(၁၃)
ကၽြႏု္ပ္ပစ္လိုက္ေသာဓါးကား ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ဦးေခါင္းေဘးမွာ တစ္လက္မအလိုတြင္ ၿဖတ္သန္းသြားၿပီး အ ေနာက္ ဖက္မွေတာၾကီးေၿမြေဟာက္၏ လည္ၿမိဳသို႔ စိုက္၀င္ေနေတာ့သည္ ။
" ဟဟ.. လက္ရည္မက်ေသးပဲကိုးဗ် တယ္လည္း ေၿဖာင့္တာကိုး ကိုသက္တန္႔ရ "
" ဒီေလာက္ၾကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရဲ႕ ေသနတ္ပစ္စြမ္းရည္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ အေသးအဖြဲပါဗ်ာ ဟား ဟား ဟား...."
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦး ေၿပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔မွာ အံ့ၾသၿခင္းၾကီးစြာၿဖင့္ ေငးေမာ ၾကည့္ရွုေနၾကေလေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔ညတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ေတာၾကက္ႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ အိပ္တန္း၀င္ ငွက္ၾကီး သံုးေကာင္အား ပစ္ခတ္ကာ ညစာစားသံုးလိုက္ၾကေလေတာ့သည္ ။
" ဒါနဲ႔ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရ ကၽြန္ေတာ္မရွင္းတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္ဗ် လူရိုင္းေတြ ကိုးကြယ္တဲ့ နတ္ရုပ္ထုၾကီးထဲမွာ ရတနာေတြရွိမွန္းဘယ္လိုသိသလဲဗ် "
" ဟဟ ..သိဆို ကၽြန္ေတာ္ခိုး၀င္တာ ႏွစ္ခါရွိၿပီဗ် ကၽြန္းက က်ယ္လို႔သာ ကိုသက္တန္႔တို႔နဲ႔ မဆံုၿဖစ္တာ ဗ်ိဳ႔ "
" ေအာ္..ဒီလိုကိုး လတ္စသတ္ေတာ့ ဒါဆို ကိုႏိုင္ေဇာ္က ဒီကၽြန္းေပၚကို အေတာ္ႏွံ႔ေနေရာေပါ့ "
" ဘယ္ကလာဗ်ာ ကၽြန္းရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ပဲ ေရာက္ေသးတာပါ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူရိုင္းေတြဆီၿပန္ၿပီး ရတနာေတြသြားမရွာခင္ အရင္စီစဥ္သင့္တာေတြစီစဥ္ရမယ္ဗ်ိဳ႕ လုပ္ပါဦး ကိုသက္တန္႔ အၾကံေပးပါဦး "
" အင္း..ဟုတ္တယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲ ရတနာေတြပါလာၿပီးတာနဲ႔ ဒီေကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အလြတ္ ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕ ဒီေတာ့ ရတနာေတြရၿပီးတာနဲ႔ ဒီကၽြန္းေပၚက ခြာဖို႔ ၿပင္ရမယ္ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္းနီၾကီး ဆီၿပန္ဖို႔ ေဖာင္အရင္ဆံုးဖြဲ႔ရမယ္ဗ် ေနာက္တစ္ခုလိုတာက လက္နက္ပဲ ဒီေကာင္ေတြကို ေဆာ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္မွာ လက္နက္မေလာက္ဘူး ကိုႏိုင္ေဇာ္ ေသနတ္တစ္လက္တည္းနဲ႔ေတာ့ မၿဖစ္ ေလာက္ဘူး အဲဒီေတာ့ လက္နက္ေတြလုပ္ရမယ္ ေအာ္... ဒါနဲ႔ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရဲ႕ နတ္သစ္ခြၿဖဳကေရာ အေၿခအ ေနဘယ္လိုတုန္းဗ် "
" အင္း ဒီကၽြန္းေပၚမွာေတာ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႔ရေသးဘူးဗ် ဒီအပင္ကိုရဖို႔ ဒီကၽြန္းကို ေၿမလွန္ရွာမွ ရမယ္ထင္တယ္ဗ် ေၿမပံုအရဆိုရင္ေတာ့ အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းၾကီးကုိရွာရမွာပဲ "
" ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ဗ် ...ကဲကဲ..အိပ္ၾကရေအာင္ဗ်ိဳ႕ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ နက္ၿဖန္အတြက္ ဒီေန႔ အားေမြးရမယ္ဗ် "
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကၽြႏ္ုပ္လည္း မီးပံုေဘးတြင္ လွဲ၍ အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပင္ပန္းသည္က တ ေၾကာင္း ယခင္လို ေသာင္ၿပင္ၾကီးတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်ီးလန္႔စာစား အိပ္ရၿခင္းမဟုတ္ပဲ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြ မ်ားႏွင့္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္လိုက္သည္မွာ မည္မွ် အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿခေထာက္ ၾကီး မွာ တၿဖည္းၿဖည္းေလးလံလာသလို ခံစားရမွ သတိရေလေတာ့သည္ ။
ကၽြႏု္ပ္လည္း သတိရရၿခင္း ေလးလံေသာေၿခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္မိရာ အိပ္ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားပင္ က်ယ္ သြားရေလေတာ့သည္ ။ ပံုမက်ပန္းမက် ေလးေပခန္႔ရွိေသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ တြားတြား သတၱ၀ါ မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿခေထာက္အား စုပ္မ်ိဳေနသည္မွာ ဒူးေခါင္းသို႔ပင္ ေရာက္ေလာက္ေပၿပီ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ၾကံရာမရ ၿဖစ္ၿပီး ေဘးမွ ေက်ာက္မွိန္းၿဖင့္ ၄င္းသတၱ၀ါအား အားကုန္ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္ ။
" ကၽြီ...."
