Thursday, April 29, 2010

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( ဇတ္သိမ္းပိုင္း)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( ဇတ္သိမ္းပိုင္း)


ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆ လူသားစားကၽြန္းဇတ္လမ္းရွည္ၾကီးအား အစအဆံုးတၿပိဳင္နက္တည္း ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္ E-book ေလး ထုတ္ေ၀လိုက္ပါတယ္ ။ ယခု Ebook တြင္ ဇတ္လမ္းရွည္အစအဆံုးအၿပင္ ဤ ဇတ္လမ္းရွည္အား ေဖာ္ၿပခဲ့ေသာ

http://thettantcho.blogspot.com/
http://thettantcho.ning.com/
http://icenantaw.ning.com/
http://natthabin.ning.com/

တို႔မွာ စာဖတ္သူမ်ား၏ ကြန္းမန္႔ေပါင္း (၁၈၆) ခုအား ထည့္သြင္းေဖာ္ၿပထားပါသည္ ။ သို႔ရာတြင္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ကြန္း မန္႔မ်ား မပါ၀င္ပါ ။ ဤ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားကၽြန္း E-book အား မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကူးယူခံ စားႏိုင္ပါသည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ တစ္စံုတစ္ဦးမွ အခေၾကးေငြၿဖင့္ တဆင့္ၿပန္လည္ေရာင္းခ်ၿခင္းအား ခြင့္မၿပဳပါ ။

စာအုပ္ Download လုပ္လိုသူမ်ား ေအာက္ပါလင့္တြင္ ယူႏိုင္ပါသည္ ။

Download link : http://www.mediafire.com/?kmzctmg3egx



(၁၆)

ေတာင္ေအာက္ေၿခတြင္ မနား၀ံ့ေတာ့ပဲ ေတာင္ေပၚသို႔ ဆက္၍ တက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ အခ်ိန္ကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စ၍ ထြက္လာ ခ်ိန္မွစ၍ ဆိုလွ်င္ ၂၄ နာရီေက်ာ္ၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကား ေတာင္တန္းမ်ား အေပၚသို႔မေရာက္မီ ေက်ာက္က လပ္တစ္ခုေပၚတြင္ ခဏနားကာ ေအာက္သို႔ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ရာ ေအာက္မွညာသံေပး၍ တက္လာ ေသာ လူရိုင္းအုပ္ၾကီးကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ လက္ထဲမွာလည္း ဒူးေလး ၿမွား မွိန္းလွံ စေသာ လက္နက္မ်ားကို ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး လြန္စြာ ေဒါသထြက္ေနဟန္လည္း ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္း ၾကာၾကာ မနားေတာ့ပဲ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ေရာက္ရန္သာ ၾကိဳးစား၍ တက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ေရာက္လုေရာက္ခင္တြင္ ေအာက္မွ လွမ္းပစ္လုိက္ေသာ ၿမွားတစ္စင္းက ကၽြႏ္ုပ္၏ ဦး ေခါင္းေဘးမွ ၀ွီးကနဲ ေက်ာ္ၿဖတ္ သြားကာ ေတာင္နံရံ၌ သြားစိုက္ေနေလသည္ ။ ၿမွားထိပ္မွ အစိမ္းေရာင္အေရမ်ားကား စီးက် လွ်က္ရွိ ေပသည္ ။

" ဟိုက္ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ .. ဒါ အဆိပ္လူးၿမွားေတြဗ် ..အၿမန္တက္ဗ်ိဳ႕ ေတာင္ထိပ္ေပၚေရာက္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ "

ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ကၽြႏ္ုပ္က ေတာင္ထိပ္ေပၚသို႔ေရာက္ရန္ အားစို၍ ေၿပးတက္လိုက္ေလသည္ ။ လူရိုင္းမ်ားကား ေအာက္မွေန၍ ၿမွားမ်ားၿဖင့္ ပစ္ခတ္ေနတုန္းပင္ ၿဖစ္၏ ။ ရတနာအထုပ္မ်ားႏွင့္မို႔ အေတာ္ပင္အားစိုက္၍ တက္ရ ေလသည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ဦးလည္း ေတာင္ေပၚေရာက္မွသာ စိတ္ေအးႏိုင္ေပေတာ့သည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ကာ းကၽြႏ္ုပ္ တို႕ကို အသင့္ေစာင့္ေနၿပီး ေတြ႔ေသာအခါ အားရ၀မ္းသာၿဖင့္ လာၾကိဳၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ရတနာ အထုပ္ မ်ားအား ထြန္းလူႏွင့္ညိဳေမာင္တို႔အား ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ နတ္သစ္ခြ မ်ားအား ရသေလာက္ခူးယူၾကေတာ့သည္ ။ ထိုအခိုက္ နားထဲတြင္ ၀ီ...၀ီ...ဟု အသံၿမည္လာ၍ မသကၤာ၍ ၾကည့္လိုက္ ရာ ပေဒါင္ပ်ားမ်ားကား အုပ္စုဖြဲ႔၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆီသို႔ ဦးတည္ပ်ံသန္းလာၾကေလသည္ ။ အေကာင္ ေရမ်ားေသာအေၾကာင့္၄င္းတို႔ ခ်ီတက္ရာလမ္းတေလ်က္ မႈိင္းညိဳ႕ကာ ေနေလေတာ့သည္ ။

" ေၿပးေၿပးေဟ့ ေက်ာက္ဂူထဲ ေရာက္ေအာင္ေၿပး "

ဟုကၽြႏ္ုပ္က သတိေပးလိုက္ၿပီး ေက်ာက္ဂူၾကီးရွိရာသို႔ ေလးေယာက္သား ေၿပးလႊားခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။ ယခုမွ အေနာက္တြင္ လူသားစားလူရိုင္းမ်ား အေရွ႕တြင္ ဇီ၀ိန္ေခၽြမည့္ ပေဒါင္ပ်ားမ်ား ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ၾကားၾကပ္ နံၾကပ္ၿဖစ္ေနေတာ့သည္ ။ ေက်ာက္ဂူၾကီးကား အေတာ္အသင့္ရွည္လ်ားဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဇာႏွင့္မို႔ မရပ္မနားပဲ ေက်ာက္ဂူအတြင္းပိုင္းသို႔ ဆက္၍ ၀င္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ ဂူၾကီးထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တ၀ီ၀ီအသံ မ်ားအားမၾကားရေတာ့ေပ ။ ပ်ားမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ဤ ဂူၾကီးအတြင္းသို႔ လိုက္မ၀င္ၾကသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္လည္း မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ရွိေလသည္ ။

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က

" ပ်ားေတြအသံေတာ့ မၾကားရေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕ဒီေကာင္ေတြ ဒီထဲလိုက္မလာၾကဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာ့ ေရွ႔ဆက္တိုး ရေတာ့မွာပဲ "

ဟုဆိုကာ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္၍ သြားေလေတာ့သည္ ။ ဂူၾကီး၏ အတြင္းပိုင္း နက္နက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အသက္ရွဳရသည္မွာ ပံုမွန္အတိုင္းပင္ရွိေသးသည္ကို ၾကည့္ၿခင္းအားၿဖင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္အလံုအ ေလာက္ ရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေန႔တစ္၀က္ခဲ့မွ် ဂူၾကီးထဲတြင္ ဆက္လက္ခရီးဆက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ ထူးဆန္းသည္မွာ ဂူၾကီး၏ ေဘးနံရံမ်ားတြင္ စိမ္းစိမ္း အပင္မ်ား တြယ္ကပ္ေနသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ထိုအပင္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ေအာက္ဆီဂ်င္ မၿပတ္ လပ္ၿခင္း ၿဖစ္သည္ဟု ေတြးေတာမိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း နားလိုက္ ဆက္လိုက္ႏွင့္ ဗံုသံမ်ားလည္း တေၿဖး ေၿဖး ေ၀းသြားၾကၿပီ ၿဖစ္သည္ ။

