ညဥ့္ွငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕တမ္းခ်င္း....

ညဥ့္ွငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕တမ္းခ်င္း....










ည...ေလၿပည္ေလညွင္းေလးကတသြဲ႕သြဲ႕တိုက္ခတ္လာသည္။ သူမ ေက်ာက္ေဆာင္ကဲ့သို႔မာေက်ာေအာင္က်င့္
ၾကံခဲ့ေသာ္လည္း...တစ္ခါတစ္ရံတိုက္ခက္လာသည့္ေရလႈိင္းလံုးေတြေၾကာင့္....ၿပိဳလဲသြားရမည္ကိုေၾကာက္ေန
ရသည္ပင္...သူမနာမည္က...ညိဳညိဳ...အသာကေတာ့နာမည္လိုမညိဳပါ....ခပ္လတ္လတ္..ကိုယ္ခႏၱာေက်ာ့ရွင္းၿပီး
....ေခ်ာေမာလွပေသာမိန္းကေလးတစ္ဦးဟုဆိုရေပမည္..။ဒီလိုလေရာင္ေလးႏွင့္..သာယာလႈိက္ေမာဖြယ္ေကာင္း
ေသာညေလးက...သူမဆိုေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့...ဘယ္ေသာအခါမွကဗ်ာဆန္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ...။
" ညိဳေရ...အိပ္ေတာ့ေလကြယ္...ေနာက္ေန႔ေတြလည္းအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္မဟုတ္လား..ေနာက္ၿပီး.မနက္က်
ရင္သူေ႒းနဲ႔သြားေတြ႔ရအုန္းမယ္ေလ..."
"အင္းပါသီတာရယ္...ငါနဲနဲမ်က္စိေၾကာင္ေနလို႔ပါဟာ....ငါတို႔လဲဒီဘ၀ကဘယ္ေတာ့မွလြတ္ႏိုင္မလဲမသိဘူး....
၀ဋ္ေၾကြးေတြရွိလဲေက်ခ်င္လွၿပီဟာ..."
သူမသူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းကိုၿဖည္းညွင္းစြာယမ္းခါၿပီး..အိပ္ခန္းဆီသို႔ၿပန္သြား၏ ။ သူမလက္ကနာရီကိုၾကည့္မိ
ေတာ့မနက္ ၃ နာရီထိုးလုၿပီ..။ေအာ္..မၾကာခင္မိုးလင္းေတာ့မွာပါလား...။တကယ္ေတာ့..သူမဘ၀က..ၿပန္ေတြးခ်င္
ေလာက္ေအာင္..ဆိုး၀ါးခဲ့တာ..ခါးသီးခဲ့တာ..နာက်ည္းခဲ့တာေတြက..သူမေန႔စဥ္သီဆိုေနေသာသီခ်င္း..ေသာက္ေန
ေသာေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထက္ပင္...ရိုးအီေနခဲ့ၿပီ...။

ငယ္စဥ္ကတည္းက..မိခင္ကနာတာရွည္ေရာဂါသည္...။အေဖဆံုးၿပီးကတည္းက တစ္ပင္လဲတစ္ပင္ထူခဲ့ေသာအေမ။
ဒါေပမယ့္သူထူခဲ့ေသာအပင္က...အဆိပ္ပင္ၿဖစ္ခဲ့သည္ကို အေမၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီးေနာက္ အိပ္ရာထဲဘံုးဘံုးလဲခဲ့သည္။
သူမ....ငယ္စဥ္ကတည္းက..ဆင္းရဲသည္ကိုဘယ္ေတာ့မွမညီးညဴတတ္..။ဘ၀ကံအက်ိဳးေပးဟုခံယူထားသူ......။
အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့လည္း...သူမ်ားေတြ၀တ္တာစားတာၾကည့္ၿပီး...မုဒိတာပြားသူ...။လိုခ်င္လွသည္ဟု
ဘယ္ေတာ့မွမပူဆာဘူးသူ..။ပူဆာခြင့္မရသူဟုဆိုလွ်င္ပိုမွန္၏ ။ သူမ၅ ႏွစ္သမီးအရြယ္မွာပင္ပေထြးႏွင့္ေနထိုင္ခဲ့
ရ၏...။ ပေထြးထဲမွာေကာင္းတဲ့မေထြးလဲရွိမွာဘဲဟု....သူမဆုေတာင္းမႈကမၿပည့္၀ခဲ့ေပ..။ပေထြးကၾကာလာေတာ့ဇာတိၿပလာ၏..။
ညညဆိုအရက္ေလးတၿမၿမႏွင့္........။
သူမ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္အပ်ိဳၿဖန္းကေလးၿဖစ္လာေတာ့....ပေထြး၏အၾကည့္ဒါဏ္...တဏွာမ်က္လံုးေတြကလြတ္ေအာင္
ဖံုးဖံုးဖိဖိသိုသိုသိပ္သိပ္ေနခဲ့ရ၏...။ဒါေပမယ့္သူမဘယ္အခ်ိန္ထိပုန္းေရွာင္ႏိုင္မွာတဲ့လဲေလ....။