၄င္းသတၱ၀ါ ေအာ္လိုက္ေသာအသံမွာ အသည္းတုန္အူတုန္ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္ ။ ပါးစပ္မွ အစိမ္းေရာင္ အရည္မ်ား အံထြက္လာၿပီး ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿခေထာက္ကို မနည္း ဆြဲထုတ္ရေလေတာ့သည္ ။ သတၱ၀ါၾကီး ေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ က်န္လူမ်ားလည္း အသီးသီးႏိုးလာၾကေလသည္ ။ သူတို႔ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ပါးစပ္ အ ေဟာင္းသားၿဖင့္ ေငးေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ၍ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္ရာ လား လား ....မ်ားၿပားလွေသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ တြားတြား သတၱ၀ါမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခု တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ထို သတၱ၀ါမ်ားကိုမၿမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ မ်ိဳးစိတ္ၿဖစ္သည္ကို မူေၿပာရန္ မတတ္ ႏိုင္ေပ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔မွာ မူ အလြန္အမင္း ထိတ္လန္႔ေနၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုသတၱ၀ါမ်ား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔အား ၀ိုင္းေနသည္ကို အကဲခတ္ၾကည့္ရွုလိုက္ရာ ဂငယ္ပံုသ႑ာန္ ၀ိုင္းရံေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း အၾကံရကာ နံေဘးမွ မီးစြဲေနေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းအား ထိုဂငယ္အေပါက္ အနီးသို႔ ပစ္ခ် လုိက္ေလသည္။ သတၱ၀ါမ်ားမွာ လြန္စြာ နီးကပ္ေနၿပီၿဖစ္သည္ ။ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွပါသည္ဆိုေသာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ပင္လွ်င္ အၾကံအိုက္ေနဟန္တူသည္ ။ ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ထိုသတၱ၀ါမ်ားမွာမီးကို ေၾကာက္ၿပီး အနည္းငယ္ ရွဲသြားၾကသည္ ။
" ကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီတစ္ေပါက္ထဲကေန လြတ္ေအာင္ေၿပးၾကရမယ္ဗ်ိဳ႕ လာလာ "
ဟုဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္ဦးေဆာင္၍ ေၿပးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ေနာက္တြင္ ထြန္းလူ ၊ ညိဳေမာင္ ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ကား ေနာက္ဆံုးမွ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ေၿပးခ်ိန္တြင္ အေပါက္မွာ လြန္စြာ က်ဥ္းကာ ပိတ္စၿပဳေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း ထိုသတၱ၀ါမ်ားေပၚမွ ခုန္ပ်ံကာ ေက်ာ္လႊားလိုက္ေလသည္ ။ ထိုစဥ္ မထင္မွတ္ေသာ ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုၿဖစ္ပြားသြားေလေတာ့သည္ ။ ယင္းမွာ တြားတြား သတၱ၀ါတစ္ေကာင္မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ခုန္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေၿခေထာက္ကို အမိအရ ခုန္ၿပီး ခဲထားၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔၏ ပါးစပ္မ်ားမွာ လြန္စြာ ၾကီးမားကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေၿခသလံုး တ၀က္ခန္႔ ၿမိဳမိသြားေလသည္။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္လည္း လွ်င္ၿမန္စြာ ၄င္း၏ ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။
" ဒိုင္း "
" ကၽြီ...."
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံၾကီးကို ၿပဳရင္း သတၱ၀ါၾကီးမွာ ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း မရပ္မနား ေၿပးလႊားလာခဲ့ရာ ေန႔တစ္၀က္ခန္႔ ၾကာၿမင္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကားယ ခု လွ်ိဳၾကီးတစ္ခုအတြင္း ေရာက္ ေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ တစ္ဖြဲ႔လို႔ ေမာပန္းေနၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ေခတၱနား ၾကေလသည္ ။
" ကိုသက္တန္႔ေရ..ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ခဲ့တာ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့အေကာင္ေတြဗ် ဒီေကာင္ ေတြက အေမဇံုေတာနက္ေတြထဲမွာ လည္း ေတြ႔ရေလ့ရွိတယ္ သူတို႔ကို ေဒသခံလူေတြက မ်ိဳေကာင္ ေတြလို႔ ေခၚ ေလ့ရွိတယ္ ။ အမွန္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ေၿမြအုပ္စုေတြေလ သူတို႔က တစ္ခုခု သူတို႔ ပါးစပ္ထဲေရာက္ရင္ မ်ိဳတာ အရမ္းၿမန္တယ္ဗ် ကၽြဲလို ေၿပာင္လို ေကာင္ေတြေတာင္ဒီေကာင္ေတြၿမိဳလိုက္ရင္ ငါးမိနစ္ပဲဗ်ိဳ႕ အေကာင္ ေသးေပမယ့္ အထင္မေသးနဲ႔ လူဆိုရင္ေတာ့ ေၿပာမေနနဲ႔ဗ်ိဳ႕ "
ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေၿပာရာ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ သတၱ၀ါၾကီး စုပ္မ်ိဳၿခင္းမွ သီသီေလး လြတ္ရၿခင္းကိုေတြးရင္း ၾကက္သီးထမိေလေတာ့သည္ ။
