ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( ဇတ္သိမ္းပိုင္း)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( ဇတ္သိမ္းပိုင္း)


ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆ လူသားစားကၽြန္းဇတ္လမ္းရွည္ၾကီးအား အစအဆံုးတၿပိဳင္နက္တည္း ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္ E-book ေလး ထုတ္ေ၀လိုက္ပါတယ္ ။ ယခု Ebook တြင္ ဇတ္လမ္းရွည္အစအဆံုးအၿပင္ ဤ ဇတ္လမ္းရွည္အား ေဖာ္ၿပခဲ့ေသာ

http://thettantcho.blogspot.com/
http://thettantcho.ning.com/
http://icenantaw.ning.com/
http://natthabin.ning.com/

တို႔မွာ စာဖတ္သူမ်ား၏ ကြန္းမန္႔ေပါင္း (၁၈၆) ခုအား ထည့္သြင္းေဖာ္ၿပထားပါသည္ ။ သို႔ရာတြင္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ကြန္း မန္႔မ်ား မပါ၀င္ပါ ။ ဤ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားကၽြန္း E-book အား မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကူးယူခံ စားႏိုင္ပါသည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ တစ္စံုတစ္ဦးမွ အခေၾကးေငြၿဖင့္ တဆင့္ၿပန္လည္ေရာင္းခ်ၿခင္းအား ခြင့္မၿပဳပါ ။

စာအုပ္ Download လုပ္လိုသူမ်ား ေအာက္ပါလင့္တြင္ ယူႏိုင္ပါသည္ ။

Download link : http://www.mediafire.com/?kmzctmg3egx



(၁၆)

ေတာင္ေအာက္ေၿခတြင္ မနား၀ံ့ေတာ့ပဲ ေတာင္ေပၚသို႔ ဆက္၍ တက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ အခ်ိန္ကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စ၍ ထြက္လာ ခ်ိန္မွစ၍ ဆိုလွ်င္ ၂၄ နာရီေက်ာ္ၿပီၿဖစ္၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကား ေတာင္တန္းမ်ား အေပၚသို႔မေရာက္မီ ေက်ာက္က လပ္တစ္ခုေပၚတြင္ ခဏနားကာ ေအာက္သို႔ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ရာ ေအာက္မွညာသံေပး၍ တက္လာ ေသာ လူရိုင္းအုပ္ၾကီးကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္ ။ လက္ထဲမွာလည္း ဒူးေလး ၿမွား မွိန္းလွံ စေသာ လက္နက္မ်ားကို ကိုယ္စီ ကိုင္ထားၾကၿပီး လြန္စြာ ေဒါသထြက္ေနဟန္လည္း ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္း ၾကာၾကာ မနားေတာ့ပဲ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ေရာက္ရန္သာ ၾကိဳးစား၍ တက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ေရာက္လုေရာက္ခင္တြင္ ေအာက္မွ လွမ္းပစ္လုိက္ေသာ ၿမွားတစ္စင္းက ကၽြႏ္ုပ္၏ ဦး ေခါင္းေဘးမွ ၀ွီးကနဲ ေက်ာ္ၿဖတ္ သြားကာ ေတာင္နံရံ၌ သြားစိုက္ေနေလသည္ ။ ၿမွားထိပ္မွ အစိမ္းေရာင္အေရမ်ားကား စီးက် လွ်က္ရွိ ေပသည္ ။

" ဟိုက္ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ .. ဒါ အဆိပ္လူးၿမွားေတြဗ် ..အၿမန္တက္ဗ်ိဳ႕ ေတာင္ထိပ္ေပၚေရာက္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ "

ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ကၽြႏ္ုပ္က ေတာင္ထိပ္ေပၚသို႔ေရာက္ရန္ အားစို၍ ေၿပးတက္လိုက္ေလသည္ ။ လူရိုင္းမ်ားကား ေအာက္မွေန၍ ၿမွားမ်ားၿဖင့္ ပစ္ခတ္ေနတုန္းပင္ ၿဖစ္၏ ။ ရတနာအထုပ္မ်ားႏွင့္မို႔ အေတာ္ပင္အားစိုက္၍ တက္ရ ေလသည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ဦးလည္း ေတာင္ေပၚေရာက္မွသာ စိတ္ေအးႏိုင္ေပေတာ့သည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ကာ းကၽြႏ္ုပ္ တို႕ကို အသင့္ေစာင့္ေနၿပီး ေတြ႔ေသာအခါ အားရ၀မ္းသာၿဖင့္ လာၾကိဳၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ရတနာ အထုပ္ မ်ားအား ထြန္းလူႏွင့္ညိဳေမာင္တို႔အား ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ နတ္သစ္ခြ မ်ားအား ရသေလာက္ခူးယူၾကေတာ့သည္ ။ ထိုအခိုက္ နားထဲတြင္ ၀ီ...၀ီ...ဟု အသံၿမည္လာ၍ မသကၤာ၍ ၾကည့္လိုက္ ရာ ပေဒါင္ပ်ားမ်ားကား အုပ္စုဖြဲ႔၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဆီသို႔ ဦးတည္ပ်ံသန္းလာၾကေလသည္ ။ အေကာင္ ေရမ်ားေသာအေၾကာင့္၄င္းတို႔ ခ်ီတက္ရာလမ္းတေလ်က္ မႈိင္းညိဳ႕ကာ ေနေလေတာ့သည္ ။

" ေၿပးေၿပးေဟ့ ေက်ာက္ဂူထဲ ေရာက္ေအာင္ေၿပး "

ဟုကၽြႏ္ုပ္က သတိေပးလိုက္ၿပီး ေက်ာက္ဂူၾကီးရွိရာသို႔ ေလးေယာက္သား ေၿပးလႊားခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။ ယခုမွ အေနာက္တြင္ လူသားစားလူရိုင္းမ်ား အေရွ႕တြင္ ဇီ၀ိန္ေခၽြမည့္ ပေဒါင္ပ်ားမ်ား ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ၾကားၾကပ္ နံၾကပ္ၿဖစ္ေနေတာ့သည္ ။ ေက်ာက္ဂူၾကီးကား အေတာ္အသင့္ရွည္လ်ားဟန္ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဇာႏွင့္မို႔ မရပ္မနားပဲ ေက်ာက္ဂူအတြင္းပိုင္းသို႔ ဆက္၍ ၀င္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ ဂူၾကီးထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တ၀ီ၀ီအသံ မ်ားအားမၾကားရေတာ့ေပ ။ ပ်ားမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ဤ ဂူၾကီးအတြင္းသို႔ လိုက္မ၀င္ၾကသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္လည္း မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ရွိေလသည္ ။

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က

" ပ်ားေတြအသံေတာ့ မၾကားရေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕ဒီေကာင္ေတြ ဒီထဲလိုက္မလာၾကဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာ့ ေရွ႔ဆက္တိုး ရေတာ့မွာပဲ "

ဟုဆိုကာ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္၍ သြားေလေတာ့သည္ ။ ဂူၾကီး၏ အတြင္းပိုင္း နက္နက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အသက္ရွဳရသည္မွာ ပံုမွန္အတိုင္းပင္ရွိေသးသည္ကို ၾကည့္ၿခင္းအားၿဖင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္အလံုအ ေလာက္ ရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေန႔တစ္၀က္ခဲ့မွ် ဂူၾကီးထဲတြင္ ဆက္လက္ခရီးဆက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ ထူးဆန္းသည္မွာ ဂူၾကီး၏ ေဘးနံရံမ်ားတြင္ စိမ္းစိမ္း အပင္မ်ား တြယ္ကပ္ေနသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ထိုအပင္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ေအာက္ဆီဂ်င္ မၿပတ္ လပ္ၿခင္း ၿဖစ္သည္ဟု ေတြးေတာမိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း နားလိုက္ ဆက္လိုက္ႏွင့္ ဗံုသံမ်ားလည္း တေၿဖး ေၿဖး ေ၀းသြားၾကၿပီ ၿဖစ္သည္ ။

