ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( အပိုင္း ၃)
(၆)
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ရိကၡာမ်ား စုစည္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းဌားရမ္းရေလသည္ ။ ေမာ္ေတာ္ကား အေတာ္အသင့္ၾကီးမားၿပီး ေမာင္းသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အကူႏွစ္ေယာက္ပါေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔ႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ေသာအခါ ၇ ေယာက္ၿဖစ္သြားၿပီး မရဏခရီး (သို႔မဟုတ္)နတ္သစ္ခြၿဖဴ ရွာပံုေတာ္ခရီးအား စတင္ ခဲ့ၾက ေလေတာ့သည္ ။
ရာသီဥတုကား ၾကည္လင္လွေပသည္ ။ ပထမတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္တြင္ ကမ္းရိုးတန္း ရွုခင္းမ်ား ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ငါးဖမ္းသေဘၤာမ်ားအား ၾကည့္ရင္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ သံုးရက္ေၿမာက္ေသာေန႔တြင္ကား ပင္လယ္ၿပင္သို႔ ေရာက္ၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာလံုး အၿပာေရာင္ ပိတ္ကားၾကီး သဖြယ္ ၿပည့္ႏွက္ ေနေတာ့သည္။ ကၽြႏ္ုပ္ကား ေလေကာင္းေလသန္႔ရွုရင္း ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ရပ္ေနခဲ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ စက္ေခါင္းသို႔သြားကာ ခရီးစဥ္အား ေမးၿမန္းလိုက္သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမယ့္ ကၽြန္းက အေတာ္ေ၀းသလားဗ်”
“ အင္းေၿမပံုထဲကအတိုင္းဆို အဲဒီကၽြန္းကို တိုက္ရိုက္သြားလို႔မရဘူးဗ် သူနဲ႔ အနီးဆံုး ၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္းနီၾကီးဆီကို အရင္သြားရမယ္ ကၽြန္းနီၾကီးက ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြ ခဏ တၿဖဳတ္နားတဲ့ေနရာေလ အဲဒီကၽြန္းနီၾကီးဆီေရာက္မွ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီး မရဏကၽြန္းကို သြားရမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ေလွက ကၽြန္းနီၾကီး ထိပဲလိုက္ပို႔ႏိုင္မွာ ဗ် ဟိုဘက္ပိုင္း ဆို ေက်ာက္ေတာင္ေတြ တအားမ်ားတဲ့အတြက္ အရမ္း အႏၱရာယ္မ်ားတယ္”
“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ ဒါနဲ႔ အဲဒီကၽြန္းနီၾကီးဆီေရာက္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာဦးမလဲဗ်”
“ အင္း ..ရာသီဥတုေကာင္းရင္ေတာ့ ေနာက္ ငါးရက္ေလာက္ဆို ေရာက္ပါၿပီ အဲ..ရာသီဥတုဆိုးရင္ေတာ့ ဒီထက္ၾကာ သြားခ်င္လည္း ၾကာႏိုင္တယ္ဗ်”
ဟု ၿပန္ေၿဖေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေနာက္ထပ္သိခ်င္သည္ေလးမ်ားအား ေမးကာ အခန္းသို႔ ၿပန္ခဲ့ ေလသည္ ။
ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကား လက္စြဲေတာ္ေသနတ္အား တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာေနေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္အား ေတြ႔ေသာ အခါ
“ လာဗ်ိဳ႕ ကိုသက္တန္႔ေရ အေၿခအေနက ေၿပာမရဘူးဗ် ေနာက္လာမယ့္ အခ်ိန္မွာ အႏၱရာယ္ေတြ ဘာေတြ ေတြ႔ရင္ေတြ႔ႏိုင္တယ္ဗ် ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ၾကီးကို သေနတာ”
ဟု ၄င္း၏ လက္စြဲေတာ္ ေသနတ္အား ၿပရင္းေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေၿမပံုကို ထုတ္ကာ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ခရီးအား တိုင္ပင္ေလသည ္။
“ အင္း ဒီတိုင္းဆို ကၽြန္းနီၾကီးဆီ ေရာက္မွ ေနာက္ထပ္ စီစဥ္ရေတာ့မွာပဲဗ် ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ ေက်ာက္ေဆာင္ ေတြေပါေတာ့လည္း ေမာ္ေတာ္သမားေတြက ဘယ္လိုက္ခ်င္ပါ့မလဲ”
ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေၿပာေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ ညိဳေမာင္၀င္လာကာ
“ ဆရာတို႔ ထမင္းစားလို႔ရၿပီဗ်ိဳ႕ ပင္လယ္ငါးခူ နဲ႔ ပုဇြန္ထုပ္ဆီၿပန္ ေက်ာက္ပြင့္သုပ္နဲ႔ ေရညွိဟင္းခါး စီစဥ္ ထားတယ္”
“ ဟား..ဟား...ပင္လယ္စာေတြခ်ည္းပါလားကြ”
ဟု ကၽြႏု္ပ္ကေၿပာလိုက္ေလေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ ၀င္ကာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေနာက္ ကၽြႏု္ပ္လည္း ပ်င္းရာေကာင္းလွေသာ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးတြင္ ပံုမွန္ခုတ္ေမာင္းေနေသာ ေမာ္ေတာ္ေပၚ၌ ပ်င္းရိစြာ အိပ္စက္ လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ယခုအခ်ိန္ထိေသာ အရာရာသည္ ပံုမွန္အတိုင္း ေအးခ်မ္းစြာ လည္ပတ္ တုန္းပင္ ။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ငါးမွ်ားလိုက္ ေၿမပံု ထုတ္ၾကည့္လိုက္ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းၿဖစ္ေတြေၿပာလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ အက္ဒမန္ကၽြန္းမွ စထြက္လာၿပီး ရွစ္ရက္ တိတိၾကာေသာေန႔တြင္ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ေရာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။