" ကဲကၽြန္ေတာ္တို႔ ေၿမပံုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရေအာင္ ကၽြန္းၾကီးရဲ႕ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနသလဲလို႔ "
ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ေၿမပံုအား ထုတ္ၾကည့္ၾကေလသည္။ ေၿမပံုအား ၂ ခုပြားကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ တစ္ခုစီယူလာရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿမပံုမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေၿမပံု က်န္ေသး၍ သာ ေတာ္ ေတာ့သည္။ ေၿမပံုအား အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းၾကီး ေဘးမွ လွ်ိဳၾကီးတစ္ခုအတြင္း ေရာက္ေနၾကၿခင္းၿဖစ္၏ ။ ၀မ္းသာစရာအခ်က္မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ရွာေဖြေနေသာ နတ္သစ္ခြၿဖဴအား ထိုေတာင္တန္းၾကီးေပၚတြင္ အမွတ္အသား ၿပထားေလသည္ ။ သစ္ေတာမ်ားထဲတြင္ မေပါက္ပဲ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုေတာင္တန္းမ်ားတြင္ အမွတ္အသား ၿပဳထားရသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္အေနႏွင့္ မစဥ္းစား တတ္ေအာင္ပင္ ၿဖစ္ေလသည္ ။ တစ္ဖန္ ထိုေတာင္တန္းၾကီး၏ အၿခားတစ္ဖက္တြင္ နတ္ရုပ္ထုၾကီး အား အမွတ္အသား ၿပထားေလသည္ ။
(၁၃)
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ၿပင္ဆင္ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ေလသည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔မွာမူ နံနက္စာ အတြက္ စီမံေနၾကၿပီၿဖစ္သည္ ။ ဤသို႔ၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔သည္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ သံုးရက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ဆြဲ ေနၾက ေလသည္ ။ ထိုအေတာအတြင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေတာထဲမွ မည္သည့္ အရြက္မ်ား ခူးေနသည္မသိ ။ ထို အရြက္မ်ားကို လွမ္းကာ ေၿခာက္ေသြ႔ေသာအခါ သစ္ပင္မွထြက္ေသာ အစည္းႏွင့္ပင္ ေရာနယ္ေလသည္ ။ တဖန္ေနၿပန္လွမ္းၿပန္သည္ ။ ေၿခာက္ေသြ႔သြားေသာအခါ အမႈန္႔မ်ားၿဖစ္ေအာင္ၿပဳေလသည္ ။ ထုိအမႈန္႔မ်ားကို သစ္ရြက္မ်ားအတြင္း ထည့္ကာ အထုပ္ေလးမ်ား ၿပဳလုပ္ေလသည္ ။ ယမ္းထုပ္ေလးမ်ား ၿပဳလုပ္ေနသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္အား ေၿပာၿပေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အရြယ္ေတာ္ သစ္ကိုင္းမ်ားကို ခုတ္ကာ မွိန္းလွံ ဆူးခၽြန္မ်ား ၿပဳလုပ္ေလသည္။ ေက်ာက္လက္နက္မ်ိဳးစံုကိုလည္း ၿပဳလုပ္ေလသည္ ။ ထုိအေတာအတြင္း လွ်ိဳၾကီးအတြင္း မည္သည့္အႏၱရာယ္မွ် မၾကံဳရၿခင္းသည္ပင္လွ်င္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ ဤသို႔ၿဖင့္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ေလးရက္ေၿမာက္ေန႔တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ကား အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက ေလ ေတာ့သည္ ။
ေနေရာင္ၿခည္ကား က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ က်ေရာက္ေနသည္ ။ သစ္ပင္မ်ား ထူထပ္စြာ ေပါက္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ေနေရာင္ေကာင္းစြာ မရရွိေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အရိုးေတာင္တန္းၾကီးသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ခရီးဆက္ခဲ့ သည္မွာ ေန႔တစ္၀က္ခန္႔ပင္ ရွိေလၿပီ ။ လွ်ိဳၾကီး၏တစ္ေနရာတြင္ နံနက္စာ စားရန္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေခတၱနားၾကေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ထိုင္ေနေသာ ေၿမၾကီးမွာ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားရာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေၿမငလွ်င္လႈပ္သည္ဟု ထင္မွတ္လိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ တေ၀ါေ၀ါ ၿမည္သံမ်ား အဆက္မၿပတ္ ေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အသံမ်ားကို ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေနစဥ္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က
" ဟာ..ေၿပးေၿပး သစ္ပင္ေပၚတက္ေၿပးၾက "
ဟုဆိုကာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚ တြယ္ဖက္တက္သြားၾကေလသည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္မွာလည္း ေမ်ာက္မ်ား အလား တြယ္တက္သြားၾကသည္မွာ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားသို႔ပင္ ေရာက္လုၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္တစ္ ေယာက္ တည္းသာ ေၿမၿပင္တြင္ က်န္ရစ္ကာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း နီးစပ္ရာ သစ္ပင္ေပၚသို႔ ေၿပးတက္ခဲ့ေလသည္ ။ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး တစ္၀က္ ခန္႔တြင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အိမ္တစ္လံုး ခန္႔အရြယ္အ စားရွိေသာ မည္းမည္းသ႑ာန္ၾကီးကား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ရွိရာသို႔ ဦးတည္လာေနေပသည္ ။
