွတ္မွတ္ရရ မီးကလည္း သံုးခါတိတိၿပတ္၏ ။ လူနာက အသစ္ အေယာက္ ၂၀ တက္ေလ၏ ။ ကြဲတာၿပဲတာက ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ပါေလသည္ ။ သၾကၤန္နားနီးလာသည္ထင့္ ။ စစပိုင္းေတာ့ သေကာင့္သားေတြက လုၿပီး သူခ်ဳပ္မယ္ ငါခ်ဳပ္မယ္ေပါ့ ။ ေနာက္လည္းက်ေရာ ကဲပါဘဲၾကီးရာခင္ဗ်ားက အသက္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ၾကီးတယ္ ( အမွန္ကလပိုင္းေလာက္ၾကီးတာပါ) ၀ါလည္းရင့္တယ္ ( ဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိ) အဲဒီေတာ့ ၂ ခ်က္ ၃ ခ်က္ေလာက္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်ဳပ္မယ္ ဟဲဗီးေက့စ္ဆို ဘဲၾကီးကိုလႊဲေပးမယ္တဲ့ ။ ကဲေကာင္းေရာ... ။လြယ္တာကိုေတာ့ သူတို႔လုပ္မယ္ဆုိတဲ့သေဘာ ။ ကဲေလ ထားပါေတာ့ ခ်ဳပ္ဆိုေတာ့လည္း ခ်ဳပ္ေပါ့ ဟီး ။ ကံကလည္း ကိုယ့္ဖက္ကို ပါပါတယ္ ။ ဟဲဗီးေက့စ္ခ်ည္း ၈ ေယာက္ေလာက္လာတယ္ ။ အနဲဆံုး က ၅ခ်က္ေလာက္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ရိုက္မႈေတြခ်ည္းပဲ ။ စစခ်ဳပ္ခ်င္းေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား ။ လက္ကတုန္ၿပီးသား ။ ေဘးကလည္း ၀ိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ သေကာင့္သားေတြက အမ်ားၾကီး ။ ေနာက္ပိုင္းလည္းက်လာေရာ ေရခ်ိန္ကိုက္လာသလိုမ်ိဳး လက္ကသြက္လာတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔ ၁၁ နာရီထိုးခါနီးလည္းက်ေရာ ခ်ဳပ္တဲ့လုပ္ငန္းေတြ ၿပီးသေလာက္ၿဖစ္သြားေလ၏ ။ ဒါနဲ႔ အကယ္၍ ညဖက္ ခြဲခန္း၀င္ရရင္ ဘယ္သူေတြ၀င္မလဲဆိုတာကို ထံုးစံအတိုင္း ဖဲေလးရိုက္ၿပီးဆံုးၿဖတ္ၾကေလသတည္း ။