ကၽြန္းနီၾကီးကား နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ပင္ ကုန္းေၿမမ်ားက နီေနသည္။ သဲေသာင္ၿပင္မွ သဲမႈန္မ်ားသည္လည္း အနီေရာင္သမ္းေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ငါးဖမ္းသမားမ်ား တည္းခိုေသာ လႈိက္ဂူမ်ား အားေတြ႔ရေလသည္။ အရင္လူမ်ား ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနထိုင္ရသည္မွာ အလြန္အဆင္ေၿပေလသည္ ။ ေမာ္ေတာ္ေမာင္းသူက
“ ကဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿပန္ေတာ့မယ္ ဒီကၽြန္းကေန ဟိုးအေရွ႕စူးစူးမွာ မႈန္ၿပၿပေလး ၿမင္ေနရတဲ့ ကၽြန္းက ခင္ဗ်ားတို႔ သြားခ်င္ေနတဲ့ Death Island ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အလုပ္ရွိေသးလို႔ မနားေတာ့ဘူး တခါတည္း ၿပန္ေတာ့မယ္ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ သစ္၀ါးေပါပါတယ္ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီး ေၿဖးေၿဖးခ်င္းသြားရင္ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္ ဒီကၽြန္းေပၚ ကိုေတာ့ သံုးလတစ္ခါေလာက္ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြလာတတ္ပါတယ္”
ဟုေၿပာကာ ေမာ္ေတာ္အား လာလမ္းအတိုင္း ၿပန္၍ ေမာင္းႏွင္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ကမ္းေၿခႏွင့္အနီးဆံုး ဂူၾကီးထဲတြင္ ခဏတည္းခိုရန္ ဆံုး ၿဖတ္လိုက္ေလသည္ ။
(၇)
ထို႔ေနာက္ ေဖာင္ဖြဲ႔ရန္ ေလးေယာက္သား စတင္ၿပင္ဆင္ရေပေတာ့သည္ ။ ဤတြင္ ညိဳေမာင္ကား အေတာ္ အသံုး၀င္ေပသည္ ။
“ ဆရာ ေဖာင္ဖြဲ႔ဖို႔ ကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာ၀န္ထားလိုက္ပါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ထြန္းလူနဲ႔လုပ္လိုက္ပါ့မယ္ ဆရာတို႔ ႏွစ္ေယာက္က တၿခားကိစၥေတြ တိုင္ပင္ႏွင့္ပါ”
ဟု ေၿပာကာ ဓါးမမ်ားယူ၍ ကၽြန္းေပၚသို႔ ၀င္သြားေလၾကေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္လည္း ေသနတ္ကို ယူကာ အမဲပစ္မည္ဆိုကာ ကၽြန္းအတြင္း ပိုင္းသို႔ ၀င္သြားေလသည္ ။ ထမင္းအိုးတစ္လံုးခန္႔ က်က္ခန္႔တြင္ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္ကား ေခ်တစ္ေကာင္ကို ထမ္း၍ ၿပန္လာေလသည္ ။ ကၽြန္ုပ္လည္း ေခ်ကို ဖ်က္ကာ ေခ်သားဟင္းကို စီမံေလသည္ ။ ပါလာေသာ ဆန္မ်ားကို ၀ါးဆစ္ပိုင္းမ်ားကို ခုတ္၍ ထည့္ကာ အသားေၿခာက္ မ်ားႏွင့္ ေရာ၍ သဲမ်ားတူးကာ ေၿမၿမွႈပ္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ အေပၚမွ မီးအံုကာ အပူေပးေလသည ္။ ပါလာေသာ စည္သြတ္ဘူးမ်ားကိုလည္း အဆင္သင့္ ေဖာက္ထားလိုက္ေလသည ္။ ေခ်ကို ဖ်က္ကာ အေၿခာက္ခံသည့္သည္ကို ခံ၍ ခ်က္ၿပဳတ္သင့္သည္ကို ခ်က္ၿပဳတ္လိုက္ေလသည ္။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔ကား သစ္ ၀ါးမ်ား ခုတ္လာလိုက္ လာစုပံုထားလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရွုပ္ေနေလေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာေသာအခါ သဲေၿမေအာက္မွ ၀ါးက်ည္ ေတာက္ကို ယူ၍ ခြဲလိုက္ေသာအခါ အလြန္ေမႊးပ်ံ႕ေသာ ရနံ႕ ထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ညိဳေမာင္ ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔အားေခၚကာ ကၽြန္ုပ္ခ်က္ထားေသာ ထမင္းအား ၀ိုင္း၍ စားၾကေလေတာ့သည္ ။
“ ဟာ...ဆရာသက္တန္႔က တုိက္ရည္ခိုက္ရည္တင္မကဘူး ထမင္းခ်က္လည္း တယ္ေကာင္းကိုးဗ်”
ဟု ညိဳေမာင္က ခ်ီးမြမ္းေလသည္ ။ ထိုအခါ ထြန္းလူက
“ ဟဟဟ.. ဒါခင္ဗ်ာ က်ဳပ္ဆရာ ခ်က္တဲ့ အၿခားဟင္းေတြ မစားဘူးေသးလို႔ေနာ္ ေတာ္ရံုမိန္းမေတြ လက္ဖ်ား ခါသြားေလာက္တယ္”
ဟုေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ခ်က္ဖူးေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားစြာကို ေတာင္ေတာင္ မ်ားလည္ရင္း စားဖူးေသာေၾကာင့္ ၿပံဳးရံုသာ ၿပံဳးေနေတာ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူက ေဖာင္ဖြဲ႔ ကၽြႏု္ပ္က စားေသာက္ေရးစီမံ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကား အမဲပစ္ထြက္လိုက္ ေၿမပံုကို ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနေလေတာ့သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆို ဒီကၽြန္းကေန ခြာလို႔ရၿပီဗ် ဒီကၽြန္းကေန ေသမင္းကၽြန္းကို သြားတဲ့ လမ္းကို အနီေရာင္နဲ႔ ၿပထားတယ္ဗ် အေတာ္ေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားမယ္ထင္တယ္ ဘာအႏၱရယ္ လည္းေတာ့ မသိဘူး”
“ ဟုတ္တယ္ကိုႏိုင္ေဇာ္ရ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ စုပ္၀ဲေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ ၿပီးေတာ့ ဟို အေနာက္ေတာင္က နီညိဳေရာင္ ေလးကို လည္း ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကိဳက္လွဘူးဗ် ဒီေကာင္မုန္တိုင္းရဲ႕ ေရွ႕ေၿပးနိမိတ္ဗ် ဘယ္အ ခ်ိန္တိုက္ မလဲလို႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူး ေနာက္ ဒီေရၿပင္အေရာင္ကို ၾကည့္ရတာ အသားစား ငါးမန္းေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ဗ်”
“ အင္း ခင္ဗ်ားကေတာ့ အေတာ္ဗဟုသုတစံုတာပဲဗ်ာ”
“ ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ၾကားဖူးတာေလးေတြ မွတ္ထားတာပါ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ဧရာ၀တီ သားကိုးဗ်”
ဟု ေၿပာလိုက္ေလေတာ့သည္ ။ သုိ႔ႏွင့္ ေနာက္ႏွစ္ရက္ၾကာေသာအခါ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿခင္းကား ၿပီးဆံုးသြားေလ၏ ။ ေဖာင္ကား အေတာ္အသင့္ၾကီးမ်ားၿပီး လူေလးေယာက္သာသာေလး စီးႏိုင္သည္ ။ ယာယီတဲေလးတစ္လံုးလည္း ပါ၀င္ၿပီး ေလွာ္တက္မ်ားလည္း ထြင္းထားၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ထုပ္ပိုးစရာ ရွိသည္မ်ား ကို ထုပ္ပိုးၿပီး ေဖာင္ကို ေရသို႔ ေမွ်ာကာ ကၽြန္းနီၾကီးအား စြန္႔ခြာ ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
ရာသီဥတုကား ေငြေရာင္လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားေၾကာင့္ သာယာသေယာင္ထင္ရေလ၏ ။ ကၽြႏု္ပ္ကား အေနာက္ ေတာင္ဖက္မွ နီညိဳေရာင္ကိုသာ စိုးရိမ္ေနမိသည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေပ ။ မေရရာသည့္ အရာကို ထိုင္ေစာင့္ၿခင္းထက္ ေရရာသည့္အလုပ္ကို သာ လုပ္ခ်င္ၾကသည္ ့ ကၽြန္ုပ္တို႔ ဥာဥ္မ်ားေၾကာင့္ ပင္လယ္ၿပင္ တြင္း ခရီးဆက္ခဲ့ၿခင္းသာ ၿဖစ္၏ ။ Death Island ကား ဟုိးအေ၀း...မွဳန္ၿပၿပသာ ။
“ အင္းကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမရဏကၽြန္းကို ေရာက္ဖို႔ လိုအုန္းမယ္ဗ် မုန္တိုင္း မတိုက္ဖို႔ကိုသာ ဆုေတာင္းရမယ္ဗ်ာ”
ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေၿပာေလသည္ ။ သုိ႔ေသာ္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ဆုေတာင္းကား မၿပည့္လိုက္ပါေခ် ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေဖာင္ခရီး သံုးရက္ေၿမာက္ေန႔ နံနက္ခင္းပိုင္းတြင္ ကံၾကမၼာဆိုးကား တင္တိုက္ခိုက္လာေလသည္ ။ မိုးေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး တခဏတြင္းခ်င္းပင္ မဟူရာ ေရာင္သမ္းသြားေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ လႈိင္းတံပိုးမ်ားကား ေဒါမာန္ဟုန္ၿပင္းစြာၿဖင့္ ပင္လယ္ၿပင္တြင္ ေသာင္းက်န္းေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၀ါးေဖာင္ေလးကား အေၿပာက်ယ္လွေသာ သမုဒၵယာေလးအတြင္းတြင္ သစ္ရြက္ေလးအလား ေလသင့္ရာ ေမ်ာပါေနေတာ့သည ္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ေဖာင္ေပၚမွ လြင့္စင္မက်ေစရန္အတြက္ အနီးမွ ပစၥည္းမ်ားကို ကိုင္ထားရသည္ ။ တစ္ခ်ီတြင္ လြန္စြာ ၾကီးမားေသာ လႈိင္းလံုးၾကီးက အေ၀းမွ ေန၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေလးဆီသို႔ ေၿပးလာေနသည္ ။ ဒီတစ္ခ်ီေတာ့သြားၿပီဟု ကၽြႏု္ပ္ေတြးထင္လိုက္၏ ။ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ေဖာင္ေလးကား ေပ ၃၀ ခန္႔ထိ ၿမင့္တက္သြားေလသည ္။ ထို႔ေနာက္ ေရၿပင္သို႔ ၿပန္အက်တြင္ ကၽြႏု္ပ္ ဦးေခါင္းတြင္ ပူကနဲ ၿဖစ္သြားၿပီး အရာရာသည္ ေမွာင္မိုက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ၊ ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔လည္း ဘယ္ေရာက္ ကုန္သည္မသိ အသက္ရွင္သည္ ေသသည္ကိုပင္မသိရေသးေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သတိလစ္ၿပီး ေရထဲေမ်ာ ပါလာရာမွ ေရစီးေၾကာင္းသင့္သၿဖင့္ ဤကၽြန္းေပၚသို႔ ေမ်ာပါလာဟန္တူသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း အေတြးလြန္သြားသၿဖင့္ အေတာ္ညဥ့္နက္သြားကာ မနက္ ေနထိုးမွ ႏိုးေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ညက ယူလာေသာ အုန္းသီးတစ္လံုးကို ခြဲကာ အဆာေၿပေသာက္လိုက္ၿပီး ညက ခ်န္ထားေသာ ပုဇြန္ကင္အားလွမ္းလိုက္ရာ ပုဇြန္ကင္ကား မရွိေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း စဥ္းစားမတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားၿပီး ဤကၽြန္းေပၚတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ အၿပင္အၿခား သက္ရွိတစ္ဦးမ်ား ရွိေသးသေလာ ။ ပုဇြန္ကင္သည္ သူ႔ဟာ သူေတာ့ ေၿခေထာက္ေပါက္ၿပီး ထြက္မေၿပးတန္ရာ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆက္၍ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေသာက္ေရရွာရန္ ကၽြန္းအတြင္းပိုင္းသို႔ ၀င္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ အေနေတာ္ သစ္၀ါးမ်ားကို ၿဖတ္ေတာက္ကာ စုိ႔ ပံုသ႑ာန္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿပီး ေဆာင္ယူခဲ့ေလသည္ ။ အႏၱရာယ္ႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ လက္နက္သည္ တုိက္ပြဲတစ္ခုအား အဆံုးအၿဖတ္ေပးေသာ တရားသူၾကီးပင္ၿဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ယူဆေလသည္ ။ ကၽြန္းေပၚသို႔ သြားၾကည့္မွသာလွ်င္ ကၽြန္းကား ကၽြႏ္ုပ္ထင္ထားသည္ထက္ ၾကီးမားေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ဆက္ေလ်ာက္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာတြင္ ေရစီးေၾကာင္းသံၾကားရသၿဖင့္ အသံၾကားရာသို႔ လိုက္လာခဲ့ရာ ၾကည္လင္ေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခုကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ယူေဆာင္လာေသာ ဓါးသ႑ာန္ ေက်ာက္လက္နက္ႏွင့္ ၀ါးမ်ားအား တစ္ဖက္ပိတ္မ်ား ၿဖစ္ေအာင္ ၿဖတ္ေတာက္ၿပီး ေသာက္ေရမ်ားကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဂူသို႔ေရာက္ေသာ္ ေသာက္ေရမ်ား ထားၿပီး ဟင္းစားရွာရန္ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည ္။ ထုိအခိုက္ ကၽြႏု္ပ္နားထဲတြင္ စစ္ခ်ီေသာ တပ္ၾကီးတစ္ထပ္ လမ္းေလ်ာက္လာေသာ အသံမ်ားကို ပီပီသသ ၾကားလိုက္ရေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း အ့ံၾသလြန္းသၿဖင့္ သဲေသာင္ၿပင္ႏွင့္ ကပ္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္ရာ အသံမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ကိုက္၁၀၀ မွ် အကြာမွ လာေသာ အသံမ်ား ၿဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရေလေတာ့သည္ ။
(၈)
သို႔ႏွင့္ အသံၾကားရာဆီသုိ႔ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္နက္မ်ားကို ယူ၍ သတိၾကီးစြာ ၿဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္၏ တစ္သက္တာတြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မၿမင္ဖူးေသာ ၿမင္ကြင္းကို ၿမင္လိုက္ ရေသာေၾကာင့္ ၾကက္ေသေသသြားမိသည္ ။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာဂဏန္းနီမ်ားသည္ ပင္ လယ္ၿပင္ မွ ကၽြန္းေပၚသို႔ တက္လာခဲ့ရာ သဲေသာင္ၿပင္တစ္ခုလံုး ရဲရဲ နီေနေလေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္လည္း ဤမွ်မ်ားၿပားေသာ ဂဏန္းနီမ်ားကို တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ ေငးၾကည့္ေနမိရာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေလသည္ ။ ဂဏန္းနီမ်ားသည္ ေရထဲတြင္ ဥ ဥၿပီး သဲေသာင္ၿပင္သို႔ ၿပန္တက္လာ ဟန္တူ သည္။ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ တြင္းမ်ားထဲသို႔ ၀င္သြားၿပီးေနာက္ အသီးသီး ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾက ေလေတာ့ သည္။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တြင္းထဲသို႔ မ၀င္ေသးေသာ ဂဏန္းနီ မ်ားထဲမွ သံုးေကာင္ကို ဖမ္းၿပီး ဂူသုိ႔ ၿပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည ္။ ဂဏန္းနီမ်ားသည္ ေယာကၤ်ားလက္သီး ဆုပ္ပမာဏခန္႔ ရွိေလသည ္။ ဂဏန္းနီ မ်ားကို ခရုခြံထဲထည့္၍ ေရႏွင့္ၿပဳတ္ကာ ႏႊာၿပီးစားေသာက္ၾကည့္ရာ လြန္စြာ အရသာ ထူးကဲလွေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည ္။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဂဏန္း ႏွစ္ေကာင္မွ်စားသံုးၿပီးေနာက္ က်န္တစ္ေကာင္အား ညေနမွစားရန္ခ်န္ထား လိုက္ေလ သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အစာရွာေဖြရန္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားဆီသို႔ သြားေရာက္ကာ ငါးပုဇြန္မ်ား ဖမ္းဆီးခဲ့ေလ ေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္ ဂူသို႔ ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ ေစာေစာက ထားခဲ့ေသာ ဂဏန္း တစ္ေကာင္မွာ မရွိေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႔ အစာမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနမႈအား လက္သည္တရားခံ တစ္စံုတစ္ခု ရွိရမည္ဟု ေတြးေတာမိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကသည္ မသိေပ ။ ေၾကာက္ရြံ႕ အားငယ္ၿခင္းမဟုတ္ေသာလည္း လူမရွိသူမရွိ ကၽြန္းၾကီးေပၚတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ ရၿခင္းကား လြန္စြာ အထီးက်န္ဆန္လွေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ ေက်ာက္လက္နက္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿပီး ပင္လယ္ေရ စီးေၾကာင္းမ်ားမွတဆင့္ ေမ်ာပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားအား လိုက္လံ ရွာေဖြေလေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ အုန္းေရ ေသာက္လိုက္ ငါးကင္ပုဇြန္ကင္စားလိုက္၊ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးအား ေငးေမာၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားအား ကုန္လြန္ ေစခဲ့ေတာ့သည္ ။
ဤ ကၽြန္းၾကီးေပၚသို႔ ကၽြႏ္ုပ္ေရာက္ရွိၿပီး ၃ ရက္ေၿမာက္ေန႔ညတြင္ ထူးဆန္းၿဖစ္စဥ္မ်ားကို စတင္ၾကံဳ ေတြ႔ေလေတာ့သည္ ။ ပင္လယ္ၿပင္ကား လေရာင္ေၾကာင့္ တလွပ္လွပ္ထကာ ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ၿဖစ္ေန၏ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေရလႈိင္းသံမ်ားမွအပ အရာအားလံုးသည္ ပကတိ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ။
အပိုင္း (၄) ေမွ်ာ္
သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၆ ဧပရယ္ ၂၀၁၀)
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ရိကၡာမ်ား စုစည္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းဌားရမ္းရေလသည္ ။ ေမာ္ေတာ္ကား အေတာ္အသင့္ၾကီးမားၿပီး ေမာင္းသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အကူႏွစ္ေယာက္ပါေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔ႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ေသာအခါ ၇ ေယာက္ၿဖစ္သြားၿပီး မရဏခရီး (သို႔မဟုတ္)နတ္သစ္ခြၿဖဴ ရွာပံုေတာ္ခရီးအား စတင္ ခဲ့ၾက ေလေတာ့သည္ ။
