ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( အပိုင္း ၆)

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မႏုႆလူသားစားကၽြန္း ( အပိုင္း ၆)

(၁၄)

ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း လေရာင္ၿဖင့္ အရိုးသ႑ာန္ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚသို႔ စတင္တက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ေတာင္တန္းမ်ားမွာ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေၿပၿပစ္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္မူ အေတာ္မတ္ ေစာက္ေလ သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း နားလိုက္ တက္လိုက္ႏွင့္ ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚသို႔ တက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ လူရိုင္းမ်ား၏ဗံုသံမ်ားကိုမူ စတင္၍ သဲ့သဲ့ေလး ၾကားလာရေပသည္ ။ ယခုအခ်ိန္ထိမူ နတ္သစ္ခြၿဖဴအား အရိပ္အ ေယာင္ပင္မေတြ႔ရေသးေပ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ဆက္၍ ဆက္၍ တက္လာခဲ့ရာ ေတာင္ထိပ္မ်ားေပၚသို႔ ေရာက္ လုၿပီၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း မၾကာခင္ ေတာင္ထိပ္သို႔ေရာက္လုၿပီၿဖစ္၍ ေခတၱခဏနားၾက ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အေမာေၿဖရင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေငးၾကည့္လုိက္ရာ လေရာင္ၿဖင့္ အတိုင္းအဆ မရွိပင္ လယ္ၿပင္ၾကီး အား လွမ္း၍ ၿမင္ေနရသည္မွာ လတ္တေလာ ဒုကၡမ်ားပင္ေမ့သြားကာ အေမာေၿပသြား ေလေတာ့ သည္ ။ လေရာင္ကား ပင္လယ္ေရၿပင္ႏွင့္ေပါင္းလိုက္ေသာအခါ လူကို ဆြဲေဆာင္လြန္းေပစြ ။ ထိုအခိုက္ ပင္လယ္ၿပင္ ကိုေငးၾကည့္ေနရင္း ပင္လယ္ဖက္ဆီမွ မဲမဲရွည္ရွည္ သ႑ာန္ၾကီးမ်ား ကူးလူးသြား လာေနၾက သည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။

" ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ.. ဒီမွာလာၾကည့္ပါဦးဗ် ပင္လယ္ဖက္မွာ မဲမဲ ရွည္ရွည္ေတြပါလားဗ် သေဘာၤေတြ ေတာ့မဟုတ္ ေလာက္ဖူး ေရသတၱ၀ါဆိုလည္း ဒီေလာက္ရွည္ရွည္ၾကီးေတြဆိုေတာ့ ဘာမ်ားပါလိမ့္ "

" ေသခ်ာမၿမင္ရေတာ့ ဘာသတၱ၀ါေတြလည္း ဆိုတာ မွန္းဆရေတာ့ခက္သား "

" အင္း ဒီေလာက္ရွည္ရွည္ၾကီးေတြဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ေတြထဲက ညံ ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြမ်ား လား "

" အင္း ညံ လည္းၿဖစ္ႏိုင္တယ္ဗ် ဒီေကာင္ေတြက ပင္လယ္ဖက္ လူသူ အေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနေလ့ရွိတာဆိုေတာ့ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ မေၿပာႏိုင္ဘူးဗ်ိဳ႕ "

ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ၿပန္ေၿဖေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအေကာင္ၾကီးမ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္း အၿပန္လမ္းခရီး တြင္ ထိုအေကာင္မ်ားႏွင့္ မတိုးမိေစရန္သာ ဆုေတာင္းမိေလေတာ့သည္ ။ ယခုအခ်ိန္တြင့္ Henery Robert ေရးခဲ့ေသာ မွတ္တမ္းႏွင့္ေၿမပံု အမွတ္အသားမ်ားမွာ အမွန္ၿဖစ္ေစရန္ ဆုေတာင္းရန္မွတပါး အၿခားမရွိေပ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အေမာေၿပသြားေသာအခါ ေတာင္ထိပ္ေပၚသို႔ ဆက္တက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။ ေနာက္ထပ္ ၁ နာရီခန္႔ မရပ္မနားတက္ၿပီးေသာအခါ ေတာင္ထိပ္ဆီသို႔ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းစြာ ၿဖင့္ တစ္ဖြဲ႔လံုးေရာက္ရွိ သြားၿပီၿဖစ္၏ ။ ေတာင္ထိပ္သို႔ေရာက္ရွိေသာအခါ ဘြားကနဲၿမင္လိုက္ရေသာၿမင္ကြင္းကား ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ ရာပင္ ။ တၿပန္႔တေၿပာက်ယ္၀န္းလွေသာ စိမ္းလန္းေသာ လြင္ၿပင္ၾကီးတစ္ခုပင္ ။ ထိုလြင္ၿပင္ၾကီးေဘးတြင္ ၾကီးမားေသာ ဂူေပါက္ၾကီးတစ္ခုရွိ၏ ။ ဂူေပါက္ၾကီးကားအေတာ္အတန္ၾကီးမားၿပီး မည္သည့္လမ္းသို႔ေပါက္ၿပီး မည္မွ်နက္ရွိုင္းသည္ကို မခန္႔မွန္းႏိုင္ေပ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း စိမ္းလန္းေသာလြင္ၿပင္ၾကီးေပၚမွ အရာမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသဆြံ႕အသြားရေလေတာ့သည္။ လြင္ၿပင္ၾကီးေပၚတြင္ အစီအရီေပါက္ေနေသာ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ား ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း ဤ မွ်မ်ားၿပားလွေသာ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားအား ၾကည့္ရသည္မွာ လွပလြန္း၍ အေတာ္ၾကာမွ် ေငးၾကည့္ ေနမိေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္မွာ သူ၏ သုေတသန အတြက္ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားရၿပီၿဖစ္၍ အလြန္အ မင္း၀မ္း သာေနကာ ၿမန္မာႏိုင္သည္ မၾကာခင္ ကမၻာေပၚတြင္ ရွားပါးသစ္ခြမ်ိဳးစိတ္မ်ား ပထမဆံုး ပြင့္ရာ နယ္ေၿမ ေဒ သအၿဖစ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ႏိုင္ေတာ့မည္ၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ၀မ္းသာအားရ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ား ရွိရာသို႔ ေၿပးသြားရာ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္

" ေဟ့..ေဟ့..မသြားၾကနဲ႔ဦး ရပ္ရပ္ "

ဟုလွမ္းေၿပာလိုက္ရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း ေၿခေထာက္ကို ေကာ္ႏွင့္ကပ္သည့္အလား ရပ္တန္႔သြား ေလေတာ ့သည္ ။

" အရမ္းမသြားၾကနဲ႔ဦးဗ် ဒီသစ္ခြေတြ ဒီေနရာမွာ မပ်က္မဆီးနဲ႔ ေပါက္ေနတာကို ၾကည့္ရင္သူတို႔ကို ကာကြယ္ ေနတဲ့ အရာတစ္ခုေတာ့ ရွိရမယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခဏေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမယ္ "

" ေအးဗ် ကၽြန္ေတာ္လည္း သစ္ခြေတြေတြ႔တာနဲ႔ သတိလက္လြတ္ၿဖစ္သြားတယ္ ဒီေနရာမွာလည္း အႏၱရာယ္ မရွိႏိုင္ဘူးလို႔မေၿပာႏုိင္ဘူး "

