ရင္ထက္ထက္က ဆီးႏွင္းသံ (အပိုင္း ၆)

ရင္ထက္ထက္က ဆီးႏွင္းသံ (အပိုင္း ၆)

(၆)

က်ဴရွင္မွအၿပန္ မိုးကရုတ္တရက္ ၀ုန္းကနဲရြာခ်လိုက္သည္။ သူလည္း မိုးရြာထဲမွာ လမ္းေလ်ာက္လာေနၾကမို႔ တစ္ေယာက္တည္းပဲ တိတ္တဆိတ္ေလ်ာက္လာေနမိသည္။ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုသို႔ ေကြ႔ကာနီးတြင္ စိတ္ထဲမွ အႏၱရာယ္၏ အေငြ႔အသက္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ လမ္းေကြ႔လူၿပတ္ေနရာတြင္ ကုကၠိဳလ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိသည္ ။ ထိအပင္ၾကီးေအာက္တြင္ သူႏွင့္ရြယ္တူေလးေယာက္ ေပေစာင္းေစာင္းႏွင့္သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ ။ ေၿဖးေၿဖးမွန္မွန္ပဲ လမ္းကို ေလ်ာက္လာခဲ့သည္ ။ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ သူတို႔ အေရွ႔မွ ၿဖတ္
ေလ်ာက္ ေတာ့ ေလးေယာက္စလံုး သူ႔ေရွ႔မွ ပိတ္ရပ္လိုက္ၾကသည္ ။ အဲဒီထဲက တစ္ေကာင္က က်ဴရွင္မွာ ေတြ႔ခဲ့သည္႔ " ေက်ာ္ေဇယ်ာ၀င္းတင့္” ဆိုသူ ၿဖစ္သည္ ။ ထိုသူကပင္စ၍

“ ဒီမွာ ေဘာ္ဒါ မင္းက ႏွင္းေလးကို လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ ေကာင္လား”

“ ေနပါဦး မင္းေမးတိုင္း ငါက ေၿဖရမွာလား”

“ ဟဟ.. ခ်ာတိတ္က အလာၾကီးပါလား မင္းင့ါကို မသိေသးဘူးနဲ႔ တူတယ္ ငါ့နာမည္ လက္မရြံ႕ေဇယ်ာတဲ့ မွတ္ထားဦးခ်ာတိတ္”

( ေအာ္ဒုကၡ ဒုကၡ .. ဘယ္တုန္းက သူ႔နာမည္သူေပးလိုက္သလဲ မသိ )

“ ကဲ ၾကာပါတယ္ကြာ ေဘာ္ဒါတို႔ေရ စလိုက္ၾကရေအာင္”

“ ခြပ္”

စကားပင္မဆံုးေသး သေကာင့္သား ပက္လက္လန္သြားသည္ ။ ဟုတ္တယ္ေလ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲမွ မဟုတ္တာ တိုက္စစ္ေတြခံစစ္ေတြ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ ။ မ်က္ႏွာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္တြယ္ထည့္လိုက္သည္ ။

“ ၀ွီး”

“ ခြပ္”

ေနာက္တစ္ေကာင္က တုတ္ႏွင့္ ၀င္အရိုက္ ေခါင္းကို အသာငံု႔ၿပီး ေမးေစ့ကို လက္ဖမိုးႏွင့္ ပင့္တင္ေပးလိုက္သည္ ။ သြားရွာၿပီတစ္ေကာင္ ။ ထိုစဥ္ တစ္ေကာင္က လွစ္ကနဲ စေကဘာႏွင့္ ၀င္ထိုးသည္ ။ သူ႔ထိုးခ်က္ကို ေရွာင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ေနာက္မွ ပစ္ထည့္လိုက္ေသာ အုတ္ခဲ့အက်ိဳးေၾကာင့္ ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ပူထူသြားသည္ ။ က်ေနာ္ေသြးေတြႏွင့္ လဲက်သြားတာၿမင္ေတာ့ ေလးေယာက္စလံုး ေၾကာက္အားလန္႔အားထြက္ေၿပးသြားၾကသည္ ။ သတိမလစ္ေအာင္ထိမ္းရင္း လမ္းမွာ လာသည့္ ဆိုကၠားကို တားကာ ေဆးခန္းသို႔လစ္ခဲ့သည္ ။ အက်ိဳးဆက္ ကား ေလးခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရသည္ ။ အင္း ဒီတိုင္းဆို ေက်ာင္းေပါင္းစံု သိုင္း ၿပိဳင္ပြဲေတာင္ ၀င္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါ့မလား ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေခ်ာ္လဲ၍ ခ်ဳပ္လိုက္ရသည္ ဟုလိမ္ေၿပာလိုက္သည္ ။ အိမ္က သိပ္ေတာ့မယံုခ်င္ ။ သို႔ေသာ္ကိုယ္က ရန္ေတြဘာေတြ အခ်ိန္တိုင္း ၿဖစ္ေနတတ္တဲ့သူမဟုတ္၍ မယံုခ်င့္ယံုခ်င္ႏွင့္ ယံုလိုက္ၾကသည္ ။ ဒီလိုပါပဲ ဘ၀မွာ လူသားတိုင္း အနဲဆံုး တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ လိမ္ဖူးေသာသူခ်ည္းပင္ ။ ေခါင္းကတစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္လာေသာေၾကာင့္ ေဆးတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ရာထဲမွိန္းေနလိုက္သည္ ။

ပူၿပင္းမႈက...
စူးရွအက္ကြဲစြာ.....
ႏွလံုးသားထက္ထက္မွာ......
တစ္၀က္ တစ္ပ်က္နဲ႔.....
ဒီလိုေသြးမပ်က္ခ်င္ဘူး....
ေကာင္မေလးေရ....
ေဆာင္းေငြ႔ေ၀တဲ့ မနက္ခင္းဆို.....
ပြင့္ဖတ္ၿဖဴၿဖဴေလးေတြ.....
ဒီကန္ေရၿပင္မွာ.....
အစီအရီၿပန္႔က်ဲေနက်ေပါ့.....
မိုးစက္ေလးေတြက်ီစယ္တိုင္း....
ဒီရင္က လြမ္းဆြတ္မႈေတြက...
တရိပ္ရိပ္....
ငါ့လိပ္ၿပာေတြေတာင္....
ႏွုတ္ယူသြားတယ္....

(သက္တန္႔ခ်ိဳ)

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္ ။

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................