ရာသီဥတုကား ၾကည္လင္လွေပသည္ ။ ပထမတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္တြင္ ကမ္းရိုးတန္း ရွုခင္းမ်ား ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ငါးဖမ္းသေဘၤာမ်ားအား ၾကည့္ရင္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ သံုးရက္ေၿမာက္ေသာေန႔တြင္ကား ပင္လယ္ၿပင္သို႔ ေရာက္ၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာလံုး အၿပာေရာင္ ပိတ္ကားၾကီး သဖြယ္ ၿပည့္ႏွက္ ေနေတာ့သည္။ ကၽြႏ္ုပ္ကား ေလေကာင္းေလသန္႔ရွုရင္း ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ရပ္ေနခဲ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ စက္ေခါင္းသို႔သြားကာ ခရီးစဥ္အား ေမးၿမန္းလိုက္သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမယ့္ ကၽြန္းက အေတာ္ေ၀းသလားဗ်”
“ အင္းေၿမပံုထဲကအတိုင္းဆို အဲဒီကၽြန္းကို တိုက္ရိုက္သြားလို႔မရဘူးဗ် သူနဲ႔ အနီးဆံုး ၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္းနီၾကီးဆီကို အရင္သြားရမယ္ ကၽြန္းနီၾကီးက ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြ ခဏ တၿဖဳတ္နားတဲ့ေနရာေလ အဲဒီကၽြန္းနီၾကီးဆီေရာက္မွ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီး မရဏကၽြန္းကို သြားရမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ေလွက ကၽြန္းနီၾကီး ထိပဲလိုက္ပို႔ႏိုင္မွာ ဗ် ဟိုဘက္ပိုင္း ဆို ေက်ာက္ေတာင္ေတြ တအားမ်ားတဲ့အတြက္ အရမ္း အႏၱရာယ္မ်ားတယ္”
“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ ဒါနဲ႔ အဲဒီကၽြန္းနီၾကီးဆီေရာက္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာဦးမလဲဗ်”
“ အင္း ..ရာသီဥတုေကာင္းရင္ေတာ့ ေနာက္ ငါးရက္ေလာက္ဆို ေရာက္ပါၿပီ အဲ..ရာသီဥတုဆိုးရင္ေတာ့ ဒီထက္ၾကာ သြားခ်င္လည္း ၾကာႏိုင္တယ္ဗ်”
ဟု ၿပန္ေၿဖေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေနာက္ထပ္သိခ်င္သည္ေလးမ်ားအား ေမးကာ အခန္းသို႔ ၿပန္ခဲ့ ေလသည္ ။
ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကား လက္စြဲေတာ္ေသနတ္အား တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာေနေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္အား ေတြ႔ေသာ အခါ
“ လာဗ်ိဳ႕ ကိုသက္တန္႔ေရ အေၿခအေနက ေၿပာမရဘူးဗ် ေနာက္လာမယ့္ အခ်ိန္မွာ အႏၱရာယ္ေတြ ဘာေတြ ေတြ႔ရင္ေတြ႔ႏိုင္တယ္ဗ် ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ၾကီးကို သေနတာ”
ဟု ၄င္း၏ လက္စြဲေတာ္ ေသနတ္အား ၿပရင္းေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေၿမပံုကို ထုတ္ကာ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ခရီးအား တိုင္ပင္ေလသည ္။
“ အင္း ဒီတိုင္းဆို ကၽြန္းနီၾကီးဆီ ေရာက္မွ ေနာက္ထပ္ စီစဥ္ရေတာ့မွာပဲဗ် ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ ေက်ာက္ေဆာင္ ေတြေပါေတာ့လည္း ေမာ္ေတာ္သမားေတြက ဘယ္လိုက္ခ်င္ပါ့မလဲ”
ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေၿပာေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ ညိဳေမာင္၀င္လာကာ
“ ဆရာတို႔ ထမင္းစားလို႔ရၿပီဗ်ိဳ႕ ပင္လယ္ငါးခူ နဲ႔ ပုဇြန္ထုပ္ဆီၿပန္ ေက်ာက္ပြင့္သုပ္နဲ႔ ေရညွိဟင္းခါး စီစဥ္ ထားတယ္”
“ ဟား..ဟား...ပင္လယ္စာေတြခ်ည္းပါလားကြ”
ဟု ကၽြႏု္ပ္ကေၿပာလိုက္ေလေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ ၀င္ကာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေနာက္ ကၽြႏု္ပ္လည္း ပ်င္းရာေကာင္းလွေသာ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးတြင္ ပံုမွန္ခုတ္ေမာင္းေနေသာ ေမာ္ေတာ္ေပၚ၌ ပ်င္းရိစြာ အိပ္စက္ လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ယခုအခ်ိန္ထိေသာ အရာရာသည္ ပံုမွန္အတိုင္း ေအးခ်မ္းစြာ လည္ပတ္ တုန္းပင္ ။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ငါးမွ်ားလိုက္ ေၿမပံု ထုတ္ၾကည့္လိုက္ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းၿဖစ္ေတြေၿပာလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ အက္ဒမန္ကၽြန္းမွ စထြက္လာၿပီး ရွစ္ရက္ တိတိၾကာေသာေန႔တြင္ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ေရာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။
ကၽြန္းနီၾကီးကား နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ပင္ ကုန္းေၿမမ်ားက နီေနသည္။ သဲေသာင္ၿပင္မွ သဲမႈန္မ်ားသည္လည္း အနီေရာင္သမ္းေနေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ငါးဖမ္းသမားမ်ား တည္းခိုေသာ လႈိက္ဂူမ်ား အားေတြ႔ရေလသည္။ အရင္လူမ်ား ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနထိုင္ရသည္မွာ အလြန္အဆင္ေၿပေလသည္ ။ ေမာ္ေတာ္ေမာင္းသူက
“ ကဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿပန္ေတာ့မယ္ ဒီကၽြန္းကေန ဟိုးအေရွ႕စူးစူးမွာ မႈန္ၿပၿပေလး ၿမင္ေနရတဲ့ ကၽြန္းက ခင္ဗ်ားတို႔ သြားခ်င္ေနတဲ့ Death Island ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အလုပ္ရွိေသးလို႔ မနားေတာ့ဘူး တခါတည္း ၿပန္ေတာ့မယ္ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ သစ္၀ါးေပါပါတယ္ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီး ေၿဖးေၿဖးခ်င္းသြားရင္ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္ ဒီကၽြန္းေပၚ ကိုေတာ့ သံုးလတစ္ခါေလာက္ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြလာတတ္ပါတယ္”
ဟုေၿပာကာ ေမာ္ေတာ္အား လာလမ္းအတိုင္း ၿပန္၍ ေမာင္းႏွင္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ကမ္းေၿခႏွင့္အနီးဆံုး ဂူၾကီးထဲတြင္ ခဏတည္းခိုရန္ ဆံုး ၿဖတ္လိုက္ေလသည္ ။
(၇)
ထို႔ေနာက္ ေဖာင္ဖြဲ႔ရန္ ေလးေယာက္သား စတင္ၿပင္ဆင္ရေပေတာ့သည္ ။ ဤတြင္ ညိဳေမာင္ကား အေတာ္ အသံုး၀င္ေပသည္ ။
“ ဆရာ ေဖာင္ဖြဲ႔ဖို႔ ကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာ၀န္ထားလိုက္ပါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ထြန္းလူနဲ႔လုပ္လိုက္ပါ့မယ္ ဆရာတို႔ ႏွစ္ေယာက္က တၿခားကိစၥေတြ တိုင္ပင္ႏွင့္ပါ”
ဟု ေၿပာကာ ဓါးမမ်ားယူ၍ ကၽြန္းေပၚသို႔ ၀င္သြားေလၾကေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္လည္း ေသနတ္ကို ယူကာ အမဲပစ္မည္ဆိုကာ ကၽြန္းအတြင္း ပိုင္းသို႔ ၀င္သြားေလသည္ ။ ထမင္းအိုးတစ္လံုးခန္႔ က်က္ခန္႔တြင္ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္ကား ေခ်တစ္ေကာင္ကို ထမ္း၍ ၿပန္လာေလသည္ ။ ကၽြန္ုပ္လည္း ေခ်ကို ဖ်က္ကာ ေခ်သားဟင္းကို စီမံေလသည္ ။ ပါလာေသာ ဆန္မ်ားကို ၀ါးဆစ္ပိုင္းမ်ားကို ခုတ္၍ ထည့္ကာ အသားေၿခာက္ မ်ားႏွင့္ ေရာ၍ သဲမ်ားတူးကာ ေၿမၿမွႈပ္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ အေပၚမွ မီးအံုကာ အပူေပးေလသည ္။ ပါလာေသာ စည္သြတ္ဘူးမ်ားကိုလည္း အဆင္သင့္ ေဖာက္ထားလိုက္ေလသည ္။ ေခ်ကို ဖ်က္ကာ အေၿခာက္ခံသည့္သည္ကို ခံ၍ ခ်က္ၿပဳတ္သင့္သည္ကို ခ်က္ၿပဳတ္လိုက္ေလသည ္။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔ကား သစ္ ၀ါးမ်ား ခုတ္လာလိုက္ လာစုပံုထားလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရွုပ္ေနေလေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာေသာအခါ သဲေၿမေအာက္မွ ၀ါးက်ည္ ေတာက္ကို ယူ၍ ခြဲလိုက္ေသာအခါ အလြန္ေမႊးပ်ံ႕ေသာ ရနံ႕ ထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ညိဳေမာင္ ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔အားေခၚကာ ကၽြန္ုပ္ခ်က္ထားေသာ ထမင္းအား ၀ိုင္း၍ စားၾကေလေတာ့သည္ ။
“ ဟာ...ဆရာသက္တန္႔က တုိက္ရည္ခိုက္ရည္တင္မကဘူး ထမင္းခ်က္လည္း တယ္ေကာင္းကိုးဗ်”
ဟု ညိဳေမာင္က ခ်ီးမြမ္းေလသည္ ။ ထိုအခါ ထြန္းလူက
“ ဟဟဟ.. ဒါခင္ဗ်ာ က်ဳပ္ဆရာ ခ်က္တဲ့ အၿခားဟင္းေတြ မစားဘူးေသးလို႔ေနာ္ ေတာ္ရံုမိန္းမေတြ လက္ဖ်ား ခါသြားေလာက္တယ္”
ဟုေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ခ်က္ဖူးေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားစြာကို ေတာင္ေတာင္ မ်ားလည္ရင္း စားဖူးေသာေၾကာင့္ ၿပံဳးရံုသာ ၿပံဳးေနေတာ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူက ေဖာင္ဖြဲ႔ ကၽြႏု္ပ္က စားေသာက္ေရးစီမံ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ကား အမဲပစ္ထြက္လိုက္ ေၿမပံုကို ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနေလေတာ့သည္ ။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆို ဒီကၽြန္းကေန ခြာလို႔ရၿပီဗ် ဒီကၽြန္းကေန ေသမင္းကၽြန္းကို သြားတဲ့ လမ္းကို အနီေရာင္နဲ႔ ၿပထားတယ္ဗ် အေတာ္ေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားမယ္ထင္တယ္ ဘာအႏၱရယ္ လည္းေတာ့ မသိဘူး”
“ ဟုတ္တယ္ကိုႏိုင္ေဇာ္ရ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ စုပ္၀ဲေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ ၿပီးေတာ့ ဟို အေနာက္ေတာင္က နီညိဳေရာင္ ေလးကို လည္း ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကိဳက္လွဘူးဗ် ဒီေကာင္မုန္တိုင္းရဲ႕ ေရွ႕ေၿပးနိမိတ္ဗ် ဘယ္အ ခ်ိန္တိုက္ မလဲလို႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူး ေနာက္ ဒီေရၿပင္အေရာင္ကို ၾကည့္ရတာ အသားစား ငါးမန္းေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ဗ်”
“ အင္း ခင္ဗ်ားကေတာ့ အေတာ္ဗဟုသုတစံုတာပဲဗ်ာ”
“ ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ၾကားဖူးတာေလးေတြ မွတ္ထားတာပါ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ဧရာ၀တီ သားကိုးဗ်”
ဟု ေၿပာလိုက္ေလေတာ့သည္ ။ သုိ႔ႏွင့္ ေနာက္ႏွစ္ရက္ၾကာေသာအခါ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿခင္းကား ၿပီးဆံုးသြားေလ၏ ။ ေဖာင္ကား အေတာ္အသင့္ၾကီးမ်ားၿပီး လူေလးေယာက္သာသာေလး စီးႏိုင္သည္ ။ ယာယီတဲေလးတစ္လံုးလည္း ပါ၀င္ၿပီး ေလွာ္တက္မ်ားလည္း ထြင္းထားၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ထုပ္ပိုးစရာ ရွိသည္မ်ား ကို ထုပ္ပိုးၿပီး ေဖာင္ကို ေရသို႔ ေမွ်ာကာ ကၽြန္းနီၾကီးအား စြန္႔ခြာ ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