ဤသို႔ၿဖင့္ ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ရွည္လွ်ားေသာ ဂူၾကီးထဲတြင္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္မွာ နာရီေပါင္းအ ေတာ္ၾကာခဲ့ ေလသည္ ။ ဂူၾကီး၏ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုတြင္ ၿမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ လြန္စြာ စိတ္ပ်က္အား ငယ္မိသြားၾကေလသည္ ။ ဂူၾကီး၏ လမ္းကား အဆံုးသို႔ေရာက္ေနၿပီး ေက်ာက္နံရံၾကီးတစ္ခုက ပိတ္ဆို႔ထားေသာ ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား ေက်ာက္နံရံနားသို႔သြားကာ စူးစမ္းေလ့လာေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ လည္း ေၿမၿပင္သို႔ နားႏွင့္ကပ္ကာ နားေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ မ်က္လံုးပင္ၿပဴးသြားရေလသည္ ။ ေၿခသံၿပင္းၿပင္း ႏွင့္ လူရိုင္းသံမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနာက္သို႔ လႈိဏ္ဂူထဲသို႔ ၀င္ကာ ဆက္လိုက္လာၿပီၿဖစ္သည္ ။ အၿခားတစ္ဖက ္တြင္ကား ေလတိုးသံမ်ားၾကားေနရေသာေၾကာင့္ ဤ ေက်ာက္နံရံၾကီးတစ္ဖက္တြင္ ထြက္ေပါက္ရွိရ မည္ဟု ခန္႔မွန္း ရေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က

" ကိုသက္တန္႔ေရ ၀မ္းသာစရာပဲဗ် ဒီနံရံၾကီးက ေၿခာက္လမ္မေလာက္ပဲထူတာ အၿပင္ဖက္မွာ ထြက္ေပါက္ရွိ တယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာပါလာတဲ့ လက္လုပ္မိုင္းေတြနဲ႔ ခြဲရင္ေတာ့ၿပိဳႏိုင္တယ္ "

" ၿဖိဳမယ္ဆိုလည္း ၿမန္ၿမန္ၿဖိဳမွဗ်ိဳ႕ ေနာက္မွာ လူရိုင္းေတြလိုက္လာတဲ့ ေၿခသံေတြၾကားေနရတယ္ "

ဟု ကၽြႏ္ုပ္ကၿပန္ေၿပာလိုက္ေလသည္ ။

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း မိုင္းမ်ားဆင္ကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္လမ္းအား ပိတ္ကာထားေသာ ေက်ာက္နံရံၾကီးအား ၿဖိဳခြဲရန္ၾကိဳးစားၾကေလေတာ့သည္ ။ မိုင္းမ်ားဆင္ၿပီးေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာေန၍ ေစာင့္ေနေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေက်ာက္ခဲ၂လံုးအား ပြတ္တိုက္ကာ မီးကူး ေစၿပီး လက္လုပ္မိုင္းမ်ားဆင္ထားရာသို႔ ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္ ။

" ၀ုန္း "

တသိမ့္သိမ့္တုန္ၿပီး မည္ဟီးလိုက္ေသာအသံၾကီးေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ဂူအမိုးမၿပိဳက်ေစရန္ ဆုေတာင္းေနရၿပီး လြင့္စင္လာေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ားကို သတိထား၍ ၀ပ္ၿပီးေရွာင္ေနရေလသည္ ။ အတန္ၾကာ ေသာအခါ အလင္းေရာင္တန္းၾကီးကိုေတြ႔လိုက္ရ၍ အားရ၀မ္းသာ ထြက္ၾကည့္ၾကရာ သဲေသာင္ၿပင္ၾကီးႏွင့္ ဂူေပါက္၀တစ္ခုကို ေတြ႔ၿမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ယခုမွသာ သက္ပ်င္းခ်ႏိုင္ေတာ့ၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ဂူေပါက္၀ရွိၿမင္ကြင္းမ်ားမွာ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ လြန္စြာ ရင္းႏွီးသလို ခံစားရေသာေၾကာင့္ ေလ့လာၾကည့္မိေလရာ ကၽြႏ္ုပ္ ဤကၽြန္းၾကီးေပၚသို႔ စတင္ေရာက္ၿပီး ပထမဆံုးပုန္းခိုခဲ့ရာ ဂူၾကီး ၿဖစ္ေၾကာင္းအံ့ၾသဖြယ္ရာေတြ႔ရွိရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေက်ာက္နံရံၾကီးေၾကာင့္ တစ္ဖက္ ပိတ္ဂူၾကီးဟုသာ ထင္ခဲ့မိရာ ယခုမွာ ထုိဂူၾကီးမွာ အရိုးသ႑ာန္ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ ဂူၾကီးႏွင့္ တစ္ဆက္ တည္းၿဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရေပသည္ ။