သုိ႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဖြဲ႔လည္း သစ္ခြလြင္ၿပင္ၾကီးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အေမာေၿဖကာ နားရင္း အေၿခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အဖြဲ႔ ထုိင္ၿပီး နာရီ၀က္ခန္႔အၾကာတြင္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ၀ီ...၀ီ... ဟူေသာ အသံမ်ားကို ဆူညံစြာ ၾကားရေလသည္ ။ မၾကာခင္ ေတာင္တန္းမ်ားေအာက္ေၿခ ကၽြႏ္ုပ္တို႔တက္ခဲ့ေသာ လွ်ိဳၾကီးအတြင္းမွ မဲမဲအုပ္ၾကီးတစ္အုပ္ပ်ံသန္းလာေလေတာ့သည္။ ထို မဲမဲအေကာင္မ်ားမ်ာ လက္သန္းလံုး ခန္႔ရွိၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေခါင္းေပၚမွေက်ာ္ကာ နတ္သစ္ခြၿဖဴမ်ားဆီသို႔ ပ်ံသန္းကာ သြားေရာက္နားေနၾကေလသည္။

" အင္း.. ကၽြန္ေတာ္တြက္တာမလြဲဘူးဗ်ိဳ႕ ဒီေကာင္ေတြကို ပေဒါင္ပ်ားေတြလို႔ေခၚတယ္ သစ္ခြ၀တ္ရည္ကို အရမ္းၾကိဳက္ တယ္ဗ် သစ္ခြေတြကလည္း ဒီအေကာင္ေတြ ၀တ္ရည္လာစုပ္မွသာလွ်င္ အစြမ္းကုန္ပြင့္ဖူး ၾကတယ္ဗ် ဒီေကာင္ေတြက ဒီအတုိင္းေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡေပးေလ့မရွိဘူး ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ၀တ္ရည္စုပ္တဲ့ သစ္ခြ ေတြကို ဖ်က္ဆီးတာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခူးယူတာပဲေတြ႔ေတြ႔ အေသအေက်လိုက္ၿပီး တိုက္ခိုက္ေလ့ရွိတယ္ဗ် ဒါေၾကာင့္ ေတာသတၱ၀ါေတြေတာင္ ဒီသစ္ခြေတြကို မဖ်က္ဆီး၀ံ့ပဲ ေရွာင္ၾကလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ သစ္ခြေတြမ်ားၿပား လာတာပဲဗ် အင္းကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ လူမေၿပာနဲ႔ သူတို႔ သစ္ခြေတြဖ်က္ဆီးတဲ့ ဆင္လို အေကာင္ ေတြေတာင္ တံုးကနဲ ေနေအာင္၀ိုင္းၿပီးတိုက္ခိုက္ေလ့ရွိတယ္ဗ် အခုလာတာ တပ္စုတစ္ခု ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ ဒီေကာင္ေတြက အခ်က္ၿပလိုက္ရင္ အေကာင္ေပါင္းသန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ထြက္လာေလ့ရွိတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကံ သီလို႔ဗ် "

ဟုေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ရွင္းၿပေလသည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အနည္းငယ္ေတာ့ လန္႔သြားမိေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ နာရီ၀က္မွ် ၀တ္ရည္စုပ္ၾကၿပီးေနာက္ ပေဒါင္ပ်ားမ်ားကား လာလမ္းအတိုင္း အုပ္စုလိုက္ တ၀ီ၀ီအသံၿပဳ ကာ ၿပန္သြားၾကေလေတာ့သည္ ။

" ဒီလိုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီသစ္ခြေတြကို အရင္ယူလို႔ မၿဖစ္ဘူးဗ်ိဳ႕ ဒီေတာင္တန္းတစ္ဖက္က နတ္ရုပ္ထုၾကီးဆီက ရတနာေတြအရင္ယူၿပီးမွ ဒီသစ္ခြေတြၿပန္လာယူရမယ္ဗ်ိဳ႕ "

" ဟုတ္တယ္ဗ် ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူရိုင္းေတြဆီကို တစ္ဖြဲ႔လံုးေတာ့ၿပန္သြားလို႔ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုသက္တန္႔နဲ႔ အရင္သြားမယ္ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နတ္ရုပ္ထုၾကီးဆီသြားၿပီး၄၈ နာရီအတြင္း ၿပန္မေရာက္ခဲ့ရင္ ကိုညိဳေမာင္နဲ႔ကိုထြန္းလူတို႔က ဒီသစ္ခြေတြခူးၿပီး ဒီကၽြန္းၾကီးကေန အၿမန္ဆံုးေၿပးၾက ေပေတာ့ဗ်ိဳ႕ ၿပီးေတာ့ သစ္ခြေတြကို ၿမန္မာႏိုင္ငံ သစ္ခြအသင္းကိုေပးပို႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ၾကပါ "