ေၿပာရအုန္းမယ္ .. ။ ဖဲရိုက္တဲ့အေၾကာင္းကို ။ ေဆးေက်ာင္းသားေတြမွာ စာအရမ္းၾကိဳးစားၿပီး ( ကၽြန္ ေတာ္တို႔အေခၚ စာဂ်ပိုး -ဟိုက္ပါ) ေတြမွလြဲ၍ က်န္သည့္ေက်ာင္းသား အကုန္လံုးလိုလိုက ဖဲရိုက္တာ အနည္းနဲ႔အမ်ား၀ါသနာ ပါတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲပင္ ။ ကၽြန္ေတာကေတာ့ ၀ါသနာပါသည္လည္းမဟုတ္ မပါဘူးလည္း မဟုတ္ ၀ိုင္းစရင္ေတာ့ ပါစၿမဲပင္ဟီး ။သိပ္ေတာ့လည္းကၽြမး္ကၽြမ္း က်င္က်င္မရွိလွပါ ။ ရွမ္း စင္ကာပူ ဘူၾကီး ရွိဳး ေဒါင္း ပိုကာ ဒီေလာက္သာလွ်င္တတ္ေလ၏ ။ လက္ဦးဆရာကေတာ့ ဟို ဂ်ပုပါ ။ သိၿပီးသားၿဖစ္မွာ ပါ အပိုင္း ၄ မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းပါ ။ ေၿပာမနာဆိုမနာေပါ့ ။ လူက ရွမ္းဆို ပြဲတိုင္းရွံုး၏ ။ က်န္တာေတာ့ေၿပာမေနႏွင့္ ပါသမွ် မုန္႔ဖိုးအကုန္ေၿပာင္၏ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့ကို သူတို႔အကုန္လံုး ေၾကာက္သည့္အရာတစ္ခုရွိ၏ ။ ဘူၾကီးကစားၿခင္းပင္ ။ လူကဘယ္ေလာက္ထိဘူေနမွန္းမသိ ဘူၾကီးကစားတိုင္း ႏိုင္ေလသည္ ။ ဒီေတာ့ ဘဲၾကီးႏွင့္ဘူၾကီးကစားလွ်င္ မကစားၾကေတာ့ဟု ေၾကၿငာၾကေလေတာ့သည္ ။ အဲဒီေလာက္ထိအစြမ္းထက္ခဲ့တာ...ဟီး ။ အဲဒါနဲ႔အဲဒီညက ကစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရွံုးေလ၏ ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ပဲ အကယ္၍ ခြဲစိတ္လူနာလာလွ်င္ ၀င္ၾကမည္ဟု ဆံုးၿဖတ္ၾကေလသည္ ။ အမွန္က ေန႔လည္ပိုင္းဆို လု၀င္သည့္ လူမ်ားသည့္အတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး အနီးကပ္ ၾကည့္ခြင့္မရ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညဖက္ဆိုလ်င္ ဆရာႏွင့္ကိုယ္ ၂ ေယာက္တည္း ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ၾကရေလသည္ ။