ဤသို႔ၿဖင့္ ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ရွည္လွ်ားေသာ ဂူၾကီးထဲတြင္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္မွာ နာရီေပါင္းအ ေတာ္ၾကာခဲ့ ေလသည္ ။ ဂူၾကီး၏ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုတြင္ ၿမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ လြန္စြာ စိတ္ပ်က္အား ငယ္မိသြားၾကေလသည္ ။ ဂူၾကီး၏ လမ္းကား အဆံုးသို႔ေရာက္ေနၿပီး ေက်ာက္နံရံၾကီးတစ္ခုက ပိတ္ဆို႔ထားေသာ ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား ေက်ာက္နံရံနားသို႔သြားကာ စူးစမ္းေလ့လာေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္း ေၿမၿပင္သို႔ နားႏွင့္ကပ္ကာ နားေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ မ်က္လံုးပင္ၿပဴးသြားရေလသည္ ။ ေၿခသံၿပင္းၿပင္း ႏွင့္ လူရိုင္းသံမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနာက္သို႔ လႈိဏ္ဂူထဲသို႔ ၀င္ကာ ဆက္လိုက္လာၿပီၿဖစ္သည္ ။ အၿခားတစ္ဖက ္တြင္ကား ေလတိုးသံမ်ားၾကားေနရေသာေၾကာင့္ ဤ ေက်ာက္နံရံၾကီးတစ္ဖက္တြင္ ထြက္ေပါက္ရွိရ မည္ဟု ခန္႔မွန္း ရေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က

" ကိုသက္တန္႔ေရ ၀မ္းသာစရာပဲဗ် ဒီနံရံၾကီးက ေၿခာက္လမ္မေလာက္ပဲထူတာ အၿပင္ဖက္မွာ ထြက္ေပါက္ရွိ တယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာပါလာတဲ့ လက္လုပ္မိုင္းေတြနဲ႔ ခြဲရင္ေတာ့ၿပိဳႏိုင္တယ္ "

" ၿဖိဳမယ္ဆိုလည္း ၿမန္ၿမန္ၿဖိဳမွဗ်ိဳ႕ ေနာက္မွာ လူရိုင္းေတြလိုက္လာတဲ့ ေၿခသံေတြၾကားေနရတယ္ "

ဟု ကၽြႏ္ုပ္ကၿပန္ေၿပာလိုက္ေလသည္ ။

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း မိုင္းမ်ားဆင္ကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္လမ္းအား ပိတ္ကာထားေသာ ေက်ာက္နံရံၾကီးအား ၿဖိဳခြဲရန္ၾကိဳးစားၾကေလေတာ့သည္ ။ မိုင္းမ်ားဆင္ၿပီးေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာေန၍ ေစာင့္ေနေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေက်ာက္ခဲ၂လံုးအား ပြတ္တိုက္ကာ မီးကူး ေစၿပီး လက္လုပ္မိုင္းမ်ားဆင္ထားရာသို႔ ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္ ။

" ၀ုန္း "

တသိမ့္သိမ့္တုန္ၿပီး မည္ဟီးလိုက္ေသာအသံၾကီးေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ဂူအမိုးမၿပိဳက်ေစရန္ ဆုေတာင္းေနရၿပီး လြင့္စင္လာေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ားကို သတိထား၍ ၀ပ္ၿပီးေရွာင္ေနရေလသည္ ။ အတန္ၾကာ ေသာအခါ အလင္းေရာင္တန္းၾကီးကိုေတြ႔လိုက္ရ၍ အားရ၀မ္းသာ ထြက္ၾကည့္ၾကရာ သဲေသာင္ၿပင္ၾကီးႏွင့္ ဂူေပါက္၀တစ္ခုကို ေတြ႔ၿမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ယခုမွသာ သက္ပ်င္းခ်ႏိုင္ေတာ့ၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ဂူေပါက္၀ရွိၿမင္ကြင္းမ်ားမွာ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ လြန္စြာ ရင္းႏွီးသလို ခံစားရေသာေၾကာင့္ ေလ့လာၾကည့္မိေလရာ ကၽြႏ္ုပ္ ဤကၽြန္းၾကီးေပၚသို႔ စတင္ေရာက္ၿပီး ပထမဆံုးပုန္းခိုခဲ့ရာ ဂူၾကီး ၿဖစ္ေၾကာင္းအံ့ၾသဖြယ္ရာေတြ႔ရွိရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေက်ာက္နံရံၾကီးေၾကာင့္ တစ္ဖက္ ပိတ္ဂူၾကီးဟုသာ ထင္ခဲ့မိရာ ယခုမွာ ထုိဂူၾကီးမွာ အရိုးသ႑ာန္ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ ဂူၾကီးႏွင့္ တစ္ဆက္ တည္းၿဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရေပသည္ ။

