ငါကံဆိုးလိုက္တာလို႔ ေတြးမိရင္

ငါကံဆိုးလိုက္တာလို႔ ေတြးမိရင္

ခင္ဗ်ားေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ တခါတေလ ငါ ကံဆိုးလိုက္တာလို႔ ေမြးမိဖူးၾကမွာပါ
လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြ မေအာင္ျမင္ ၊ အရွံုးေတြ ခဏခဏေတြ႔ျပီး
ဘ၀ဆိုတာ ေနလို႔မေကာင္းလိုက္တာလို႔ ေတြးမိရင္ ေအာက္ကစာေလးကို ခဏလာက္အခ်ိန္ေပးျပီး ဖတ္ၾကည့္ပါဦး

====================


အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ အိႏိၵယကို ခဏေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႔ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ ေနရာကို ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲတဲ့ေနရာမို႔ တနည္းအားျဖင့္ ဆင္းရဲသားေတြေနတဲ့ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ေလးကို ျဖတ္သြားရတာမို႔ ေျခလ်င္သြားျခင္းကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ လမ္းခုလတ္တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ထူးဆန္းမင္သက္ထိတ္လန္႔ဖြယ္ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရတယ္ ။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို မိခင္ျဖစ္သူက အိမ္ေရွ႕ကို တရြတ္တြဲျပီးေခၚလာတဲ့ျမင္ကြင္းပါ ။ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ အေမလုပ္သူက ကေလးရဲ႕လက္ကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္လိုက္တာကို ထိတ္လန္႔စရာ ျမင္ခဲ့ရတယ္ ။
ေဘးနားကလူေတြကလည္း ကေလးကို မငိုဖို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ၾကျပီး ျပတ္သြားတဲ့လက္ကို ေသြးတိတ္ဖို႔ အ၀တ္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းစည္းျပီး အထဲကို ျပန္ေခၚသြားၾကတယ္ ။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဆြံ႕အေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလာကၾကီးနဲ႔အဆက္ျပတ္သြားသလိုပါပဲ ။

ဘာလို႔လဲ ? ကေလးလက္ကို မိခင္ျဖစ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ျဖတ္ရတာလဲ ? ကေလးက ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုခုကို လုပ္မိလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ကေလးမွာ ကူးစက္ႏုိင္တဲ့ ေရာဂါတစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႔လား သို႔ေလာသို႔ေလာအေတြးေတြနဲ႔ျဖစ္ရပ္အမွန္ကို ကၽြန္ေတာ္စံုစမ္းၾကည့္ပါေတာ့တယ္ ။ တကယ့္အျဖစ္မွန္ကေတာ့ အဲ့ဒီရပ္ကြက္ဟာ သူဖုန္းစားေတြ ခ်ည္းေနတဲ့ရပ္ကြက္ျဖစ္ျပီၚ ကေလးဟာ ကိုယ္လက္အဂါၤအစံုရွိေနရင္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ဖို႔မလြယ္လို႔ ကေလးလက္ကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္တဲ့ ။ ဒီရပ္ကြက္ ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ေမြးဖြားလာတဲ့ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ဒီလိုအျဖစ္ဟာ ၾကံဳရေလ့ရွိျပီး ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပါလို႔ ရွင္းျပၾကတယ္ ။ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႔ ေလ်ာက္လာခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေလးလံေနေစခဲ့ပါတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြကိုေျပာျပခဲ့တယ္ ။  သူ.. ထိတ္လန္႔အံ့ၾသစြာ နဲ႔လက္ထဲက စားလက္စ ေပါင္မုန္႔ဟာ ေျမေပၚက်သြားခဲ့တယ္ ။ အဲ့ဒါကိုလွမ္းျမင္လိုက္တဲ့ကေလးတစ္သိုက္ဟာ သူ႔ဆီက က်သြားတဲ့ေပါင္မုန္႔အပိုင္းအစကို အလုအယက္ လုၾကျပီး ထြက္ေျပးသြားၾကေတာ့တယ္ ။ ငူငူငိုင္ငိုင္ၾကီးက်န္ေနခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ အဲ့ဒီနားမွာရွိတဲ့ ေပါင္မုန္႔ဆိုင္ကို လိုက္ရွာၾကတယ္ ။ ေဒသတစ္ခုလံုးမွာ ေပါင္မုန္႔ဆိုင္ ၂ ဆိုင္ပဲရွိပါတယ္ ။ ၂ ဆုိင္လံုးက ေပါင္မုန္႔ အလုံး ၄၀၀ ေက်ာ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ယ္ခဲ့ၾကတယ္ ။

ေဒၚလာ ၂၀၀ ေတာင္မက်ခဲ့ဘူး ။ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးဟာ ၂၅ ျပား ေတာင္မေပးရပဲ ေစ်းသက္သာပါတယ္ ။ ဒီလုိနဲ႔ ကေလးေတြအတြက္လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြအသံုးအေဆာင္ေတြ ကို ေနာက္ထပ္ ေဒၚလာ ၃၀၀ ဖိုးကၽြန္ေတာ္တို႔ထပ္၀ယ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ သူဖုန္းစားရပ္ကြက္ထဲက ကေလးငယ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ ေ၀ေပးခဲ့ၾကတယ္ ။ အလုအယက္ နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ အံ့ၾသမင္သက္ျခင္းေတြနဲ႔သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ကၽြန္ေတာ္အခုအခ်ိန္ထိေမ့မရႏုိင္ခဲ့ဘူး ။ အရွံုးေတြ စိတ္ပ်က္မႈေတြၾကံဳလာရတာေတာင္ ငါကံေကာင္းေနေသးတာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေတာတတ္လာပါတယ္ ။

============================

ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ဘ၀မွာ သိပ္ကံဆိုးလွပါတယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြးမိၾကလား အဲ့ဒီလို ေတြးမိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ လမ္းေပၚမွာပိုက္ဆံေတာင္းရမ္းဖို႔အတြက္ ကိုယ့္လက္ကိုယ္အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဘာမွမသိနားမလည္ေသးတဲ့ကေလးအရြယ္ေလးေတြ ကမၻာရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ ျပန္ေတြးၾကည့္စမ္းပါ ။ ၂၅ ျပားေတာင္မတန္တဲ့ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးအတြက္ အလုအယက္ သဲေပေနတဲ့ စားစရာတစ္ခုကို ၀ိုင္းလုေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ ။

ခင္ဗ်ား သူတို႔ေလာက္ကံမဆိုးေသးပါဘူး ။ တခါတရံ ရွံုးနိမ့္ျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္း ပူေဆြးျခင္း ေတြဟာ ကံဆိုးျခင္းမဟုတ္ေသးပါဘူး ။ ေလာကၾကီးမွာ ရွိတဲ့ျပႆနာေတြဟာ ေန႔စဥ္ ဒုနဲ႔ေဒးပါ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြက အဲ့ဒီေလာက္ကံဆိုးၾကလို႔လား ?

#သက္တန္႔ခ်ိဳ
16.5.2017 #ttcinspirationalstories
Source : Be Content About Your Life
စာဖတ္ပရိတ္သတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အစဥ္ေလးစားေသာအားၿဖင့္.......................