ဆုေတာင္းကလည္း ၿပည့္၀ပါသည္ ။ လူနာတစ္ေယာက္ ဗိုက္ေအာင့္သည္ ဟုဆိုကာ ေဆးရံုသို႔ေရာက္လာ၏ ။ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Perforation ( အစာအိမ္ ေပါက္ၿခင္း)ၿဖစ္ေလသည္ ။ ထိုအခ်ိန္ထိ ဟို ကံစမ္းမဲေပါက္ေသာ သေကာင့္သားေတြက တစ္ေယာက္မွ မႏိုးေသး ။ ကိုယ္ကေတာ့ႏိုးေနၿပီ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို တာ၀န္အရ ေဟ့ေကာင္ ဟိုမွာ လူနာလာေနၿပီ ခြဲခန္း၀င္ရမယ္ထင္တယ္ ထၿပီးၾကည့္ဦး ဆိုေတာ့ သေကာင့္သားက အာ...ဘဲၾကီးရာကၽြန္ေတာ္အိပ္ေရးပ်က္ေနတယ္ဟီး ဘဲၾကီးပဲ၀င္လိုက္ပါ ေနာ္... အားကိုးပါတယ္ ဟီး တဲ့. ။ ကဲ ပြဲသိမ္းေရာ...။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လည္း ၿပင္ဆင္ဆရာရွိတာၿပင္ဆင္ၿပီးဆရာႏွင့္ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ခြဲခန္း၀င္ရေလသည္။ ထိုေန႔မွ AS ကလည္း ညေနဖက္မွ ဗိုက္ေအာင့္သည္ဟုဆိုကာ အိမ္မွာနားေနရန္ ဆရာကခြင့္ၿပဳလိုက္ေလသည္။ ဆရာကသူ႔အခန္းကေန အေပၚထပ္ကေနတိုက္ရိုက္ ခြဲခန္းသို႔သြားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေဆာင္ေအာက္ဆင္းၿပီးမွ ေအာက္ဖက္လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း(လူနာကိုတြန္းပို႔သည့္လမ္းေၾကာင္း) မွ၀င္သည္ ။ ဒီမွာတင္ .. လူနာကိုလိုက္ပို႔သည့္ အေယာက္ ၂၀ ခန္႔လူအုပ္ၾကီးႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔က အ၀င္ေပါက္ကို ပိတ္ထားသည့္အတြက္ ... ကဲ..ကဲ ခဏေလာက္ဖယ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ အထဲေလး၀င္ခ်င္လို႔ပါလို႔ ဆိုလိုက္ရာ အားလံုး က ကၽြန္ေတာ့္ကို၀ုိင္းၾကည့္ၿပီး ဟဲ့ဟဲ့ေဘးဖယ္ ၾကစမ္း ဟိုမွာ ဆရာလာေနၿပီ ဆရာ ရယ္ကၽြန္ေတာ့တူေလးကို ကယ္ပါဦးဗ်ာေနာ္...။ ဗ်ာဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားမွာပါ ဆိုၿပီး အတင္း ၀င္ခဲ့ရေလသည္။ ဆရာ၀န္ဆို၍ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဒီအေပါက္၀င္လာခဲ့၍ ကိုယ့္ကို ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ဟု ထင္ေနပံုပင္ ။ ကဲထားေတာ့ အထဲ၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းသို႔၀င္ေလေတာ့သည္။ လူနာက အစာအိမ္အနာရွိၿပီး ေပ်ာ္ပြဲရွိ`၍ အရက္ေသာက္မိသည္ဟုေၿပာ၏ ။ ထုိမွတဆင့္ အနာက ေပါက္ထြက္သြားၿခင္းပင္ၿဖစ္၏ ။ အစာအိမ္ေပါက္သည့္ေနရာကို ခြဲထုတ္ပစ္ၿပီး အူ(Duodenum ) ႏွင့္ၿပန္ဆက္ေပးရ၏ ။ Gastro-duodenostomy ဟုေခၚ၏ ။ ဆရာကလည္း ခြဲစိတ္တာ အေတာ့ကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကို အေသးစိတ္လည္းရွင္းၿပ၏ ။ ဒီလိုနဲ႔ ၁ နာရီခြဲေလာက္ၾကာေတာ့ ဗိုက္ၿပန္ပိတ္ေလသည္။ ဒီမွာတင္ ဆရာက အေရၿပားကို တစ္၀က္ေလာက္လည္းခ်ဳပ္ၿပီးေရာ မင္းခ်ဳပ္တတ္တယ္မဟုတ္လား ဆက္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ဟု ဆိုတာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ေလး ငါးခ်က္ေလာက္ပဲ ဆက္ခ်ဳပ္စရာ ရွိေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းသာအားရ ( ရခဲလွသည့္ အခြင့္အေရးမဟုတ္လား ) ဆက္ခ်ဳပ္ေလေတာ့သည္ ။ အားလံုးၿပီး၍ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ၿပန္ထြက္လာေတာ့ (ဆရာ ဆရာ ကၽြန္ေတာ့တူေလး ဘယ္လို အေၿခအေနရွိလည္းဟင္) ( အားလံုး အဆင္ေၿပပါတယ္ခင္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ပဲခြဲစိတ္ႏုိင္ပါတယ္) (ဟာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဆရာရယ္ ..ကဲကဲ ဆရာ့ကိုလိုက္ပို႔ၾကရေအာင္ေဟ့ က်န္တဲ့လူေတြဒီမွာေနခဲ့ တစ္၀က္က ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ၾက) ( ဟာ ရပါတယ္ခင္ဗ် နီးနီးေလးပဲ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသြားလည္းရပါတယ္ )( အာ မဟုတ္တာပဲဆရာရယ္...လမ္းက လူမွမရွိတာ ) ဆိုၿပီး လူဆယ္ေယာက္ခန္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားသည့္ ေဟာက္ဆာဂ်င္အခန္းထဲသို႔ လိုက္ပို႔ေလသည္။ မနက္လည္းေရာက္ေရာ ဟိုေကာင္ေတြကို ဒီအေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့ (ဟာကြာ နာလိုက္တာ ေတာက္ ..အအိပ္မက္လိုက္တာ လြဲသြားတယ္ ) ဆိုၿပီး ယူက်ံဳးမရ ညဥ္းၾကေလေတာ့သည္။ ေကာင္းတယ္ ဒီေလာက္ေတာင္ အခြင့္အေရးေပးတာေတာင္ အအိပ္မက္တဲ့ေကာင္ေတြ...ဟီး ။

ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္က်လာပါေလေရာ ။ သၾကၤန္ဆိုေတာ့ ေဆးရံုကို လာလိုက္ၾကသည့္ လူနာေတြ မူးၿပီးရန္ၿဖစ္ၾကသည့္လူေတြခ်ည္းပဲပင္ ။ သၾကၤန္တစ္ရက္မွာ ဂ်ဴတီတစ္ရက္ဆင္းရေလသည္။ ေဟ့ NA လာတယ္ေဟ့ သြားၾကည့္လိုက္ဦး ဆိုေတာ့ ဟုိသေကာင့္သား သံုးေယာက္က လွစ္လွစ္ လွစ္လွစ္ႏွင့္ ေၿပးထြက္သြားၾကသည္ ။ အစပိုင္းဆို အဲဒီလိုေတြခ်ည္း ။ ေနာက္မွသာ ....ဟင္း ။ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္ေတာ့ ဟဲဗီးေက့ၿဖစ္ေန၏ ။ လူနာကိုၾကည့္ေတာ့ လားလား အစ္ကို၀မး္ကြဲပါလား ။ ေဟ့ေကာင္ ဘယ္လိုၿဖစ္လာတာလည္း ေမးေတာ့(ညီအစ္ကိုခ်င္း အသက္သိပ္မကြာ၍ မင္းႏွင့္ ငါႏွင့္သာေၿပာပါသည္) မသိ ပါဘူးကြာ ဘယ္လိုၿဖစ္မွန္းကို ..တဲ့ ။ ရွင္းေရာသူေၿပာမွ ။ ကဲကဲထားေတာ့ သူကေတာ့ လမ္းမွာ ဂိုဏ္းႏွင့္ေနသည္ဟုေၿပာသည္ (ဘာဂုိဏ္းမွန္းမသိ သူတို႔က သိုင္းေလာကသားေတြေလ အားေနအဖြဲ႔ဖြဲ႔ၿပီး ရန္ၿဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ အခုေတာ့ အဲဒီေကာင္လည္း တပ္ၾကပ္ၾကီးၿဖစ္ေနပါၿပီ သူတို႔ ညီအစ္ကိုကို ေဇာ္ ၂ ေဇာ္ဟုေခၚေလသည္ ။ ေဇာ္ ၂ ေဇာ္ ၏ေပါက္ကရလုပ္ တတ္ပံုမ်ားကို ေနာက္မွ ေၿပာၿပပါမည္)

ဒီေတာ့ သူရန္ၿဖစ္တာသိပ္မဆန္းလွ ။ ငါပဲခ်ဳပ္လိုက္မယ္ ေဟ့လို႔ေၿပာလိုက္ေတာ့ အကုန္လံုး က စကားနားေထာင္ပံုရသည္ ။ ဖယ္ေပးၾကေလသည္။ သိတယ္မဟုတ္လား ဟဲဗီးေက့စ္ေလ ဟီး ။

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။

စာေရးသူ.....သက္တန္႔ခ်ိဳ(၁၁း၄၀ ည ၂၆.၁၁.၀၉)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘ၀ (အပိုင္း ၁)
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘ၀ (အပိုင္း ၂)
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘ၀ (အပိုင္း ၃)


စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................