တစ္ေန႔.....အဲဒီတစ္ေန႔က...သူမအနာက်ည္းဆံုးေန႔...ဘယ္လိုမွဖ်က္မရေသာအမည္းစက္က...သူမဘ၀ကိုက်ိန္
စာတစ္ခုလိုသင့္ခဲ့ေစေသာေန႔....။အဲဒီေန႔ကထံုးစံအတိုင္း..ပေထြးကအရက္မူးလာၿပီးၿပန္လာ၏....။
"ေဟ့ညိဳညိဳေရ....ညိဳညိဳ....ရွိလား...ေကာင္မ...အားေနအလွၿပင္ေနတယ္..လာစမ္းငါ့ဖို႔ထမင္းၿပင္စမ္း......"
ပေထြးအသံကိုၾကားလိုက္ကတည္းကသူမ...ေၾကာက္လန္႔သြားခဲ့သည္ကအမွန္ပင္...။ အေမကလည္းမရွိ...သူ႔ညီမ
အလွဴပြဲသို႔ညသြားအိပ္သည္ေလ...။သမီးကိုစိတ္မခ်ေသာ္လည္း...ခရီးေ၀းသည္ကတစ္ေၾကာင္း...ႏွစ္ေယာက္သြား
လွ်င္လမ္းစရိတ္ေထာင္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း..ဘာမွမၿဖစ္ေလာက္ပါဘူး..တစ္ညထဲဘဲေလ..ဟုထင္မိသည္ကတစ္
ေၾကာင္းေၾကာင့္...သူမကိုထားသြားရစ္ခဲ့၏....။ပေထြးၿပန္လာသည့္အခ်ိန္ကည ၆နာရီ...။သူမေရခ်ိဳးၿပီးသနပ္ခါး
လိမ္းစအခ်ိန္ပင္...။ထိုအခိုက္အသံတိတ္သြားသည္ေၾကာင့္...သူမစိတ္ထဲမသကၤာၿဖစ္သြားခဲ့၏...။အကၤ်ီလဲၿပီးထမင္း
ၿမန္ၿမန္သြားခူးေပးမည္ဟု....စိတ္ကူးတို႔က...အေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့ေတာ့ေပ...။လွည့္ၾကည့္မိေတာ့မေထြးက
သူမေနာက္ေရာက္ေနခဲ့၏...။ရမက္ခိုးေ၀ေနေသာမ်က္၀န္းေတြက...မၾကာခင္မုန္တိုင္းတစ္ခုကိုဖန္တီးေတာ့မည့္အသြင္..။
တပ္မက္မႈၿပင္းထန္ေသာပေထြး၏...တဏွာရွိုက္သံၿပင္းၿပင္းက...သူမဘ၀အတြက္...မည္သည့္အခါမွၿပန္ဖ်က္၍ မရ
ေသာအမည္းစက္ကို...ရက္ရက္စက္စက္ေဆးၿခယ္သြားခဲ့၏....။ ေခၽြးသံတရဲရဲႏွင့္...ပေထြး၏ကိုယ္ေပၚမွက်ဆင္း
လာေသာေခၽြးစက္တို႔က ...သူမကိုယ္ေပၚသို႔အက္စစ္မ်ားတစ္ေပါက္ေပါက္က်ေနသည့္ႏွယ္....။ဒီလိုႏွင့္......သူမ
ဘ၀ေလးပထမဦးဆံုးအညြန္႔က်ိဳးခဲ့ရ၏...။