" ဟာ..မ..မၿဖစ္ဘူးဆရာ ဒီလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ ေသအတူရွင္မကြာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လိုက္ခဲ့ပါရေစ "

" အင္း.. ကိုႏိုင္ေဇာ္ေၿပာတာဟုတ္တယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ဘာအက်ိဳးမွမရွိပဲ ဒီအတိုင္းအေသခံလို႔ေတာ့ မၿဖစ္ဘူးဗ်ိဳ႕ ဒီေတာ့ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေၿပာတဲ့အတိုင္း ထြန္းလူနဲ႔ ညိဳေမာင္တို႔ ေနခဲ့ၾကပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတတ္ႏိုင္ ဆံုးၾကိဳးစားၿပီး ဒီကို ၿပန္လာခဲ့ၾကပါ ဒီမွာပဲ စိတ္ခ်လက္ခ်ေစာင့္ေနပါ ၂ ရက္အတြင္းၿပန္မလာေတာ့မွ ဒီကေန စြန္႔ခြာ သြားၾကပါ "

ဟု ကၽြႏ္ုပ္ပါ ၀င္ေၿပာလိုက္ေသာအခါမွ ထြန္းလူႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔လည္း ဆက္မေၿပာၾကေတာ့ပဲ ၿငိမ္သြား ၾကေလေတာ့သည္ ။

" ဒီလိုဆိုလည္း ေကာင္းပါၿပီဆရာ ဆရာတို႔ ဆႏၵကို ၿပည့္ေအာင္ၿဖည့္ေပးပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီကိုေတာ့ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ၿပန္လာခဲ့ၾကပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစာင့္ေနၾကပါမယ္ "

ဟုေၿပာေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လည္း လိုအပ္ေသာလက္နက္ ရိကၡာေၿခာက္မ်ားကို ခြဲယူၿပီး ေတာင္ေအာင္သို႔ သစ္ခြလြင္ၿပင္ၾကီးအား ၿဖတ္ကာ ဆင္းခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။

အဆင္းလမ္းကာ းအတက္လမ္းထက္ ပိုမိုလြယ္ကူေခ်ာမြတ္ေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဆင္းလိုက္ၾကရာ နံနက္ မိုးလင္းေနေရာင္ထြက္ေသာအခါ ေတာင္ေၿခသို႔ ေရာက္ရွိေလသည္ ။ ဗံုသံမ်ားကား အေတာ္ပင္နီး ကပ္ေနၿပီၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အစားအစာမ်ားအား ခ်က္ၿပဳတ္မစားၾကေတာ့ပဲ ပါလာေသာ ရိကၡာေၿခာက္ မ်ားအား ဒီအတိုင္းပင္ ၿဖစ္သလို စားေသာက္လုိက္ၾကေလေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးကား ခရီးေပါင္းမ်ားစြာ အတူတြဲ၍ သြားခဲ့ၾကသူမ်ားပီပီ မရပ္မနားပဲ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ မၾကာမီ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေရွ႕တြင္ မ်က္စိတဆံုးက်ယ္ေၿပာေသာ ငွက္ေပ်ာေတာၾကီး တစ္ခုအားေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။ ငွက္ေပ်ာပင္မ်ားမွ အသီးမ်ားမွာ အ၀ါေရာင္မဟုတ္ပဲ အနီေရာင္မ်ား ၿပြတ္သိပ္စြာသီးေနၾကေလသည္ ။


ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ငွက္ေပ်ာေတာအတြင္း သတိၾကီးစြာၿဖင့္ ၀င္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ငွက္ေပ်ာေတာ၏ တစ္ဖက္ တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သြားမည့္ နတ္ရုပ္ထုၾကီး၏ ဦးေခါင္းပိုင္းအား ၿမင္ေနရၿပီ ၿဖစ္သလိုဗံုသံမ်ားလည္း ပို၍ ဆူညံစြာ ၾကားရေလသည္ ။ ၄င္း ဗံုသံမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အသက္၀ိဥာဥ္မ်ားအား ႏွဳတ္ယူရန္ ဖိတ္ေခၚေနသကဲ့သလို႔ ရွိေလသည္။ ငွက္ေပ်ာေတာအတြင္းသို႔၀င္ၿပီး အေတာင့္မွ်အၾကာတြင္ မ်ားၿပားလွေသာ ေမ်ာက္အုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ရေလေတာ့သည္ ။ ၄င္းေမ်ာက္အုပ္မ်ားအား ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ၿမင္ေသာအခါ ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္လ ေနၾကေလေတာ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ ၄င္းတို႔ကား လူကို အႏၱရယ္ေပးလိုဟန္မရွိပဲ ငွက္ေပ်ာနီမ်ားကိုသာ ႏႊာ၍ စားေသာက္ ေနၾကေလေတာ့သည္ ။

(၁၅)

ေမ်ာက္မ်ားသည္ ငွက္ေပ်ာနီမ်ားအား တ၀တၿပဲစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဆူညံစြာ အသံၿပဳရင္း ထြက္ခြာသြား ၾကေလေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း သက္ၿပင္းခ်ႏိုင္ကာ ငွက္ေပ်ာနီမ်ားကိုလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် စား ေသာက္ႏိုင္ၾကေပေတာသည္ ။ ငွက္ေပ်ာနီမ်ားကား အ၀ႏွင့္မတူပဲ လြန္စြာ ခ်ိဳၿမိန္ၿပီး အရသာထူး ကဲလွေလသည္ ။ ငွက္ေပ်ာသီး ၂ လံုးခန္႔စားၿပီသည္ႏွင့္ တကိုယ္လံုးလန္းဆန္းေပါ့ပါးသြားၿပီး အားအင္မ်ားၿပည့္ သြားသ လိုခံစားရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကား ေတာင္ေပၚမွေန၍ ယခုေနရာထိ ခန္႔မွန္းခ်ိန္ ၁၃ နာရီ ခန္႔ၾကာၿမင့္ ေန ၿပီၿဖစ္၏ ။ သို႔ႏွင့္ ဆက္၍ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကရာမၾကာခင္ ငွက္ေပ်ာေတာအဆံုးသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီၿဖစ္သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း တိတ္ဆိတ္စြာၿဖင့္ လူရိုင္းမ်ားရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ လူရိုင္းမ်ားကား လက္ထဲရွိ၀ါးဆစ္ပိုင္းမ်ားမွ အရည္မ်ားကို ေသာက္၍ အသားတံုးမ်ားကိုက္ဖဲ့ကာ မဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနၾကေလသည္ ။

လူရိုင္းမ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားအား ၾကည့္ရသည္မွာ တေစၧသရဲမ်ား၀င္ပူးကပ္ေနသည့္ မိစၧာေကာင္မ်ားႏွယ္ ေၾကာက္ မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္ ။ ၄င္းတို႔ ေသာက္ေနေသာ အရည္မ်ားကား မူးရစ္ေစေသာအရည္မ်ား ၿဖစ္ဟန္ တူ၏ ။ အသားတံုးမ်ား စားလိုက္ ၊ အရည္မ်ားေသာက္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ လူရိုင္းမ်ားမွာ ၿမဴးထူးစြာ ကခုန္ ေနၾကေလသည္ ။ နတ္ရုပ္ထုၾကီးေရွ႕တြင္လည္း အပိုင္းပိုင္းခုတ္ထစ္ထားေသာ အရိုးမ်ား အသားမ်ား ၊ ကလီစာမ်ား ႏွင့္ လူဦးေခါင္းမ်ားကိုလည္း တင္ထားေလသည္ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း နတ္ရုပ္ထုၾကီးအတြင္းသို႔ ၀င္ႏိုင္ ရန္ အခ်ိန္အခါေကာင္းကို ေစာင့္စားၾကရေလသည္ ။ ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီၾကာမွ် ေစာင့္ၿပီးေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ လူရိုင္းမ်ားမွာ အမူးလြန္ကာ ေၿမၿပင္ေပၚမွာ ပံုလွ်က္သား အိပ္ေနၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္က

" ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ဒီေကာင္ေတြအိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္အၿမန္၀င္မွၿဖစ္မယ္ဗ်ိဳ႕ ေနာက္ၿပီး အၿပန္က်ရင္ ကိုႏိုင္ေဇာ္ အတြက္ ဟိုး..က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လူရိုင္းမေခ်ာေခ်ာေလးလည္း ေခၚခဲ့ေလ အၿပန္အေဖာ္ရတာေပါ့ဗ် ဟဲဟဲ.. "

" အာ.. မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ကိုသက္တန္႔ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ ေနာက္ႏိုင္ေသးတယ္ အံ့ေရာဗ်ာ ခင္ဗ်ားေစတ နာ ေတာ့ေလးစားပါတယ္ ဒီလူရိုင္းမေလးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ေတာ္ၾကာ အိပ္ေနရင္းအသားေတြဖဲ့စားေနမွၿဖင့္ ..ဟုတ္ေပ့ၿဖစ္ေနဦးမယ္ "

ဟု ရယ္က်ဲက်ဲေၿပာၿပီးအ ေရွ႕မွေန၍ ဦးေဆာင္သြားေလသည္ ။ လူရိုင္းမ်ားမွာ ေၿမၿပင္ေပၚတြင္ အတံုးအရံုး မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း နတ္ရုပ္ထုၾကီးအတြင္းသို႔ အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾက ေလ ေတာ့သည္ ။ နတ္ရုပ္ထုၾကီးအတြင္းတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဖမ္းဆီးခဲ့ဖူး ေသာအခန္းအား ေတြ႔ရေလသည္ ။ ယခုမွေသခ်ာၾကည့္မိရာ အခန္းၾကီးက ပင္မအခန္းၿဖစ္ဟန္တူၿပီး အခန္း၏ ေထာင့္နံရံတြင္ အေပၚထပ္သို႔တက္ ေသာေလွကားတစ္ခုကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၂ ဦးလည္း ထိုေလွကားမွတဆင့္ အေပၚသို႔တက္ခဲ့ၾကေလ ေတာ့သည္ ။ ေလွကားမွတက္ၿပီး အေပၚသို႔အေရာက္တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွစ္ဦးကား အလြန္ပင္အံ့အား သင့္သြားေလ သည္ ။ လြန္စြာမ်ားၿပားေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ အပံုၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဆီးၾကိဳလွ်က္ရွိေသာ ေၾကာင့္ပင္ တည္း ။

ေက်ာက္မ်ားမွာ အမ်ိဳးအစားစံုလင္လွသည္ ။ ေရႊေငြ အစံုပါ၀င္ၿပီး ေရႊၿဖင့္ၿပဳလုပ္ထားေသာ လက္၀တ္ရတနာမ်ား အၿပင္ အသံုးေဆာင္မ်ားကိုပါေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ အေပၚထပ္တြင္ ေတြ႔ရေသာ အိတ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္သေလာက္ထည့္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ဤ တြင္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က

" ကိုသက္တန္႔ေရ သတိေတာ့ထားဗ် အခုထိ ဘာအႏၱရယ္မွမေတြ႔ရေသးေတာ့ ဒါေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ႏိုင္ဘူးဗ် လိုရမယ္ရ လက္နက္ေတြေတာ့ၿပင္ထားဗ် "