" ကိုသက္တန္႔ေရ အပင္ထိပ္ဖ်ားေရာက္ေအာင္တက္ဗ်ိဳ႕ ၿမဲၿမဲ ကိုင္ထားေနာ္ "
ဟုေၿပာေၿပာဆုိဆို သူလည္း အပင္ထိပ္ဖ်ားေရာက္ေအာင္တက္သြားေလသည္ ။
မဲမဲသ႑ာန္ အလံုးၾကီးကား တၿဖည္းၿဖည္းနီးကပ္လာမွသာလွ်င္ အား..ပါး...ပါး ..နဲေသာ ေၿမြေတြမဟုတ္ ။ အ ေကာင္ ေပါင္း သိန္းသန္းခ်ီကာ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္လံုးေထြးၿပီး လမ္းတ ေလ်ာက္လိမ့္လာ ၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးကား အလြန္ၾကီးမားၿပီး အိမ္တစ္လံုးခန္႔ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သစ္ပင္မ်ားမွာ လြန္စြာ ၿမင့္မား၍ သာ ေတာ္ေတာ့သည္ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးသြားရာလမ္းတေလ်ာက္ ေၿမြမ်ားကား အပိုင္းပိုင္းၿပတ္ကာ ေသြးသံရဲရဲ ႏွင့္က်န္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအခါမွ ေက်ာခ်မ္းသြားကာ ထိုစဥ္က ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကို အလြန္အမင္းေက်းဇူးတင္မိေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္သာ မကယ္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ဤ ဇတ္လမ္းအား ေရးသားႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးကား လွ်ိဳလမ္းတေလ်ာက္ တေ၀ါေ၀ါ မည္ကာ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္ ။ ထိုအခါမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေလးေယာက္လည္း အသီးသီး သစ္ပင္မ်ားေပၚမွ ဆင္းခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ သစ္ကိုင္းမ်ားႏွင့္ ညိၿပီး ၿပတ္က်ခဲ့ေသာ ေၿမြမ်ားကားတလြန္႔လြန္႔လူးတုန္းပင္ ရွိေသး သည္ ။
" အင္း..ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ ..ကၽြန္္ေတာ္ထင္ေတာ့ထင္သားဗ် ဒီလွ်ိဳၾကီးထဲမွာ သံုးရက္လံုးလံုး ဘာ အႏၱရာယ ္မွမေတြ႔ရပဲ ဘာေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ေနသလဲလို႔ အမွန္ေတာ့ ဒီလွ်ိဳၾကီးက ေၿမြေတြ က်က္စားတဲ့ေနရာ ၿဖစ္မယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဒီေကာင္ေတြ မိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ စစလာၿခင္း ၂ ေကာင္တည္း မိတ္လိုက္တာဗ် ေနာက္ေတာ့ ၃ ေကာင္ ၄ ေကာင္နဲ႔ ၀င္လာလိုက္ၾကတာ ဒီလို သိန္းသန္းခ်ီတဲ့ ေၿမြအေထြး လိုက္ၾကီး ၿဖစ္သြားတာပဲဗ်ိဳ႕ သတၱ၀ါေတြကလည္း ေၿမြေတြမ်ားလြန္းေတာ့ သူတို႔ သဘာ၀အသိနဲ႔ ဒီလွ်ိဳၾကီးကို ေရွာင္ၾကတာပဲဗ် "
ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ရွင္းၿပေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ၾကာၾကာ ေနရန္မသင့္ ေတာ္ေသာ ေၾကာင့္ ေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔သာ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္ကား ညေန၀င္ရီတေရာအခ်ိန္ ။ ေတာင္တန္းမ်ားကို ကြယ္၍ ေနမင္းၾကီး ေမွးတင္ေနပံုမွာ သဘာ၀ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကား ေတာင္တန္းမ်ား ေအာက္ေၿခသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း နတ္သစ္ခြၿဖဴ ရွိေသာေနရာတြင္ အႏၱရယ္မ်ား အထူးသၿဖင့္ လူသားစားလူရိုင္းမ်ား ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းေသာ ေၾကာင့္ ညေမွာင္မွသာလွ်င္ တက္ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကေလသည္ ။ ထုိေန႔ ညေနစာအား လမ္းမွ ဆတ္တ ေကာင္အား ပစ္ကာ ဆတ္သား ဟင္း ၊ ဆတ္သားကင္ ၿဖင့္ေလြးလိုက္ၾကေလသည္ ။ က်န္ေသာအသားမ်ားအား ဆတ္သားေၿခာက္လုပ္ကာ လမ္းခရီးအတြက္ ယူေဆာင္ခဲ့ၾကေလသည္ ။
ေန၀င္သြားၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ လကား ေစာစီးစြာပင္ ေပၚထြက္ေနသည္ ။
အပိုင္း (၆) ေမွ်ာ္......
သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၈ ဧပရယ္ ၂၀၁၀)
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
ကၽြႏု္ပ္ပစ္လိုက္ေသာဓါးကား ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ဦးေခါင္းေဘးမွာ တစ္လက္မအလိုတြင္ ၿဖတ္သန္းသြားၿပီး အ ေနာက္ ဖက္မွေတာၾကီးေၿမြေဟာက္၏ လည္ၿမိဳသို႔ စိုက္၀င္ေနေတာ့သည္ ။
" ဟဟ.. လက္ရည္မက်ေသးပဲကိုးဗ် တယ္လည္း ေၿဖာင့္တာကိုး ကိုသက္တန္႔ရ "
" ဒီေလာက္ၾကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရဲ႕ ေသနတ္ပစ္စြမ္းရည္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ အေသးအဖြဲပါဗ်ာ ဟား ဟား ဟား...."