ကၽြန္ုပ္လည္း ဂူၾကီးကို ဟိုဟို ဒီဒီၾကည့္ရင္း ဂူေအာက္ေၿခၾကမ္းၿပင္ကိုၾကည့္လိုက္ရာ စြပ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေတြ႔ရ ေလသည္ ။ ၄င္းစြပ္ေၾကာင္းမ်ားမွာ သိပ္မနက္လွပဲ သဲၿပင္ေပၚတြင္ ေရးေရးေလး ေပၚေနၿခင္းေၾကာင့္သာ ပထမကၽြန္ုပ္ ဂူထဲတြင္ ေနစဥ္က မေတြ႔မိၿခင္းပင္ၿဖစ္မည္ ။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ပုဇြန္ကင္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုး ေနမႈမွာ ဤ စြပ္ေၾကာင္းမ်ားပိုင္ရွင္ေၾကာင့္ၿဖစ္ႏိုင္ေပသည္ ။ ဤ စြပ္ေၾကာင္းပိုင္ရွင္မွာ ပင္လယ္ ခူၾကီးမ်ား ေလာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွေန၍ ဦးေခါင္းရွည္လ်ားလွေသာ ညံသတၱ၀ါ ၾကီးမွ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဂူအတြင္းသို႔ အစာရွာေဖြသေလာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ မေတြးေတာတတ္ေအာင္ပင္ ၿဖစ္သြားေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ညံသတၱ၀ါလက္ခ်က္ၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခႏၶာကိုယ္က ပင္လယ္ထဲမွာေန၍ ဦးေခါင္းပိုင္းသာ ေက်ာက္ဂူအတြင္းသို႔ ၀င္လာ၍ စြပ္ေၾကာင္းရာ သိပ္မထင္တာ ၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္အား ဤဂူၾကီးထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ေနထုိင္ဖူးေၾကာင္းႏွင့္ ပုဇြန္ကင္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးဖူးေၾကာင္းေၿပာၿပလိုက္ေလသည္ ။

" ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ဒီဂူက ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးပုန္းခိုခဲ့တဲ့ ဂူၾကီးပဲဗ် ဒီဂူၾကီးက ဒီေလာက္ရွည္လ်ား မွန္းအခုမွ သိတယ္ ဗ်ာ ေနာက္ၿပီး ဒီဂူထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပုဇြန္ကင္ေတြေပ်က္ဖူးတယ္ဗ် "

" ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ ညံေကာင္ေတြလက္ခ်က္ပဲ ၿဖစ္မယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေပါ့ေလ"

"အင္းကိုႏိုင္ေဇာ္ေၿပာသလိုလည္း ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ ္ဒါနဲ႔ ဒီအတိုင္းဆို ဒီဂူၾကီးက အေတာ္ရွည္တာပဲဗ်ေနာ္"

"ေအးဗ်ာ...အခုမွပဲ လမ္းဆံုးေတာ့တယ္ ဒီဂူအမိုးေတြပါၿဖိဳခဲ့မွၿဖစ္မယ္ဗ်ိဳ႕ ႏို႔ဆို ဟိုလူရိုင္းေတြလုိက္လာႏုိင္တယ္ "

ဟုေၿပာေၿပာဆုိဆို ဂူနံရံအမိုးမ်ားကိုလည္း လက္လုပ္မိုင္းမ်ား သြားဆင္ေနေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ မိုင္းမ်ား အားလံုးဆင္ၿပီးေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ဂူအၿပင္သို႔ထြက္ကာ ထိုလႈိဏ္ဂူၾကီးအား ၿဖိဳခ် ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾက ေလေတာ့သည္ ။ လူရိုင္းမ်ားလည္း အထဲမွာ ပိတ္ဆို႔ကာ ၿပန္ထြက္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား လိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ ၂ ရက္ခန္႔အခ်ိန္ၾကာဦးမည္ၿဖစ္သည္ ။

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔အား ေဖာင္ၿပဳလုပ္ရန္ ၀ါးမ်ားခုတ္ေစၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ၀ိုင္းကူကာ ေဖာင္တစ္ခု အၿမန္ၿပဳလုပ္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးတာ၀န္ယူကာ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က အမဲရရန္ တာ၀န္ယူၿပီး က်န္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထြန္းလူႏွင့္ညိဳေမာင္တို႔ကို ၀ိုင္းကူရေလ ေတာ့သည္ ။ ရတနာ အထုပ္မ်ားႏွင့္နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားအား ဒီအတိုင္းပစ္ထားကာ ေဖာင္အၿမန္ၿပီးေရးကိုသာ အားသြန္ခြန္ စိုက္ၿပဳလုပ္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ တစ္ရက္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿခင္း လုပ္ငန္းစဥ္ကား ၿပီးဆံုးသြားေလသည္ ။ ထိုအေတာအတြင္း ရေသာ အမဲ ၊ ပုဇြန္ႏွင့္ ငါးမ်ားကို အေၿခာက္လွမ္း ကာ ပင္လယ္ၿပင္ခရီးအတြက္ ယူေဆာင္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီးေသာ အခါ ေအာင္ၿမင္ၿခင္း အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ အုန္းေရ ၊ ပုဇြန္ကင္ ၊ ငါးကင္ ၊ ပင္လယ္ေရညွိသုပ္ ၊ ေခ်သားဟင္းႏွင့္ပုတတ္ကင္ ၊ ကင္းမြန္ေပါင္းစသၿဖင့္ စံုလင္စြာ ခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္ၾကေလသည္ ။ ဟင္းမ်ားခ်က္ၿပဳတ္ရန္အတြက္မူ ၀ါး ဆစ္ပိုင္းမ်ားအား အသံုးၿပဳေလသည္ ။ ထိုတစ္ညတြင္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေၿပာၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ကၽြန္းေပၚမွ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ၿပန္လည္ စၿမံဳ႕ၿပန္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္ လည္း အိပ္ေနရာမွ ဗံုသံမ်ားၾကားလာရေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွ လူမ်ားအား အၿမန္ႏွိုးကာ ေဖာင္ ဆီသို႔ သုတ္ေခ်တင္ၾကေလေတာ့သည္ ။ မိုးကား အံု႔မႈိုင္းရြာသြန္းလွ်က္ရွိကာ ဒီတစ္ခါမုန္တိုင္းတိုက္ၿပီး ဤကၽြန္း ေပၚသို႔ ၿပန္ေရာက္လာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ လည္း အသက္ရွင္လမ္းမၿမင္ေပ ။ လူရိုင္းမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔အား အစိမ္းလိုက္ စားခ်င္ေနပံုရေပသည ္။