ကၽြန္ုပ္လည္း ဂူၾကီးကို ဟိုဟို ဒီဒီၾကည့္ရင္း ဂူေအာက္ေၿခၾကမ္းၿပင္ကိုၾကည့္လိုက္ရာ စြပ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေတြ႔ရ ေလသည္ ။ ၄င္းစြပ္ေၾကာင္းမ်ားမွာ သိပ္မနက္လွပဲ သဲၿပင္ေပၚတြင္ ေရးေရးေလး ေပၚေနၿခင္းေၾကာင့္သာ ပထမကၽြန္ုပ္ ဂူထဲတြင္ ေနစဥ္က မေတြ႔မိၿခင္းပင္ၿဖစ္မည္ ။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ပုဇြန္ကင္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုး ေနမႈမွာ ဤ စြပ္ေၾကာင္းမ်ားပိုင္ရွင္ေၾကာင့္ၿဖစ္ႏိုင္ေပသည္ ။ ဤ စြပ္ေၾကာင္းပိုင္ရွင္မွာ ပင္လယ္ ခူၾကီးမ်ား ေလာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွေန၍ ဦးေခါင္းရွည္လ်ားလွေသာ ညံသတၱ၀ါ ၾကီးမွ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဂူအတြင္းသို႔ အစာရွာေဖြသေလာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ မေတြးေတာတတ္ေအာင္ပင္ ၿဖစ္သြားေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေတာ့ ညံသတၱ၀ါလက္ခ်က္ၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခႏၶာကိုယ္က ပင္လယ္ထဲမွာေန၍ ဦးေခါင္းပိုင္းသာ ေက်ာက္ဂူအတြင္းသို႔ ၀င္လာ၍ စြပ္ေၾကာင္းရာ သိပ္မထင္တာ ၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္အား ဤဂူၾကီးထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ေနထုိင္ဖူးေၾကာင္းႏွင့္ ပုဇြန္ကင္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးဖူးေၾကာင္းေၿပာၿပလိုက္ေလသည္ ။

" ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ဒီဂူက ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးပုန္းခိုခဲ့တဲ့ ဂူၾကီးပဲဗ် ဒီဂူၾကီးက ဒီေလာက္ရွည္လ်ား မွန္းအခုမွ သိတယ္ ဗ်ာ ေနာက္ၿပီး ဒီဂူထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပုဇြန္ကင္ေတြေပ်က္ဖူးတယ္ဗ် "

" ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ ညံေကာင္ေတြလက္ခ်က္ပဲ ၿဖစ္မယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေပါ့ေလ"

"အင္းကိုႏိုင္ေဇာ္ေၿပာသလိုလည္း ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ ္ဒါနဲ႔ ဒီအတိုင္းဆို ဒီဂူၾကီးက အေတာ္ရွည္တာပဲဗ်ေနာ္"

"ေအးဗ်ာ...အခုမွပဲ လမ္းဆံုးေတာ့တယ္ ဒီဂူအမိုးေတြပါၿဖိဳခဲ့မွၿဖစ္မယ္ဗ်ိဳ႕ ႏို႔ဆို ဟိုလူရိုင္းေတြလုိက္လာႏုိင္တယ္ "

ဟုေၿပာေၿပာဆုိဆို ဂူနံရံအမိုးမ်ားကိုလည္း လက္လုပ္မိုင္းမ်ား သြားဆင္ေနေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ မိုင္းမ်ား အားလံုးဆင္ၿပီးေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ဂူအၿပင္သို႔ထြက္ကာ ထိုလႈိဏ္ဂူၾကီးအား ၿဖိဳခ် ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾက ေလေတာ့သည္ ။ လူရိုင္းမ်ားလည္း အထဲမွာ ပိတ္ဆို႔ကာ ၿပန္ထြက္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား လိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ ၂ ရက္ခန္႔အခ်ိန္ၾကာဦးမည္ၿဖစ္သည္ ။