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦး ေၿပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ညိဳေမာင္ႏွင့္ ထြန္းလူတို႔မွာ အံ့ၾသၿခင္းၾကီးစြာၿဖင့္ ေငးေမာ ၾကည့္ရွုေနၾကေလေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔ညတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ေတာၾကက္ႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ အိပ္တန္း၀င္ ငွက္ၾကီး သံုးေကာင္အား ပစ္ခတ္ကာ ညစာစားသံုးလိုက္ၾကေလေတာ့သည္ ။
" ဒါနဲ႔ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရ ကၽြန္ေတာ္မရွင္းတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္ဗ် လူရိုင္းေတြ ကိုးကြယ္တဲ့ နတ္ရုပ္ထုၾကီးထဲမွာ ရတနာေတြရွိမွန္းဘယ္လိုသိသလဲဗ် "
" ဟဟ ..သိဆို ကၽြန္ေတာ္ခိုး၀င္တာ ႏွစ္ခါရွိၿပီဗ် ကၽြန္းက က်ယ္လို႔သာ ကိုသက္တန္႔တို႔နဲ႔ မဆံုၿဖစ္တာ ဗ်ိဳ႔ "
" ေအာ္..ဒီလိုကိုး လတ္စသတ္ေတာ့ ဒါဆို ကိုႏိုင္ေဇာ္က ဒီကၽြန္းေပၚကို အေတာ္ႏွံ႔ေနေရာေပါ့ "
" ဘယ္ကလာဗ်ာ ကၽြန္းရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ပဲ ေရာက္ေသးတာပါ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူရိုင္းေတြဆီၿပန္ၿပီး ရတနာေတြသြားမရွာခင္ အရင္စီစဥ္သင့္တာေတြစီစဥ္ရမယ္ဗ်ိဳ႕ လုပ္ပါဦး ကိုသက္တန္႔ အၾကံေပးပါဦး "
" အင္း..ဟုတ္တယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲ ရတနာေတြပါလာၿပီးတာနဲ႔ ဒီေကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အလြတ္ ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕ ဒီေတာ့ ရတနာေတြရၿပီးတာနဲ႔ ဒီကၽြန္းေပၚက ခြာဖို႔ ၿပင္ရမယ္ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္းနီၾကီး ဆီၿပန္ဖို႔ ေဖာင္အရင္ဆံုးဖြဲ႔ရမယ္ဗ် ေနာက္တစ္ခုလိုတာက လက္နက္ပဲ ဒီေကာင္ေတြကို ေဆာ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္မွာ လက္နက္မေလာက္ဘူး ကိုႏိုင္ေဇာ္ ေသနတ္တစ္လက္တည္းနဲ႔ေတာ့ မၿဖစ္ ေလာက္ဘူး အဲဒီေတာ့ လက္နက္ေတြလုပ္ရမယ္ ေအာ္... ဒါနဲ႔ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရဲ႕ နတ္သစ္ခြၿဖဳကေရာ အေၿခအ ေနဘယ္လိုတုန္းဗ် "
" အင္း ဒီကၽြန္းေပၚမွာေတာ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႔ရေသးဘူးဗ် ဒီအပင္ကိုရဖို႔ ဒီကၽြန္းကို ေၿမလွန္ရွာမွ ရမယ္ထင္တယ္ဗ် ေၿမပံုအရဆိုရင္ေတာ့ အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းၾကီးကုိရွာရမွာပဲ "
" ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ဗ် ...ကဲကဲ..အိပ္ၾကရေအာင္ဗ်ိဳ႕ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ နက္ၿဖန္အတြက္ ဒီေန႔ အားေမြးရမယ္ဗ် "
ေၿပာေၿပာဆိုဆို ကၽြႏ္ုပ္လည္း မီးပံုေဘးတြင္ လွဲ၍ အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပင္ပန္းသည္က တ ေၾကာင္း ယခင္လို ေသာင္ၿပင္ၾကီးတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်ီးလန္႔စာစား အိပ္ရၿခင္းမဟုတ္ပဲ ကၽြႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြ မ်ားႏွင့္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္လိုက္သည္မွာ မည္မွ် အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿခေထာက္ ၾကီး မွာ တၿဖည္းၿဖည္းေလးလံလာသလို ခံစားရမွ သတိရေလေတာ့သည္ ။
ကၽြႏု္ပ္လည္း သတိရရၿခင္း ေလးလံေသာေၿခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္မိရာ အိပ္ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားပင္ က်ယ္ သြားရေလေတာ့သည္ ။ ပံုမက်ပန္းမက် ေလးေပခန္႔ရွိေသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ တြားတြား သတၱ၀ါ မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿခေထာက္အား စုပ္မ်ိဳေနသည္မွာ ဒူးေခါင္းသို႔ပင္ ေရာက္ေလာက္ေပၿပီ ။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ၾကံရာမရ ၿဖစ္ၿပီး ေဘးမွ ေက်ာက္မွိန္းၿဖင့္ ၄င္းသတၱ၀ါအား အားကုန္ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္ ။
" ကၽြီ...."