ရတနာအထုပ္မ်ားႏွင့္ ရိကၡာေၿခာက္မ်ား ၊ လက္နက္မ်ား ႏွင့္ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားအား ယူေဆာင္ကာ မႏုႆ လူသား စားကၽြန္းၾကီးအား စြန္႔ခြာခဲ့ၾကေပေတာသည္ ။ ရာသီဥတုက မေကာင္းေသာေၾကာင့္ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ စိုးတထိတ္ ထိတ္ႏွင့္ပင္ ။ လႈိုင္းမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေလးအား ၿမင့္ခ်ည္နိမ့္ခ်ည္ၿပဳလုပ္လွ်က္ရွိေပသည္ ။ မႏုႆ လူသားစားကၽြန္းၾကီးကား ဟိုးအေ၀းမွံုပ်ပ်သာ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္အား အားၾကိဳးမာန္တက္ ထိမ္းေန စဥ္ တစ္ခ်ီတြင္ ေဖာင္ကား တစ္စံုတစ္ခုမွ ေအာက္မွ တြန္းထိုးလိုက္သကဲ့သို႔ ေရၿပင္ေပၚမွ ၿမင့္တက ္သြားေလသည္ ။ အလို... ေဖာင္ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ ညဖက္ၿမင္ခဲ့ ရေသာ ညံေကာင္ၾကီးပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။ ကံေကာင္းသည္မွာ ေဖာင္မွာ ေရၿပင္သို႔ၿပန္အက်တြင္ ေမွာက္မသြားပဲ ဆက္လက္ ေရြ႕ေနတုန္းပင္ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း ေသနတ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ကာ သတၱ၀ါၾကီး မည္သည့္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာမည္နည္းဟု ေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေက်ာက္မွိန္း ကို ကိုင္ကာ မ်က္စိလွ်င္လွ်င္ထားေနရ၏ ။ မိုးကားသည္းေကာင္းတုန္းပင္ရွိေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ရုတ္တရက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေဖာင္ေဘးမွ မဲမဲေခါင္းရွည္ရွည္ၾကီးႏွင့္ ညံသတၱ၀ါၾကီးကားေရၿပင္ေပၚမွထြက္ေပၚလာရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေပၚမွ ေပ ၂၀ ခန္႔ထိ အုပ္မိုးသြားေလသည္ ။

" ဒိုင္းဒိုင္းဒိုင္း.. "

“ ၀ီွး”

“ ဒုတ္”

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေသနတ္ပစ္သံႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေက်ာက္မွိန္းပစ္သံကား တစ္ဆက္တည္းပင္ၿဖစ္ကာ ညံ သတၱ၀ါၾကီးကား အထိနာသြားဟန္ၿဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေအာ္သံၾကီးၿပဳကာ ေရေအာက္ထဲသို႔ ၿပန္လည္ငုပ္ လွ်ိဳးသြားေလေတာ့သည္ ။ ပင္လယ္ေရၿပင္ကား ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလွ်က္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း သတၱ၀ါၾကီး ထပ္ ေပၚလာ ဦးမည္လားဟု စိုးတထိတ္ထိတ္ႏွင့္လက္နက္မ်ားကိုင္ကာ ေစာင့္စားေနၾကေလေတာ့သည္ ။ တစ္ခ်ီတြင္ သတၱ၀ါၾကီးကား ေအာက္မွ တြန္းတင္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္မွာ ေမွာက္လုလုၿဖစ္သြားေလသည္ ။ လြန္စြာ လွ်င္ၿမန္လွေသာ ေဒါက္တာႏို္င္ေဇာ္လက္မွ ေသနတ္က သတၱ၀ါၾကီး၏ ဦးေခါင္းပိုင္းသို႔ ထိမွန္သြားေလသည္ ။ သတၱ၀ါၾကီးကား ေရထဲသို႔ နစ္ၿမွဳပ္သြားၿပန္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ထပ္၍ အသင့္ၿပင္ကာ ေစာင့္ရၿပန္ေလသည္ ။

သို႔ေသာ္ သတၱ၀ါၾကီးကား ေနာက္ထပ္ေပၚထြက္လာၿခင္းမရွိေတာ့ေပ ။ မုန္းတိုင္းလည္း စဲစၿပဳကာ ပင္လယ္ၿပင္ ကား ၿငိမ္သက္လာၿပီၿဖစ္၏ ။ ဤ တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ညံသတၱ၀ါၾကီးႏွင့္ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္စဥ္က ေဖာင္အား မေမွာက္သြားေစရန္ ၾကိဳးစားထိမ္းေပးခဲ့ေသာ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔၏ အစြမ္းအားလည္း အသိအ မွတ္ၿပဳရေပသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ကို ထိမ္းကာ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ဦးတည္ေလွာ္ ခတ္ခဲ့ေလ ေတာ့သည္ ။