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔အား ေဖာင္ၿပဳလုပ္ရန္ ၀ါးမ်ားခုတ္ေစၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ၀ိုင္းကူကာ ေဖာင္တစ္ခု အၿမန္ၿပဳလုပ္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးတာ၀န္ယူကာ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က အမဲရရန္ တာ၀န္ယူၿပီး က်န္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထြန္းလူႏွင့္ညိဳေမာင္တို႔ကို ၀ိုင္းကူရေလ ေတာ့သည္ ။ ရတနာ အထုပ္မ်ားႏွင့္နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားအား ဒီအတိုင္းပစ္ထားကာ ေဖာင္အၿမန္ၿပီးေရးကိုသာ အားသြန္ခြန္ စိုက္ၿပဳလုပ္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ တစ္ရက္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေဖာင္ဖြဲ႔ၿခင္း လုပ္ငန္းစဥ္ကား ၿပီးဆံုးသြားေလသည္ ။ ထိုအေတာအတြင္း ရေသာ အမဲ ၊ ပုဇြန္ႏွင့္ ငါးမ်ားကို အေၿခာက္လွမ္း ကာ ပင္လယ္ၿပင္ခရီးအတြက္ ယူေဆာင္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီးေသာ အခါ ေအာင္ၿမင္ၿခင္း အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ အုန္းေရ ၊ ပုဇြန္ကင္ ၊ ငါးကင္ ၊ ပင္လယ္ေရညွိသုပ္ ၊ ေခ်သားဟင္းႏွင့္ပုတတ္ကင္ ၊ ကင္းမြန္ေပါင္းစသၿဖင့္ စံုလင္စြာ ခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္ၾကေလသည္ ။ ဟင္းမ်ားခ်က္ၿပဳတ္ရန္အတြက္မူ ၀ါး ဆစ္ပိုင္းမ်ားအား အသံုးၿပဳေလသည္ ။ ထိုတစ္ညတြင္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေၿပာၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ကၽြန္းေပၚမွ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ၿပန္လည္ စၿမံဳ႕ၿပန္ၾကေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္ လည္း အိပ္ေနရာမွ ဗံုသံမ်ားၾကားလာရေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွ လူမ်ားအား အၿမန္ႏွိုးကာ ေဖာင္ ဆီသို႔ သုတ္ေခ်တင္ၾကေလေတာ့သည္ ။ မိုးကား အံု႔မႈိုင္းရြာသြန္းလွ်က္ရွိကာ ဒီတစ္ခါမုန္တိုင္းတိုက္ၿပီး ဤကၽြန္း ေပၚသို႔ ၿပန္ေရာက္လာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔ လည္း အသက္ရွင္လမ္းမၿမင္ေပ ။ လူရိုင္းမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔အား အစိမ္းလိုက္ စားခ်င္ေနပံုရေပသည ္။

ရတနာအထုပ္မ်ားႏွင့္ ရိကၡာေၿခာက္မ်ား ၊ လက္နက္မ်ား ႏွင့္ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားအား ယူေဆာင္ကာ မႏုႆ လူသား စားကၽြန္းၾကီးအား စြန္႔ခြာခဲ့ၾကေပေတာသည္ ။ ရာသီဥတုက မေကာင္းေသာေၾကာင့္ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ စိုးတထိတ္ ထိတ္ႏွင့္ပင္ ။ လႈိုင္းမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေလးအား ၿမင့္ခ်ည္နိမ့္ခ်ည္ၿပဳလုပ္လွ်က္ရွိေပသည္ ။ မႏုႆ လူသားစားကၽြန္းၾကီးကား ဟိုးအေ၀းမွံုပ်ပ်သာ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္အား အားၾကိဳးမာန္တက္ ထိမ္းေန စဥ္ တစ္ခ်ီတြင္ ေဖာင္ကား တစ္စံုတစ္ခုမွ ေအာက္မွ တြန္းထိုးလိုက္သကဲ့သို႔ ေရၿပင္ေပၚမွ ၿမင့္တက ္သြားေလသည္ ။ အလို... ေဖာင္ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွ ညဖက္ၿမင္ခဲ့ ရေသာ ညံေကာင္ၾကီးပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။ ကံေကာင္းသည္မွာ ေဖာင္မွာ ေရၿပင္သို႔ၿပန္အက်တြင္ ေမွာက္မသြားပဲ ဆက္လက္ ေရြ႕ေနတုန္းပင္ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း ေသနတ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ကာ သတၱ၀ါၾကီး မည္သည့္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာမည္နည္းဟု ေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေက်ာက္မွိန္း ကို ကိုင္ကာ မ်က္စိလွ်င္လွ်င္ထားေနရ၏ ။ မိုးကားသည္းေကာင္းတုန္းပင္ရွိေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ရုတ္တရက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေဖာင္ေဘးမွ မဲမဲေခါင္းရွည္ရွည္ၾကီးႏွင့္ ညံသတၱ၀ါၾကီးကားေရၿပင္ေပၚမွထြက္ေပၚလာရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္ေပၚမွ ေပ ၂၀ ခန္႔ထိ အုပ္မိုးသြားေလသည္ ။