ေသနတ္အား ေမာင္းတင္ကာ ေအာက္သို႔ဆင္းခဲ့ေလသည္ ။ ရတနာ ပံုၾကီးမွာ မ်ားၿပားလွေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ ္တို႔ အိတ္ ၂ အိတ္ႏွင့္သယ္လာသည့္တိုင္ အရာေတာင္မယြင္းေပ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ေလာဘတက္ မေန ေတာ့ပဲ ႏိုင္သေလာက္သာသယ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းၿပီး အေပါက္၀ဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။

" ၀ူး...ဒူး....ဒူး....၀ူး...."

ရုတ္တရက္ေအာ္ၿမည္လိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ အၿပင္သို႔ၾကည့္လိုက္ရာ လူရိုင္းငါးေယာက္က မ်က္ႏွာနီၾကီး မ်ားၿဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား လွံမ်ားၿဖင့္ ခ်ိန္ကာ တ၀ူး၀ူး ၿဖင့္ ေအာ္ေၿပေနၾကေလေတာသည္ ။ လူရိုင္းတစ္ဦးက အၿခားလူရိုင္း မ်ားကိုလည္း လိုက္ႏွိုးေနသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားမေန ေတာ့ပဲ အေရွ႕တည့္တည့္မွ လူရိုင္း၏ ရင္ဘတ္သို႔ လက္ထဲမွ ဓါးၿဖင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ ေဇာ္မွ လည္းၿပိဳင္တူ သူ႔ေရွ႕မွ လူရိုင္းအား ေသနတ္ၿဖင့္ပစ္လိုက္ရာ လူရိုင္းမွာ အေတာ္ေ၀းေ၀းထိ လြင့္သြားေလ သည္ ။ က်န္လူရိုင္းသံုးေယာက္မွာ ေရွ႕သို႔ တိုးမလာ၀ံ့ေတာ့ပဲ လွံမ်ားၿဖင့္ခ်ိန္ရင္းအၿခားလူရိုင္းမ်ားအား၄င္းတို႔ ဘာသာစကားၿဖင့္ ေအာ္ဟစ္ႏွိဳးေနၾကေလေတာ့သည္ ။ အခ်ိဳ႕လူရိုင္းမ်ားမွာ ႏိုးလာၾကသည္ကိုေတြ႔ရေလသည္ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔၂ ဦးလည္း လူရိုင္းအားလံုးႏိုးလာလွ်င္ ထြက္ေပါက္ပိတ္မည္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုလူရိုင္းမ်ားကို ေၿခာက္လွန္႔ရင္း လာလမ္းအတိုင္း ငွက္ေပ်ာနီေတာထဲသို႔ ၿပန္၀င္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ငွက္ေပ်ာ နီေတာ ထဲအေရာက္တြင္ လူရိုင္းအမ်ားစုမွာ ႏိုးသြားၿပီၿဖစ္၍ ၄င္းတို႔ဘာသာစကားၿဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေအာ္သံမ်ား ၿပဳကာ အမဲလိုက္သည့္ႏွယ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေနာက္သို႔ လိုက္လာၾကေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အမဲလိုက္စဥ္က သားေကာင္ငယ္မ်ားေနာက္သို႔လိုက္ပံုကို ၿမင္ေယာင္မိကာ ၀ဋ္ လည္သည ္ဟုခံစားရမိေပသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း အိတ္ၾကီးႏွစ္အိတ္ထမ္းကာ ငွက္ေပ်ာနီေတာထဲၿဖတ္ေၿပးၿပီး ေတာင္ေၿခသို႔ေရာက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။ လူရိုင္းမ်ား၏ ဗံုသံမ်ားႏွင့္ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္တုန္းပင္ၿဖစ္သည္ ။

ဇတ္သိမ္းပိုင္းေမွ်ာ္......

သက္တန္႔ခ်ိဳ (29 April 2010)

စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................