ရာသီဥတုကား ေငြေရာင္လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားေၾကာင့္ သာယာသေယာင္ထင္ရေလ၏ ။ ကၽြႏု္ပ္ကား အေနာက္ ေတာင္ဖက္မွ နီညိဳေရာင္ကိုသာ စိုးရိမ္ေနမိသည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေပ ။ မေရရာသည့္ အရာကို ထိုင္ေစာင့္ၿခင္းထက္ ေရရာသည့္အလုပ္ကို သာ လုပ္ခ်င္ၾကသည္ ့ ကၽြန္ုပ္တို႔ ဥာဥ္မ်ားေၾကာင့္ ပင္လယ္ၿပင္ တြင္း ခရီးဆက္ခဲ့ၿခင္းသာ ၿဖစ္၏ ။ Death Island ကား ဟုိးအေ၀း...မွဳန္ၿပၿပသာ ။
“ အင္းကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမရဏကၽြန္းကို ေရာက္ဖို႔ လိုအုန္းမယ္ဗ် မုန္တိုင္း မတိုက္ဖို႔ကိုသာ ဆုေတာင္းရမယ္ဗ်ာ”
ဟု ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေၿပာေလသည္ ။ သုိ႔ေသာ္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ဆုေတာင္းကား မၿပည့္လိုက္ပါေခ် ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေဖာင္ခရီး သံုးရက္ေၿမာက္ေန႔ နံနက္ခင္းပိုင္းတြင္ ကံၾကမၼာဆိုးကား တင္တိုက္ခိုက္လာေလသည္ ။ မိုးေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး တခဏတြင္းခ်င္းပင္ မဟူရာ ေရာင္သမ္းသြားေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ လႈိင္းတံပိုးမ်ားကား ေဒါမာန္ဟုန္ၿပင္းစြာၿဖင့္ ပင္လယ္ၿပင္တြင္ ေသာင္းက်န္းေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၀ါးေဖာင္ေလးကား အေၿပာက်ယ္လွေသာ သမုဒၵယာေလးအတြင္းတြင္ သစ္ရြက္ေလးအလား ေလသင့္ရာ ေမ်ာပါေနေတာ့သည ္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေလးဦးလည္း ေဖာင္ေပၚမွ လြင့္စင္မက်ေစရန္အတြက္ အနီးမွ ပစၥည္းမ်ားကို ကိုင္ထားရသည္ ။ တစ္ခ်ီတြင္ လြန္စြာ ၾကီးမားေသာ လႈိင္းလံုးၾကီးက အေ၀းမွ ေန၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေလးဆီသို႔ ေၿပးလာေနသည္ ။ ဒီတစ္ခ်ီေတာ့သြားၿပီဟု ကၽြႏု္ပ္ေတြးထင္လိုက္၏ ။ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ေဖာင္ေလးကား ေပ ၃၀ ခန္႔ထိ ၿမင့္တက္သြားေလသည ္။ ထို႔ေနာက္ ေရၿပင္သို႔ ၿပန္အက်တြင္ ကၽြႏု္ပ္ ဦးေခါင္းတြင္ ပူကနဲ ၿဖစ္သြားၿပီး အရာရာသည္ ေမွာင္မိုက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ၊ ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔လည္း ဘယ္ေရာက္ ကုန္သည္မသိ အသက္ရွင္သည္ ေသသည္ကိုပင္မသိရေသးေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း သတိလစ္ၿပီး ေရထဲေမ်ာ ပါလာရာမွ ေရစီးေၾကာင္းသင့္သၿဖင့္ ဤကၽြန္းေပၚသို႔ ေမ်ာပါလာဟန္တူသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း အေတြးလြန္သြားသၿဖင့္ အေတာ္ညဥ့္နက္သြားကာ မနက္ ေနထိုးမွ ႏိုးေလသည္။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ညက ယူလာေသာ အုန္းသီးတစ္လံုးကို ခြဲကာ အဆာေၿပေသာက္လိုက္ၿပီး ညက ခ်န္ထားေသာ ပုဇြန္ကင္အားလွမ္းလိုက္ရာ ပုဇြန္ကင္ကား မရွိေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း စဥ္းစားမတတ္ေအာင္ၿဖစ္သြားၿပီး ဤကၽြန္းေပၚတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ အၿပင္အၿခား သက္ရွိတစ္ဦးမ်ား ရွိေသးသေလာ ။ ပုဇြန္ကင္သည္ သူ႔ဟာ သူေတာ့ ေၿခေထာက္ေပါက္ၿပီး ထြက္မေၿပးတန္ရာ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆက္၍ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေသာက္ေရရွာရန္ ကၽြန္းအတြင္းပိုင္းသို႔ ၀င္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ အေနေတာ္ သစ္၀ါးမ်ားကို ၿဖတ္ေတာက္ကာ စုိ႔ ပံုသ႑ာန္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿပီး ေဆာင္ယူခဲ့ေလသည္ ။ အႏၱရာယ္ႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ လက္နက္သည္ တုိက္ပြဲတစ္ခုအား အဆံုးအၿဖတ္ေပးေသာ တရားသူၾကီးပင္ၿဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ယူဆေလသည္ ။ ကၽြန္းေပၚသို႔ သြားၾကည့္မွသာလွ်င္ ကၽြန္းကား ကၽြႏ္ုပ္ထင္ထားသည္ထက္ ၾကီးမားေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ဆက္ေလ်ာက္လာခဲ့ရာ တစ္ေနရာတြင္ ေရစီးေၾကာင္းသံၾကားရသၿဖင့္ အသံၾကားရာသို႔ လိုက္လာခဲ့ရာ ၾကည္လင္ေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခုကို ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ယူေဆာင္လာေသာ ဓါးသ႑ာန္ ေက်ာက္လက္နက္ႏွင့္ ၀ါးမ်ားအား တစ္ဖက္ပိတ္မ်ား ၿဖစ္ေအာင္ ၿဖတ္ေတာက္ၿပီး ေသာက္ေရမ်ားကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဂူသို႔ေရာက္ေသာ္ ေသာက္ေရမ်ား ထားၿပီး ဟင္းစားရွာရန္ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည ္။ ထုိအခိုက္ ကၽြႏု္ပ္နားထဲတြင္ စစ္ခ်ီေသာ တပ္ၾကီးတစ္ထပ္ လမ္းေလ်ာက္လာေသာ အသံမ်ားကို ပီပီသသ ၾကားလိုက္ရေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း အ့ံၾသလြန္းသၿဖင့္ သဲေသာင္ၿပင္ႏွင့္ ကပ္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္ရာ အသံမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ကိုက္၁၀၀ မွ် အကြာမွ လာေသာ အသံမ်ား ၿဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရေလေတာ့သည္ ။