၄င္းသတၱ၀ါ ေအာ္လိုက္ေသာအသံမွာ အသည္းတုန္အူတုန္ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္ ။ ပါးစပ္မွ အစိမ္းေရာင္ အရည္မ်ား အံထြက္လာၿပီး ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေၿခေထာက္ကို မနည္း ဆြဲထုတ္ရေလေတာ့သည္ ။ သတၱ၀ါၾကီး ေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ က်န္လူမ်ားလည္း အသီးသီးႏိုးလာၾကေလသည္ ။ သူတို႔ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ပါးစပ္ အ ေဟာင္းသားၿဖင့္ ေငးေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ၍ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္ရာ လား လား ....မ်ားၿပားလွေသာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ တြားတြား သတၱ၀ါမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခု တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ထို သတၱ၀ါမ်ားကိုမၿမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ မ်ိဳးစိတ္ၿဖစ္သည္ကို မူေၿပာရန္ မတတ္ ႏိုင္ေပ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔မွာ မူ အလြန္အမင္း ထိတ္လန္႔ေနၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုသတၱ၀ါမ်ား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔အား ၀ိုင္းေနသည္ကို အကဲခတ္ၾကည့္ရွုလိုက္ရာ ဂငယ္ပံုသ႑ာန္ ၀ိုင္းရံေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္လည္း အၾကံရကာ နံေဘးမွ မီးစြဲေနေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းအား ထိုဂငယ္အေပါက္ အနီးသို႔ ပစ္ခ် လုိက္ေလသည္။ သတၱ၀ါမ်ားမွာ လြန္စြာ နီးကပ္ေနၿပီၿဖစ္သည္ ။ လြန္စြာ တည္ၿငိမ္လွပါသည္ဆိုေသာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ပင္လွ်င္ အၾကံအိုက္ေနဟန္တူသည္ ။ ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ထိုသတၱ၀ါမ်ားမွာမီးကို ေၾကာက္ၿပီး အနည္းငယ္ ရွဲသြားၾကသည္ ။
" ကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီတစ္ေပါက္ထဲကေန လြတ္ေအာင္ေၿပးၾကရမယ္ဗ်ိဳ႕ လာလာ "
ဟုဆိုကာ ကၽြႏ္ုပ္ဦးေဆာင္၍ ေၿပးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ေနာက္တြင္ ထြန္းလူ ၊ ညိဳေမာင္ ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ကား ေနာက္ဆံုးမွ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ေၿပးခ်ိန္တြင္ အေပါက္မွာ လြန္စြာ က်ဥ္းကာ ပိတ္စၿပဳေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္လည္း ထိုသတၱ၀ါမ်ားေပၚမွ ခုန္ပ်ံကာ ေက်ာ္လႊားလိုက္ေလသည္ ။ ထိုစဥ္ မထင္မွတ္ေသာ ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုၿဖစ္ပြားသြားေလေတာ့သည္ ။ ယင္းမွာ တြားတြား သတၱ၀ါတစ္ေကာင္မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ ခုန္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေၿခေထာက္ကို အမိအရ ခုန္ၿပီး ခဲထားၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔၏ ပါးစပ္မ်ားမွာ လြန္စြာ ၾကီးမားကာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေၿခသလံုး တ၀က္ခန္႔ ၿမိဳမိသြားေလသည္။ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္လည္း လွ်င္ၿမန္စြာ ၄င္း၏ ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။
" ဒိုင္း "
" ကၽြီ...."
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံၾကီးကို ၿပဳရင္း သတၱ၀ါၾကီးမွာ ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း မရပ္မနား ေၿပးလႊားလာခဲ့ရာ ေန႔တစ္၀က္ခန္႔ ၾကာၿမင္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကားယ ခု လွ်ိဳၾကီးတစ္ခုအတြင္း ေရာက္ ေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ တစ္ဖြဲ႔လို႔ ေမာပန္းေနၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ေခတၱနား ၾကေလသည္ ။
" ကိုသက္တန္႔ေရ..ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ခဲ့တာ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့အေကာင္ေတြဗ် ဒီေကာင္ ေတြက အေမဇံုေတာနက္ေတြထဲမွာ လည္း ေတြ႔ရေလ့ရွိတယ္ သူတို႔ကို ေဒသခံလူေတြက မ်ိဳေကာင္ ေတြလို႔ ေခၚ ေလ့ရွိတယ္ ။ အမွန္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ေၿမြအုပ္စုေတြေလ သူတို႔က တစ္ခုခု သူတို႔ ပါးစပ္ထဲေရာက္ရင္ မ်ိဳတာ အရမ္းၿမန္တယ္ဗ် ကၽြဲလို ေၿပာင္လို ေကာင္ေတြေတာင္ဒီေကာင္ေတြၿမိဳလိုက္ရင္ ငါးမိနစ္ပဲဗ်ိဳ႕ အေကာင္ ေသးေပမယ့္ အထင္မေသးနဲ႔ လူဆိုရင္ေတာ့ ေၿပာမေနနဲ႔ဗ်ိဳ႕ "
ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကေၿပာရာ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ သတၱ၀ါၾကီး စုပ္မ်ိဳၿခင္းမွ သီသီေလး လြတ္ရၿခင္းကိုေတြးရင္း ၾကက္သီးထမိေလေတာ့သည္ ။
" ကဲကၽြန္ေတာ္တို႔ ေၿမပံုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရေအာင္ ကၽြန္းၾကီးရဲ႕ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနသလဲလို႔ "