" ဒိုင္းဒိုင္းဒိုင္း.. "

“ ၀ီွး”

“ ဒုတ္”

ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေသနတ္ပစ္သံႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေက်ာက္မွိန္းပစ္သံကား တစ္ဆက္တည္းပင္ၿဖစ္ကာ ညံ သတၱ၀ါၾကီးကား အထိနာသြားဟန္ၿဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေအာ္သံၾကီးၿပဳကာ ေရေအာက္ထဲသို႔ ၿပန္လည္ငုပ္ လွ်ိဳးသြားေလေတာ့သည္ ။ ပင္လယ္ေရၿပင္ကား ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလွ်က္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း သတၱ၀ါၾကီး ထပ္ ေပၚလာ ဦးမည္လားဟု စိုးတထိတ္ထိတ္ႏွင့္လက္နက္မ်ားကိုင္ကာ ေစာင့္စားေနၾကေလေတာ့သည္ ။ တစ္ခ်ီတြင္ သတၱ၀ါၾကီးကား ေအာက္မွ တြန္းတင္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေဖာင္မွာ ေမွာက္လုလုၿဖစ္သြားေလသည္ ။ လြန္စြာ လွ်င္ၿမန္လွေသာ ေဒါက္တာႏို္င္ေဇာ္လက္မွ ေသနတ္က သတၱ၀ါၾကီး၏ ဦးေခါင္းပိုင္းသို႔ ထိမွန္သြားေလသည္ ။ သတၱ၀ါၾကီးကား ေရထဲသို႔ နစ္ၿမွဳပ္သြားၿပန္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ထပ္၍ အသင့္ၿပင္ကာ ေစာင့္ရၿပန္ေလသည္ ။

သို႔ေသာ္ သတၱ၀ါၾကီးကား ေနာက္ထပ္ေပၚထြက္လာၿခင္းမရွိေတာ့ေပ ။ မုန္းတိုင္းလည္း စဲစၿပဳကာ ပင္လယ္ၿပင္ ကား ၿငိမ္သက္လာၿပီၿဖစ္၏ ။ ဤ တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ညံသတၱ၀ါၾကီးႏွင့္ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္စဥ္က ေဖာင္အား မေမွာက္သြားေစရန္ ၾကိဳးစားထိမ္းေပးခဲ့ေသာ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔၏ အစြမ္းအားလည္း အသိအ မွတ္ၿပဳရေပသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ကို ထိမ္းကာ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ဦးတည္ေလွာ္ ခတ္ခဲ့ေလ ေတာ့သည္ ။

“ ဒီညံေကာင္ေတြက တအားေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ် အမွန္ေတာ့ ဒီေနရာကို လူေတြသိပ္မေရာက္ၾကလို႔ ေနာက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲမွာမို႔လို႔ ဒီေကာင္ေတြကိုေတြ႔ရတာကိုသက္တန္႔ေရ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႔ဗ် ပင္လယ္ကူးသေဘၤာၾကီးေတြကို ေတာင္ဒီေကာင္ေတြက ေမွာက္ပစ္ႏုိင္တယ္ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ခဲ့တာ သားေပါက္ အဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္ဗ်”

“ ေအာင္မေလး ကိုႏိုင္ေဇာ္ရယ္ သားေပါက္ေလးေတာင္ဒီေလာက္ဆို အေကာင္ၾကီးမ်ားဆုိရင္ေတာ့ မေတြး ၀ံ့စရာပါပဲ”