(၈)
သို႔ႏွင့္ အသံၾကားရာဆီသုိ႔ ကၽြႏ္ုပ္လည္း လက္နက္မ်ားကို ယူ၍ သတိၾကီးစြာ ၿဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္၏ တစ္သက္တာတြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မၿမင္ဖူးေသာ ၿမင္ကြင္းကို ၿမင္လိုက္ ရေသာေၾကာင့္ ၾကက္ေသေသသြားမိသည္ ။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာဂဏန္းနီမ်ားသည္ ပင္ လယ္ၿပင္ မွ ကၽြန္းေပၚသို႔ တက္လာခဲ့ရာ သဲေသာင္ၿပင္တစ္ခုလံုး ရဲရဲ နီေနေလေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္လည္း ဤမွ်မ်ားၿပားေသာ ဂဏန္းနီမ်ားကို တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ ေငးၾကည့္ေနမိရာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေလသည္ ။ ဂဏန္းနီမ်ားသည္ ေရထဲတြင္ ဥ ဥၿပီး သဲေသာင္ၿပင္သို႔ ၿပန္တက္လာ ဟန္တူ သည္။ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ တြင္းမ်ားထဲသို႔ ၀င္သြားၿပီးေနာက္ အသီးသီး ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾက ေလေတာ့ သည္။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တြင္းထဲသို႔ မ၀င္ေသးေသာ ဂဏန္းနီ မ်ားထဲမွ သံုးေကာင္ကို ဖမ္းၿပီး ဂူသုိ႔ ၿပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည ္။ ဂဏန္းနီမ်ားသည္ ေယာကၤ်ားလက္သီး ဆုပ္ပမာဏခန္႔ ရွိေလသည ္။ ဂဏန္းနီ မ်ားကို ခရုခြံထဲထည့္၍ ေရႏွင့္ၿပဳတ္ကာ ႏႊာၿပီးစားေသာက္ၾကည့္ရာ လြန္စြာ အရသာ ထူးကဲလွေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည ္။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဂဏန္း ႏွစ္ေကာင္မွ်စားသံုးၿပီးေနာက္ က်န္တစ္ေကာင္အား ညေနမွစားရန္ခ်န္ထား လိုက္ေလ သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အစာရွာေဖြရန္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားဆီသို႔ သြားေရာက္ကာ ငါးပုဇြန္မ်ား ဖမ္းဆီးခဲ့ေလ ေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္ ဂူသို႔ ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ ေစာေစာက ထားခဲ့ေသာ ဂဏန္း တစ္ေကာင္မွာ မရွိေတာ့ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႔ အစာမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနမႈအား လက္သည္တရားခံ တစ္စံုတစ္ခု ရွိရမည္ဟု ေတြးေတာမိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကသည္ မသိေပ ။ ေၾကာက္ရြံ႕ အားငယ္ၿခင္းမဟုတ္ေသာလည္း လူမရွိသူမရွိ ကၽြန္းၾကီးေပၚတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ ရၿခင္းကား လြန္စြာ အထီးက်န္ဆန္လွေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ ေက်ာက္လက္နက္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿပီး ပင္လယ္ေရ စီးေၾကာင္းမ်ားမွတဆင့္ ေမ်ာပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားအား လိုက္လံ ရွာေဖြေလေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ အုန္းေရ ေသာက္လိုက္ ငါးကင္ပုဇြန္ကင္စားလိုက္၊ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးအား ေငးေမာၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားအား ကုန္လြန္ ေစခဲ့ေတာ့သည္ ။
ဤ ကၽြန္းၾကီးေပၚသို႔ ကၽြႏ္ုပ္ေရာက္ရွိၿပီး ၃ ရက္ေၿမာက္ေန႔ညတြင္ ထူးဆန္းၿဖစ္စဥ္မ်ားကို စတင္ၾကံဳ ေတြ႔ေလေတာ့သည္ ။ ပင္လယ္ၿပင္ကား လေရာင္ေၾကာင့္ တလွပ္လွပ္ထကာ ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ၿဖစ္ေန၏ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေရလႈိင္းသံမ်ားမွအပ အရာအားလံုးသည္ ပကတိ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ။
အပိုင္း (၄) ေမွ်ာ္
သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၆ ဧပရယ္ ၂၀၁၀)
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ခုနက တင္တယ္ ဆိုျပီး ေပ်ာက္သြားလို႔...
ReplyDeleteမထူးပါဘူး ဆိုျပီး ခိုးဖတ္လိုက္တယ္..ဖတ္ျပီးေတာ႔မွ ျပန္တင္လိုက္တာ ေတြ႕လို႔ လာမန္႕တာဗ်...
ဆက္ပါဦး..စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေနျပီ။
ဘယ္နားမွာသြားဖြက္ထားလဲဗ် ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကို
ReplyDeleteတက္တန္႔ေလးေတာ္ေတာ္ႏွိပ္စက္တယ္ ဆတ္တငံ့ငံ့နဲ႔တစ္ပုဒ္လံုးဘယ္နားမွာထားလဲ ဟီးးးးးးးးး
သြားခိုးဖတ္မလို႔
ျမန္ျမန္ေလး ဆက္ပါဗ်ိဳ႕....ဇတ္သိမ္း အထိ တစ္ခါထဲ တင္ရင္ေကာင္းမယ္ :P
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteဇာတ္အရိွန္ေကာင္းေနတံုး မီးပ်က္သြားသလိုပဲ ဆက္တငံငံနဲ့.. ျမန္ျမန္ေလးတင္ေပးပါေနာ္.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္..
ReplyDelete