ဟုေၿပာေၿပာဆိုဆို ေၿမပံုအား ထုတ္ၾကည့္ၾကေလသည္။ ေၿမပံုအား ၂ ခုပြားကာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ တစ္ခုစီယူလာရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေၿမပံုမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္၏ ေၿမပံု က်န္ေသး၍ သာ ေတာ္ ေတာ့သည္။ ေၿမပံုအား အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းၾကီး ေဘးမွ လွ်ိဳၾကီးတစ္ခုအတြင္း ေရာက္ေနၾကၿခင္းၿဖစ္၏ ။ ၀မ္းသာစရာအခ်က္မွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ရွာေဖြေနေသာ နတ္သစ္ခြၿဖဴအား ထိုေတာင္တန္းၾကီးေပၚတြင္ အမွတ္အသား ၿပထားေလသည္ ။ သစ္ေတာမ်ားထဲတြင္ မေပါက္ပဲ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုေတာင္တန္းမ်ားတြင္ အမွတ္အသား ၿပဳထားရသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္အေနႏွင့္ မစဥ္းစား တတ္ေအာင္ပင္ ၿဖစ္ေလသည္ ။ တစ္ဖန္ ထိုေတာင္တန္းၾကီး၏ အၿခားတစ္ဖက္တြင္ နတ္ရုပ္ထုၾကီး အား အမွတ္အသား ၿပထားေလသည္ ။
(၁၃)
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ၿပင္ဆင္ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ေလသည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔မွာမူ နံနက္စာ အတြက္ စီမံေနၾကၿပီၿဖစ္သည္ ။ ဤသို႔ၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔သည္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ သံုးရက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ဆြဲ ေနၾက ေလသည္ ။ ထိုအေတာအတြင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေတာထဲမွ မည္သည့္ အရြက္မ်ား ခူးေနသည္မသိ ။ ထို အရြက္မ်ားကို လွမ္းကာ ေၿခာက္ေသြ႔ေသာအခါ သစ္ပင္မွထြက္ေသာ အစည္းႏွင့္ပင္ ေရာနယ္ေလသည္ ။ တဖန္ေနၿပန္လွမ္းၿပန္သည္ ။ ေၿခာက္ေသြ႔သြားေသာအခါ အမႈန္႔မ်ားၿဖစ္ေအာင္ၿပဳေလသည္ ။ ထုိအမႈန္႔မ်ားကို သစ္ရြက္မ်ားအတြင္း ထည့္ကာ အထုပ္ေလးမ်ား ၿပဳလုပ္ေလသည္ ။ ယမ္းထုပ္ေလးမ်ား ၿပဳလုပ္ေနသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္အား ေၿပာၿပေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အရြယ္ေတာ္ သစ္ကိုင္းမ်ားကို ခုတ္ကာ မွိန္းလွံ ဆူးခၽြန္မ်ား ၿပဳလုပ္ေလသည္။ ေက်ာက္လက္နက္မ်ိဳးစံုကိုလည္း ၿပဳလုပ္ေလသည္ ။ ထုိအေတာအတြင္း လွ်ိဳၾကီးအတြင္း မည္သည့္အႏၱရာယ္မွ် မၾကံဳရၿခင္းသည္ပင္လွ်င္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ ဤသို႔ၿဖင့္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ေလးရက္ေၿမာက္ေန႔တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ကား အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက ေလ ေတာ့သည္ ။
ေနေရာင္ၿခည္ကား က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ က်ေရာက္ေနသည္ ။ သစ္ပင္မ်ား ထူထပ္စြာ ေပါက္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ေနေရာင္ေကာင္းစြာ မရရွိေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အရိုးေတာင္တန္းၾကီးသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ခရီးဆက္ခဲ့ သည္မွာ ေန႔တစ္၀က္ခန္႔ပင္ ရွိေလၿပီ ။ လွ်ိဳၾကီး၏တစ္ေနရာတြင္ နံနက္စာ စားရန္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေခတၱနားၾကေလသည္ ။ ထိုအခိုက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ထိုင္ေနေသာ ေၿမၾကီးမွာ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားရာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေၿမငလွ်င္လႈပ္သည္ဟု ထင္မွတ္လိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ တေ၀ါေ၀ါ ၿမည္သံမ်ား အဆက္မၿပတ္ ေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အသံမ်ားကို ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေနစဥ္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က
" ဟာ..ေၿပးေၿပး သစ္ပင္ေပၚတက္ေၿပးၾက "
ဟုဆိုကာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚ တြယ္ဖက္တက္သြားၾကေလသည္ ။ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္မွာလည္း ေမ်ာက္မ်ား အလား တြယ္တက္သြားၾကသည္မွာ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားသို႔ပင္ ေရာက္လုၿပီ ။ ကၽြႏ္ုပ္တစ္ ေယာက္ တည္းသာ ေၿမၿပင္တြင္ က်န္ရစ္ကာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း နီးစပ္ရာ သစ္ပင္ေပၚသို႔ ေၿပးတက္ခဲ့ေလသည္ ။ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး တစ္၀က္ ခန္႔တြင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အိမ္တစ္လံုး ခန္႔အရြယ္အ စားရွိေသာ မည္းမည္းသ႑ာန္ၾကီးကား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ရွိရာသို႔ ဦးတည္လာေနေပသည္ ။
" ကိုသက္တန္႔ေရ အပင္ထိပ္ဖ်ားေရာက္ေအာင္တက္ဗ်ိဳ႕ ၿမဲၿမဲ ကိုင္ထားေနာ္ "