နာက်ည္းစိတ္တို႔ကရင္ႏွင့္မမွ်....။ သူမအၿမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားေသာ..အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို...ပေထြးလက္ထဲသို႔ေရနဲငါး
ပမာ က်ေရာက္ခဲ့ရသည္မွာမည္သို႔မွ ၿဖည္မဆည္ႏိုင္...။ သူမ (မိုက္ရူးရဲဆန္သည္ဟုအမ်ားကထင္ၾကေသာ ) ဆံုး
ၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု (မိမိကိုယ္ကိုမွန္သည္ဟုထင္ေသာ ) ကိုခ်မွတ္ခဲ့သည္...။ မိခင္ကေနာက္တစ္ရက္တြင္လည္း ကိစၥ
မ်ားမၿပီးၿပတ္ေသး၍ အိမ္သို႔ၿပန္မေရာက္လာခဲ့ေပ...။ ေနာက္တစ္ေန႔ည ၆နာရီ....
ပေထြးကေအာင္ေသေအာင္သားစားရသည့္ႏွယ္....။ တစ္ခါရၿပီးေနာက္တစ္ခါလည္းရမွာဘဲဟု..ထင္မိေသာပေထြး၏
ယူဆခ်က္က..ထိုညေလးမွာပင္အဆံုးသတ္သြား၏...။သူမ...ခါးၾကားမွာၾကက္သြန္လွီးဓါးကအဆင္သင့္...။ဆံုးၿဖတ္
ခ်က္ခ်ၿပီးေသာမ်က္ႏွာကတည္ၿငိမ္လြန္းလွ၏...။ပေထြးကအရက္မူးမူးႏွင့္တစ္ဖက္သို႔ထမင္းလွည့္စားေန၏...။
သူမ...ပေထြး၏ေနာက္မွေန၍ အားကုန္ဓါးကိုထိုးစိုက္ခ်လိုက္၏...။နာက်ည္းခ်က္တိုင္းက ပေထြးကိုယ္ထဲသို႔..ဓါး
ဒါဏ္ရာအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ၀င္ေရာက္သြားေစ၏...။ ေသြးအိုင္ထဲလဲေနေသာပေထြးကိုၾကည့္ရင္းသူမ...အားရပါးရ
ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာလိုက္၏...။ထိုအခိုက္မိခင္ကအိမ္သို႔ၿပန္လာ၏....ရုတ္တရက္ၿမင္ကြင္းကိုၿမင္လိုက္ရေသာ
အေမက..သတိလစ္ကာလဲက်သြား၏...။ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မိခင္သည္အိပ္ရာထဲတြင္လဲကာ...စိတ္ေရာကိုယ္ပါပိန္ခ်ံဳး
ခ်ိနဲ႔ၿပီး..ေရာဂါသည္ၿဖစ္ခဲ့၏...။သူမလည္းဥပေဒ၏ ေဆးေၾကာမႈကိုခံယူခဲ့၏...။ေထာင္ဒါဏ္ ၁၀ ႏွစ္က သူမ၏
ရိုးသားစြာေနထိုင္မႈႏွင့္....အလုပ္ၾကိဳးစားမႈတို႔ေၾကာင့္...ေလွ်ာ့ရက္ရကာ...ေစာေစာၿပန္လြတ္ခဲ့၏.....................။

သူမေထာင္မွၿပန္လြတ္သည့္ေန႔....အေမက..ေနာက္ဆံုးေန၀င္ခ်ိန္သို႔ေရာက္လုၿပီ....။လက္ထဲတြင္ပိုက္ဆံကတစ္
ၿပားမွမရွိခဲ့....။အေမ့ေဆးဖိုးအတြက္...လြယ္လြယ္ႏွင့္အၿမန္ေငြရေစေသာနည္းလမ္းကိုသူမစဥ္းစားလိုက္၏.....။
စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္ညဥ့္ငွက္အဆိုေတာ္မေလးအၿဖစ္ဦးစြာ၀င္လုပ္ခဲ့၏....။စားေသာက္ဆိုင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏အၿဖည့္ခံအၿဖစ္....ခါးသက္လွေသာညေပါင္းမ်ားစြာကိုၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့၏...။ မနက္ေစာေစာ
တြင္ ပင္ပန္းႏြမ္းရိစြာၿပန္လာေသာသူမကို..လူတကာက...စက္စုပ္ရြံရွာေသာအၾကည့္မ်ားကို....သူမ၏ေအးစက္
စက္မ်က္၀န္းမ်ားၿဖင့္သာရင္ဆိုင္ခဲ့၏....။ဒီလိုႏွင့္သူမေထာင္မွလြတ္ၿပီး ၃ လအၾကာတြင္...အေမဆံုးသြားခဲ့...၏...။
ရုတ္တရက္သူမအတြက္...ေလာကဟင္းလင္းၿပင္တစ္ခုလံုးက...အဓိပၸါယ္မဲ့သြားသိလိုခံစားရ၏...................။

ရုတ္တရက္အုန္းေမာင္းေခါက္သံၾကားမွ...မနက္ ၄ နာရီထိုးမွန္းသတိရလိုက္၏...။သူမအိပ္ရာသို႔ၿဖည္းညွင္းစြာ
လွမ္း၀င္လာခဲ့၏...။
"ညိဳေရ....မင္းေထာမယ့္ဂြင္တစ္ဂြင္ေတာ့ေတြ႔ထားတယ္ကြ...နာမည္ကေက်ာ္ေက်ာ္တဲ့..သူေဌးသား..ေရကေတာ့
ဘာလွ်ံသလဲမေမးနဲ႔....နင္စိတ္၀င္စာလား...."
"လုပ္ေပါ့...ကိုထြန္းရယ္...ဒါကညိဳ႕အလုပ္ပဲကို ေမးေနစရာမွမလိုတာ..."
"အိုေက..ဒီညမင္းတို႔ ၂ ေရာက္ညစာစားဖို႔ကိုယ္စီစဥ္လိုက္မယ္...."