သို႔ႏွင့္ ကၽြန္ုပ္တို႔လည္း ေဖာင္ေပၚတြင္ အသားေၿခာက္မ်ားစားလိုက္ ေရာက္တက္ရာရာမ်ားေၿပာလိုက္ႏွင့္ မၾကာ ခင္ ကၽြန္းနီၾကီးဆီသို႔ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းစြာ ႏွင့္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။

ကၽြန္းနီၾကီးေပၚသို႔ ငါးဖမ္းစက္ေလွမ်ား သံုးလတစ္ၾကိမ္လာေရာက္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း ယာယီစခန္း ေဆာက္ကာ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ငါးဖမ္းလိုက္ အမဲပစ္လိုက္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က သူ၏ သစ္ခြပန္း အား မိန္းမပ်ိဳေလးအား ၾကည့္သကဲ့သို႔ ေန႔စဥ္ ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္ ။

( ကၽြန္းနီၾကီးေပၚတြင္ ထူးၿခားၿဖစ္စဥ္မ်ားမရွိပဲ စားလိုက္အိပ္လိုက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤေန႔ရက္မ်ားအား မေဖာ္ၿပ ေတာ့ပါ စာမ်က္ႏွာခ်ဳံ႕ၾကစို႔....)

ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကၽြန္းနီၾကီးေပၚေရာက္ၿပီး ၂ ပတ္ ခန္႔အၾကာတြင္ ငါးဖမ္းစက္ေလွ တစ္စင္း ဆိုက္ကပ္ လာရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပီး ၿမိတ္ကၽြန္းစုသို႔လိုက္ပါခဲ့ေတာ့သည္ ။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ အသက္ဇီ၀ိန္အား ေက်ပ်က္မည့္ လုလု အႏၱရာယ္မ်ားေပးခဲ့ေသာ မႏုႆ လူသားစား ကၽြန္းၾကီးကား.. ဟိုးအေ၀းမႈန္ပ်ပ်တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က

“ အေၿခအေနေကာင္းရင္ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူစုၿပီး ဒီကၽြန္းကို တစ္ေခါက္ေလာက္ထပ္လာၾကရေအာင္ဗ်ိဳ႕ ရတနာ ေတြအမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္”

“ ဟုတ္လို႔လားဗ်ာ ကိုႏိုင္ေဇာ္က ရတနာေတြမမက္ပဲ လူရိုင္းမေလးကို မက္ေနတာမဟုတ္လား”

ဟုကၽြန္ပ္ကေၿပာလိုက္ရာ ကိုႏိုင္ေဇာ္က သေဘာက်ဟန္ၿဖင့္ ၿပံဳးေနေလေတာ့သည္ ။

************************************************************************************

သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ၿမိတ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ညိဳေမာင္အား ရတနာမ်ား ခြဲေပးလိုက္ရာ ညိဳေမာင္က ရတနာ မ်ားအား သူ၏ မိသားစုထံသို႔ ၀င္ေပးကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ လိုက္ပါ၍ ေနခ်င္သည္ဟု ဆိုသၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ထြန္းလူ အၿပင္ ညိဳေမာင္ပါ လက္ေဆာင္ရခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ရန္ကုန္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ရရွိလာေသာ ရတနာ မ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္အၿဖစ္ေပးအပ္ၿပီး က်န္ရတနာမ်ားအား အခ်ိဳးက်ခြဲယူကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း သုေတ သနအၿဖစ္ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားယူေဆာင္ကာ ႏိုင္ငံၿခားသို႔ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္ ။စြန္႔စားၿခင္း မ်ားကို ၀ါသနာ ပါလွေသာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆႏၵလည္း ၿပည့္၀ခဲ့ေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေ၀စုရရွိေသာ ရတနာမ်ား အား ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ညိဳေမာင္ ၊ ထြန္းလူတို႔ႏွင့္အတူ ၿမန္မာၿပည္အႏွံ႔ ဘုရားဖူး ခရီးထြက္ခဲ့ ေလေတာ့သည္ ။

ဤတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ေရးသားေသာ ( ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ) ဇတ္လမ္းရွည္ၾကီး ၿပီးဆံုးေလေတာ့သည္ ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ (4:45 AM 30 April 2010)

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................