ဟုေၿပာေၿပာဆုိဆို သူလည္း အပင္ထိပ္ဖ်ားေရာက္ေအာင္တက္သြားေလသည္ ။
မဲမဲသ႑ာန္ အလံုးၾကီးကား တၿဖည္းၿဖည္းနီးကပ္လာမွသာလွ်င္ အား..ပါး...ပါး ..နဲေသာ ေၿမြေတြမဟုတ္ ။ အ ေကာင္ ေပါင္း သိန္းသန္းခ်ီကာ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္လံုးေထြးၿပီး လမ္းတ ေလ်ာက္လိမ့္လာ ၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးကား အလြန္ၾကီးမားၿပီး အိမ္တစ္လံုးခန္႔ရွိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သစ္ပင္မ်ားမွာ လြန္စြာ ၿမင့္မား၍ သာ ေတာ္ေတာ့သည္ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးသြားရာလမ္းတေလ်ာက္ ေၿမြမ်ားကား အပိုင္းပိုင္းၿပတ္ကာ ေသြးသံရဲရဲ ႏွင့္က်န္ခဲ့ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအခါမွ ေက်ာခ်မ္းသြားကာ ထိုစဥ္က ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကို အလြန္အမင္းေက်းဇူးတင္မိေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္သာ မကယ္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ဤ ဇတ္လမ္းအား ေရးသားႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ ။ ေၿမြအေထြးၾကီးကား လွ်ိဳလမ္းတေလ်ာက္ တေ၀ါေ၀ါ မည္ကာ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္ ။ ထိုအခါမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေလးေယာက္လည္း အသီးသီး သစ္ပင္မ်ားေပၚမွ ဆင္းခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ သစ္ကိုင္းမ်ားႏွင့္ ညိၿပီး ၿပတ္က်ခဲ့ေသာ ေၿမြမ်ားကားတလြန္႔လြန္႔လူးတုန္းပင္ ရွိေသး သည္ ။
" အင္း..ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ ..ကၽြန္္ေတာ္ထင္ေတာ့ထင္သားဗ် ဒီလွ်ိဳၾကီးထဲမွာ သံုးရက္လံုးလံုး ဘာ အႏၱရာယ ္မွမေတြ႔ရပဲ ဘာေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ေနသလဲလို႔ အမွန္ေတာ့ ဒီလွ်ိဳၾကီးက ေၿမြေတြ က်က္စားတဲ့ေနရာ ၿဖစ္မယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဒီေကာင္ေတြ မိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ စစလာၿခင္း ၂ ေကာင္တည္း မိတ္လိုက္တာဗ် ေနာက္ေတာ့ ၃ ေကာင္ ၄ ေကာင္နဲ႔ ၀င္လာလိုက္ၾကတာ ဒီလို သိန္းသန္းခ်ီတဲ့ ေၿမြအေထြး လိုက္ၾကီး ၿဖစ္သြားတာပဲဗ်ိဳ႕ သတၱ၀ါေတြကလည္း ေၿမြေတြမ်ားလြန္းေတာ့ သူတို႔ သဘာ၀အသိနဲ႔ ဒီလွ်ိဳၾကီးကို ေရွာင္ၾကတာပဲဗ် "
ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ရွင္းၿပေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း လွ်ိဳၾကီးထဲတြင္ ၾကာၾကာ ေနရန္မသင့္ ေတာ္ေသာ ေၾကာင့္ ေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔သာ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကေပေတာ့သည္ ။
အခ်ိန္ကား ညေန၀င္ရီတေရာအခ်ိန္ ။ ေတာင္တန္းမ်ားကို ကြယ္၍ ေနမင္းၾကီး ေမွးတင္ေနပံုမွာ သဘာ၀ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကား ေတာင္တန္းမ်ား ေအာက္ေၿခသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း နတ္သစ္ခြၿဖဴ ရွိေသာေနရာတြင္ အႏၱရယ္မ်ား အထူးသၿဖင့္ လူသားစားလူရိုင္းမ်ား ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းေသာ ေၾကာင့္ ညေမွာင္မွသာလွ်င္ တက္ရန္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကေလသည္ ။ ထုိေန႔ ညေနစာအား လမ္းမွ ဆတ္တ ေကာင္အား ပစ္ကာ ဆတ္သား ဟင္း ၊ ဆတ္သားကင္ ၿဖင့္ေလြးလိုက္ၾကေလသည္ ။ က်န္ေသာအသားမ်ားအား ဆတ္သားေၿခာက္လုပ္ကာ လမ္းခရီးအတြက္ ယူေဆာင္ခဲ့ၾကေလသည္ ။
ေန၀င္သြားၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ လကား ေစာစီးစြာပင္ ေပၚထြက္ေနသည္ ။
အပိုင္း (၆) ေမွ်ာ္......
သက္တန္႔ခ်ိဳ (၂၈ ဧပရယ္ ၂၀၁၀)
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................
မမတန္႔...ၿပီးလုၿပီလား....ေစာင့္ဖတ္ရတာ..ေမာလွၿပီ...ကိုရီးယားကားက်ေနေရာ....:)
ReplyDeleteဟားဟား ကိုသက္တန့္ေရ ပိုင္ရည္ေခၚသလိုပဲ မမတန့္ လုိ့ပဲေခၚမယ္ေနာ္။ ခ်ိတ္ခ်ိဳးနဲ့ ဖတ္ရတာရင္ေမာလုိက္တာ ဗ်ာ.. စြန့္စားခန္း၀တၱဳထုတ္ရင္ေအာင္ျမင္မွာအေသအခ်ာ
ReplyDeleteအဟဲ.. ေျမွာက္ခတစ္၀ို္င္းေက်ြးရမယ္ေနာ္.. မန္းတေလးကိုေရာက္ရင္
ခင္တဲ့
ကိုကိုးအိမ္
ေျမြေတြက အျပင္မွာေရာ အဲလိုမ်ိဳးပဲလား... ေျမြေတြအေၾကာင္းဖတ္ရတာ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္... တကယ္အျပင္မွာ အဲလိုေတြ႔ရင္ေတာ့ ေၾကာက္တာနဲ႔ ေသမွာပဲ...
ReplyDeleteဖတ္သြားၿပီဗ်ဳိ႕
ReplyDeleteကိုသက္တန့္ေရ..အပိုင္း၆ကုိေမွ်ာ္ေနပါတယ္.. မရွင္းတာေလးရိွတယ္.. ဂူၾကီးထဲမွာေနတုံးက အစာေတြေပ်ာက္၂သြားတယ္လို့ ေရးထားတယ္ေနာ္.. အဲ့ဒီတရားခံက ဘာလဲ.. ရွင္းျပထားတာမေတြ့မိလို့.. ေနာက္ပိုင္းေတြမွွရွင္းျပမွာလား..
ReplyDeleteေက်းဇူး..
ဇတ္သိမ္းထိ တစ္ခါထဲ ေရးေပးပါလားဗ်ာ.... း)
ReplyDeleteေမွ်ာ္ လ်က္. . .
ReplyDeletewhere can i find part 1 to 5 ko TTC
ReplyDelete