ေက်ာ္ေက်ာ္တဲ့....သူ႔မ်က္နာကိုစေတြ႔ကတည္းက....သူမတစ္ခါမွမခံစားဘူးေသာ ...ႏူးညံ့ေသာရင္ခုန္သံတို႔က
ႏွလံုးသားနက္နက္ထဲ...လႈပ္ရွားတုန္လႈပ္သြား၏....။သူ႔ရုပ္သြင္က..ပကတိ...ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို..ဘာမွ
မသိေသးေသာကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို...အပစ္ကင္းစင္လွ၏....။
"နာမည္က ညိဳတဲ့လား...ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ခင္ဗ်...ကိုထြန္းကသူငယ္ခ်င္းနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုလို႔
လာခဲ့တာပါ..."
"ဟုတ္ပါတယ္ရွင့္ကၽြန္မတို႔သိကၽြမ္းခြင့္ရတာ၀မ္းသာပါတယ္..ကိုေက်ာ္ေက်ာ္..."
"ရပါတယ္ဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ့္ကို....ကိုေက်ာ္လို႔ပဲေခၚပါ..."
သူမ.....သူႏွင့္စကားေၿပာသည့္အခိုက္...ထိမ္းမရေအာင္ပင္အသံေတြက တုန္ခါေနခံ၏....။ဒီလိုႏွင့္....သူမတို႔
ရင္ထဲမွႏွလံုးသားအစစ္အမွန္ႏွင့္...ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ခဲ့ၾက၏...။သူမႏွင့္သူ..အၿပင္မွာတြဲသြားသည့္အခါတိုင္း
ပတ္၀န္းက်င္ကအမ်ိဳးမ်ိဳးအၾကည့္မ်ားၿဖင့္စုပ္သပ္ၾကသည္...။ကိုေက်ာ္ကေတာ့ တကယ္ပင္...အရာအားလံုးကို
ဘာမွမသိရွာခဲ့ေပ....။

လမင္းၾကီးကေလာကၾကီးအားၿပံဳးၿပေနသည့္ႏွယ္...။သူမရင္ထဲကအပူေတြကေတာ့...ေတာက္ေလာင္သထက္
ေတာက္ေလာင္ေနခဲ့၏...။ ဒီထက္ပိုၿပီးတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမရစ္ပတ္ခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာဘဲ.....ၿပတ္စဲဖို႔ကို..
သူမ.....ရင္နာစြာနဲ႔ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ရေပေတာ့မည္...။ ဒုတိယအၾကိမ္ေၿမာက္..ႏွလံုးသားေတြပ်က္ဆီးေၾကမြၿခင္းပါ...။
ေအာ္......ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ခ်စ္ၿခင္းေတြကေတာ့တစ္ဖတ္သားအတြက္...အဆိပ္တစ္ခြက္ၿဖစ္သြားမွာကို
သူမနားလည္၏...။ နားလည္ေသာေၾကာင့္ပင္...သူမႏွလံုးသားကို ..သူမဘာသာ ဒုတိယအၾကိမ္ေၿမာက္....
ေခ်မြဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့၏....။ကိုေက်ာ္ရယ္......နင့္ဘ၀ေလးေအးခ်မ္းသာယာပါေစ...နင့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ငါမထိုက္တန္
ခဲ့လို႔ပါ...။ ငါဆိုတဲ့....ညဥ့္ငွက္...နင့္ရဲ႕အရွက္အတြက္..ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးေပးဆပ္ခဲ့ပါၿပီ...။ နင္နားလည္ႏိုင္ပါေစ...။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့..ထိုၿမိဳ႕ေလးမွ..ညိဳညိဳတစ္ေယာက္..ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့၏...။မည္သို႔သြားသည္..
မည္သို႔ၿဖစ္သည္ကို...မည္သူမွ်လည္းမသိၾကေပ....။ ညိဳညိဳ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာမ်ားရွိခဲ့ရင္....မင္းတစ္ေယာက္
ထာ၀ရေအးခ်မ္းႏိုင္ပါေစ.............................................။

စာေရးသူ...သက္တန္႔ခ်ိဳ...( ၁၁း၀၀ ည ၂၃.၈.၀၉)

မွတ္ခ်က္။ ။ ထိုဇတ္လမ္းထဲမွကိုေက်ာ္ဆိုသူမွာ ..ကၽြန္ေတာ္တို႕႔၏သယ္ရင္းၾကီးေကာ္က်ိဳမဟုတ္ပါေၾကာင္း..
နာမည္တူခ်င္းသာၿဖစ္ပါေၾကာင္း...။(ဟိဟိ...ေကာ္က်ိဳလို႔ထင္ၾကမွာစိုးလို႔)