“ ဒီညံေကာင္ေတြက တအားေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ် အမွန္ေတာ့ ဒီေနရာကို လူေတြသိပ္မေရာက္ၾကလို႔ ေနာက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲမွာမို႔လို႔ ဒီေကာင္ေတြကိုေတြ႔ရတာကိုသက္တန္႔ေရ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႔ဗ် ပင္လယ္ကူးသေဘၤာၾကီးေတြကို ေတာင္ဒီေကာင္ေတြက ေမွာက္ပစ္ႏုိင္တယ္ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ခဲ့တာ သားေပါက္ အဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္ဗ်”

“ ေအာင္မေလး ကိုႏိုင္ေဇာ္ရယ္ သားေပါက္ေလးေတာင္ဒီေလာက္ဆို အေကာင္ၾကီးမ်ားဆုိရင္ေတာ့ မေတြး ၀ံ့စရာပါပဲ”

သို႔ႏွင့္ ကၽြန္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ေပၚတြင္ အသားေၿခာက္မ်ားစားလိုက္ ေရာက္တက္ရာရာမ်ားေၿပာလိုက္ႏွင့္ မၾကာ ခင္ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းစြာ ႏွင့္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။

ကၽြန္းနီၾကီးေပၚသို႔ ငါးဖမ္းစက္ေလွမ်ား သံုးလတစ္ၾကိမ္လာေရာက္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ယာယီစခန္း ေဆာက္ကာ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ငါးဖမ္းလိုက္ အမဲပစ္လိုက္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က သူ၏ သစ္ခြပန္း အား မိန္းမပ်ိဳေလးအား ၾကည့္သကဲ့သို႔ ေန႔စဥ္ ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္ ။

( ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ထူးၿခားၿဖစ္စဥ္မ်ားမရွိပဲ စားလိုက္အိပ္လိုက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤေန႔ရက္မ်ားအား မေဖာ္ၿပ ေတာ့ပါ စာမ်က္ႏွာခ်ဳံ႕ၾကစို႔....)

ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚေရာက္ၿပီး ၂ ပတ္ ခန္႔အၾကာတြင္ ငါးဖမ္းစက္ေလွ တစ္စင္း ဆိုက္ကပ္ လာရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပီး ၿမိတ္ကၽြန္းစုသို႔လိုက္ပါခဲ့ေတာ့သည္ ။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ အသက္ဇီ၀ိန္အား ေက်ပ်က္မည့္ လုလု အႏၱရာယ္မ်ားေပးခဲ့ေသာ မႏုႆ လူသားစား ကၽြန္းၾကီးကား.. ဟိုးအေ၀းမႈန္ပ်ပ်တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က

“ အေၿခအေနေကာင္းရင္ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူစုၿပီး ဒီကၽြန္းကို တစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္လာၾကရေအာင္ဗ်ိဳ႕ ရတနာ ေတြအမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္”

“ ဟုတ္လို႔လားဗ်ာ ကိုႏိုင္ေဇာ္က ရတနာေတြမမက္ပဲ လူရိုင္းမေလးကို မက္ေနတာမဟုတ္လား”

ဟုကၽြန္ပ္ကေၿပာလိုက္ရာ ကိုႏိုင္ေဇာ္က သေဘာက်ဟန္ၿဖင့္ ၿပံဳးေနေလေတာ့သည္ ။

************************************************************************************

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ၿမိတ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ညိဳေမာင္အား ရတနာမ်ား ခြဲေပးလိုက္ရာ ညိဳေမာင္က ရတနာ မ်ားအား သူ၏ မိသားစုထံသို႔ ၀င္ေပးကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ လိုက္ပါ၍ ေနခ်င္သည္ဟု ဆိုသၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ထြန္းလူ အၿပင္ ညိဳေမာင္ပါ လက္ေဆာင္ရခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ရန္ကုန္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ရရွိလာေသာ ရတနာ မ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္အၿဖစ္ေပးအပ္ၿပီး က်န္ရတနာမ်ားအား အခ်ိဳးက်ခြဲယူကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း သုေတ သနအၿဖစ္ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားယူေဆာင္ကာ ႏိုင္ငံၿခားသို႔ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္ ။စြန္႔စားၿခင္း မ်ားကို ၀ါသနာ ပါလွေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆႏၵလည္း ၿပည့္၀ခဲ့ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေ၀စုရရွိေသာ ရတနာမ်ား အား ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔ႏွင့္အတူ ၿမန္မာၿပည္အႏွံ႔ ဘုရားဖူး ခရီးထြက္ခဲ့ ေလေတာ့သည္ ။

ဤတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ေရးသားေသာ ( ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ) ဇတ္လမ္းရွည္ၾကီး ၿပီးဆံုးေလေတာ့သည္ ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ (4:45 AM 30 April 2010)

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................

8 comments:

  1. ဇတ္သိမ္းသြားတဲ့အထိ ဘာမွ မျဖစ္ၾကလုိ႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕....ဒါနဲ႕ ညံ ေကာင္ဆုိတာကို အရင္ကမသိခဲ့ဘူး...ခု စာထဲမွာပါသေလာက္ပဲ သိတယ္။ ေသခ်ာမသိဘူး ။ း) ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္...လူအင္အား လက္နက္ အင္အား အျပည့္အစုံနဲ႕သြားရင္...လူရိုင္းေတြေလာက္က ေအးေဆးပါ း))

    ReplyDelete
  2. လာၿပီးဇတ္ေပါင္းသြားတယ္ ကိုသက္တန္ ့ေရ ... ဖတ္ရင္းနဲ ့ဇတ္ေကာင္းခန္းေတြေရာက္မွ ကိုယ့္ဆရာက
    ဇတ္ရွိန္သတ္တယ္ .. လူဆိုး ..စာမ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစခင္ဗ်ာ..
    ခင္မင္တဲ့ ..ညီညီ(ေလာကမီးအိမ္)

    ReplyDelete
  3. ညံ ေကာင္ဆိုတာ အခု မွ ပဲ ၾကားဖူးေတာ့တယ္ ..
    ဘာၿဖစ္မလဲ နဲ႕ ဖတ္လာတာ ...
    ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္ ...
    အားေပးသြားတယ္ ကိုသက္တန္႕ေရ ..
    ဗဟုသုတ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရသြားတယ္ ..

    ReplyDelete
  4. ေကာင္းတယ္ ဆရာခ်ိဳေရ. . .ေကာင္းတယ္.. .
    ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဝင္ၾကိတ္ပစ္ခ်င္တာေနာ္. .
    ဒါမ်ိဳးဆို သိပ္ျပီး စိတ္ဝင္စားတာ. . .
    ညံေကာင္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ ကိုယ္ မညံ႕ေၾကာင္း ျပလိုက္ခ်င္တာ. .

    ReplyDelete
  5. လာဖတ္ေနတာေတာ႔ ၾကာပါၿပီ၊ ခုမွ Comment ၀င္ေရးၿဖစ္တာ။ ဒဂံုေရႊမွ်ားရဲ႔ ၀တၳဳေတြဖတ္ရသလုိပါဘဲ။ အားေပးေနပါတယ္။ မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ။

    ReplyDelete
  6. အပိုင္းလိုက္ဖတ္လာရင္း စာအုပ္တင္ထားတာေလးေတြ႕လုိ႕ download လုပ္သြားပါတယ္။ ေဝေလး ဆိုဒ္မွာ link ထားခြင့္ျပဳပါ။ :)

    ReplyDelete
  7. မိုးႏွင္းပြင္.September 16, 2011 at 4:12 PM

    တထိတ္ထိတ္နဲ.ဖတ္ရတာ
    ေတာ္ေသးလူရိုင္းလက္ကလြတ္လို.
    ညံေကာင္ေတြကိုစားလို.မရဖူးလား
    ေကာင္းပါ၏:)

    ReplyDelete
  8. ဖတ္ရတာ အက္ရွင္ကားတစ္ကားကုိ ၾကည့္ေနရသလိုပဲ.... မိုက္တယ္!

    ReplyDelete