မ်က္....၀န္း.....နက္..

မ်က္....၀န္း.....နက္..

မုတ္သံုက သာမန္ႏွစ္မ်ားႏွင့္မတူပဲ ဒီႏွစ္မွ ေနာက္က်လြန္းေနသည္ ။ တလွပ္လွပ္ထေနေသာ ကတၱရာ လမ္းမထက္ အပူရွိန္က အရွိန္အဟုန္ၿပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ေနဆဲ ။ ၿပင္ပအပူရွိန္သည္ ရင္ထဲက ၿဖစ္ေပၚ ေနေသာ လြမ္းဆြတ္မႈ ဒါဏ္ရာႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္လွ်င္ ၿမဴမႈံတမွ် ေ၀းလြင့္သြားစၿမဲပင္ ။ မ်က္..၀န္း..နက္... ဒီနာ မည္ေလး တစ္ခုနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္အၾကိမ္ၾကိမ္ေသခဲ့ရပါတယ္ ။ မ်က္၀န္းနက္ဆိုတာ သူမရဲ႕ နာမည္ အရင္း မဟုတ္ပါဘူး ။ သူမနဲ႔ စေတြ႔တိုက္အခိုက္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္နဲ႔ ဘာမွန္းမသိပဲ ႏွံဳးေခြ သြားတတ္ၿပီး အာရံုထဲမွာ မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြပဲ စြဲက်န္ရစ္ခဲ့တယ္ ။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္ဦး တည္း ေသာ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သလို ပထမဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခ်စ္သူလည္းၿဖစ္ခဲ့တယ္ ။ သူမ အေၾကာင္းေတြ ၿပန္ေတြးမိတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ မႈမမွန္ပဲ ေၿဗာင္းဆန္ လႈပ္ရွားသြား တတ္တာ ကိုေတာ့ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံပါရေစ ။ မိုးရာသီေရာက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ေတြနာက်င္ရစၿမဲပါ ။ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ေတြ႔ဆံုမႈက မိုးရာသီမွာ စတင္ခဲ့သလို မိုးေတြ သည္းၾကီးမည္းၾကီး ရြာေနတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုမွာပဲ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြဲခြာသြားခဲ့တယ္ ။

အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ကမၻာၾကီးရဲ႕ ၿပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ ၀န္ရိုးစြန္း တစ္ဖက္ စီမွာ ေရာက္ရွိေနၿပီေလ ။ အခုေတာ့ မိုးေတြလည္း ရြာမေနခဲ့ဘူး ။ ၿပင္းၿပတဲ့ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ကိုယ္ေပၚ မွာ ပူရွိန္းရွိန္းၿဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။ အခ်ိန္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းအံု႔ ေဆြးေဆြးနဲ႔ သူမကို လြန္းတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ ့္ရဲ႕အက်င့္ကိုလည္း မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ အခုလည္း ေမလရဲ႕ပူၿပင္းတဲ့ ေႏြေန႔လည္ခင္းမွာ သူမရဲ႕ အေၾကာင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ စာရြက္ၿဖဴၿဖဴတစ္ရြက္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ခ်ေရးေနမိတယ္ ။

" လြမ္းလိုက္တာ မ်က္၀န္းနက္ရယ္ ...."

ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိပါေသးတယ္ ။ အဲဒီမိုးေတြရြာသည္းေနတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ မိုးေရ ထဲမွာ မ်က္ႏွာေပၚ မိုးစက္ေတြလာမွန္တဲ့ အရသာကို ႏွစ္ၿခိဳက္လြန္းတဲ့အတြက္ မိုးေရထဲ လမ္းေလ်ာက္ ေန မိတယ္ ။ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ေမာ့ၾကည့္နဲ႔ ေလ်ာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္က တစ္စံုတစ္ခုက အရွိန္ၿပင္း ၿပင္းနဲ႔ ၀င္တိုက္လိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကတၱရာလမ္းေပၚ ဗိုင္းကနဲ ပစ္လဲက်သြားခဲ့တယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုက္သြားတဲ့အရာကို ၿပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ကၽြန္ ေတာ့္ အေသြးအသားေတြကို ေခတၱခဏ ရပ္တန္႔သြားေစတဲ့ မ်က္၀န္းနက္ နဲ႔ စတင္ေတြ႔ဆံုရတာပါပဲ ။ မိုးေတြ ထဲမွာ စက္ဘီးေလးကိုင္ၿပီး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ။ အဲဒီၿဖစ္ ရပ္ေလးကေနစတင္ၿပီး မ်က္၀န္းနက္ ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္ ။ မိုးေတြ အံု႕အံု႕သည္းသည္းရြာသြန္းတဲ့ ေန႔ရက္တိုင္းဟာ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္ရစရာ ေန႔ရက္ေတြခ်ည္းပါပဲ ။ မ်က္၀န္းနက္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စေတြ႔ၿပီး ရက္ေပါင္း ၉၉ ရက္ေၿမာက္တဲ့ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို " သိပ္ခ်စ္တယ္ " ဆိုတဲ့ အေၿဖကို ေပးခဲ့တယ္ ။ အဲဒီအေၿဖဟာ မုသားေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနတဲ့ အဆိပ္ရည္တစ္ခြက္ မွန္း ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ဘူး ။ အဲဒီအဆိပ္ေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေတြ အတံုးအရုန္းက်ဆံုးကုန္ေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္း ေစခဲ့တာ ေပါ့ ။

" လြမ္းလွ်က္ပါပဲ မ်က္၀န္းနက္ရယ္...."

ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို တစ္ရက္မွေမ့မရခဲ့ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ မိုးၿပိဳမွာစိုးတဲ့ တစ္တီတူးေတြလို တစ္စံု တစ္ခုေၾကာင့္ေ၀းလြင့္သြားမွာ စိုးတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္လက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခိုင္ၿမဲစြာ တြဲခဲ့ၾကတယ္ ။ ဘယ္အရာကမွ ခြဲလို႔မရေအာင္ ခိုင္ၿမဲလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လက္တစ္စံုကို သူမဖက္က စတင္ ေဖာက္ဖ်က္သြားတာဟာ သူမရဲ႕ ဘာမဟုတ္တဲ့ အတၱေလးတစ္ခုေၾကာင့္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရ တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလာကၾကီးကို မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ " မ်က္၀န္းနက္ရယ္.. ခင္ဗ်ားရက္စက္တယ္ " လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာမထြက္ခဲ့ဘူး ။

ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့... ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က မိုးေတြသည္းၾကီးမည္းၾကီး ရြာတဲ့ တနဂၤေႏြတစ္ေန႔ရဲ႕ ညေနခင္း တစ္ခုေပါ့ ။ ဘာမွမထူးၿခားတဲ့တစ္ေန႔ ... ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသမိန္႔ခ်ခဲ့တဲ့ေန႔ ... ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္၀န္းနက္ စ တြဲခဲ့တဲ့ေန႔ကစၿပီး ၉ လနဲ႔ ၉ ရက္ၿပည့္တဲ့ေန႔ေပါ့ ။ ၉ ဂဏန္းေတြဟာ ကံေကာင္းၿခင္းကို ယူေဆာင္ လာေပးတယ္ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္က်မွ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါသလဲ .... ။

" ေမာင္...ကၽြန္မ.. ႏိုင္ငံၿခားသြားေတာ့မယ္ ဒီမွာေနလို႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀က ဘယ္လိုမွ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေတြ႔မွာ မဟုတ္ဘူး ေမာင္ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္ရင္ ႏိုင္ငံၿခားကို အၿပီးလိုက္ခဲ့ပါလားဟင္ "

အဲဒီစကားသံၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ဆြံ႔အသြားခဲ့မိတယ္ ။ ဒီႏိုင္ငံကေန ခဏ တၿဖဳတ္ မဟုတ္ပဲ အၿခားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံၿခားသားခံယူရမယ့္ဘ၀.. ကိုယ့္အမိရင္ခြင္ကို ကိုယ္ေၿခစံုကန္ရသလိုပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္မေတြးရဲေတာ့ဘူး ။ ေနာက္ဆံုးပင့္သက္ကုိရွိဳက္ၿပီး သူမကို တစ္ခြန္းၿပန္ေမးလိုက္တယ္ ။

" ကိုယ္မလိုက္ႏိုင္ရင္ေရာ...."

" ကၽြန္မတို႔ တစ္သက္လံုးေ၀းၾကယံုပဲေပါ့ ေမာင္...စဥ္းစားပါဦး "

" ................"

ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ရင္နဲ႔ ရင္းတဲ့ ဆံုး ၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္ပါတယ္ ။

(၁) ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ မဟုတ္ပဲ အၿခားႏိုင္ငံၿခားသားဘ၀ ခံယူၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔အတူေနရခြင့္
(၂) ခ်စ္သူကို လက္တြဲၿဖဳတ္ၿပီး အမိရင္ခြင္ထဲမွာ က်န္ေနခြင့္

ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယ အရာကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ ။

" ကိုယ္မလိုက္ႏိုင္ဘူး "

" ဒီမွာေမာင္.. ဘာမဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာပဲ ေမာင့္ဘ၀ကို ၿမွဳပ္ႏွံၿပီးေနရစ္ခဲ့ေပေတာ့ ကၽြန္မကေတာ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို မၿပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး တကယ္ေတာ့ ေမာင္ဟာ ႏြားေၿခရာခြက္ထဲက ဖားလိုပဲ ဒီပတ္၀န္း က်င္ေလးကိုပဲ အရမ္းတြယ္တာလြန္းတယ္ ေဆာရီးပဲ ေမာင္ ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုၿခင္းေန႔ေပါ့ ...Good Bye.."

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ မွားတယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ပါလိမ့္မယ္ ။ သတိၱမရွိသူလို႔ လည္း စြပ္စြဲခ်င္စြပ္စြဲလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရဒီေၿမကေနခြာၿပီး တိုင္းတပါးသားဘ၀ ခံယူဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ ၀ိဥာဥ္ တစ္ခလံုး လြင့္ၿပယ္သြားမွ ၿဖစ္ႏိုင္မွာပါ ။ အဲဒီဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြအခုထိ...နာက်င္ဆဲပါ ။ ေၾကမြဆဲပါ... ။ ေနာက္ဆံုး သူမရဲ႕ Email ေလးတစ္ခုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္မရခဲ့ဘူး ။ အခုေလာက္ဆို မ်က္၀န္းနက္ ... ႏိုင္ငံၿခားသူၾကီး ၿဖစ္ေနေလာက္ေရာေပါ့ ။ သူမ ရွာေဖြေနတဲ့ ဘ၀ တိုးတက္ ေအာင္ၿမင္ ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြကိုလည္း ေတြ႔ေနေလာက္ေရာေပါ့ ... ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုထက္ထိ.. ကဗ်ာေတြေရးေနတုန္း .. အဆံုးမဲ့ညေတြထဲ သူမနာမည္ကို ေရရြတ္ေန တုန္း.... သူမရဲ႕ အမွတ္တရေတြကို သိမ္းထားတတ္ေနတုန္း...သူမအတြက္ အလြမ္းဖြဲ႔ေတးသီခ်င္းေတြ ဆိုညည္း မိေနတုန္း......

မ်က္...၀န္း...နက္...ေရ...ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္လက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ....ေနာက္ထပ္ ဘ၀ေတြ.. အသေခၤ်...အသေခၤ်...အသေခ်ၤ....ထိတိုင္ေအာင္...............။

သက္တန္႔ခ်ိဳ
25 May 2010

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................